ตอนที่ 4 ท่าทางจนตรอกของเขา

ตอนที่ 4 ท่าทางจนตรอกของเขา

เหนียนเสียวมองเงาหลังของชายหนุ่มที่กำลังจากไป

พลางตะโกนใส่เขาเสียงหนึ่ง เมื่อได้ยินดังนั้น อวีเยาหาน ก็ชะงักไปเล็กน้อย เงาหลัง

ต้นแสดงท่าทางดุร้ายหมายเอาชีวิตออกมา

แต่เขาไม่ได้หยุดเดิน ยังคงมุ่งหน้าจากไป

“คุณหนู ผมขอโทษครับ ส่วนนี้คือนามบัตรของผม ถ้า

คุณเปลี่ยนใจเรืองชดใช้ค่าเสียหายก็ติดต่อผมได้เลย

ครับ” ผู้ช่วยยัดนามบัตรแผ่นหนึ่งเข้ามาในมือเธอ ก่อน จะหมุนตัวรีบร้อนตามเจ้านายไป

เมื่อพวกเขามาถึงหน้าประตูห้องผ่าตัด ไฟผ่าตัดยังสว่าง อยู่ “คุณชายครับ เสือของคุณขาดแล้ว ไปเปลี่ยนก่อนดี

ครับ” ผู้ช่วย กระดุมบนเสือที่ทำให้แขนเสือแยกออก

จากกัน พร้อมกับเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง เขาอยู่กับเจ้านายมาหลายปี แต่เพิ่งเคยเห็นท่าทางจน

ไหม
ตรอกของเขาแบบนี้ เป็นครั้งแรก

กระดุมแขนเสือหลุดไปแล้ว เสือขาดแล้ว บนกางเกงยัง

เบือนบัตเตอร์ครีมจากเค้กด้วย…

พอนึกถึงหญิงสาวที่กล้าขอให้อวีเยาทานขอโทษ ผู้ช่วย หนาวสันหลังวาบ นมา “ไม่ต้อง” อวีเยาทานเอ่ยปาก

อย่างเยือกเย็น ไม่ละสาย

ตาออกจากห้องผ่าตัดเลย

ไม่นานไฟห้องผ่าตัดก็ดับลง

“เด็กพ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ฤทธิยาชายังอยู่ คาดว่า คงจะหลับอีกสักพัก” หมอถอดหน้ากากออกแล้วพูดด้วย ความปีติยินดี

“พูดขึ้นมาแล้วก็เป็นเพราะเด็กคนนี้ โชคดี เดิมที่โรง พยาบาลของพวกเรามีเลือดกรุ๊ปบีไม่พอ ดีที่มีคนใจดี

บริจาคเลือด ให้เธอไม่น้อยเลยครับ เธอถึงได้รักษาชีวิต

เอาไว้ได้”

เมื่อหมอพูดจบ หัวใจของอวีเยาทานก็บีบรัดเล็กน้อย

ก่อนจะหันหน้าไปมองผู้ช่วยข้างกาย

เธออาจจะเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตลูกสาว…
ผู้ช่วยรู้ใจเขาจึงรีบร้อนวิ่งไปยังห้องเจาะเลือด

ไม่นานผู้ช่วยก็วิ่งกลับมา “คุณชาย พยาบาลบอกว่าเธอ

ไปแล้ว เพิ่งไปครับ” “ เพิ่งไป

อวีเยาทาน ทน ได้ แต่เพิ่งจะเตรียมตัวพูดบางอย่าง เขาก็เห็นเด็กน้อยถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด จึงเร่ง

ฝีเท้าตามไปทันที

เหนียวเสียวมองฉันอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง ถึงได้สติกลับมา

เธอกวาดสายตามองนามบัตรในมือครั้งหนึ่ง ก่อนจะเป่า

ลมที่ปากจนแก้มนูนขึ้นมา เธอเพิ่งจะคิดโยนนามบัตรที่ง ลงถังขยะ แต่พอคิดอีกที เธอก็ยัดมันลงในกระเป๋า จากน นก็หมุนตัวเดินเข้าไปในลิฟต์

เมื่อถึงห้องทำงานห้องหนึ่ง เธอผลักประตูเข้าไปโดยไม่ พูดพร่ำทําเพลง พร้อมทั้งแสดงสีหน้าน่าสงสารที่สุดออก

มา

“ทีรัก ฉันผิดต่อเธอ เค้กวันเกิดเธอเละไปแล้ว แต่ชดใช้

ด้วยร่างกายฉันได้นะ… ” เหนียนเสียวยังพูดไม่จบ

ตารางแบบฟอร์มชุดหนึ่งก็ปลิวมาหาเธอ

เธอมมือไปรับโดยจิตใต้สำนึก “นี่คืออะไร
“ฉันเลือกงาน ให้เธอแล้ว คุณสมบัติอย่างละเอียดอยู่บน

นั้น สัมภาษณ์งานพรุ่งนี้ มีปัญหาไหม” หญิงสาวสวม

แว่นตาเฉพาะทางยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานพูดใส่เห

นียนเสียวมู่ไม่หยุด

ถานเพิ่งเปิง เพื่อนที่ดีที่สุดของเหนียนเสียว และเป็น

เจ้าหนี รายใหญ่ของเธอด้วย

หลายปีมานี้ เพื่อให้เธอมีชีวิตต่อไปได้ ถานเป๋งเป้งไม่

เพียงสิ นเนอประดาตัว แต่ยังมีหนี ต่างประเทศติดตัว ด้วย เรื่องที่เหนียนเสียวม่อยากทำที่สุดในเวลานี้ ก็คือหาเงิน

มาใช้หนี ให้เธอ

“ไม่มีปัญหา” เหนียนเสียวมู่เก็บตารางแบบฟอร์มเรียบ

ร้อย ดวงตาใสแจ๋วเหมือนคริสตัลเป็นประกาย “นเรื่อง เค้กวันเกิดเธอ…”

“เมื่อกี ใครบางคนพูดว่าจะชดใช้ให้ฉันด้วยร่างกายไม่ใช่

เหรอ”

“อยู่ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ คนที่ชนฉันจนเค้กเธอเละทิงนาม บัตรไว้ให้ติดต่อเขาด้วย เรืองชดใช้ด้วยร่างกายเนีย เขา เหมาะสมกว่านะ” เหนียนเสียวควักนามบัตรออกมาจากในกระเป๋า เธอวางมันลงบนโต๊ะตังปัง ก่อนจะจับ

แก้มของถานเปีงเปิงครั้งหนึ่ง ที่รัก ฉันไปเตรียม

สัมภาษณ์แล้ว สุขสันต์วันเกิดนะ

จากนั้นเธอก็ติดสปีดวิ่งไปทันใด