ฉันยอมตักใจจากนายแล้ว

ตอนที่2 ลูกของฉันละ



ตอนที่2 ลูกของฉันละ

ความเจ็บปวดมาเป็นครั้งๆ ทำให้ชูเถียนเถียนเหมือนตก นรก ทรมานสุดๆ

แพทย์และพยาบาลยุ่งอยู่รอบๆเธอ ให้กำลังใจแก่ซู เถียนเถียน

ซูเถียนเถียนกัดฟัน เหงื่อบนหน้าผากไหลเข้าไปในตา ทั้งเจ็บทั้งแห้ง ทำให้มีน้ำตาไหลออก

เธอคิด เธอต้องมีชีวิตต้องอยู่รอด

ถ้าตายแบบนี้ จางอวี่หลินก็ไม่สนใจเธออยู่ดี ถ้าเธอตาย จะมีความหมายอย่างไร

เธอต้องรอด

ถือความคิดแบบนี้ ซูเถียนเถียนก็ใช้แรงสุดชีวิต เธอ ไม่รู้ว่าระยะเวลานั้นตนเองพยายามได้ยังไง ความเจ็บ ปวดทำให้เธอไม่มีสติ ในสายตามัวไปหมด

เสียงรอบๆหูเริ่มกลายเป็นเพียงสิ่งแตกที่ กระจัดกระจาย เธอฟังไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ตอนที่จะสลบ เสียงทารกก็ดังขึ้น เธอได้คลอดเด็กคนนี้ ออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว

” เป็นลูกผู้ชาย !” พยาบาลยิ้ม
ซูเถียนเทียนถึงจะถอดหายใจ แล้วสลบไป

พอตื่นมาอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเช้าของวันที่สองแล้ว

ในห้องผู้ป่วยว่างเปล่า ไม่มีใครดูแล ซูเถียนเถียนนั่งขึ้น มา จะลงเตียง ดึงพยาบาลที่เดินผ่านเธอไว้ ถามว่า :” ลูก ของฉันละ ?”

พยาบาลมองเลขห้องผู้ป่วย พูดว่า :” คุณก็คือคุณซู เถียนเถียนที่คลอดเด็กคนนั้น … ”

สีหน้าของเธอแปลกมาก

เป็นอะไรไป ?” ซูเถียนเถียนกังวลมาก

พยาบาลสะบัดหัว :” คุณไปถามคุณหมอหลิวเถอะ หล่อนจะอธิบายให้ฟัง ”

หัวใจของซูเถียนเถียนเต้นเร็วมา รีบตามหาไปโดย ข้อมูลจากพยาบาล

สุขภาพของลูกชายของคุณมีปัญหา ” คุณหมอหลิว หยิบเอกสารชุดหนึ่งออกมา :” เด็กมีโรคหัวใจ และโรคไต ฝ่อ อีกทั้ง คุณจมน้ำขาดอากาศหายใจ พร้อมด้วยการ คลอดยาก ทำให้เด็กขาดอากาศหายใจในมดลูกไป2ครั้ง สมองอาจจะมีปัญหา ปัญหานี้อาจทำให้เด็กคนนี้เป็น … เด็กปัญญาอ่อน ”

สิ่งที่คุณหมอพูด เหมือนระเบิด ทำให้ซูเถียนเถียนหน้า มืดเวียนหัว จะสลบไป
เธอพยุงโต๊ะ นานมาก ถึงจะออกจากความตกใจและ ความเสียใจ ถามอย่างสั่น :” แล้วโรคพวกนี้มีโอกาสรักษา ให้หายไหม ? คุณหมอ ขอร้อง ช่วยลูกของฉัน !”

หมอพยุงมือของเธอไว้ ถอดหายใจ :” โรคหัวใจและโรค ไตฝ่อยังมีโอกาสรักษาได้ ยาและการผ่าตัด สามารถ ควบคุมได้ แต่เรื่องสมอง … หมอแนะนำว่า ถ้าทำได้ให้ส่ง ไปเมืองนอกรักษา ”

ซูเถียนเถียนเดินออกจากห้องทำงานของคุณหมอ มา ถึงห้องทารก มองลูกของตนเองร้องไห้ผ่านกระจก

ลูกของเธอ ทำไมโชคร้ายขนาดนี้ เพิ่งคลอดออกมา ก็

ต้องเจอกับภัยแบบนี้ …

รักษาเมืองนอก … ซูเถียนเถียนกัดฟัน เธอจะส่งลูกให้ ไปรักษาที่เมืองนอกแน่นอน

” คุณซูเถียนเถียน !” มีพยาบาลคนหนึ่งเรียกเธอไว้ ยื่น บิลให้เธอ :” นี้เป็นค่ารักษา ช่วยคลอด นอนโรงพยาบาล และค่ารักษาของลูกของคุณ กรุณาชำระตอนนี้ค่ะ ”

” ได้ ” ซูเถียนเถียนมองเลข มีตั้งกี่แสน

พยาบาลรีบอธิบาย :” สภาพลูกของคุณจะซับซ้อน หน่อย ค่ารักษาจะสูงกว่าปกติ และต่อจากนั้นยังต้องมีค่า รักษาสูงมาก หวังว่าคุณจะมีการเตรียมใจ ”

” รู้แล้ว ” ซูเถียนเถียนชำระเงินทางบัตร
พอพยาบาลเดินออกไป ในโทรศัพท์ของเธอก็มี ข้อความจากธนาคาร ในบัตรของเธอเหลือแค่แสนหนึ่ง

หลังจากแต่งงาน เธอก็ลาออกจากงานอยู่บ้าน ถึงจางอ วี่หลินจะไม่ขาดการกินการใส่ของเธอ แต่ไม่เคยให้เธอ สักบาท ช่องทางที่หาเงินของเธอ มีแค่ร้านค้าร้านหนึ่ง

เงินฝากมีไม่เยอะ ตอนนี้ยังต้องรักษาโรคของลูก แบบนี้ คงต้องขายร้านนั้นทิ้งแล้ว

ซูเถียนเถียนส่งข้อมูลที่จะขายร้านออกไป มองเบอร์ โทรศัพท์ เธอพิจารณาไปสักพัก สุดท้ายก็โทรไปหาจา งอวี่หลิน

ไม่มีใครรับสาย จางอวี่หลินไม่เคยรับสายของเธอเลย ซูเถียนเถียนวางโทรศัพท์อย่างชาๆ ชินแล้ว เธอเปลี่ยน

เป็นพิมพ์ข้อความแทน

พิมพ์ไปออกจากห้องทารกไป เดินไปทางลิฟท์

เวลานั้น ก็มีชายที่รูปร่างสูงใหญ่เดินมา

ซูเถียนเถียนยกหัว ใบหน้ามีรอยยิ้มที่เคยชิน :” จางอวี่ หลิน … นายมาแล้ว ? นายมาดูลูกชายของเราใช่ไหม ? เขาอยู่ที่ตู้เก็บอุณหภูมิอยู่ …?”

ซูเถียนเถียนมองเธอ ในตามีแต่ความเกลียด


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ