ไร้ยางอาย

เมื่อเลิกงานชมดอกเหมยฮวา เหมยอิงก็รีบออกจากงานทันที พร้อมลากเหวินชวนออกมาด้วย แต่เหงินชวนขอแยกกลับค่าย ทหารไม่กลับจวน จึงมีนางนั่งรถม้ากลับคนเดียว จังกวะที่รถม้า จะออกตัวก็มีมือหนึ่งเปิดรถม้าและคนที่ไม่ได้รับเชิญก็มุดเข้ามา ในรถม้าของนาง

“ข้าไปส่งเจ้า” ยังไม่ทันทีนางจะเอ่ย หลินหลงก็เอ่ยออกมา ก่อน นางจึงเงียบลง “เจ้าไม่ใช่ชื่อ อิงอิงรี”

“ทำไม ข้าชื่ออะไรเกี่ยวกับท่านด้วย” เหม่ยอิงคิดว่าไม่ควร หลอกลวงเบื้องสูงที่จริงเรื่องนี้ มี ป้าหวัง เท่านั้นที่รู้เพราะนางไม่ อยากปิดคนดีเช่นป้าหวังจึงเล่าให้ฟังเกือบทุกอย่าง เรื่องที่ไม่ เล่านางก็บอกเหตุผลว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไม่ส่งผลใดๆกับป้า หวัง

หลินหลง ”

“เฮ้อ! ไร้ยางอายเช่นนี้บ่อยจนชินเสียแล้วกระมัง

“ไม่มี ไม่เคย มีแต่เจ้า”แทนที่เขาจะโมโหกลับตอบนางอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลีจึงได้แต่อ้าปากค้างอย่างไม่น่าเชื่อว่านาย ของตนจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งเพคะ ข้าควรดีใจไหม?”

“ควรเป็นเช่นนั้น” “ข้าประชดท่านมี ฮายยยยย
หลินหลงนั่งยิ้มกว้าง เขาชอบแบบนี้ ชอบที่นางทําแบบนี้กับ เขา ไม่ก็คงชอบทุกอย่างที่นางทํากับเขา

เมื่อรถม้ามาถึงหน้าจวนหวัง ฮูหยินกวังมายืนรออยู่ก่อนแล้ว เห็นองค์ชายสามมาด้วย จึงจะทำการคำนับแต่ถูกห้ามไว้ เพราะ เขาแค่มาส่งเหมยอิงเท่านั้น

หลังจากหลินหลงกลับไปแล้ว เหม่ยอิงก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิด ให้ฟัง และบอกกล่าวป้าหวังว่า “ท่านป้าเจ้าคะ อิงถึงจะไม่อยู่สัก หลายวัน ฝากป้าให้คนแวะไปดูพวกเด็กด้วยนะเจ้าคะ” ว่าพลาง กอดเอวป้าหวังของนางแน่น

“กลับไปหุบเขารี มีเรื่องอะไรไม่อิงอิง ” ฮูหยินห้วงถามอย่าง เป็นห่วง

“ไม่มีสิ่งใดเจ้าคะ หลานแค่จะกลับไปดูท่านตาสักหน่อย ออก มานานแล้วเจ้าคะ” เพื่อไม่ให้ป้าหวังเป็นห่วงจึงไม่บอกรายละ

เอียดใดๆอีก

ถึงเวลาออกเดินทาง ใช้เวลาไม่นานเท่าตอนมาเพราะเดินทาง เรื่อย แต่ตอนนี้ตั้งใจ เมื่อขึ้นไปยังบ้านบนเขา ก็ไม่พบตาเฒ่า

ปีศาจ แต่พบจดหมายหนึ่งฉบับกับแหวนมิติ 1 วง เนื้อหาบอกวิธี การใช้ยังบอกอีกว่า ให้นางเข้าไปในห้องลับที่เมื่อก่อนนางเคย อยากเข้า เข้าไปแล้วจะมีบ่อน้ำ 2 บ่อ ให้ลงไปแช่ในบ่อใหญ่ ก่อน 1 วัน หลังจากนั้นค่อยไปแขที่บ่อเล็กอีก 1 คืนต่อเนื่องกัน ออกบ่อนั้นเข้าบ่อน หลังจากทำตามแล้วที่เหลือมันจะมาเองโดย ไม่ต้องขอ สุดท้ายถามว่า หยกก้อนนั้นยังอยู่ดีหรือมี ให้รักษาเท่าชีวิต เพราะหลังจากจบทุกขั้นตอนแล้วจะรู้ว่าหยกนั้นใช้ อย่างไร สุดท้ายสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องรู้ก็จะได้รู้เมื่อถึงเวลา ข้าจะไป ท่องเที่ยวสักพัก ดูแลหุบเขาด้วย

เมื่อได้อ่านแล้วก็ถอนใจ ตาเฒ่าบ้าหนีเที่ยวใต้ไง เนื่องจาก หุบเขาปีศาจอยู่ใจกลางแต่ละแคว้น มีคนเข้ามาเพื่อหาของป่า และล่าสัตว์อสูร แต่เข้ามาได้แค่พื้นที่ด้านนอก ไกลสุดสําหรับผู้ แข็งแกร่งที่ด้านในสุดของพื้นที่ชั้นกลาง แต่ด้านในหุบเขาแทบ จะไม่มีคนเข้ามาได้ ไม่ใช่ ไม่มีใครเข้ามาได้เลย เพราะตาเฒ่า ลงเวทข่ายอาคมป้องกันและที่สำคัญมันเป็นที่อาศัยของสัตว์เทพ ที่เป็นราชาของสัตว์อสูรในป่าแห่งนี้ และยังมีบ่อน้ำทิพย์ที่นาง เที่ยวไปแช่บ่อยโดยไม่รู้ว่าคือบ่อน้ำอะไร จึงทำให้ผิวพรรณนวล ผ่องอมชมภู หน้าตาสวยสดงดงามหาใดมาเทียบ

เมื่อทำตามคำสั่งที่เขียนไว้ ก็เริ่มเข้าใจอะไรบ้างอย่าง ตาเฒ่า นั้นจะไปจริงๆสินะ อยู่ด้วยกันมา 1ปี ถึงไม่มีดีแต่ก็มีชอบ คิดถึง จ้งตาเฒ่า เมื่อเริ่มคิด ตาก็ซึมออกมาหางตา สายหน้าสลัดไม่ ไก้คิดมากรีบทําตามคำสั่งเดี่ยวตาเฒ่างอน ขี้เกียจอ

เมื่อเริ่มก็เปลี่ยนเป็นชุดบางลงแช่น้ำบ่อใหญ่ทันที เพราะพอ มาถึงก็เวลาประมาณยามเฉิน (07.00-08.59) ยังเช้าอยู่หนึ่งวัน ได้ เมื่อก้าวขาลงบ่อความรู้สึกแปลกก็เกิดขึ้น คงไม่เป็นไรหรอก นะ คิดได้ดังนั้นก็รีบลงบ่อไป

แชได้ 1 ชั่วยาม เริ่มมีอาการเหมือนมีเข็มมาแทงตัวทั้งตัวเจ็บ ปวดมากถึงมากที่สุด กัดฟันแข่จนชั่วยามสุดท้ายก็เริ่มทนไม่ไหว เหม่ยอิงจึงร้องออกมาพลางกัดฟันแต่บางครั้งก็ทนไม่ได้ร
ด้วยความที่อยู่ในที่เป็นห้องลับเสียงออกมาจึงดังก้อง สัตว์อสูรรีบวิ่งออกไปจากป่าปีศาจทันทีออกไปที่ป่ารอบนอก

อืม “ท่านกลับมาแล้วเจ้านายของข้า ข้ารอท่านมานานเหลือ เกิน” ราชาอสูรเอ่ยขึ้นหลังจากได้ยินเสียง เขารอนางมานับพันๆ ปีแล้ว

เมื่อหมดเวลาเหม่นอิงก็แสนเพลียแต่ก็ฝันปืนออกจากบ่อใหญ่ ลงสู่บ่อเล็กด้วยการคลาน เพราะแทบไม่มีแรงเดิน พอลงสู่บ่อ เล็ก ใจคิดว่าคงไม่ต่างกันแน่ๆบางคงหมดสติไปแน่ แต่กาเป็น เช่นนั้นไม่ มันกลับเย็นสบายเหมือนเป็นการรักษาอาการบาดเจ็บ ภายในนางแซ่จวบจนครบตามเวลา เมื่อครบแล้วนางลุกขึ้นมา ในภาพที่ถ้าเป็นคนอื่นมองคือเทพธิดามาจากสวรรค์แน่ที่ว่า งดงามอยู่แล้วยิ่งทวีความงดงาม และตอนที่แช่บ่อใหญ่ ความ ทรงจำจากไหนไม่รู้วิ่งเข้ามาในหัว ทั้งเก่าทั้งใหม่ เหมือนนางยัง ขาดสหายคนสนิทและอาวุธคู่กายนะเนี่ย

ที่นางข้ามภพมาเพราะมีเหตุผล เพราะนางตายก่อนเวลาจึง ต้องไปเป็น ยูเซริ พอถึงเวลาที่ร่างนี้พร้อมนางจึงต้องกลับมา มัน เป็นอย่างนี้นี่เอง ตามที่ร่างนี้ประสบคือนางเป็นเด็กที่เขาไม่เอา เขาเอามาให้แม่ทัพใหญ่ที่เป็นทั้งลูกน้องและเพื่อนเลี้ยง แต่ด้วย แม่ทัพไม่ค่อยอยู่ที่จวนทั้งฮูหยินใหญ่ของจวนเสียชีวิตจึงไม่มีคน สนใจนาง นางโดนจับมาฆ่าทิ้งแต่ สองสามีภรรยาฟางคือคนที่ คนคนนั้นสั่งให้ดูแลห่างจึงมาช่วยนาง แต่จริงๆไม่ทัน เฮ้อ โดย เจ้าของร่างชื่อเหม่ยอิงแต่แซ่นั้นไม่รู้จะใช้แค่ไหน ใจนางคิดว่า จะใช้แช่ฟาง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
และเข้าใจแล้วว่าหยกประหลาดก้อนนั้นคืออะไร เพราะนางยัง ไม่ได้ชำระร่างกายในบ่อวารีเพลิง และบ่อวา เหมัน นางจึงยังใช้ หยกก้อนนั้นไม่ได้ มันคือป้ายหยกเจ้าป่าปีศาจคนไม่รู้จักแต่สัตว์ อสูรไม่อาจทําอะไรและยิ่งไม่สามารถไม่ทำตามคำสั่งได้ และ สัตว์เทพที่เป็นราชาสัตว์ในป่านี้คือสหายสนิทของนาง

เมื่อส่งจิตสั่งหยก ก็พบว่า มันเปลี่ยนรูปร่างเป็นเหมือนแตร ถอดจิตออกมามองดู ใช่แตรจริงๆด้วย นางลองเป่าดู หามีเสียง ไม่ เงียบสนิท จึงเป่าซ้ำๆอยู่ สองสามรอบ ก็ถอดใจ