บทที่ 2 กรีดเลือด

สายอีกฝั่งนึงไม่รู้พูดอะไรไป สายตาเย็นชาของ ยอร์ชเริ่มตื่นขึ้นมา วางสายแล้วจับมือโมไว้ “ หุบปาก! คุณรีบไปทาที่หนึ่งกับผม!”

จากนั้น ก็เร่งความเร็วไปมากขึ้นเลื่อยๆ!

ขับมาถึงโรงพยาบาล

“ ยอร์ช ลูกของฉัน…….

โมถูกยอร์ชดึงไปตลอดทาง สุดท้ายมาถึงห้อง ผ่าตัดจึงจะค่อยๆดันให้เข้าไปหาหมอ “ RH คนที่จะ กรีดเลือดให้มาแล้วครับ จะกรีดเท่าไหร่ก็เอาเลย กรีด ให้ตายก็ไม่เป็นไร!”

พูดจบ เขาก็มองไปที่โม “ คุณบอกอยากเจอลูก ไม่ใช่หรอครับ? ดีเลย กรีดเลือดออกมาช่วยบีก่อนค่อย ว่ากัน ถ้าบีเป็นอะไรขึ้นมาเพราะการวุ่นวายของคุณ ผม จะเอาลูกคุณไปให้สุนัขกินทันที!”

ซัว!

เหมือนน้ำเย็นๆถังหนึ่งลากลงมาที่หัวเขา โมเย็น สั่นไปทั้งร่างกาย เขาจ้องยอร์ชอย่างไม่น่าเชื่อ ความ รู้สึกเหมือนไม่เคยไม่เคยรู้จักเขามาก่อน

เขากลับ…กลับพูดแบบนี้!
เขารู้มาตลอดว่าเขาเย็นชา แต่เขาไม่เคยรู้ว่าก่อน เขาจะเลือดเย็นขนาดนี้

แอบรักเป็นเวลาสิบปี แต่งงานกันสามปี ตลอดสิบ สามปี ช่วงเวลาวัยที่ดีที่สุดของผู้หญิงคนหนึ่งได้ทุ่มให้ เขาไปหมด แต่ถึงแม้จะเช่นนี้แล้ว เขาควักหัวใจที่น่า สงสารไว้ต่อหน้าเขา ก็สู้ยีไม่ได้แม้แต่นิดเดียว!

“แค่ฉันยอมกรีดเลือดแล้วคุณจะพาฉันไปหาซีซี

จริงๆ……….?

โมอยากถามเขาที่สุด คนที่อยู่หน้าเขาคนนี้ยัง มีหัวใจความเป็นมนุษย์อยู่ไหม แต่ตอนนี้ ไม่มีใครจะ สำคัญกว่าลูกเขา

“อยากไร้สาระกับผมเยอะ!”

ยอร์ชมองเขาอย่างรำคาญ แล้วส่งสายตาให้หมอ เขาก็ถูกลากทิ้งไปวางท่เตียงอย่างแรง

เหมือนกระดูกจะแตก เจ็บจนสั่น

โมไม่กล้าดิ้นรน เขาอยากเจอลูก! เขาไม่เชื่อว่าลูก ตายแล้ว เขาอยากเจอเขาเหมือนจนบ้า!

จากนั้นเขาได้แต่มองเสื้อข้อมือถูกค่อยๆดึงขึ้นสูงๆ แต่ก็ไม่กล้าจะขยับแม้แต่นิด
เข็มค่อยๆเข้าใกล้ตัวเขา เขาเหมือนแรนตัวเอ ค่อยๆถูกเอาออก

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เขาได้ยินเสียงหมดังขึ้น

“คุณยอร์ชครับ กรีดต่ออีกไม่ละครัย 8oomlนะ ครับ อีกอย่างคุณผู้หญิงคนนี้เลือดน้อย กรีดต่อถึงขั้น เสียชีวิตได้นะครับ!

“ผมบอกให้ต่อก็คือต่อ!”

“กรีด! กรีดต่อไป!

ฮึม นี่ก็คือสามีตัวเอง

เขาน้ำตาไหลท่วมหน้า แยกไม่ออกว่าเจ็บกายหรือ

ดจ็บใจ

ตาเขายิ่งอยู่ยิ่งมืด แต่ตอนนี้เขายังตายไม่ได้ ลูก เขายังรอเขาอยู่ เขาอยากได้เขาเรียกตัวเขาว่าแม่ เสียง เขาต้องอ่อนโยน เขายังเพ้อคิดว่าได้ยินลูกเขากำลัง เรียกเขาว่า ‘แม่’

จนในที่สุดเขาสลบไปแล้ว

ตอนเขาตื่นขึ้นมา โมนอนอยู่ที่เตียงผู้ป่วยแล้ว
สีหน้าเขาดูซีด ดีจัง เขายังมีชีวิตอยู่ สวรรค์ยังให้ เขาใช้ชีวิตต่อ ให้เขาได้อยู่กับลูกจนโต

เขาให้เวลาสิบสามปีที่ดีที่สุดที่ชื่อเกียรติพล ยอร์ช พอแล้ว!

ชีวิตที่เหลือเขาจะอยู่เพื่อซีซี จะไม่หวังกับอย่างอื่น อีก เขาติดลูกตัวเองเยอะเกิน

โมเห็นมือถือที่อยู่หัวเตียง ไม่รู้ว่ายอร์ชไปไหนแล้ว เขายอมฟังเขา ยอมกรีดเลือดให้แล้ว เขาตกลงจะพา เขาไปพบซีซี!

มือถือหล่นลงกับพื้น เขาล้มจากเตียงจะไปเก็บ ขา ข้างหนึ่งกลับเหยียบมือถือไว้ จากนั้น มือของสุรภาก็ถูก เหยียบไว้ใต้ขา เขาพยายามดึงออกสุดแรง

“ อ๊า……”สุรภาเจ็บจนร้องออกมา

“ น้องสาว คุณทำอะไรเนี่ย! ถึงแม้อยากให้พี่สาว มาเยี่ยม ก็ไม่ต้องคุกเข่าต้อนรับฉันหรอกนะ!”

เสียงนี้ทำเอาโมนางไปทั เพราะคนที่มาคนนี้เป็น คนที่โมเกลียดที่สุดในชีวิต เขมพิน บี