บทที่ 15 สิ่งสำคัญคือการช่วยชีวิต

เยี่ยนหานยังไม่ทันได้ตอบอะไรกลับไป ก็มองไปเห็นแผ่นหลัง ของคุณหมอโจวฉียนกับพยาบาลอีกสองเดินอย่างรีบร้อน พยาบาลคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “หมอโจวคะ ในคลังเลือดไม่มีเลือด กรุ๊ป O Rh- เหลืออยู่เลยค่ะ!”

โจว ยูนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ ๆ ก็รีบไปหามา

“ที่โรงพยาบาลอื่นก็ไม่มีเหมือนกันค่ะ คนไข้เองก็ต้องการด่วน มาก ๆ จะทำยังไงดีคะ!”

พอเยียนหานได้ยินในสิ่งที่พวกเขากำลังพูดคุยกันก็รีบไล่ตาม ไปทันที “หมอโจวคะ หมอโจว รอก่อนค่ะ!!

เผยตงเฉินเห็นเยี่ยนหานไล่ตามไป เขาจึงตามเธอไปด้วย

อย่างไม่รู้ตัว

โจวฉียนหันกลับมามองเยี่ยนหาน “เป็นคุณนี่เองคุณเขียน

“ฉันมีเลือดกรุ๊ป O Rh- ค่ะ ถ้ามีคนต้องการเลือด ฉันสามารถ ให้เลือดกับเขาได้ค่ะ! มีคนต้องการเลือดโดยด่วน ใช่ไหมคะ”

เยี่ยนหานรู้มาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วว่ากรุ๊ปเลือดของเธอไม่เหมือน คนอื่น ๆ น้อยคนนักที่จะมีกรุ๊ปเลือดชนิดนี้ ดังนั้นแต่ไหนแต่ไรมา เธอจึงทำอะไรอย่างระมัดระวังมาโดยตลอด ไม่กล้าที่จะออกไป สร้างเรื่อง แต่ถ้าวันนี้มีคนตกอยู่ในอันตราย เธอเข้าใจชะตา กรรมนั้นได้ดี จึงอาสาที่จะบริจาคเลือดอย่างกล้าหาญด้วยตัวเองทันที

การกระทำของเธอทำให้โจวลี่ยนค่อนข้างที่จะรู้สึกแปลกใจ จากนั้นรู้สึกทั้งแปลกใจและดีใจไปพร้อม ๆ กัน “จริงเหรอครับ กรุ๊ปเลือดของคุณคือ O Rh- จริง ๆ เหรอครับ

“ค่ะ!” เขียนหานพยักหน้าตอบอย่างจริงจัง เธอกลัวว่าเขาจะ ไม่เชื่อ “ฉันเคยบริจาคเลือดมาก่อน เลยแน่ใจในกรุ๊ปเลือดของ ตัวเองมาก!”

“เธออยากที่จะบริจาคเลือดอย่างนั้นเหรอ” ความนี้คนที่พูดขึ้น มาไม่ใช่โจวลี่ยน แต่เป็นเผยตงเฉิน

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะโง่มากจริง ๆ พอได้ ยินว่ามีคนกำลังต้องการเลือด เธอก็รีบวิ่งมาบริจาคทันที นั่นมัน เลือดสด ๆ นะ ไม่ใช่น้ำประปา

โจวลี่ยนเงยหน้ามองเผยตงเฉิน ดวงตาส่องประกาย เขาค่อน

ข้างรู้สึกแปลกใจ “พี่ตงเฉิน พี่มาได้ยังไง ผมไม่พูดกับพี่แล้ว

เรื่องสำคัญคือการช่วยชีวิต!”

ตงเฉินเหรอ เยี่ยนหานหันกลับไปมองเผยตงเฉิน ที่แท้เขาชื่อ

ว่าเผยตงเฉินหรอกเหรอ

เผยตงเฉินดึงโจวฉียนไว้ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“ผมเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากพี่หลีว่าเห่าชิงกำลังคลอดลูกอยู่ใน ห้องคลอด เลือดออกเยอะมาก! วันหลังค่อยพูดกันนะครับ ตอนนี้ ไอ้หนีร้อนใจจนจะเป็นบ้าแล้ว”
โจวลี่ยนยังไม่ทันอธิบายอะไรออกมาได้มา เขาก็ไปจับแขนข องเยี่ยนหานแล้วลากเธอเข้าไปในลิฟต์ “คุณเยี่ยม คุณมากับ ผม!”

เลือดกรุ๊ป O Rh- ใช่ไหม เธอเป็นคนที่มีกรุ๊ปเลือดนี้อย่างนั้น สินะ Rh- ว่ากันว่าเป็นกรุ๊ปเลือดหมีแพนด้า เป็นกรุ๊ปเลือดที่มีอยู่ น้อยมาก ๆ เพราะว่าไม่ค่อยจะมีปรากฏให้เห็น จึงถูกเรียกว่า “กรุ๊ปเลือดหมีแพนด้า”

เผยตงเฉินขมวดคิ้ว เขาเองก็ตามเข้าไปในลิฟต์ด้วย เขาต้อง ไปเยี่ยมแม่ของหลินเฉิน แล้วถือโอกาสช่วยหลินเฉินพูดเกลี้ย กล่อมแม่ของเขา แต่พอเห็นว่าโจวฉียนพาเยี่ยนหานไปบริจาค เลือด เขาจึงตามไปด้วย “เห่าเชี่ยนละ โทรเรียกเห่าเซียนมาบริ จาคเลือดสิ!”

“เห่าเชี่ยนอยู่อเมริกา แต่แม้วิธีนี้จะดีที่สุด แต่มันใช้แก้ปัญหา ในตอนนี้ไม่ได้”

เยี่ยนหานตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอตระหนักได้แล้วว่าพวกเขา เคยรู้จักกันมาก่อน อีกทั้งคนที่อยู่ในห้องคลอดก็ดูเหมือนว่าจะ เป็นคนรู้จักของพวกเขา

เธอถูกพาเข้าไปที่ห้องบริจาคเลือดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เห็น พยาบาลดึงเลือดออกไปจากเส้นเลือดของเยี่ยนหาน400CC เลือดสีแดงสดถูกดึงเข้าไปในถุงเก็บเลือดแบบพิเศษทีละเล็กละ น้อย ใบหน้าของเธอซีดขาวมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอยังคงยิ้มแล้ว พูดกับพยาบาลว่า “ไม่เป็นไรนะคะ สามารถดึงออกมาเยอะกว่านี้ได้อีกนิด ฉันไม่อยากจะให้มีเข็มที่สองถ้าหากว่าไม่พอ! ”

ตอนที่ได้ยินเยี่ยนหานพูดประโยคนั้นขึ้นมา เผยตงเฉินที่เดิมที กำลังมองอยู่อย่างเย็นชา ที่ดวงตาก็มีรอยย่นปรากฏขึ้นมาให้ เห็นได้อย่างชัดเจน

“400CC ก็ไม่น้อยแล้ว คุณผอมเกินไป กลับไปก็ดื่มน้ำเยอะ ๆ ละ!” โจวฉียนบอกกับเธออย่างตื้นตันใจ ได้คุณมาช่วยไว้พวก เราก็รู้สึกซาบซึ้งใจมากพอแล้ว ไม่สามารถที่จะสร้างผลกระทบ ให้กับสุขภาพของคุณเพื่อช่วยชีวิตคนอื่นได้หรอกนะครับ เยี่ยม คุณนี่เป็นคนดีจริง ๆ !! คุณ

“ก็แค่บริจาคเลือดเองค่ะ!” พอเยี่ยนหานถูกโจวลี่ยนพูดด้วย แบบนี้ก็รู้สึกเขินนิด ๆ

พยาบาลคนหนึ่งทำหน้าที่เก็บเลือด ส่วนพยาบาลอีกคนหนึ่งก็ รับสายโทรศัพท์ “หมอโจวคะ ติดต่อกับอีกคนที่มีกรุ๊ปเลือด เหมือนกันได้แล้วค่ะ เขามาถึงที่ประตูโรงพยาบาลแล้ว!”

“ดี ดีมาก! พาไปทดสอบก่อน!” โจวลี่ยนออกคำสั่งให้ พยาบาลพาเลือดของเยี่ยนหานไปตรวจสอบทางเคมี

เยี่ยนหานรีบร้อนอธิบายขึ้นมา “ฉันไม่ได้เป็นโรคติดต่อนะ คะ!”

“นี่เป็นขั้นตอนน่ะ!” โจวฉียนรู้สึกประทับในใจในตัวเขียนหาน ผู้หญิงคนนี้เป็นคนดีมาก ๆ “เป็นข้อกำหนดของโรงพยาบาล

“อ้อ เป็นแบบนี้นี่เอง!” เยี่ยนหานยิ้มขึ้นมาอย่างอาย ๆ เธอคิดว่าสถานการณ์กำลังฉุกเฉินมาก เรื่องช่วยชีวิตคนสำคัญที่สุด “ขอบคุณคุณมากคุณเยี่ยน!” โจวฉียนขอบคุณเธอจากใจจริง

“คุณรับไปเถอะค่ะ ฉันเองก็จะกลับไปห้องพักผู้ป่วยแล้ว ” หลัง จากที่เยี่ยนหานบริจาคเลือดเสร็จ ใบหน้าของเธอค่อนข้างด ขาว รู้สึกเหมือนจะเวียนหัวนิดหน่อย แต่สภาพจิตใจไม่เลว เธอ รู้สึกว่าตนเองช่างยิ่งใหญ่เอามาก ๆ ที่ได้ทำเรื่องดี ๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปก่อนนะครับ พี่ตงเฉิน ฝากพี่ช่วยผม พาคุณเยี่ยนกลับไปห้องพักฟื้นหน่อยนะครับ!

เผยตงเฉินได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว

โจวฉียนรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า “ก็เหมือนกับช่วยลุงเท่านั่นแหละ ครับ! ผมขอตัวไปห้องคลอดก่อน วันหลังพวกเราค่อยเรียกเฉิ นมาสังสรรค์กัน! ผมเป็นเจ้ามือเอง!”

โจว ยูนพูดประโยคนี้จบก็รีบร้อนออกไป

เผยตงเฉินไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไร ตอนที่เขามองเห็นผู้ หญิงที่นั่งหน้าซีดขาวอยู่บนเก้าอี้ที่อยู่ทางนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะ ขมวดคิ้ว

“หัวหน้าเผย คุณไปก่อนก็ได้นะคะ ฉันไม่เป็นไร ฉันจะรออยู่ที่ นี่สักพัก! ” เยี่ยนหานยิ้มให้เขา เธอน่าจะไม่ต้องการให้เขาไปส่ง

เผยตงเฉินไม่ได้พูดอะไรออกมา ทั้งยังยื่นมือไปหยิบบุหรี่ออก มาจากในกระเป๋า แล้วใช้ไฟแช็กจุดไฟ จากนั้นก็สูบเข้าไปช้า ๆ มองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรัดระวังของเยี่ยนหานผ่านกลุ่มควันสีขาว แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ ๆ ว่า “รออะไร”