บทที่ 4 ปฏิบัติการล่าปีศาจ

ณภัทรเดินเข้ามาเห็นความเละเทะของห้อง ไม่มีความ ประหลาดใจใด ๆ ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขาเลย เขาเพียง สั่งให้กอหญ้าและใบบัวทําความสะอาดห้อง

ทั้งสองคนนั้นสมกับที่เป็นทหารหญิงจริง ๆ เพียงแค่สิบห้านาที

ก็สามารถทำให้ทั่วทั้งห้องสะอาด ใหม่เอี่ยม

ในห้องเหลือเพียงพวกเขาสองคน เข้าเดินก้าวขายาว ๆ ของ เขาใกล้เข้ามา ลมหายใจอันทรงพลังลอยเข้ามากระทบใบหน้า เธอ โซเซถอยไปด้านหลัง แต่กลับไม่มีทางให้ถอยได้อีก

เขากักขังเธอเอาไว้ระหว่างหน้าอกและกำแพง ยกมือขึ้นมาจับ ที่คางของเธอ “หลายวันนี้คงต้องลำบากคุณผู้หญิงแล้วล่ะ รอ สงครามยุติลง ผมจะพาคุณกลับไปที่ประเทศซีดาน แล้วจัดงาน แต่งงานที่ใหญ่โตขึ้นมาอีกครั้ง

เธอยังคงสงบสติอารมณ์ไม่ได้เล็กน้อย เบ้าตาแดงก่ำ: “ณ ภัทร คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำลายชีวิตของฉัน!

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอก็คงกลายเป็นคุณนายของตระกูลอัคร โภคินที่สง่างามและอ่อนโยนไปแล้ว และยังสามารถดูและทิวา

ได้เป็นอย่างดี

“หึ! คุณอยากแต่งกับไอ้การันต์จริง ๆ เหรอ? ผู้คนทั่วทั้ง ประเทศซีดานต่างก็รู้คำสั่งสอนของตระกูลอัครโภคินดี ผู้หญิงทำได้เพียงนั่งอยู่ที่บ้าน เป็นนกที่ถูกขังไว้ในกรง นี่คือชีวิตที่คุณ ต้องการงั้นเหรอ? มีนา คุณเลิกโง่ได้แล้ว ความจริงแล้วคุณเป็น คนประเภทเดียวกันกับผม หัวใจดวงนี้มีความทะเยอทะยาน มาก!”

เขาลูบไล้ที่หน้าอกของเธออย่างมีเลศนัย เดี๋ยวเบาบ้างแรง บ้าง

เธอผลักเขาออกด้วยความโมโห “นั่นมันเป็นเรื่องของฉัน มัน เกี่ยวอะไรกับคุณ!”

เขาไม่ได้โมโหเลยสักนิด: “แต่ตอนนี้พวกเราเป็นสามีภรรยา กันแล้ว อนาคตต้องถูกฝังไว้ด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ได้การันต์ สามารถให้คุณ ผมเองก็ให้คุณได้ สิ่งที่มันให้คุณไม่ได้ ผมก็ให้ คุณได้”

ได้ยินมาว่าณภัทรมีอิทธิพลของตระกูลลึกลับคอยสนับสนุนอยู่ ด้านหลัง และเขาที่อายุยังน้อยอยู่ที่ประเทศซีดานยังสามารถ เรียกลมเรียกฝนได้ เขาเหนือกว่าการันต์ขั้นหนึ่งจริง ๆ เพียงแต่ ว่าผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป เธอมองเขาไม่ออก และคิดว่าตัว เองไม่สามารถควบคุมได้

เธอยิ้มอย่างเย็นชา “งั้นแบบนี้ ก็ถือว่าฉันไม่เสียเปรียบ สินะ?”

เธอหาเหตุผลที่ณภัทรจะต้องแต่งงานกับเธอให้ได้ไม่ได้จริง ๆ บางทีตอนนี้เขาอาจจะต้องการหาผู้หญิงมารับมือกับพวกผู้หญิงที่ ตอแยเขาอย่างเร่งด่วน เพราะถึงยังไงผู้ชายที่โดดเด่นอย่างเขามีผู้หญิงมากมายโผตัวเข้าหา

สายตาของเธอตกอยู่ที่ปุ่นที่เขาเหน็บไว้ตรงเอว ครุ่นคิดไปมา อย่างรวดเร็ว เธอคิดวิธีหนีออกไปได้แล้ว จากนั้นเธอก็ยิ้มขึ้นมา

“ในเมื่อคืนนี้เป็นวันเข้าห้องหอ และขาดเหล้าไปได้ยังไง?” แววขี้เล่นแบบผ่านไปในดวงตาของณภัทร เขาก็อยากรู้เหมือน

กันสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวน้อยตัวนี้คิดจะทำอะไร

ไม่นาน กอหญ้าก็ได้เอาไวน์แดงระดับไฮเอนด์หนึ่งโหลเข้ามา

มีนาเปิดไวน์แดงออก แล้วรินให้ณภัทรเต็มแก้ว: “cheers!

เธอดื่มไวน์แดงในมือของเธอหมดไปในครั้งเดียว ใบหน้า งดงามดั่งหยกของเธอแดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย ดูสวยจนทำให้ คนใจสั่น ไวน์แดงทิ้งร่องรอยเอาไว้ที่ริมฝีปากของเธอ ช่างน่า หลงใหล

เขายังไม่ทันได้ดื่ม หัวใจของเขาก็เมาไปแล้ว

เธอรินเต็มแก้วอีกครั้ง ในตอนที่เธอกำลังจะดื่มนั่นเอง กลับ ถูกเขาห้ามเอาไว้ “ในเมื่อเป็นคืนเข้าห้องหอ งั้นก็ต้องแลกแก้ว กันดื่ม”

แขนของทั้งสองพันกัน ลมหายใจประสาน ติ่งหู ใบหน้า ลำคอ ของเธอ เต็มไปด้วยลมหายใจอันร้อนแรงของเขา และยังแฝงไป ด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไวน์แดง ร้อนระอุจนทำให้คนแทบ คลุ้มคลั่ง
ดื่มไวน์แดงลงไป แก้มของเธอแดงระเรื่อขึ้นมากกว่าเดิม ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับ

เขาใจสั่นขึ้นมา แล้วพยุงใบหน้าของเธอเอาไว้ จากนั้นก็จบลง ไปที่ปากของเธอ รสชาติของเธอนั้นดีมาก หวาน ๆ ยังแฝงไป ด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไวน์แดง

เธอโซเชผลักเขาออกไป “ฉัน………ฉันยังดื่มไม่พอ คุณต้องดื่ม

เป็นเพื่อนฉัน”

เธอเป็นคนที่ดื่มเก่งมาก แทบจะไม่มีใครสู้ได้ และเธอก็ชื่อว่า ณภัทรไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ

จริงอย่างที่คิด ไวน์แดงหมดไปสิบขวด ดวงตาของณภัทรพรา มัว สติก็เริ่มเลอะเลือนไป

เธอเองก็เมานิดหน่อย แต่ก็ยังมีสติอยู่บ้าง

เธอยิ้มออกมา และยกมือขึ้นตบที่ใบหน้าของเขาเบา ๆ ลูบไล้ โครงหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างอุกอาจ นิ้วมือเลื่อนไปบน หน้าอกของเขา แถมยังออกแรงขยี้ยอดอกของเขา: “รูปหล่อไม่ เบา หุ่นก็ไม่เลว”

เธอก้มหน้าลงมองระหว่างขาของเขา แล้วสะกิดเบา ๆ จู่ ๆ ตรงนั้นก้นูนขึ้นมา

มีนาหัวเราะคิกคัก: “เรื่องบนเตียงก็น่าจะเก่งไม่เบาสินะ? ตอบ โจทย์ทุกจินตนาการของผู้หญิงจริง ๆ น่าเสียดายที่ฉันไม่สนใจ คุณเลยสักนิด”
เธอเข้าใจดี ผู้ชายอย่างณภัทร เธอไม่สามารถเข้าไปยุ่งด้วย ได้

เธอพยุงเขาไปวางลงบนเตียง แต่กลับไม่เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

และแปลกประหลาดที่มุมปากของเขา เดิมทีเธออยากจะผลักเขาลงไปบนเตียงอย่างแรง แต่จู่ ๆ เขา

ก็เกิดลื่นขึ้นมา แล้วพาเธอล้มลงไปบนเตียง

เขาลืมตาขึ้นมาอย่างเบลอๆ และยิ้มอย่างมีเสน่ห์ให้เธอ “ผม บอกความลับบางอย่างกับคุณ ผมรักคุณ

หัวใจของเธอเหมือนกับถูกอะไรบางอย่างเคาะ เธอมองดูเขา อย่างงงงัน ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกมาก ต่อให้เป็นตอนที่เธอ อยู่กับการันต์ ก็ไม่เคยมีความรู้สึกหัวใจเต้นระรัวแบบนี้มาก่อน

ถึงแม้ทั้งสองคนจะเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และยังเป็นคู่ หมั้นกัน แต่ก็ไม่เคยทำอะไรที่เกินเลยมาก่อน แม้แต่จับมือก็ยัง ไม่เคยเลยสักครั้ง

“ณภัทร คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“มีนา”

เขาล้มทับลงไปบนตัวของเธออย่างนุ่มนวล

หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นมา แต่ผ่านไปสักพักก็ได้สงบลง คำ พูดของคนเมา ใครล่ะจะเชื่อได้

เธอผลักเขาออก แล้วยื่นมือออกไปหยิบปืนที่เอวเอวของเขาแต่กลับพบว่าปืนพกรัดติดอยู่ที่เข็มขัดอย่างแน่นหนา จะต้อง ถอดเข็มขัดออก

จนปัญญา เธอทำได้เพียงถอดเข็มขัดของเขา แล้วก้มหัวลงไป ดึงปืนออกมา แต่กลับได้พบกับความร้อนที่แผดเผาของเขา

เธอดึงเอาปืนออกมา อาศัยความมึนเมาเล็กน้อย ยื่นมือออก

ไปเล่นน้องชายของเขา “เจ้าตัวเล็ก อย่าดื้อ พี่สาวต้องไปแล้ว

เมื่อนึกถึงความอัปยศที่เธอได้เจอตอนที่อยู่บนรถ ก็โกรธขึ้น มาอย่างสุดขีด เธอหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง และยิ้ม ออกมาเล็กน้อย: “คุณชอบSM ไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันจะให้คุณได้ สัมผัสมันบ้าง คนที่กล้ารังแกฉันยังไม่เกิดหรอกนะ

ต่อให้เป็นแม่เลี้ยงที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่คนนั้น ก็ไม่เคยทํา อะไรเธอได้เลย หรือต่อให้เป็นนังสารเลวเขมิกานั่นวางแผนร้อย แปดก็ไม่สามารถแย่งการันต์ไปจากเธอได้ ถ้าพูดถึงจุดอ่อน เพียงหนึ่งเดียวของเธอ นั่นก็คือทิวา ไม่อย่างนั้นละก็เธอคงไม่ เป็นลูกสาวที่เชื่อฟังของตระกูลพรหมพิริยะมาถึงยี่สิบสองปี

เธอถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด เหลือเพียงกางเกงในตัว เดียว จากนั้นใช้เข็มขัดมัดแขนของเขา ผูกเอาไว้กับหัวเตียง

เธอรู้สึกเหมือนกับขาดอะไรบางอย่าง และได้ค้นหาเอา เทียนไขออกมาจากลิ้นชัก แล้วยังใช้เชือกผูกรองเท้าของเขาถูก เป็นแส้

น้ำตาเทียนหยดลงบนผิวสีแทนของเขา จับตัวแข็งเป็นจุด ๆ รอยแดงปรากฏขึ้นมาบนผิวหนัง
เธอใช้แส้ฟาดลงไปบนสะโพกของเขาอยู่หลายครั้ง แถมยัง หยิกลงไป พลางกล่าวพึมพำ “ความอดทนสูงไม่เบาน

เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าคฤหาสน์ใต้ดินแห่งนี้อาจต้องใช้ลายนิ้วมือ เพื่อปลดล็อก เลย ใช้นิ้วมือของเขากดลงไปบนน้ำตาเทียน และ ห่อเก็บไว้อย่างระมัดระวัง

ภารกิจสําเร็จ ไปได้

เอี๊ยด! ประตูเปิดแล้วจริง ๆ ด้วย เธอถือปืนพกไว้ในมือค่อม หลังลงเล็กน้อยและเดินมุ่งไปข้างนอกอย่างระมัดระวัง

ในเวลานี้คนที่อยู่บนเตียงได้ตื่นขึ้นมาแล้ว มือทั้งสองข้างของ เขาออกแรงเล็กน้อย ทำให้เข็มขัดหลุดออกทันที ก้มหน้ามอง รอยแดงบนหน้าท้อง นัยน์ตาหม่นหมอง

หยดน้ำตาเทียน? แส้? แถมยังเล่น………ของเขา คนทั้งเมือง รามต่างก็รู้ว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลพรหมพิริยะอ่อนโยนอ่อน หวาน สง่างามมีเสน่ห์ แถมยังเป็นนางฟ้าชุดขาวที่ช่วยผู้คน คนที่ สมบูรณ์แบบเช่นนี้จะพังทลายลง ลงในพริบตาได้ยังไงกัน?

หึ ๆ นับวันเธอยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว เป็นอย่างที่เขา คิด เธอก็คือนางมารน้อยที่สวมเสื้อคลุมแห่งความอ่อนโยนเอา

ไว้นั่นเอง ถูกปากเขาพอดีเลย

เขาดึงกางเกงขึ้นมา และออกคำสั่งส่งไปหาวายุ: ปฏิบัติการ ล่าปีศาจ เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ