บทที่ 2 ชายที่รักกันมาทุกปี

ตาเหลือบมองเยี่ยนหานก็ถือว่าใช้ได้ เผยตงเฉินใช้สายตาที่ ดูถูกแล้วดูถูกอีก ความสวยงามนั้นมีมากและก็จากไปแล้ว เขา ชอบความสวยงาม แต่ไม่ถึงขั้นกับหิวกินผู้หญิงไม่เลือกอะไรเลย ขนาดนั้น

“คุณคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่” เยี่ยนหานโมโหไม่หาย ตั้งแต่ เล็กจนโต เธอไม่เคยเจอคนทำให้อับอายขายหน้าแบบนี้มาก่อน “คุณนี่ชอบดูถูกเหยียดหยามคนอื่น!

ทำไมเขาถึงพูดกับเธอแบบนี้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เขา รู้จักเธอดีแล้วเหรอ?

น้ำเสียงเยือกเย็นของเผยตงเฉิน ปากเต็มไปด้วยคำดูถูก

เหยียบหยาม จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมา จะใช้คนมาเป็นแรงกดดัน

บีบบังคับแบบนี้เหรอ

เยี่ยนหานจึงมองเห็นชัด ชายสูงใหญ่คนนี้ รูปร่างหุ่นดี ทั้งตัว

เขาใส่เสื้อสูทสีดำ เค้าโครงใบหน้าที่สมบูรณ์แสดงให้ถึงหล่อ

เหล่า ใบหน้าที่ดูเย็นชาเพราะมีริมฝีปากที่แน่นเป็นกระจับยิ่ง

แสดงให้ถึงความเคร่งขรึมและหยิ่งยโส ร่างสูงเดินอ้อมไป

บาร์มือถือแก้วเหล้ายกขึ้นอย่างสง่างาม เหมือนกับเลือดสีแดง

ฉูดฉาด ในแก้วที่แกว่งไปแกว่งมา แล้วค่อยๆจิบ มือของผู้เป็น

ใหญ่พาลกระจายไปทั่ว

เผยตงเฉิน ในสายตาของทุกคนเขาเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ ในวงการการเมืองเขาเป็นคนที่อายุน้อยที่สุด เฉียบแหลม กล้าหาญ เย่อหยิ่งจองหองที่สุดและมีอนาคตทางการเมืองระดับห้าดาว หยิ่งยโสโอหังด้วยอำนาจอันยิ่งใหญ่ระดับคาดไม่ถึง ไม่ใช่ผู้ หญิงแบบที่อยากได้จะไม่มี ? นอกเสียจากว่าเขาไม่ต้องการ ซึ่ง ไปกว่านั้นตอนนี้เขาเป็นโสด!

“เสื้อผ้าฉันล่ะ ?”

เผยตงเฉินงงงวย และเขาก็หมดคำพูด กับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า นี้แล้ว ทันทีที่ลุกขึ้น คว้าเธอไว้แล้วลากเธอไปข้างนอก “อย่ามา ให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่ว่าจะมีเจตนาแอบแฝงหรือไม่ ฉันถือว่าไม่ เคยพบเธอ ไม่ว่าเธอจะมีจุดประสงค์อะไร มันไม่สำเร็จหรอก”

พูดจบ ก็ผลักคนออกไป

ประตูปิดลงอย่างเสียงดัง เยี่ยนหานยืนตะลึงอยู่หน้าประตู เงย หน้ามองหมายเลขห้องคือ 2232 ไม่ใช่ เธอจําได้ว่าถานหยู นเฟยจองห้อง 2231 เอาไว้

มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย?

ในใจรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

ทันใดนั้น ประตูห้อง 2232 ก็ถูกเปิดอีกครั้ง เผยตงเฉินเอา กระเป๋าสะพายของเธอยัดไว้ที่มือของเธอ แล้วปิดประตูไป เยี่ย นหายใจลอยมองกระเป๋าของตัวเอง หน้าหันไปมองประตู 2232 ที่ปิดอยู่ สิ่งที่เธออยากจะพูดต้องปิดปากเงียบทันที จริงๆแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?
รีบเปิดกระเป๋า โทรหาถานหยุนเฟยทันที แต่โทรศัพท์ของงาน หยูนเฟยนั้นปิดเครื่องอยู่ เธอรีบตรวจดูในกระเป๋า พบว่าคีย์ การ์ดห้อง 2231 ยังอยู่ เธอรีบปลดล็อกห้อง 2231 ทันที

ความคลุมเครือ ในห้อง 2231 ก็กระจ่างออกมา เขียนท่านถึง กับตกตะลึงทันที

ได้ยิน “หยูนเฟย” สองคำนี้ ใจของเยี่ยนหานรู้ซึ้งขึ้นมา

แท้จริงแล้ว

เธอไม่อยากคิดต่อแล้ว!

ไฟตรงระเบียงทางเดินที่ส่องเข้ามา เธอเห็นเสื้อผ้าเครื่องใช้ กระจัดกระจายอยู่ที่หน้าประตู เสื้อเชิ้ตผู้ชาย กระโปรงยาวผู้หญิง กางเกงขายาวของผู้ชาย…

แถมเสื้อผ้าของเธอก็อยู่บนโซฟา

แท้จริงแล้วเหล้าในคืนวันนั้น เขาใส่ยาลงไป ที่แท้เขาเรียก เธอมาไม่ใช่เพราะอยากใช้เวลาในยามราตรีด้วยกัน แต่เพื่อให้ เธอไปพลีกายให้ชายแปลกหน้า ผู้ชายคนนั้นคงเป็นคนที่อยู่ เหนือกว่าเขาละสิ

นี้ก็คือชายที่เธอรักมาตลอดหกปี

ถานหยุนเฟย! ถ่านหยุนเฟย ถานหยุนเฟย

ในตอนนี้ เขียนหานก็เข้าใจแล้ว

เธอเปิดไฟดังปัง
ชั่วพริบตานั้น ถ้านหยุนเฟยที่กำลังควบมาอยู่บนร่างหญิงสาว ถึงกับตกใจ เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นสีหน้าที่แตกสลายของเยี่ยนหาน เธอมองถ่านหยุนเฟย ด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นรีบหอบเสื้อผ้า ตัวเอง วิ่งไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ

“หานทาน…” เสียงของถานหยุนเฟยที่เรียกตามหลัง

อะไรก็ไม่สนใจแล้วเยี่ยนหาน รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า รู้แล้วว่าเกิด อะไรขึ้น เป็นเพราะเขา ต้องเป็น ถ่านหยุนเฟย แน่นอนที่ส่งเธอไป ห้อง 2232

ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นคนไม่ดีแล้วล่ะก็ คืนนั้น เธอคงโดนคนอื่น กินไม่เหลือชิ้นดีไปแล้ว

เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เธอพุ่งตัวออกมา

“หานทาน……. ถานหยุนเฟย ใส่เสื้อผ้าแล้ว เขาคว้ามือของ เยี่ยนหานไว้ “เธอฟังฉันพูดก่อน