บทที่ 1 ร่างใหม่ที่ต่างไปจากเดิม [1]

สายลมหนาวเย็นพัดแทรกเข้ามาในกระโจม กรีดแทงลง บนผิวกายขาวซีดของร่างที่นอนอยู่บนเตียงจนเจ็บแสบ ไปหมด เด็กหนุ่มที่เคยเป็นวิญญาณเร่ร่อนพลันเบิกตา โพลง ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ ก่อนจะโอบ กอดตัวเองไว้แน่นด้วยร่างอันสั่นเทา รู้สึกหนาวเยือกไป ถึงกระดูกเหมือนถูกผนึกไว้ใต้พื้นน้ำแข็งเย็นเยียบ แต่ แล้วสัมผัสอบอุ่นใต้ฝ่ามือก็เอาเขาประหลาดใจจนต้อง เลิกคิ้ว ก่อนจะก้มลงมองร่างตัวเองด้วยความเร็ว

“เฮ้ย!”

นี่มันเรื่องจริงเหรอเนี่ย เขาเข้ามาอยู่ในร่างใหม่เหมือนที่ ตาแก่นั่นบอกไว้จริงๆ งั้นเหรอ?!

“เจ๋งชะมัด ตาแก่นั่นทำตามที่พูดไว้ได้จริงๆ ไม่ได้หลอก กันเล่นนี่หว่า! แบบนี้ก็ดีดิ หลังจากนี้เราอยากทำอะไรก็ ทำได้แล้ว ฮะฮ่าๆ ได้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งมันช่างรู้สึก ดีอะไรอย่างนี้! ต่อจากนี้ไปจะเริ่มอะไรก่อนดี มีเวลา อีกตั้งเป็นปีกว่าร่างนี้จะตายไป…” เสียงหวานกังวานใส ดุจระฆังแก้วเปล่งออกมาด้วยความดีใจ ดวงหน้างดงาม ผุดผาดล่มเมืองเผยชัดถึงความปลื้มปริ่มยินดี

ในที่สุดเขาก็ได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง แม้ว่าร่างกายนี้จะไม่ใช่ของเขาเองก็เถอะ

เด็กหนุ่มเริ่มลงมือสำรวจร่างนี้อย่างจริงจัง ยกมือขึ้น ตะไปที่ใบหน้าก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนไล่ลงมายังลำ แตะ คอระหง ไหปลาร้า แล้วมาหยุดอยู่ที่หน้าอกแบนราบไร้ ส่วนโค้งนูน จากนั้นก็ลองย้ายมาจับท่อนแขนนุ่มนิ่มพลิก เล่นไปมาด้วยความสนใจ

ดวงตาเรียวหงส์เป็นประกายสดใสหลุบลงจ้องเขม็งแขน ขาที่เปลี่ยนจากร่างโปร่งแสงเป็นกายหยาบ มีเนื้อหนังจับ ต้องได้ สัมผัสเรียบลื่นดุจแพรไหมให้ความรู้สึกดีอย่างน่า ประหลาดจนเขาเผลอลูบไล้เพลินไปหน่อย ก่อนจะรู้สึก ว่ามีอะไรบางอย่างผิดแปลกไป

เด็กหนุ่มหุบยิ้มฉับ เก็บสีหน้าเคลิบเคลิ้มหลงใหลจน หมดสิ้น อาการตื่นเต้น

ดีใจก่อนหน้าปลิวหายไปในพริบตา เพิ่งตระหนักได้ถึง ความไม่ชอบมาพากลบางอย่างที่เกิดขึ้นกับร่างกายตัว เองอย่างจัง

“ผิวมันนุ่มนิ่มเกินไปรึเปล่าวะ แล้วไหนจะยังเรียบลื่นไม่ หยาบกระด้างเหมือนพวกผู้ชายอีก นี่อย่าบอกว่านะเรา หลุดมาอยู่ในร่างผู้หญิงน่ะ? ซวยแล้ว!”

วงคิ้วโก่งสวยดั่งคันศรเลิกขึ้นด้วยความตกตะลึงพรึงเหรีดตาสายแววตื่นตกใจสุดขีด ใต้ฝ่ามือเรียวงาม คือวกายเนียนนุ่มชุ่มชื้นเหมือนผิวเด็ก แค่บีบเพียงเล็ก น้อยก็คล้ายกับจะมีหยดน้ำไหลออกมา เนียนละเอียดไร้ ตำหนิไม่ต่างจากผู้หญิง รูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นราวกับ ไร้กระดูก แต่ถูกลมพัดแรงเข้าหน่อยก็คล้ายกับจะปลิว ตามไปด้วยยังไงยังงั้น

“มะ ผู้หญิงจริงๆ งั้นเหรอเนี่ย?” เพื่อพิสูจน์ให้แน่ชัดว่า ตัวเองเป็นชายหรือหญิง มือเรียวบางจึงเลิกผ้าห่มขึ้นจ้อง ไปยังกึ่งกลางกาย ก่อนที่สองตาจะเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน ริมฝีปากค้างเปล่งเสียงร้องอุทานไม่ออกแม้เพียงครึ่ง

นี่มันไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว! เขาเข้ามาอยู่ในร่างของผู้ชายที่มี หนอนน้อยยืนยันเพศชัดเจน เพียงแต่รูปลักษณ์ภายนอก ที่สัมผัสได้ตอนนี้กลับทำให้เขาไม่แน่ใจนักว่าสิ่งที่เกิดขึ้น กับร่างนี้คืออะไรกันแน่ เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ทำไมร่างกาย ถึงคล้ายคลึงกับผู้หญิงนักเล่า เด็กคนนี้คงไม่ใช่กระเทย หรอกใจไหม?!

เด็กหนุ่มในร่างใหม่ถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอ รีบหัน ขวับไปมองด้านข้างก็เห็นกระจกทองเหลืองวางไว้บนโต๊ะ ไม้เก่าๆ อยู่บานหนึ่ง เขายื่นมือสั่นระริกไปคว้ามันขึ้นมา ส่องดูด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นระทึก รู้สึกกลัวที่จะรู้คำตอบ ยังไงก็ไม่รู้สึ

และทันทีที่เห็นเงาสะท้อนในนั้น เขาก็ถึงกับผงะหน้าถอดสี ร่างกายไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ

เจ้าของร่างนี้เป็นคนสวยมาก ใบหน้าเรียวรูปไข่เล็กเท่า ฝ่ามือ เครื่องหน้าทั้งห้ารับกันอย่างเหมาะเจาะงดงามไร้ที่ ติ คิ้วโก่งสวยปลายชี้ขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเรียวคมกระจ่าง ใสเหมือนน้ำในทะเลสาบ จมูกโด่งรั้นเชิดงอน ริมฝีปาก แดงระเรื่อเอิบอิ่มน่าสัมผัส

ใบหน้านี้ดูอ่อนเยาว์เหมือนเด็กอายุสิบห้าสิบหก อาบ ย้อมด้วยรัศมีเย็นตาของแสงจันทร์นวลกระจ่าง ทั่วทั้ง ร่างราวกับเปล่งแสงได้ พานให้สองตาพร่ามัวไปชั่วขณะ เรียกได้ว่างดงามล่มบ้านล่มเมือง สะท้านสะเทือนแผ่นดิน ไม่ต่างจากนางมารร้ายยั่วราคะตนหนึ่งเลยทีเดียว!

เสียก็แต่ว่า ‘เขา’ คนนี้แท้จริงแล้วเป็นผู้ชายหาใช่หญิง สาว ไม่อย่างนั้นก็คงจะน่าพิสมัยมากกว่านี้ แต่นี่มันออก จะน่าขนลุกไปสักหน่อยหรือไม่

บนโลกใบนี้ยังมีอะไรที่แปลกพิสดารแบบนี้อีกหรือ เพิ่ง รู้ว่าผู้ชายก็สวยได้ไม่ต่างจากผู้หญิง แต่ว่านะ แล้วทำไม เขาถึงต้องมาอยู่ในร่างนี้ด้วย ชายก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่เชิง แบบนี้ ไม่กลายเป็นที่น่าขบขันถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ หรอกหรือ?

เขาอยากมีร่างกายบึกบึนก๋าย่า สามารถต่อยตีกับคนอื่นไปทั่วได้ โดยไม่ต้องออกแรงมากก็สามารถคว้า ชัยชนะมาไว้ในกำมือ อยากคว่ำไอ้พวกอันธพาลที่ชอบ รังแกคนอ่อนแอกว่าให้หมอบราบคาบกับพื้น จากนั้น ทุกคนก็จะพากันยกย่องเชิดชูเขา สรรเสริญเขาว่าเป็น วีรบุรุษผู้กล้า ผู้ผดุงคุณธรรมชอบช่วยเหลือผู้อื่น!

ฟังดูดีใช่ไหมล่ะ แต่เขาไม่มีความคิดที่จะช่วยเหลือใคร หรอก ก็แค่โม้ไปงั้นแหละ

“โธ่โอ๊ย! น่าหงุดหงิดชะมัด ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลย นะ แล้วร่างกายนี่ก็ดูอ่อนแอบอบบางเหลือเกิน ถ้าจะอ่อน ปวกเปียกขนาดนี้ ทําไมไม่เกิดมาเป็นผู้หญิงล่ะ เกิดเป็น ผู้ชายทําไมให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะ แบบนี้มันตัวประ หลาดชัดๆ ใครเขาก็ไม่ได้ ไม่มีวันชนะ มีแต่จะถูกรังแก เปล่าๆ!”

เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจแรงๆ ใช้สองมือยันลงบนเตียงไม้ เล็กแคบดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง แต่เพราะเพิ่งฟื้นได้ไม่ นานร่างกายจึงอ่อนแรงเอนเอียงไปมาแทบตกจากเตียง ดวงตาดำขลับเป็นประกายวาวใสเหมือนมีหยดน้ำอยู่ใน นั้นฉายแววไม่พอใจ เม้มริมฝีปากแน่น ใช้เรี่ยวแรงอัน น้อยนิดปัดผ้าห่มไปกองไว้ด้านข้าง หรี่ตาจ้องเขม็งเรือน ร่างแบบบางที่ไม่ใกล้เคียงกับผู้ชายเลยสักนิด ดูยังไงก็ เหมือนกับผู้หญิงมากกว่า

ดูเหมือนเสื้อผ้าที่ใส่อยู่จะแตกต่างจากที่ที่เขาเคยจาก มาอยู่มากเลยทีเดียว สาบเสื้อที่ไขว้ทับกันอยู่แบะอ้าเผยให้เห็นแผ่นอกบางขาวโพลนดุจหิมะ เสื้อสีแดงสด เหมือนดอกโบตั๋นยาวถึงข้อเท้า ถูกใช้ปกปิดเรือนร่างไว้ อย่างลวกๆ ดูแล้วเหมือนแค่ทำส่งๆ ไปอย่างนั้นเอง

โทสะคุกรุ่นวาบผ่านดวงตาเรียวหงส์ ริมฝีปากอิ่มเย้า ยวนขบเม้มแน่นขึ้นอีก รู้สึกขุ่นเคืองใจเป็นที่สุด เขารับไม่ ได้กับสภาพนี้ก็จริง แต่จะไม่ยอมให้ใครบังอาจมารังแก ร่างนี้เด็ดขาด เจ้าของร่างนี้อุตส่าห์ให้เขายืมใช้ร่างได้ ชั่วคราว หากปล่อยให้ผู้อื่นกระทำย่ำยีเอาได้ง่ายๆ อีก มิเท่ากับเขาเป็นคนเนรคุณไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณคน หรอกหรือ

“ในหนังจีนกำลังภายในแต่งตัวแบบนี้รึเปล่าวะ เนื้อผ้า โปร่งบางวาบหวิวชวนให้คนหลงใหลเคลิบเคลิ้มนี่จะต้อง มาจากยุคสมัยนั้นแน่ๆ แต่เราเป็นคนไทยไม่ใช่เหรอ ถ้า จะได้ร่างใหม่ก็น่าเป็นคนชนชาติเดียวกัน ไม่น่าจะต่าง ชาติต่างภาษา แตกต่างกันคนละโยดขนาดนี้ ชักใจคอไม่ ดีแล้วสิ ตาแก่นั่นคิดจะทำอะไรกันแน่เนี่ย”

เด็กหนุ่มหน้าสวยทําเสียงฮึมฮัมในลำคออย่างไม่ค่อย สบอารมณ์นัก หัวใจทั้งดวงราวกับถูกเปลวไฟแผดเผา จนร้อนระอุ นี่เขาตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหนกันแน่ ตกลงแล้วเจ้าของร่างนี้อยู่ที่นี่ในสถานะอะไรกัน