บทที่3ขอบคุณที่ช่วยให้สมหวัง

บทที่ 3 ขอบคุณที่ช่วยให้สมหวัง

ซูยกวาดฝูงชนโดยรอบเหมือนกลุ่มฮีโร่ ในที่สุดสายตาก็ ตกลงที่เถียนจิ้งพลางเอ่ยแผ่วเบา “ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ!

แค่หกคำง่ายๆ ทำให้ในตอนนี้นักข่าวที่ตั้งคำถามเมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นหน้าแดงก่ำ

นักข่าวคนอื่นๆได้ตั้งคำถามต่ออีกมากมาย แต่ทุกครั้ง จะฆ่าความวุ่นวายและความปั่นป่วนในอากาศด้วยคำไม่กี่คำ

เถียนจึงได้รับการคุ้มครองอย่างดีจากเขา มีความรู้สึก บางส่วนที่ไม่รู้จะทำยังไง ยังคงมีข้อสงสัยอีก เขาเป็นผู้ชายใน คืนนั้นจริงๆน่ะเหรอ

ในขณะที่โม่ลี่ฮาวกำลังเพิ่มความโกรธจัดขึ้นสูงกับเรื่อง ใหม่ หลังของเขาตึงแน่น แม้แต่ร่างกายก็สั่นเล็กน้อย ดวงตา ของเขาเหมือนใบมีดบินเข้ามา “เถียนจิ้ง เขาพูดความจริงใช่ ไหม คุณกำลังท้องลูกของเขางั้นเหรอ พวกคุณเริ่มต้นกันตั้งแต่ เมื่อไหร่

ณ เวลานี้ กับคำถามนี้ เถียนจึงตอบไม่ได้จริงๆ ตัวเธอ เองก็กำลังสงสัยอยู่

ซูยี่ตอบคำถามนี้แทนเถียนจิ้ง ดวงตาลึกของเขาปะทะดวงตาสีเข้มของโมฮาว ดวงตาลึกลับของเขาราวกับว่ามัน สามารถกลืนความขุ่นมัวและความโกรธของโมฮาวได้ น้ำ เสียงของเขายังคงบางเบาดั่งสายลม แต่กลับเย่อหยิ่งและเย็น ชา “คำตอบสำหรับคำถามนี้ไม่มีความหมาย ตราบใดที่คุณรู้ ว่าผมจะแต่งงานกับเธอ!

คำพูดประโยคเดียว ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นโดยรอบ

คิ้วของโมฮาวที่ขมวดแน่นกำลังสั่น เขากัดฟันและชี้ไปที่ เถียนจิ้ง “คุณเป็นคนช้าจริงๆ คุณมันไม่คุ้มค่าเวลาที่ผมเสีย ไป พวกเราถอนหมั้นกัน!

ริมฝีปากของซูยยกบางเบา “ขอบคุณที่ช่วยให้สมหวัง เมื่อพูดจบก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่อยู่ใกล้เคียง

เขาโอบกอดพาเถียนจิ้ง ทำให้เธอปลอดภัยจากวังวนของ

นักข่าว

ซูยี่คุ้มครองปกป้องเถียนจึงไปยังรถของเขา จนในที่สุด เถียนจิ้งก็หันมามองเขา

หยูจึงหญิงก็ขึ้นรถไปด้วย ถอดแว่นกันแดดหลังจากขึ้นรถ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

เถียนจึงนั่งอยู่ข้างๆเขา สูดลมหายใจจากความเย็นของ ร่างกายของเขา ในที่สุดก็ทนไม่ได้ที่จะถาม ดวงตาที่ชัดเจน ของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย “คุณชายรองซู สิ่งที่คุณพูดเมื่อ ครู่เป็นความจริงใช่หรือไม่
ซูดูเหมือนค่อนข้างอ่อนเพลียเล็กน้อย ยกนิ้วมือขึ้นบีบ ช่วงคิ้วพร้อมกับเอ่ยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ใช่

หัวใจของเถียนจึงคับแน่นเล็กน้อย ดวงตาสวยกะพริบตา ปรับปรับ ไม่ใช่งั้นเหรอ

หยูจึงหญิงสูดอากาศเย็น ความผิดหวังที่เห็นได้ชัดแวบ ผ่านช่วงแก้ม เธอหวังว่าคนคนนั้นจะเป็นคุณชายรองซู ปัญหา ทั้งหมดนี้จะได้ได้รับการแก้ไขเสียที

เถียนจิ้งหายใจเข้าลึก หลังจากที่ใจเย็นลงอีกหน่อยก็เอ่ย ถาม “แล้วถ้าอย่างนั้นคุณช่วยฉันทำไมคะ ทำไมต้องช่วยฉัน ด้วย พวกเราไม่ได้ดูเหมือนจะรู้จักกันเสียหน่อย

ซูยี่หันมองที่เธอ ดวงตาที่ลึกลับนั้นทำให้เรียนจึงค่อนข้าง

สับสน เขาเปิดปากเล็กน้อย “ผมสนใจในตัวคุณ

คำพูดที่ตรงไปตรงมาเกินไป ทำให้เถียนจึงตกอยู่ใน ภวังค์

แต่หยูจิงหยิงถามขึ้นเสียก่อน “คุณชายรองซู จริงหรือเท็จ คะที่เมื่อครู่คุณบอกว่าต้องการแต่งงานกับจิ้งจิ้ง

ซูตอบโดยไม่ต้องคิด “จริงครับ

เถียนจึงตกตะลึง การแต่งงานสามารถล้อเล่นได้งั้นเหรอ เธอได้สติกลับมา สายศีรษะเบาๆ “ฉันขอปฏิเสธได้ไหม”

ซูยี่ทำการจัดสูทให้เรียบร้อย จากนั้นก็เอ่ยเสียงบางเบา “ได้ แต่ว่า มันไม่ฉลาดเลยนะที่จะปฏิเสธ
เถียนจิ้งขมวดคิ้วเล็กน้อย เลื่อนบานหน้าต่างลง เส้นผม หยิกดั่งผ้าลินินพลิ้วสยายตามลม จากนั้นก็ฟังเขาอีกครั้ง “ผม ต้องการภรรยา และเด็กในท้องของคุณต้องการพ่อ อีกอย่าง ผมต้องเตือนคุณ คุณต้องกลับไปดูข่าวการเงิน และทำความ เข้าใจกับสถานะทางการเงินในปัจจุบันของบริษัทเถียน

เถียนจึงพักที่บ้านหนึ่งเดือน สองหูเกือบจะไม่ได้ยินเรื่อง ราวใดๆ ในโลกนี้เลย จู่ๆก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี “คุณหมายถึง อะไร คุณหมายถึงบริษัทของครอบครัวฉัน…

รถมาถึงยัง เขตปลอดภัย ภายใต้คำสั่งของซูซี่ คนขับ หยุดรถ

ริมฝีปากบางของซูยยกขึ้นเล็กน้อย “คุณเถียนจิ้ง ผมให้

เวลาคุณคิดสองวัน ลงไป

จนกระทั่งเถียนจิ้งกำลังลงจากรถก็ยังคงอยู่ในสภาพที่ สับสนไม่เข้าใจ

ซูนั้น ในขณะที่เถียนจึงกำลังลงจากรถก็ได้รับโทรศัพท์ จากสายที่เข้ามา คนที่โทรมาถามเขาว่า “แน่ใจนะว่าจะ แต่งงานกับคุณเถียนจิ้ง

“แน่ใจ”

เถียนจึงอดไม่ได้ที่จะหันมองเขา ร่างกายของเขาดูเหมือน จะถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศแห่งการบังคับกดขี่โดยธรรมชาติ เพียงชั่วขณะที่ประตูปิด เธอเห็นบาดแผลเล็กน้อยในดวงตาลึกล้ำของเขา

สายลมพัดผมยาวของเธอ เธอสะบัดศีรษะเพื่อทำให้ตัว เองสงบสติ หันหลังกลับไปและพูดว่า “คุณแม่ใหญ่คะ เรากลับ บ้านกันเถอะค่ะ”

หยูจึงหยิ่งเห็นสีหน้าเธอดูไม่ค่อยดี ตลอดทางจึงไม่กล้าที่ จะเกลี้ยกล่อมเธอ

หลังจากที่ทั้งสองคนกลับมาถึงบ้านตระกูลเลียน บรรยากาศที่หดหูของห้องโถงนั้นรู้สึกตั้งแต่อยู่ที่ประตู