บทที่ 12 ความทรงจํา

“ไม่!”

ยอร์ชพุ่งเข้าไป แต่ก็ว่างเปล่าไปแล้ว จุดนั้นเขา รู้สึกไม่ใช่ตัวเอง เขายืนขอบระเบียง มองไปข้างหน้า

นิ่งๆที่สุดเสียงร้องกะบเสียงสัญญาณกู้ภัยปนกัน เสียดสีหู

แต่โลกของยอร์ชจุจุก็เหมือนหยุดไป เหมือนตรง หน้ากำลังมีรถไฟเร่งมา เขามองไม่เห็นอะไร ไม่ได้ยิน อะไรเลย ได้เพียงปล่อยให้ทับผ่านร่างไป กระดูกหัก แตกกระจาย เจ็บไปทั้งใจ

เขาเหมือนโดนดูดไปอีกโลกที่ไม่คุ้นเคย สักพัก โลกนี้เริ่มเปลี่ยนรูปทรง เขาถูกดึงไปหลุมหนึ่ง กระทบ กระเทือนความทรงจำที่ลึกที่สุด

ความทรงจำทุกอย่างเหมือนอยู่ตรงนั้น ย้อนมา อย่างรวดเร็ว

เขาเคยเกิดอุบัติเหตุ จนบาดเจ็บกับตา นี่เป็นความ ลับที่ไม่มีใครรู้หลายคน ตอนนั้น เขาเหมือนชีวิตมีแค่ ความมืดทุกวัน

ช่วงที่มืดมนมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เคียงข้างเขามา เขาพูดว่าโลกนี้มันสวยงามแค่ไหนในทุกๆวัน การที่มีชีวิตอยู่มันดีแค่ไหน

โลกเขาสวยงามเกินไป ส่วนเขาโดดเดี่ยวเกินไป เขาต้องการความรักที่สุด

เขาจินตนาการหน้าตาเขาทุกวัน จากการรักษา ต่อมาตาเขาได้ฟื้นฟูเหมือนเดิม เขาถึงจะรู้ว่าผู้หญิงที่ แสนดีคนนั้นชื่อเขมนิจหรือโม

ต่อมาเขาได้ย้ายไปเรียนมอปลายอีกที่ ได้พบกับ ผู้หญิงที่ชื่อ เขมพินหรือบี เขาชอบเขามาก พบกันครั้ง แรกเขาก็ได้บอกรักเขาไปแล้ว

เสียงผู้หญิงอ่อนๆแหลมๆวัยใสดังขึ้นจากหูฟังเขา จุดๆนั้น เขารู้สึกตัวเองจะถูกกลมกลืนแล้ว รอยยิ้มเขา ช่างอบอุ่น ดีต่อใจจะขาด

แต่ใจเขากลับมีการหลบสายตาบ้าง เขามีความรัก ผ่านทางตาหรือไง? เพราะความสวยงามของผิวหนัง

แต่ถึงเขาจะปฏิเสธ เขาก็ไม่เคยท้อ เขาไปที่ไหน เขาจะตามไปทุกที่ในทุกวัน

เขาทั้งปฏิเสธเขา แต่ก็อดไม่ไว้ที่จะหันกลับไปมอง เขาบ้าง ดูว่าเขาทันหรือเปล่า

บางครั้งเขาจะคิด ถ้าไม่ติดตัวเองรักคนที่ดูแลเขาบทที่เจ็บตาไปก่อน ไม่แน่เขาคงจะคบหากับเขาไปแล้ว

แต่มีวันหนึ่ง เขากลับรู้ว่าโมเป็นน้องสาวของบี ที่มี จีบเขา เพราะอยากแย่งของของพี่สาวไป

เขมนิจและเขมพิน ชื่อที่คล้ายกันมาก เขาน่าจะคิด

ได้นานแล้ว

ทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองโกรธอะไร มีความ โกรธชังต่อโมมากขึ้น

จากนั้น เขาดีกับบีมากขึ้น จนโมยิ่งอยู่ยิ่งแย่ลง ไม่มีอารมณ์ที่จะออกไปหัวเราะเล่นบ้างกับกลุ่มผู้ชาย

แต่เขาก็จะให้เขาเห็นหน้าน้อยลง นี่ก็คือโม ที่ต้อง ถอยเพราะการขัดขวางของอุปสรรคต่างๆ

เขาคิดว่าต่อจากนั้นเขากับโมจะมีมีอะไรเกี่ยวข้อง กันอีก จนวันรับปริญญา งานเลี้ยงคืนนั้น เขาได้เอา ร่างกายเขาไป แต่โมกลับบอกว่าเขายินยอม ไม่ต้องให้ เขารับผิดชอบ

แต่หนึ่งเดือนผ่านไตรวจพบว่าเขาท้อง ไม่รู้เรื่องดัง ไปทั่วเมืองได้ยังไง เขาเลยจะแต่งงานกับโมโดยไม่ได้ เต็มใจ

หลังแต่งงาน ถึงเขาจะมีท้อง แต่เขาทำดีกับเขาทุกวิธีทาง ไม่ว่าเขาจะต่อเขายังไง เขาก็ยังทุ่มกับเขาทุก อย่าง

ตอนเช้าจะช่วยเขาจัดเตรียมเสื้อผ้าไว้ เตรียม อาหารเช้าที่ถูกปากเขา กลางคืนไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เขาจะเปิดไฟไว้รอเขากลับมา วันหยุดราชการจะช่วย ชงชาไว้ให้ไว้ที่ห้องทำงานเขา

เขาคิดว่าเขาจะค่อยๆยินยอมเขา เพราะเขาอยาก มีครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุด