กลับมาแล้ว

หน้าประตูจานหวัง เหมยอิงก็เดินเข้าไปเหมือนบ้านตนเอง เพราะคนเฝ้าประตูแค่เห็นหน้าก็ไม่ต้องเอ่ยสิ่งใด ยิ้มต้อนรับ แบบนอบน้อม

“ท่านป้าอยู่หรือไม่” นางกล่าวถามพ่อบ้านเมื่อเดินเข้าไปใน

จวน

“ไม่อยูขอรับ เห็นคุณยังไม่กลับเลยแวะไปที่จวนเป่ยเจียน แต่ เช้าขอรับ” พ่อบ้านกล่าวอย่างมีไมตรีกับนาง นางพยักหน้า แล้ว กล่าวว่า”งั้น อิงอิงจะไปที่จวนเป่ยเจียนก่อนนะ ลำบากท่านแล้ว” ว่าแล้วก็เดอนกลับออกไป

องค์ชายคุณหนูเดอนทางออกนอกเมือง ไปได้ 5 วันแล้วขอรับ ยังไม่เห็นกลับมา คนของเราก็ไม่กล้าตามไปไกลขอย

“อืม” เมื่อได้ฟังรายงาน องค์ชายสามหลินหลง ก็นั่งหน้านิ่ว คิ้วขมวด หลีจิ้งเห็นแล้วอ้าปากจะเอ่ย แต่ก็ไม่เอ่ย ได้แต่เงียบ ยืน นิ่งอยู่ข้างกาย

ผ่านไปได้ 2 วันที่มีรายงาน “คุณหนู อิงอิง กลับมาแล้ว ระยะ ค่ะ” เมื่อมองเห็นความลังเลของฟูจงที่จะรายงานต่อ จึงเอ่ยขึ้น ว่า”มีอะไรอีก ว่ามาให้หมด

“คือ…..เหมือนคุณหนูอิงอิงจะเปลี่ยนไปพะยะค่ะ”ทำท่าทาง คิดตรัก รอง
“เปลี่ยนไป….ยังไง” เมื่อฟูจงจะรายงานต่อก็แอบมองไปที่หลั จิ้งเป็นการขอค่าแนะนำ หลีจิ้งจึงพยักหน้า จึงรายงานต่อไปว่า ” รูปร่างสูงขึ้น ผิวขาวนวลขึ้น และหน้าตาเปลี่ยนไปมาก งดงาม กว่าเดิม เรียกได้ว่างามหนุ่มเมืองเลยพะยะค่ะ” ว่าแล้วก็วิ่งไป หลบที่หลังหลีจิ้ง เพราะถ้วยชา ในมือ หลินหลงลอยมาแบบไม่ทัน

ตั้งตัวเลย

“ออกไป” หลินหลงตะคอก ก่อนที่จงจะออกไป หลีจึงได้แต่ส่ายหน้า กลิ่นไหน้ำส้มแตกแถวนี้แรงจริงๆ

“ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไร” ว่าพลางใช้สายตามองหนังสือแบบ

หลบๆ

“กระหม่อมคิดว่า ฟูจง คงไม่ได้คิดอะไรแค่พูดตามที่เห็นพะยะ ค่ะ” ว่าแล้วก็แอบยิ้มขำๆ คนไหน้ำส้มแตก

“ข้าจะไปดูสักหน่อย ไม่ว่าเปล่าวางหนังสือในมือแล้วเดิน ออกไป

ฝั่งเหม่ยอิงที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็กำลังสั่งให้ เสี่ยวไป เปลี่ยนร่าง เป็นคน เพื่อทำการฝึกฝนเด็กๆผู้ชายเป็นวรยุทธ แบะแข็งแกร่ง มากพอที่จะปกป้องนางได้

บวกกับใช้การฝึกแบบทหารกับพวกเขาด้วย และนางเองก็ฝึก ด้วยเช่นกัน ให้ ชิงชิง ซีเอ๋อ จิ๋วเอ๋อ ดูแลเรื่องอาหารการกิน ทุก คนจึงรู้สึกเคารพนางยิ่งขึ้นจนเวลาผ่านไปนางจึงไปคุยกับป้าหวัง เรื่องให้พวกเด็กๆมีรายได้เพื่อต่อไปข้างหน้านางไม่อยู่จะได้ดูแล ตัวเองได้
“อิงอิง ว่าให้พวกเขาดูแลร้านผ้าแพรพรรณ เจ้าค่ะ หลานจะ เปิดทิ้งไว้ ส่วนผู้ช่วย ที่เป็นชายคงรบกวนท่านอีกสักครั้งแล้ว เจ้าค่ะ”

“หม พวกเขายังเด็กนักจะไหว ส่วนผู้ช่วยไม่ใช่เรื่องยากอะไร แล้วหลานจะไปไหน นานไหม ป้าคงคิดถึงเจ้ามาก” ว่าแล้วก็ทำ หน้าหมองๆ นางจึงเข้าไปกอด

“ท่านป้าไม่เหงาหรอกเจ้าค่ะ มีชิงชิงและพวกเด็กๆ หลานจะ ให้พวกเขาแวะมาหาบ่อยๆนะเจ้าค่ะ” นางใช้เวลาอยู่ที่นี่มานาน แล้วยังเหลือเวลาอีกตั้ง 4 แคว้นจะมายึดติดมากไม่ได้

เมื่อเตรียมการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว นางจึงพักผ่อน ทุก อย่าง ทั้งสั่งทำหน้ากาก จากประสบการณ์สอนว่าควรใส่ หน้ากากเป็นดีที่สุดกันปัญหายุ่งยากที่จะตามมา

จังหวะนี้รอแค่หน้ากากที่สั่งมาส่งเท่านั้น

ป้าหวังมอบท่านลุงหลวมาอยู่ช่วยงานในจวนเป่ยเจียนของ นาง นางจึงตั้งให้เป็นพ่อบ้าน และให้ ชิงชิง หัวหน้าแม่บ้าน “คุณ หนูขอรับ องค์ชายสามมาขอพบขอรับ เสียงสูงหลิว มาเรียกที่ หน้าประตูห้องตอนที่นางกำลังสั่งงาน ชิงชิง อยู่ “เดี๋ยวข้าออก ไป” เมื่อบอกไปแล้วก็ให้ ชิงชิงแต่งตัวให้

เหมยอิงเดินออกมา จังหวะที่ก้าวเดินช่างเหมือนนางหงส์ สยายปีกนก งดงามจริงๆ เหมือนจงบอกไม่มีผิดนางงดงามขึ้น ผิดตา จนแทบลืมหายใจ

เมื่อนางเคารพเสร็จ เห็นองค์ชายสามยังนิ่งจึงกล่าวว่า “องค์ชายสาม มาหามีธุระเรื่องใดหรือไม่ เพคะ” พลางมองอย่างงง มี เรื่องอันใด แต่สายตาพ่อบ้านหลว และชิงชิง เข้าใจเป็นอย่างดี ว่าองค์ชายสามมาหานายของตนเรื่องใด ขนาดหลีจึงยังเข้าใจ

“เห็นว่าเจ้าจะเดินทาง เจ้าจะไปไหน

“ออ ข้ารับปากอาจารย์ไว้ว่าจะเดินไปทั่วทั้ง 5 แคว้น ข้าเสีย เวลาที่นี่ค่อนข้างนาน ข้าควรเดินทางต่อได้แล้ว ไม่งั้นคงผิดคำ พูดกับท่านอาจารย์คงมิใช่เรื่องดี” หยุดถอนหายใจ เฮ้อ “ข้าไม่ อยากให้ท่านมา เพราะถ้ามาขาคงกินไม่ได้นอนไม่หลับหลายวัน เฮ้อ! เขาให้เวลาช้า 1 ปี น่ะ”

“ท่านมาเพราะเรื่องนี้” หลินหลงหันไปมองคนสนิทตนเป็นนัย

ชิงชิงเข้าใจสายตา จึงเอ่ยว่า “คุณหนูเชิญองค์ชายสามไปนั่ง คุยที่ศาลาริมน้ำดีกว่าเพคะ อากาศเย็นสบายยิ่งนัก

หม! มีอะไรแปลกๆ ทำไมทุกคนแปลกๆ เหม่ยอิงมองคนนั้นที คนนี้ที “เอาแบบนั้นก็ได้ เดี๋ยวยาชากับขนมไว้ด้วยนะ เชิญ เพคะ” ว่าแล้วก็เดินนำทาง หลินหลงไปที่ศาลาริมน้ำ นางไม่ให้ ปลูกดอกบัว แต่นางให้หาสาหร่ายน้ำจืดมาลงไว้ให้ปลากินแทน มันจึงเป็นน้ำสีฟ้าตรงกลางสระคล้ายน้ำทะเล ตรงขอบๆเป็น สาหร่ายเขียวๆ

“เจ้าจะกลับมาที่นี่อีกไหม เมื่อไหร่”เมื่นั่งลงใต้สักครู่ หลินหลง ก็เอ่ยปากถาม

“ข้าก็ไม่รู้ว่าไหร่ ขาตั้งใจกลับไปปักปั่นกับท่านแม่บุญธรรม ของข้า ข้าบอกท่านไว้ก่อนออกเดินทาง”
“ไต” หลินหลงตาม เพราะเขาสืบมาแล้วว่านางมาจากเขา ปีศาจ แต่ก่อนนั้นไม่พบสิ่งใด

“ที่แคว้นเหลียน ข้าไม่รู้ว่าข้าเป็นคนแคว้นใด แต่คนที่ช่วยข้า ไว้เป็นคนแคว้นเหลียน ซึ่งข้าก็ไม่อยากสืบเรื่องที่มาที่ไปของตัว เอง เพราะทางข้างหลังมั่นคงหน้ากลัวกว่าทางข้างหน้า แน่ๆ” นางว่าพลางนึกคิดเรื่องราวต่างๆ

จากที่ต้องการบอกบางอย่างหลินหลงจึงเก็บคำพูดไว้ก่อนรอ เมื่อถึงเวลา ค่อยบอกนาง รอให้นางพร้อมกว่านี้สักหน่อย “ข้าจะ รอเจ้า กลับมา “เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับส่งสายตาสืบความ หมายให้เหมยอิง

อะไรกันนี่อย่าบอกนะว่าเจ้าชอบข้า ข้าจะปฏิเสธยังไงไม่ให้ เสียน้ำใจล่ะเนี่ย เอาตรงๆเลยไหม เฮ้อ กลุ่มๆๆ “เจ้าไม่ต้องรอ ข้าหรอก เพราะไม่รู้ว่า…. ทันที ” ยังไม่ทุนพูดจบประโยคก็ถูกจัดขึ้น

“ข้าจะรอ” เฮ้อ!! บทจะดื้อก็ดื้อซะแล้วแต่เจ้าเลยล่ะกัน ข้าไม่ สนด้วยแล้ว

เมื่อคุยกันต่อสักพัก หลินหลงก็กลับ เพราะนางบอกว่าพรุ่งนี้ จะออกเดินทางไปแคว้นหนึ่ง

พอมาถึงจวนองค์ชายสามตงฟางหลินหลงก็เข้าไปนั่งในห้อง หนังสือ สักพักก็ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง ในใจคิดว่า “ข้าจะรอเจ้า เจ้าคนเดียวเท่านั้น ฟางเหมยอิง “อิงอิงของข้า”เจ้าต้องเป็นของ ข้าเท่านั้น ในเมื่อเขาพบนางก่อนใคร ฉะนั้นนางต้องเป็นของเขา”ไต” หลินหลงตาม เพราะเขาสืบมาแล้วว่านางมาจากเขา ปีศาจ แต่ก่อนนั้นไม่พบสิ่งใด

“ที่แคว้นเหลียน ข้าไม่รู้ว่าข้าเป็นคนแคว้นใด แต่คนที่ช่วยข้า ไว้เป็นคนแคว้นเหลียน ซึ่งข้าก็ไม่อยากสืบเรื่องที่มาที่ไปของตัว เอง เพราะทางข้างหลังมั่นคงหน้ากลัวกว่าทางข้างหน้า แน่ๆ” นางว่าพลางนึกคิดเรื่องราวต่างๆ

จากที่ต้องการบอกบางอย่างหลินหลงจึงเก็บคำพูดไว้ก่อนรอ เมื่อถึงเวลา ค่อยบอกนาง รอให้นางพร้อมกว่านี้สักหน่อย “ข้าจะ รอเจ้า กลับมา “เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับส่งสายตาสืบความ หมายให้เหมยอิง

อะไรกันนี่อย่าบอกนะว่าเจ้าชอบข้า ข้าจะปฏิเสธยังไงไม่ให้ เสียน้ำใจล่ะเนี่ย เอาตรงๆเลยไหม เฮ้อ กลุ่มๆๆ “เจ้าไม่ต้องรอ ข้าหรอก เพราะไม่รู้ว่า…. ทันที ” ยังไม่ทุนพูดจบประโยคก็ถูกจัดขึ้น

“ข้าจะรอ” เฮ้อ!! บทจะดื้อก็ดื้อซะแล้วแต่เจ้าเลยล่ะกัน ข้าไม่ สนด้วยแล้ว

เมื่อคุยกันต่อสักพัก หลินหลงก็กลับ เพราะนางบอกว่าพรุ่งนี้ จะออกเดินทางไปแคว้นหนึ่ง

พอมาถึงจวนองค์ชายสามตงฟางหลินหลงก็เข้าไปนั่งในห้อง หนังสือ สักพักก็ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง ในใจคิดว่า “ข้าจะรอเจ้า เจ้าคนเดียวเท่านั้น ฟางเหมยอิง “อิงอิงของข้า”เจ้าต้องเป็นของ ข้าเท่านั้น ในเมื่อเขาพบนางก่อนใคร ฉะนั้นนางต้องเป็นของเขา