บทที่ 16 เหล่ากรรมการที่ตกตะลึง

ในขณะที่รอนักแสดงบนเวทีเตรียมตัว ทางด้านคณะกรรมการ ที่นั่งอยู่ ก็ได้มีการพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องการตัดสิน

“เกิดอะไรขึ้นกับทีมของเด็กสาวคนนั้น ทำไมเพื่อนร่วมทีม ของเธอถึงถอนตัวกันหมด ” นักไวโอลินชาวฝรั่งเศสถามขึ้น

“นั่นสิ…หรือว่าเตรียมตัวมาไม่ดี ” ดาราชายก็ตั้งข้อสงสัย

“เธอคงจะไปทำให้เพื่อนร่วมทีมไม่พอใจแน่นอน หรือไม่ก็ เพราะรู้ตัวว่าจะต้องขายหน้าเลยไม่กล้าขึ้นเวที ฉันว่าเราอย่าไป สนใจเรื่องของเด็กคนนั้นเลย มาพูดถึงเรื่องคนที่จะเป็นตัวแทน ของโรงเรียนดีกว่า ฉันขอเสนอชื่อ ไปฮัวหลิง ” อาจารย์สอน ดนตรีพูดขึ้น

“แต่พวกเรายังชมการแสดงยังไม่ครบทุกทีมเลยนะ…คุณจะ ไม่ด่วนตัดสินใจไปหน่อยเหรอ ” นักไวโอลินชาวฝรั่งเศสพูดแย้ง

” คุณเฉินอี้…ฉันรู้สึกว่าคุณจะอยากให้ไปฮัวหลิงเป็นผู้ชนะจัง เลยนะ จากที่ฉันทราบมาแขกรับเชิญของไปฮัวหลิง ก็เป็นคนใน สังกัดของคุณใช่ไหม ” นักจัดรายการเพลงถามขึ้นด้วยน้ำเสียง เย็นชา

ลี่ฉุย! นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ” เฉินอี้พูดขึ้นเสียง ดัง เขาเป็นอาจารย์สอนดนตรีที่มีชื่อเสียง ในเมืองนี้ ไม่มีทางยอมให้ใครมาทําให้ชื่อเสียงของเขาเสียหาย

” คุณก็รู้อยู่แก่ใจ…ตัวผมเองก็รู้จักกับเด็กสาวที่กำลังจะแสดง เธอมาทํางานพิเศษที่บริษัทผม ด้วยนิสัยที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ทําให้พนักงานทุกคนต่างก็รักเธอ ผมยังเคยยืนดูการซ้อมของ เธอกับเพื่อนมาหลายครั้งแล้ว พวกเธอไม่ใช่คนที่เตรียมตัวมาไม่ ดีแน่นอน” ลี่ฉุยพูดขึ้นด้วยความโกรธ

“ ผมสงสัยว่าเหตุผลที่เพื่อนๆของเธอถอนตัวจะเป็นฝีมือของ ไป๋ฮัวหลิง ” ลี่ฉุยพูดสิ่งที่เขาคิดขึ้น เพื่อนๆ ของจ้าวหยูเหมยเคย เล่าเรื่องการกระทําของไปฮัวหลิง ให้เขาฟัง

นายอยากจะพูดอะไรก็พูดได้…ฉันว่าเป็นนายมากกว่า ที่เอา ความรู้สึกส่วนตัวมาใช้ แล้วฉันอยากจะบอกอะไรไว้อย่าง ต่อให้ จ้าวหยูเหมยโดนกลั่นแกล้งจริงๆ การที่เธอไม่สามารถตอบโต้ อะไรได้ นั่นก็เพราะเธออ่อนแอเอง ”

“ ความคิดไร้เดียงสาที่คิดว่ามีแต่พรสวรรค์ที่ดีแล้วจะทำได้ทุ กอย่างน่ะ มันใช้ไม่ได้กับวงการนี้ พวกคุณทุกคนที่เป็นกรรมการ ก็น่าจะรู้ดี เส้นสายก็เป็น1 ในความสามารถที่สำคัญเหมือนกัน ”

“หากเธอได้รับเลือกไป แล้วเจอเหตุการณ์แบบวันนี้อีก คนที่ ขายหน้าที่สุดก็คือพวกเราที่เป็นกรรมการคัดเลือกเธอ!” เฉินอี้ พูดขึ้นอย่างถือดี

กรรมการทุกคนก็ได้แต่นิ่งเงียบไป ไม่มีใครพูดขัดขึ้น ทุกคนก็ รู้ดีว่าสิ่งที่เฉินอี้พูดมานั้นเป็นความจริงทุกอย่าง

ในวงการเพลงหรือวงการบันเทิง หากคุณไม่มีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่ง ก็เป็นได้แค่หิน ให้คนอื่นเหยียบขึ้นไปเท่านั้น

แม้แต่ตัวฉุยเองก็เข้าใจเรื่องนี้ เพียงแต่เขารู้สึกว่า มันไม่ ยุติธรรมต่อความพยายามตลอดมาของจ้าวหยูเหมยเท่านั้นเอง เขาได้แต่ถอนหายใจด้วยความเสียใจ

” คุณเป็นอะไรไป ” ลี่ฉุยหันไปถามดาราชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความสงสัย ตอนนี้ใบหน้าเขาแข็งค้างไปแล้ว

“ พวก…พวกคุณลองฟัง ” ดาราชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยเสียง

ติดขัด ใบหน้าเขาฉายแววตื่นเต้นสุดกำลัง

!!

” ไม่…เป็นไปไม่ได้ ” เฉินอี้ พึมพำขึ้นด้วยความตกใจ ตัวเขา กำลังจะพูดเยาะเย้ยฉุยอีกซักหลายประโยค แต่เมื่อได้ยินเสียง เพลงบนเวที ก็พูดไม่ออกไปในทันที

My heart already fly to the other side of the city ”

“I wanna see you and tell you all the feelings in my

heart”

เสียงนี้มันเป็นไปไม่ได้ ” นักไวโอลินชาวฝรั่งเศส ลุกขึ้นยืน

ด้วยความตกใจ

“ไม่มีทาง!…คนระดับนั้นจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้ยังไง ” เฉินอี้ พูดขึ้นให้กรรมการทุกคนได้ยิน เขารู้ข้อมูลของจ้าวหยูเหมยดี
เด็กสาวยากจนที่ไม่มีตังจ่ายค่าเทอม จะไปรู้จักคนระดับนั้นได้ อย่างไร คงเป็นคนที่เสียงคล้ายมากกว่า

กรรมการคนอื่นที่ได้ยินก็เริ่มสงบลง พวกเขาเองก็ลืมคิดไป

“I want you by my side. Share everything in life

I want to say every day

“My love only for you… ”

คุณหนู…” ฉุยพิมพ์ออกมาเสียงเบาไม่ให้ใครได้ยิน คน อื่นอาจจะไม่แน่ใจว่าคนที่ร้องเพลงนั้นคือใคร

แต่ตัวเขานั้นรู้ดี เพราะท่านผู้เฒ่าให้เขาเป็นคนไปรับคุณหนู จากสนามบินมาเอง ซึ่งการกลับมาของคุณหนูนั้นได้ถูกปิดเอาไว้

เป็นความลับ

แต่ตอนนี้ตัวเขากลับรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ไหนคุณบอกว่าอยากอยู่เงียบๆเพื่อพักผ่อน

ไหนคุณบอกว่าไม่ชอบให้มีคนมาติดตาม ไม่อยากเป็นจุด สนใจ…

แล้วตัวคุณทำไมเล่นใหญ่ขนาดนี้…

เขาเอามือก่ายหน้าผากตัวเองด้วยความเหนื่อยหน่าย เอน หลังพิงไปทางพนักเก้าอี้ด้วยความหนักใจ

“ไม่เป็นไร…พวกผู้ชมคงยังไม่รู้หรอก อาจจะคิดว่าแค่เสียง คล้ายก็ได้ สมัยนี้พวกcoverเพลงเก่งๆก็มีเยอะที่เสียงร้องเหมือนต้นฉบับ ” ฉุยคิดเข้าข้างตัวเอง

ตอนนี้คุณหนูใส่วิกผมสีดำยาวถึงกลางหลัง แล้วสวมหมวก ปีกกว้างทับ อีกทั้งยังมีแว่นกันแดด คงดูไม่ออกหรอก

ปกติผมของเหยาเหยามีสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่า ทำให้ข้าว เทียนที่มีความทรงจําจากภาพถ่ายจําเธอไม่ได้ในตอนแรก

หลังการแสดงจบลง เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นกว่า ครั้งไหนๆ มันดังก้องไปเป็นเวลานาน จนพิธีกรต้องพูดให้ผู้ชม สงบลง

เอาละครับการแสดงรอบสุดท้ายก็ได้จบลงไปแล้ว ทางคณะ กรรมการมีอะไรจะแนะนำผู้แสดงไหมครับ ” พิธีกรชายพูดขึ้น สายตาเขาแอบมองไปที่สี่เหยาเหยาหลายครั้ง ตัวเขาเองก็ตกใจ กับเสียงร้องที่แสนไพเราะมาก

แต่ก็คิดเช่นเดียวกันกับกรรมการคนอื่น ที่คงเป็นนักร้องรับ เชิญที่เสียงคล้ายมากกว่า อีกทั้งตัวเขาเองก็เป็นแฟนคลับของลี่ เหยาเหยา เขารู้ดีว่าตอนนี้เธอยังอยู่ที่ฝรั่งเศส

ตอนนี้จ้าวหยูเหมยได้มายืนอยู่กลางเวทีกับเหยาเหยา สายตาเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าสวมแว่นกันแดดสีดำ ด้วยสายตา เป็นประกาย

คนอื่นอาจจะไม่แน่ใจ แต่ตัวเธอยืนใกล้ชิดกับซุปเปอร์สตาร์ที่ ชื่นชอบขนาดนี้ หากยังมองไม่ออกอีก ก็คงต้องพิจารณาตัวเอง แล้ว
ผู้ที่เป็นแรงบันดาลใจให้เธอเอาดีทางด้านดนตรี ก็คือพี่สาว คนสวยที่ยืนอยู่ข้างๆเธอนี้เอง

ความใฝ่ฝันของเธอ ก็คืออยากยืนอยู่บนเวทีเดียวกับซุปเปอร์ สตาร์คนโปรด และร่วมแสดงด้วยกัน ไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นจริง ได้เร็วขนาดนี้

” พี่เหยาเหยาคะ…หนูจะไม่บอกใครค่ะ” จ้าวหยูเหมยกระซิบ ออกมาเบาๆ ถึงเธอจะยังเด็กแต่ก็มีความคิด อีกฝ่ายลงทุน ปกปิดตัวเองขนาดนี้แสดงว่าไม่อยากให้ใครรู้

เธอเองก็อยู่ในกลุ่มแฟนคลับเช่นกัน จึงคิดได้ว่าเหยาเหยา คงจะกลับมาจากฝรั่งเศสแบบเป็นความลับ

“ขอบใจจ๊ะ…เดี๋ยววันนี้เราไปทานข้าวด้วยกันนะ ” ลี่เหยา ตอบด้วยรอยยิ้ม เด็กคนนี้น่ารักจริงๆที่รู้ใจเธอ

หลังจากนั้นคณะกรรมการก็เริ่มให้คำแนะนำ

ผมก็คิดว่าเธอพยายามได้ดีนะ แม้ว่าเพื่อนร่วมทีมจะเตรียม ตัวไม่พอแต่เธอก็ยังขึ้นมาแสดงต่อ โดยเฉพาะแขกรับเชิญของ เธอนั้นเสียงเพาะมาก ” เฉินอี้รีบพูดขึ้นก่อน เขาพยายามพูดกด จ้าวหยูเหมยลง ทั้งยังเป็นการสื่อไปว่าที่การแสดงออกมาดี เพราะแขกรับเชิญ

“ แต่ผมว่า…เธอเล่นได้ดีมาก การแสดงของเธอสื่อความรู้สึก ของเพลงออกมา มันได้จับใจผู้ฟังมากที่สุดในวันนี้ ” ฉุยก็รีบ พูดขึ้นบ้าง เขาไม่ยอมให้เฉินอี้ทำสำเร็จ
” ผมก็ว่าเธอเล่นได้โอเคนะครับ ” ดาราชายเอ่ยออกมาสั้นๆ ไม่ได้มีค่าชื่นชมเหมือนตอนไปชั่วหลิง เพราะที่จริงเขามัวแต่ สนใจนักร้องรับเชิญจนไม่ได้สนใจนักแสดงเลย

ซึ่งก็เป็นเช่นเดียวกับนักไวโอลินจากฝรั่งเศส ตัวเขาเองก็เป็น แฟนคลับของเหยาเหยาเหมือนกัน ทำให้สนใจแต่เสียงร้อง อย่างเดียว

ลี่เหยาเหยาที่ได้ยินคำพูดของกรรมการนั้น มีแววตาเปลี่ยน ไปทันที การแสดงของจ้าวหยูเหมยนั้นดีมาก แม้เธอจะขึ้นมา แสดงคนเดียว แต่กลับดีกว่าทีมก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ แต่พวก กรรมการกลับพูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ามีเบื้องหลัง

เมื่อมองไปที่แววตาเศร้าเสียใจของจ้าวหยูเหมย มันก็ได้ กระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวเธอขึ้น ในอดีตเพราะได้คุณปู่ของ เธอคอยช่วยเหลือ ทำให้มีตัวเธอในทุกวันนี้

และเพราะเหตุการณ์ในอดีต ทำให้เธอเป็นคนที่ปกป้องพวก พ้องของเธออย่างถึงที่สุด กระบวนการความคิดของเธอนั้น ตอนนี้ได้นับเอาจ้าวหยูเหมยเป็นน้องสาวของเธอโดยไม่รู้ตัว

สายตาของเธอมองไปทางจ้าวเทียนครู่หนึ่งแล้วคิดขึ้น

* พรุ่งนี้จ้าวเทียนจะต้องไปรักษาคุณปู่ ฉันจะปล่อยให้น้องสาว เขาโดนรังแกต่อหน้าได้ยังไง

ตอนนี้เข้าสู่ขั้นตอนประกาศผลแล้ว ซึ่งผู้แสดงทุกทีมขึ้นมาอยู่ บนเวทีจนหมด รายชื่อผู้ชนะถูกส่งมาอยู่ในมือของพิธีกร เรียบร้อยแล้ว เขาก็ประกาศขึ้นในทันที
” ผู้ที่ได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนของเมืองเทียนจินได้แก่ ”

“ไป วหลง”

ขอให้ทุกคนปรบมือแสดงความยินดีกับผู้ชนะด้วยครับ” H หลังจากพิธีกรพูดจบ เสียงปรบมือก็ดังสนั่นทันที

ทางฝั่งของกรรมการ ลิฉุยได้นั่งมองไปยังจ้าวหยูเหมยด้วย ความเสียใจ กรรมการอีกสามคน เห็นด้วยกับเหตุผลของเฉิน ทําให้ผลเป็นแบบนี้

” ฉันบอกแล้ว….เธอมันเทียบฉันไม่ได้หรอก” ไปฮัวหลิงได้หัน ไปพูดใส่หน้าจ้าวหูยเหมยด้วยความสะใจ

จ้าวเทียนที่แม้จะอยู่ไกล แต่เขาก็ได้ยินคำพูดของเด็กสาวคน นั้นชัดเจน ความโกรธเกรี้ยวของเขาก็ระเบิดออกมา บรรยากาศ กดดันรอบๆตัวจ้าวเทียนกระจายไปทั่ว จนคนที่อยู่ด้านข้างแทบ จะหายใจไม่ออก

“ นี่…มันเกิดอะไรขึ้น ” ชายใส่แว่นที่นั่งข้างจ้าวเทียนพูดขึ้น แบบอ่อนแรง อยู่ดีๆเขาก็รู้สึกมือไม้อ่อน หายใจไม่ค่อยออก

จ้าวหยูเหมยที่ได้ยินคำเยาะเย้ยของไปฮัวหลิงนั้น ได้แต่ กัดฟันแน่น น้ำตาแห่งความเสียใจที่พยายามฝืนกลั้นเอาไว้ก็ไหล ออกมา

มือทั้งสองของเธอนั้นกำแน่น เมื่อคิดถึงความทุ่มเทที่พยายาม ตลอดมา
พี่เหยาเหยาคะ…หนู ” เมื่อหันไปสบตากับซุปเปอร์สตาร์ใน ดวงใจ ความเข้มแข็งของเธอที่ฝันไว้ก็พังทลายลง

เธอพุ่งเข้าไปกอด เหยาเหยาไว้แน่น แล้วร้องไห้ออกมาด้วย ความเสียใจ

* เธออย่าพึ่งสิ้นหวังเรื่องนี้มันยังไม่จบหรอก ” เหยาเหยา

พูดขึ้น เธอลูบหัวเด็กสาวในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน

” รออยู่ตรงนี้นะ ” เหยาเหยาพูดขึ้น จากนั้นก็เดินออกไปหา พิธีกรชายที่ยืนอยู่ไม่ไกล

ขอโทษนะคะ…ฉันขอยืมไมค์หน่อยได้ไหม”