บทที่ 3 ฉันจะฆ่าเขา

พวกเขานามสกุลเดียวกัน แต่ในสายตาคนอื่นนั้น บีเป็นคนอ่อนโยน เหมือนพระจันทร์บนท้องฟ้า แต่เขา กลับเป็นผู้หญิงสกปรกเมียน้อยน้อยคนอื่น

ต่อหน้าบี ในใจโมจะรู้สึกไม่มั่นใจอยู่เสมอ

ถึงแม้ตอนหลังเขาจะผิดทางที่แต่งงานกับยอร์ช แต่มีมใครยินดีกับเขา คนเอาแต่ว่าเขาไม่แปลกใจที่เป็น ลูกเมียน้อย พอเป็นเมียน้อยขึ้นเชี่ยวชาญที่สุด!

บีรีบดึงโมขึ้นจากพื้น ช่วยเขาปาดฝุ่นที่หลัง ใน สายตาคนอื่น ดูเหมือนความสัมพันธ์สองพี่น้องจะดีมาก

แต่ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตคือ มือถือที่ถูกเหยียบไว้ ได้รับสายไปแล้ว

“ยอร์ชไม่อยู่สักหน่อย คุณยังจะตอแหลไปเพื่อ อะไร! โมพูดด้วยเสียงที่แหบ

บีปิดปากแดงเขาไว้ “ฮ่า” หัวเราะทีนึง จากนั้นก็ พูดขึ้น ฉันตั้งใจมาขอบคุณคุณ เพราะคุณได้เสี่ยงชีวิต ตัวเองกรีดเลือดมาช่วยฉันไว้”

“อ๊า! ฉันผิดละ ฉันไม่จำเป็นต้องขอบคุณคุณ คุณ ต่างหากต้องขอบคุณฉัน ถ้าไม่ใช่สวรรค์ให้เรากรุ๊ป เลือดเดียวกัน คุณจะออกจากคุกได้เร็วขนาดนี้ได้ไง หล่ะ!”
โมรู้ความจริงที่เขาได้ออกจากคุก แต่พอแน่ใจ ได้ กลับได้ยินข่าวที่ทําเอาเขาเย็น เหมือนทั้งตัวเขาถูก กลมกลืน

ที่จริงแล้ว เขาได้ออกก่อนกําหนด เพราะยอ ช อยากให้เขาเป็นที่เก็บเลือดกับเขา! หูเขาอื้อไปทั้งสองข้าง แต่สมองเขาตอนนี้มีแต่ซีซี

เขาแค่เพียงอยากได้ลูกตัวเองกลับมา

“คุณหญิงบีค้า คุณไม่ต้องอวดความรักของพวก คุณ ฉันจะให้พื้นที่พวกคุณ อนาคตคุณจะมี…ลูกตัว เอง ฉะนั้น ตอนนี้คือลูกฉันมา”

“ลูก! ตายนานละนิ” บียิ้ม เหมือนกำลังดูตลกเขา “ คุณคิดว่าฉันจะให้เขามีชีวิตอยู่ โตขึ้นมาเป็นผู้สืบ สันดาน?

โมรู้สึกหน้าอกตัวเองมีก้อนหินทับไว้ เขาจะไม่เชื่อ คำพูดบีทั้งนั้น แต่เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้หดเหี้ยมแค่ไหน “ เป็นไปมได้ ลูกฉันยังมีชีวิตอยู่ เขาบอกแล้ว แค่ฉันยอมกรีดเลือด เขาก็จะพาฉันไปพบซีซี .………….…..

บีเหมือนตลกกว่าเดิม “ ไม่เชื่อ? ฉันรู้ว่าคุณต้อง พูดแบบนี้ ฉันเลยได้พบรูปภาพมาด้วยเลยไง?”
พูดจบ บีเอามือถือจากกระเป๋า ค้นรูปภาพ แล้วยิ้ม อย่างได้ใจ : “ คุณดู ลูกคุณน่ารักแค่ไหน “

โมรีบควักมือถือมา แต่พอเขาเลื่อนดูไปเลื่อยๆหน้า ก็ซีดขึ้นเลื่อยๆ มือก็ลั่นตามอย่างรุนแรง

นี่คือลูกของเขา

เขาตั้งท้องสิบเดือนจึงจะครอดซีซีออกมาได้

ลูกคนที่ควรอยู่ในอ้อมกอดเขาถูกห่วงใย แต่รูปใน รูปร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผล ซ้ำแล้วซ้ำอีก ช้ำเขียว เป็นม่วงบนผิวที่อ่อนของเขา ยังมองเห็นรอยของเข็ม มันช่างเจ็บใจตกใจที่สุด

น้ำตาเขาไหลลงมาไม่หยุด

“ฉันแค่ทำอะไรเล็กน้อย ให้ยอร์ชคิดว่าไม่ใช่ลูก เขา ในสามปีนี้เขาเบนไม่ได้สนใจมัน แม้แต่เด็กไข้สูง จนจะไหม้ตายแล้ว เขายังไม่สนใจ ไม่เคยคิด ไข้ครั้งนี้ ทำเอาตายจริงๆ”

“แต่นี่ก็โทษฉันไม่ได้นะ ใครให้ฉันได้ทรมานเขา ในสามปี ตีเขาทุกวัน? แต่เขาพูดใ ได้แต่เขาอยู่นั่น เหมือนคนโง่ ไม่มีความสนุกเลยอะ ยังดีที่ตัวเขาไหล สายเลือดเดียวกับฉัน ไม่งั้นเขาถูกฉันบีบคอตายตั้งแต่ วันแรกที่ออกมาละ แค่เด็กเวรเล็กๆคนหนึ่ง จะมีชีวิตรอดถึงสามปีได้ไง”

“ฉันรู้สึกเสียดายจริงๆ ถ้ารู้ว่าเขาจะตายเร็วขนาด นั้น ไม่งั้นจะตัดแขนตัดขาเขาออก เอ่อ คุณยังไม่รู้สินะ มีครั้งหนึ่งฉันเอาเศษจกบาดทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยเลือด ทั้งร้องไห้ทั้งยกแขนขาเรียกแม่อีกนะ……

โมร้องออกมาอย่างช้ำใจ เหมือนคนบ้าที่จะลุกจาก พื้น ไม่สนใจมือที่โดนเหยียบจะเจ็บยังไง คว้ามีดที่อยู่ บนโต๊ะ ทั้งตัวพุ่งไปที่บี ค้างไว้ที่คอของบี

บีดวงตาแดงไปหมด “ เรียกยอร์ชมานี่ ไม่นั้นเขา จะฆ่าฉันแล้ว!”