ตอนที่6 ตายก็ไม่สน
เธอเพิ่งพูดจบ จางอวี่หลินก็ออกมา ตะโกนอย่างโมโห ว่า :” ซูเถียนเถียน แกกล้านัก !”
” คุณจางอวี่หลิน ! คุณจะอธิบายไหมว่าตอนนี้เป็น สถานการณ์อะไร ?” นักข่าวล้อมรอบจางอวี่หลินเหมือน บ้าไป ถามไม่หยุด :” คุณมีชู้จริงหรือไม่ ? ซูอีเมิ่งเป็น ใคร ?”
หล่อนทำไม่อยู่ในโรงพยาบาล เป็นเพราะมีครรภ์ มีลูก นอกสมรสใช่ไหม ? นี่เป็นเหตุผลที่คุณจะหย่ากับภรรยา เดิมใช่ไหม ?
คำถามแต่ละคำถามเหมือนระเบิดที่โยนลงมา
สีหน้าของจางอวี่หลินไม่ดีมาก ไม่ตอบคำถามใดใด
ยามรีบวิ่งมา ขวางระหว่างจางอวี่หลินกับนักข่าวไว้ และ จางอวี่หลินเดินไปทางซูเถียนเถียน จับแขนเธออย่างแรง แล้วรากเธอไปในตึก
ยามรีบปิดประตู ไม่ให้นักข่าวเข้ามา
เรื่องเกิดจนถึงตอนนี้ มีพนักงานมาสุมหัวกันในชั้นนี้ มองซูเถียนเถียนอย่างดูถูกและแปลกใจ
จางอวี่หลินเดินเร็วมาก รากซูเถียนเถียนจนเธอจะล้ม
พอถึงห้องทำงานของเขา เขาถึงจะหยุด ปิดประตูด้วยเสียงดัง บีบคอของซูเตียนเทียน แล้วปาเธอไปทางผนัง
” ซูเถียนเตียน แกอยากเสียหน้าอย่าพาซูอีเมิ่งไป !”
ซูเถียนเถียนมองเขาอย่างเย็นชา :” เป็นฉันที่เสียหน้า หรือว่าหล่อนที่รู้ว่านายมีภรรยายังมายั่วนายเสียหน้า มากกว่า ? หล่อนเป็นมือที่3อยู่แล้ว !”
จางอวี่หลินกำมือแน่น :” หุบปาก ! ถึงจะไม่มีซูอีเมิ่ง ผม ก็จะหย่ากับคนอย่างแก ! ผมไม่เคยคิดว่าแกจะเรียก นักข่าวมา ! แกรู้ไหมว่าแบบนี้มันจะเสียชื่อเสียงของซูอี เมิ่ง ?”
ซูเถียนเถียนกลั้นน้ำตาไว้ สูดลมหายใจ ถามเขาว่า ” แล้วนายรู้ไหม ลูกของเราจะตายแล้ว ? จางอวี่หลิน ตั้งแต่ แต่งงานจนถึงตอนนี้ฉันไม่เคยขอเงินนายสักบาท ! แต่ นายได้ให้ร้ายของฉันกับซูอีเมิ่ง นายทำไม !”
จางอวี่หลินเย็นชา :” ใครให้แกจะแต่งงานกับผม ? ผู้ เป็นสามีของแก ผมมีสิทธิ์ที่จะจัดการร้านไปนั้น !”
” นั้นเป็นของที่แม่ฉันเหลือให้ฉัน !” ซูเถียนเทียน ตะโกน :” มันเป็นของของฉัน !”
จางอวี่หลินหัวเราะ ;” งั้นก็ซื้อกลับไปสิ !”
คอของซูเถียนเถียนเหมือนถูกบีบไว้ พูดอะไรไม่ออก อีก
เธอจะมีเงินที่ไหนจะซื้อกลับมา ?
ถึงจะมี ตามนิสัยของซูอีเมิ่ง จะคืนเธอได้ยังไง ?
* จางอวี่หลิน นานรู้ไหมว่าลูกของเรากำลังป่วยอยู่ จะ ตายแล้ว ? นายรู้ไหมว่าบ้านหลังนั้นเป็นสิ่งเดียวที่ช่วย เขาได้ ?”
“เด็กคนนั้น ผมไม่อยากเอาตั้งแต่แรก ตายก็ตายไป เกี่ยวอะไรกับผม ?” น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก ไม่สนใจ เด็กเลย
ซูเถียนเถียนโกรธมาก ตบหน้าของจางอวี่หลิน
เธอใช้แรงสุดชีวิต ใบหน้าที่ขาวสวยของจางอวี่หลินมี รอยมือทันที
สายตาของเขาดุร้ายมาก สีหน้าเต็มไปด้วยความอยาก ฆ่าจางอวี่หลิน
ซูเถียนเถียนสั่น พูดแหบๆ :” ได้ จางอวี่หลิน ! นายดีมาก
นายจะหย่ากับฉันไม่ใช่หรอ ? ได้ !”
เธอผลักจางอวี่หลิน เดินไปทางโต๊ะทํางาน หยิบ กระดาษปากกาเขียนสัญญาหย่า
” พวกเราหย่ากัน ฉันไม่เอาอะไรนาย ฉันขอแค่ร้านที่แม่ ฉันให้ฉัน !” เธอเขียนสัญญาหย่าอย่างมั่นคง
จางอวี่หลินยกมือ สัมผัสแก้มที่มีรอยมือ :” ซูเถียนเถียน ผมจะไม่เหลือให้คุณ”
เกียนเทียนหยุดเขียน
จางอวี่หลินเดินไปทางโต๊ะทำงาน หยิบเอกสารที่ปลิ้น เสร็จออกมา ” คุณเซ็นตอนนี้ผมยังจะให้คุณออกไปจาก ตรงนี้ ถ้าไม่เซ็น งั้นคุณก็ไม่ต้องเจอแสงอาทิตย์พรุ่งนี้ แล้ว !”
ซูเถียนเถียน กัดฟัน :” ยังไง ฉันไม่เซ็น นายจะฆ่าฉัน หรอ ?”
จางอวี่หลินมองตาของซูเถียนเถียน :” ไม่ ผมจะให้คน อยากตายก็ตายไม่ได้ คุณลองดูสิ แต่ผมเตือนคุณนะ …”
เขาพูดไปยิ้มไป :” คุณมีเวลามาเถียงกับผมหรอก แต่ ลูกของคุณในโรงพยาบาล ไม่มีเวลานะ !”
ซูเถียนเถียนจับปากกาไม่ได้ ปากกาตกอยู่บนโต๊ะ มี หมึกออกมา
” จางอวี่หลิน นายเป็นปีศาจจริงๆ ” เธอพูด : ฉันไม่ น่า . ไม่น่าแต่งงานกับนายจริงๆ ! จะหย่าใช่ไหม ได้ ฉัน เซ็น มีสามีแบบนาย ฉันอยากอวก !”
เธอพูดเสร็จก็เอาเอกสารมา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ