ตอนที่ 8 การสารภาพรักกระทันหัน

ห่างจากตรงนั้นไม่ไกลนัก มีรถ Rolls Royce จอดดู อยู่

ฉินช่งผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ มองไปที่เหยนเฉิ นที่นั่งอยู่เบาะหลัง ผ่านทางกระจก เขากัดริมฝีปากของ เขา หน้าตึงมาก ในดวงตาของเขามีแต่ความเงียบ

หลังจากที่เหยนเฉินได้ยินฉินช่งพูดว่าฟางหยิวอยาก เจอเขา แม้ว่าจะดึกแค่ไหน เขาก็รีบมาที่บ้านพักหลังนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะบังเอิญเจอ เขาคงไม่รู้ว่าฟางหยิวมี ผู้ชายคนอื่นแล้ว

ให้ผู้ชายคนนั้นจอดรถไว้ไกลมาก ฟางหยิวคิดที่จะ ปิดบังเขา และจับปลาสองมือหรอ?

ฟางหยิวที่กำลังเผชิญหน้ากับการสารภาพรักกระทัน หันจากคีเย่ เธอดูอึดอัดมาก

ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพรัก กับเธอ

ใบหน้าของฟางหยิวดูแดงมาก

กลางสายลม ผมของเธอถูกลมพัดปลิว เธอสวมกระโปรงสีดำและสวมเสื้อกันลมสีเบจไว้ด้านนอก เธอ ใส่เสื้อผ้ามาไม่เยอะ แต่มือสีขาวของเธอที่โผล่ออกมา เย็นมาก

คีเย่ถอดเสื้อโค้ท แล้วไปคลุมให้ฟางหยิว เขาเป็นคน สุภาพแต่ก็ไม่ได้เสียมารยาท “หยิว ผมรู้ว่านี่เป็นเรื่อง ที่กระทันหันมาก คุณไม่จำเป็นต้องรีบตอบผม คุณเอา กลับไปคิดก่อนนะ ถ้าผมไม่ได้ทำให้คุณรังเกียจ ผม หวังว่าคุณจะให้โอกาสผมในการจีบคุณ ”

หลังจากที่คืเย่พูดจบ เขาก็ตื่นเต้นมาก สิ่งที่เขาควร จะพูด เขาก็พูดแล้ว และเขาก็ไม่อยากให้ฟางหยิวมี ความรู้สึกว่ากำลังโดนบังคับอยู่ เขาเลยขับรถกลับไป

หลังจากที่ฟางหยิวเห็นคืเย่จากไป จิตใจของเธอดู สับสนมาก

การที่มีคนมาสารภาพรักด้วย จะพูดยังไงดี…มันก็ ดีใจอยู่บ้าง ยังไงเธอก็เป็นได้แค่ “คู่นอน” ของเหยนเฉิน

เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย

คีเย่เป็นคนดี บางทีเขาอาจจะทำให้เธอสามารถลืม เขาคนนั้นได้

วิธีการรักษาตัวเองให้ดีที่สุด คือการที่เราเอาความ สนใจไปไว้บนตัวคนอื่น?

แต่….สถานะของเธอตอนนี้ มันคู่ควรกับคนดีแบบคู่เย่หรอ?

ฟางหยิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้มศีรษะลงและ เดินไปยังบ้านพัก

ในสมองเธอเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ เธอจึงไม่ได้ สังเกตเห็นว่ามีรถ Rolls Royce ตามมาข้างหลัง

เหยนเฉินมองดูเธอคลุมเสื้อโค้ทของผู้ชายคนอื่นและ เดินเข้าไปในบ้าน

ฉินช่งอยู่กับเหยนเฉินมานาน เขารู้ว่าตอนนี้ประธาน เหยนกำลังโกรธ

“ประธานเหยน คุณหซึ่งยังรอคำตอบจากคุณอยู่นะ ครับ”

หซึ่งหลิวนีอยากเจอเหยนเฉิน แต่เหยนเฉินก็ปฏิเสธ ไป หซึ่งหลิวนีบอกว่าจะรอเขา

“บอกเธอไป เดี๋ยวฉันไปหา”

ฟางหยิวเก็บเสื้อโค้ทของคีเย่ไว้ เธอสวมเพียง กระโปรงสีดานั่งอยู่บนโซฟา

เธออยากจะจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเหยนเฉิน
เหยนเฉินได้หมั้นหมายแล้ว และคู่หมั้นของเขาก็คือ หซึ่งหลิวนี ที่ไม่ชอบเธอเลย

เหยนเฉินก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน ที่เก็บเธอไว้ ก็คง เพื่อเรื่องอย่างว่าของผู้ชาย ตอนนี้มีคีเยีที่ชอบเธอ เธอควรจะคว้าโอกาสนี้ไว้ ถ้าอย่างนั้น เธออยู่ที่นี่ต่อไปก็คงไม่มีความหมายอะไร ดังนั้น ออกไปเถอะ!

เธอคิดดีแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมที่จะ บอกกับฉินช่งว่าเธอจะออกจากที่นี่ในวันพรุ่งนี้ เธอกลับ เห็นข้อความที่ฉินช่งส่งมา

ข้อความนั้นถูกส่งมาเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว

เนื้อหาข้างใน : คืนนี้ประธานเหยนจะมาหา

เพราะเธอไปเดทกับคีเย่ เลยไม่ได้สนใจโทรศัพท์ เธอลุกขึ้นมาจากโซฟา ขาเธอชนเข้ากับโต๊ะที่อยู่ด้าน หน้า ผิวขาวของเธอก็มีรอยฟกช้ำทันที

เธอเพิกเฉยต่อความเจ็บปวด และรีบเดินไปที่ หน้าต่าง เธอเห็นรถที่คุ้นเคยจอดข้างนอก

แต่รถคันกำลังจะออกไปจากที่นี่
เธอไม่สนใจที่จะสวมรองเท้า รีบวิ่งออกไปอย่าง รวดเร็ว

แต่รถก็ขับออกไปแล้ว

เธอไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน เธอวิ่งตามรถคันนั้นไป ปากก็คอยตะโกนว่า “เฉิน เฉิน…”

เธอคิดว่า ถ้าครั้งนี้ไม่ได้เจอเขา ต่อไปก็คงไม่ที โอกาสแล้ว