บทที่5ทําไม

บทที่ 5 ทำไม

วันต่อมา

คฤหาสน์ตระกูลซู

เมื่อข่าวแพร่กระจายในหนังสือพิมพ์ไปทั่ว ตระกูลซูอยู่ใน สถานการณ์ที่วุ่นวาย

คุณหญิงตระกูลซูหานซึ่งเสว่อ่านหนังสือพิมพ์ ขมวดคิ้ว เล็กน้อยพลางพึมพำ “นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเสียวถึงจะ แต่งงาน

ซูเทียนเทียนคุณหนูสามตระกูลซูมุ่ยปากอย่างแปลกใจยิ่ง กว่า “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่คะ พวกนักข่าวต้องเขียนขึ้น เองแน่!”

ระหว่างการพูดคุย เดินตัวตั้งตรงสูงสง่าลงมาจาก บันไดพร้อมกับเอ่ยบางเบา “นักข่าวไม่ได้เขียนเอง สัปดาห์ หน้าฉันจะแต่งงาน!

ซูเทียนเทียนร้องด้วยความประหลาดใจ “พี่รอง อย่ามา

ล้อเล่นนะ! วันนี้ไม่ใช่วันเอพริลฟูลนะคะ!

ความประหลาดใจ ความผิดหวัง และความทุกข์แวบเข้ามาในดวงตาของเธอ

หานซึ่งเสบู่เหลือบมองซูเทียนเทียน แล้วมองผ่านเธอไป พร้อมกับคิดอย่างรอบคอบ จากนั้นก็ถามด้วยสายตาที่เปลี่ยน ไป “เสี่ยว ถ้าอย่างนั้นทั้งหมดที่หนังสือพิมพ์เขียนข่าวก็เป็น เรื่องจริง การแต่งงานไม่ใช่เรื่องตลก เธอคิดดีแล้วเหรอ

ซูพยักหน้าเบาๆ “ใช่”

มือเล็กของซูเทียนเทียนซ่อนอยู่ข้างหลังกำแน่น โดยไม่รู้ ตัว พลางถามอย่างไม่เข้าใจ “พี่รองคะ เกิดอะไรขึ้นกับคุณกัน แน่ คุณเพิ่งอกหักมาเดือนเดียว ทำไมคุณถึงจะแต่งงานแล้ว คุณถูกยั่วใช่ไหมคะ เด็กคนนี้ไม่ใช่ของคุณแน่นอน คุณต้องคิด ให้ชัดเจนนะคะ”

เธอเป็นคุณหนูสามที่เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลซู ซึ่งโชค ดีที่เป็นที่เอ็นดูของตระกูลซู กับซูเธอมีความรู้สึกให้ แต่ทำได้ แค่เพียงกักเก็บมันเอาไว้

ซูยี่หันไปมองเธอด้วยดวงตานิ่งลึก “ฉันคิดดีแล้วไม่จำเป็น ต้องให้ใครมาบอก!

พอดีกับที่นายท่านตระกูลซูได้แต่งตัวและลงมาข้างล่าง เพื่อทานอาหารเช้า

นายท่านตระกูลซูคนนี้เป็นคนที่มีอะไรซ่อนเร้นอยู่มาก โดยปกติแล้วเขามีใบหน้าที่ไร้อารมณ์ ถึงแม้ว่าเรื่องจะเป็น อย่างนี้ เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและเห็นสิ่งที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เขาก็ไม่ได้มีการแสดงสีหน้าใดๆเลย

บนโต๊ะอาหารบรรยากาศไม่ดีไม่แย่ เป็นบรรยากาศปกติ

ทุกคนทานอาหารเช้าและมีการขบคิดเป็นของตัวเอง

หลังจากผ่านไปครึ่งมื้ออาหาร นายท่านตระกูลซูก็เงยหน้า ขึ้นมองซูแล้วถามขึ้นเสียงเบา “ตัดสินใจแล้วใช่ไหม

ซูพยักหน้า หยิบกระดาษทิชชู่มาค่อยๆเช็ดมุมปาก “ใช่ ครับ ผมกำลังจะแจ้งเรื่องนี้ให้คุณพ่อทราบพอดีว่าผมวางแผน จะแต่งงานสัปดาห์หน้า

“ผู้หญิงตระกูลเบียนงั้นเหรอ ลูกรู้จักดีแล้วเหรอ

ปกติมักจะน้ำเสียงสุภาพ แต่มันผิดแปลกไปอย่าง ชัดเจน “กับเธอไม่รู้จัก แต่กับคนพ่อผมรู้จักดี ตราบใดที่มัน ไม่ใช่เธอก่อนหน้านี้ ใครก็ได้ทั้งนั้นครับ”

นายท่านซูเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แสงสลัวแวบผ่านดวงตา

เหลือง พยักหน้าเล็กน้อย “งานแต่งจะจัดขึ้นเมื่อไหร่

หานซิ่งเสบู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่กลับถูกเพิ่งลูกชายที่นั่ง อยู่ข้างๆต้องนิ่ง และจากนั้นก็แยกกันก้มหน้าทานอาหารต่อไป

“สัปดาห์หน้าครับ” น้ำเสียงของซูบางเบาเหมือนพูด เรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง

“ได้ ถ้าต้องการอะไรก็บอกแม่บ้าน” นายท่านพูด เป็น เช่นนี้แล้วก็ต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้
จนกระทั่งหลังจากที่นายท่านกับซูยออกไป หานซึ่งเส

กับซูเซิ่งมองหน้ากัน ดวงตาฉายแววดูถูกและดูหมิ่นอย่างเปิด

เผยในเวลาเดียวกัน ซูเทียนเทียนมองไปที่ด้านหลังของซู ดวงตาเต็มไปด้วย ความเศร้าโศก…

บริษัทเถียน

เรื่องอื้อฉาวของเถียนจึงพัดโหมกระหน่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะ อยู่ในฐานะลูกสาวของท่านประธาน เธอกลัวว่าจะจมน้ำตาย ด้วยน้ำลายจากคนในบริษัท

เธอแต่งหน้าอย่างสวยงาม ชุดกระโปรงพอดีตัวห่อหุ้ม ร่างกายที่แสนดึงดูด เหยียบบนรองเท้าส้นสูง เดินเข้าไปที่ สำนักงานของตัวเอง

ผู้คนดั่งพายุ พื้นที่ส่วนสำนักงานกำลังยุ่งเพราะการมาถึง ของเธอ การซุบซิบนินทาคนอื่นแต่เดิมกลายเป็นโทรศัพท์ ธุรกิจในภาษาต่างๆ

ในเรื่องนี้ เธอไม่แคร์ปากชาวบ้าน เผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ต่อไปอย่างไม่ไหวหวั่น

ในช่วงพักเที่ยงได้รับข้อความของซู “งานแต่งงานจะจัด ขึ้นในวันจันทร์หน้า จะต้องไม่มีความผิดพลาดใดๆกับเด็กใน ท้องของคุณ!”
อ่านข้อความที่คุกคามนั้นแล้วก็จิตตกเล็กน้อย

เธอค่อนข้างไม่เข้าใจ ชัดเจนว่าไม่ใช่ผู้ชายในคืนนั้น แล้วทำไมต้องแคร์เด็กในท้องของเธอด้วย จะต้องไม่มีความ ผิดพลาดใดๆกับเด็กงั้นเหรอ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น เธออดไม่ ได้ที่จะส่งข้อความกลับไป “ทำไมเหรอคะ คุณเห็นด้วยจริงๆเห รอที่จะให้ฉันให้กำเนิดเด็กคนนี้ คุณสามารถยอมรับลูกในท้อง ของฉันได้จริงๆเหรอคะ”

ไม่นานก็ส่งข้อความลับ…….