ตอนที่ 1 เด็กตกจากฟ้า

ตอนที่ 1 เด็กตกจากฟ้า

บริษัทตระกูลอ

อาคารสูงเสียดฟ้าตั้งอยู่ในศูนย์กลางทางการเงินซึ่งเป็น

ทำเลทองของเมืองเอช รากับกำลังเหลือบมองทุกสิ่ง

ทุกอย่างจากด้านบน

“ทุกแผนกฟังทางนี้ ! ทุกคนฟังทางนี้ ! มารวมกันที่ห้อง

โถงเดียวนี้ … ในวิทยุสื่อสารมีเสียงคำสั่งเร่งด่วนดังมา

สายหนึ่ง หลังจากนั้นสองสามนาที

ฟิว รถสปอร์ตหรูหราคันหนึ่งจอดที่หน้าประตูอาคารสูง

เสียดฟ้าอย่างมั่นคง

รถบอดี การ์ดด้านหลังเปิดประตูรถออกก่อนจะมีบอดี การ์ดสวมชุดสีดำทั้งตัวพิจารณาโดยรอบอย่างระมัด ระวัง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอันตรายจึงเดินไปด้านหน้าด้วย ความเคารพนบนอบ และเปิดประตูให้คนที่อยู่ในรถ

สปอร์ต
ที่สะท้อนม่านตาเป็นอันดับแรกคือขายาวเรียวคู่หนึ่งที่ถูก ห่อหุ้มอยู่ภายใต้กางเกงสแลคสีดำ เมื่อเหยียบลงบน

พี น บรรยากาศก็เหมือนเขาเหยียบลงบนกัน หัวใจ

ทุกคนอย่างเงียบๆ

เมื่อเผยให้เห็นใบหน้าสมบูรณ์แบบของเขา คน ณ ที่ตรง

นันพลันกลันหายใจอย่างอดไม่ได้

โครงหน้าคมได้รูปชัดเจน คิวโก่งสวย

ดวงตาสีดำขลับแลดูลึกลับจนไม่อาจคาดเดา มุมปาก

ยกขึ้นสูงเล็กน้อย เหมือนจะยิม แต่ไม่ใช่

คนเขามองไปโดยรอบ ทุกคนล้วนก้มหน้าลงโดยไม่รู้ตัว นั่นเป็นความสวามิภักดิ์ที่ออกมาจากส่วนลึกของจิต

ใจ…

“คุณชายหาน”

คนที่รอต้อนรับอยู่ก่อนทั้งสองข้างทางล้วนทักทายเป็น

เสียงเดียวกัน

มือข้างหนึ่งของอเยวหานล้วงอยู่ในกระเป๋า ผมสั้นสีดำ

สนิทส่องประกายภายใต้แสงอาทิตย์ส่อง เขาหลับตาลง

เล็กน้อย ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปอย่างเชื่องช้าภายใต้
สายตาของทุกคน ทุกสิ่งทุกอย่างเคร่งขรึมไปหมดอย่าง

เห็นได้ชัด เป็น

ระเบียบเรียบร้อย…

“ปาปา” เสียงเยาว์วัยสายหนึ่งดังทำลายความเงียบลง วินาทีต่อมา ก้อนข้าวเหนียวนุ่มนิ่มก้อนหนึ่งก็พุ่งเข้ามา จากไหนก็ไม่รู้ เจ้าก้อนนั้นยืนอยู่ข้างหลังผู้คน ก่อนจะ แหวกขาของทุกคนออกแล้วก้าวเท้าวิ่งมาอย่างชวนเซ เจ้าตัวเล็ก ดูท่าทางอายุประมาณหนึ่งขวบเท่านั้น ขณะที่ทุกคนยังไม่ทันรู้ตัว เจ้าตัวเล็กก็มาอยู่ตรงหน้าอ เสียงเหมือนระฆังทองแดงดังเข้ามาในหูของทุกคนอย่าง

เยว่หานแล้ว “ปาปา…ปาปาปาปา..”

ชัดเจน คล้ายกับท่องบทสวดก็ไม่ปาน

พ่อเหรอ!

สองพยางค์ง่ายๆ นี้ ทำให้คนในที่นี้ บ้าคลังกันไปหมด

แล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าอวีเยาทานมีชื่อเสียงเรื่องไม่ชอบเข้าใกล้

ผู้หญิง แล้วอยู่ๆ เขามีลูกได้อย่างไร

“ปล่อย!” อวีเยว่หานทอดสายตามองเด็กน้อยยังไม่หย่า
นมที่กอดน้องของตนเองเอาไว้ พลางพูดเสียงเย็น

ซาลอดออกมาจากไรฟัน

สายตาของเขาฉายความรำคาญออกมาเล็กน้อย

เขาไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหน ยังไม่มีทางมีเด็กคน

หนังโผล่ออกมา

บอดี การ์ดบริเวณโดยรอบถูกเสียงเยือกเย็นนี้ เรียกสติจึง พากันรีบร้อยเข้ามา เตรียมตัวอุ้มเด็กคนนี้ ไป…

แต่เพิ่งยืนมือออกไป พวกเขาก็เห็นบางอย่างผ่านตาไป

ท่าทางแข็งทือไปในทันที

ราวกับเห็นอย่างไรอย่างนั้น พวกเขาเบิกตาโพลง “คะ

คุณชายหาน…เด็กคนนี้…

เด็กน้อยยังไม่หย่านมส่งเสียงร้องไห้ดังกังวานออกมา

พร้อมเสียงร้องตกใจของเหล่าบอดี การ์ด เจ้าก้อนนุ่มนิ มราวกับรู้ว่าตนเองถูกผู้อื่นเมินเฉยจึงเบะ

ปากเล็กๆ นั้น แล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร

หยดนตาเม็ดใหญ่ไหลพรั่งพรูออกมาจากดวงตาไม่

ยอมหยุด หยดตึงๆ ลงมา…
พริบตาเด็กน้อยเงยหน้าขึ้นก็เผยให้เห็นใบหน้ารูปไข่

ขนาดเล็กอันเปราะบาง

อวัยวะทั้งห้าบนใบหน้านั้นมีความคล้ายคลึงกับอวีเยาห

านอยู่เจ็ดส่วน ทำให้คนโดยรอบแทบจะกรีดร้องออกมา นี้ทำให้บอดี การ์ดหวาดกลัว ไม่ใช่เพราะความคล้ายคลึง ของเด็กคนนี้ แต่เป็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่แขวนอยู่ตรง

หน้าเธอต่างหาก…

“คุณชายหาน บนตัวของเด็กคนนี้ มีผลตรวจดีเอ็นเอฉบับ หนึ่งครับ” บอดี การ์ดปลดผลตรวจนนลงมาด้วยความ เคารพ แล้วยืนไปตรงหน้าอวีเยาหานอย่างระมัดระวัง เมื่ออวีหานเยวอ่านเนื้อหาในผลตรวจอย่างชัดเจน ดวง ตาลึกลับพลันหดเกร็ง ในมือ กระดาษผลตรวจไว้แน่น “ปิดทีวี แล้วหาตัวแม่เด็กคนนี้มา