ตอนที่ 5

ตอนที่5

“แต่ว่า……..จะไม่คุยกับครอบครัวคุณก่อนหรอครับ?”

ไวยาตย์ไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นยังไงถึงให้เด็กอายุ18ปี

ตัดสินใจทําแบบนี้

ปาณียิ้มอย่างขมขื่น

“ไม่ต้องหรอกค่ะครอบครัวหนู…….เขาตกลงอยู่แล้ว”

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของปาณีไวยาตย์รู้สึกไม่ค่อย สบายใจนักและพูดว่า”ถ้าอย่างนั้นคุณว่างวันไหนก็ย้ายเข้ามา อยู่กับคุณธามนิธิได้เลย”

“ห้ะ?”ปาณีตกใจ

นี่เพิ่งเซ็นสัญญาเสร็จก็ต้องเข้ามาอยู่ด้วยกันแล้วหรอ? ไม่ว่ายังไงปาณีก็เป็นผู้หญิงได้ยินคำพูดพวกนี้ต้องรู้สึกตก

อกตกใจเป็นธรรมดา

“คุณคงไม่คิดหรอกใช่ไหมว่าหลังจากที่แต่งงานกับคุณยา มนิธิแล้วคุณจะทำอะไรตามใจก็ได้? “ไวยาตย์เห็นสีหน้าตกใจ ของเธอรู้เลยว่าเมื่อครู่ที่เซ็นสัญญากันเธอไม่ได้คิดถึงข้อนี้เลย

“ตอนนี้คุณเป็นภรรยาของคุณถามนิธิแล้วก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบในการดูแลบ้านวิสิทธิ์เวชนี้สืบสานวงศ์ ตระกูล” ไวยาตย์พูดด้วยความจริงจัง คุณปาณีต้องจริงจังกับ การสมรสนี้อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องเล่นๆ

คุณธามนิธิเคยเจ็บปวดเพราะนลินมาแล้วเขาไม่อยากให้ คุณธามนิธิต้องโดนทำร้ายอีก

ปาณีตกใจเพราะคําพูดที่จริงจังของฝ่ายตรงข้าม

ก็จริงอย่างที่พูด ในขณะที่เธอตกลงจะแต่งงานกับธามนิธิ นั้นเธอคิดถึงแต่ผลประโยชน์ที่ตัวเองจะได้รับโดยไม่ได้คิดใน มุมมองของสามนิธิเลยว่าเขาต้องการอะไร

เวลานี้หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของไวยาตย์แล้วเธอถึงรู้ว่า ตัวเองนั้นมีความคิดที่ไร้เดียงสาแค่ไหน

เธอมีความกลัวเล็กน้อย

เพราะว่าเธอเพิ่งจะอายุแค่18ปีเองถ้าพูดในด้านจิตใจแล้ว

เธอเหมือนเด็กที่ยังไม่หย่าน้ำนม

แต่ก็ต้องมาเป็นภรรยาเป็นแม่ของคนอื่นเธอคงยังรับ

ความจริงนี้ไม่ได้

“หนู…..หนูขอถอนคำพูดก่อนหน้านี้ได้ไหม?”

“ไม่ได้!”

ไวยาตย์ทำสีหน้าจริงจังกะทันหัน

“คุณได้แต่งงานกับคนอย่างคุณยามนิธิถือว่าเป็นเกียรติของคุณแล้ว”

ถ้าไม่เป็นเพราะว่าเกิดอุบัติเหตุนับประสาอะไรเธอจะได้

แต่งงานกับขา

“หนูทราบแล้วค่ะ”

ปาณีพยักหน้า

เมื่อเรื่องทุกอย่างเป็นเช่นนี้แล้วจะมาเสียใจภายหลังก็

ไม่มีประโยชน์

เมื่อฝนหยุดตกแล้วปาณีเตรียมตัวจะกลับบ้าน

ก่อนจะกลับไปเธอก็ไม่ลืมที่จะบอกลาสามีที่เพิ่งจด ทะเบียนสมรสกับเธอ “คุณอาหนูกลับก่อนนะคะ

ธามนิธิมองไปที่เธอ”มานี่สิ

ปาณีเดินเข้าไปหาเขาอย่างงงๆสามนิธิยื่นมือออกมากุม

มือของเธอไว้

ตัวเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อมีฝ่ามืออุ่นๆกุมมือเธอไว้เธออยาก ดึงมือออกมาแต่เมื่อเห็นแววตาที่เศร้าโศกของธามนิธิแล้วเธอ

จึงไม่ขัดขืน

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันเป็นภรรยาของเขาแล้ว ปาณียังคงไม่อยากเชื่อเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

เวลานี้ไวยาตย์เดินเข้ามาพร้อมกับยื่นสัญญาให้สามนิธิสา มนิธิอ่านเอกสารอย่างคร่าวๆ หลังจากนั้นก็พูดว่า”ไวยาตย์ช่วยส่งปาณีกลับบ้านด้วย

“ครับคุณธามนิธิ”

หลังจากที่ปาณีถึงบ้านแล้วก็เจอกับนกันต์น้องชายของ เธอที่เพิ่งออกไปเล่นเกมส์กลับมา

เขาเห็นปาณีลงมาจากรถหรูพูดด้วยความประหลาดใจ ว่า “พี่มีเสียมาส่งหรอ?”

ปาณีอึ้งกับคำพูดของน้องชายรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก “นภันต์ถ้าแกไม่พูดก็ไม่มีใครว่าแกเป็นใบ้หรอกนะ”

เมื่อน้องชายเห็นว่าพี่สาวกำลังโมโหจึงเอามือลูบ ท้ายทอยตัวเองอย่างทำตัวไม่ถูก “พี่อย่าโกธรเลยนะผมล้อเล่น

เฉยๆ”

เขานึกถึงบทสนทนาของตัวเองกับแม่เมื่อกลางวันนี้ก็รู้สึก

ผิดต่อปาณีมากขึ้น

“พี่หิวน้ำไหมเดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้นะ

นภันต์วิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว

ปาณีสายหัวเบาๆยิ้มออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ไปไหนมาอีก หายหัวไปทั้งวัน!

เพิ่งจะก้าวเข้าบ้านปาณีก็ได้ยินเสียงบ่นของแม่ถ้าเป็นเมื่อ ก่อนเธอต้องก้มหน้าก้มตายอมรับผิดอย่างแน่นอนแต่ตอนนี้แค่เธอนึกถึงบนสนทนาเมื่อกลางวันแล้วก็รู้สึกโมโหมาก

“หนูออกไปทํางานหาค่าเทอม

เธอพูดด้วยความโกธรเมือง

“ยังทำงานอะไรอีกปามานี่แม่มีข่าวดีจะบอก”ฝนสิริ นึกถึงเรื่องที่ปาณีแต่งงานไปเมื่อไหร่ก็จะได้บ้านสองหลังฟรีๆ เป็นสินสอดในใจเธอแค่คิดก็มีความสุขมากแล้วเธอไม่สนเลย ว่าน้ำเสียงของปาณีจะโกธรเคืองแค่ไหนพูดเองเออเองว่า “พ่อ ของลูกนะได้หาคู่ครองดีๆไว้ให้ลูกแล้วนะบ้านฝ่ายชายอยู่ใน เมืองเขารวยมากเลยนะลูกขอแค่ลูกแต่งงานไปลูกก็จะได้ใช้ ชีวิตเป็นคุณนายอย่างสุขสบายไม่ต้องออกไปทำงานแบบนี้ อีก”

ปาณีไม่คิดเลยว่าแม่จะพูดเรื่องนี้ออกมาได้ง่ายขนาดนี้

เธอคิดว่าแม่จะลำบากใจที่ต้องพูดเรื่องนี้อาจจะหาวิธีบอก กับเธอแบบอ้อมๆแต่เสียดายที่ไม่มีเลย

ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าในสายตาของพ่อแม่เธอก็เป็นแค่ เครื่องมือที่ช่วยหาเงินเท่านั้นเอง

“แม่หนูเพิ่งจะอายุ18ปีเองนะหลังจากผ่านช่วงปิดเทอมนี้ ไปหนูก็จะเข้าเรียนมหาลัย

“18ปีอะไรกัน!เธออายุ20ปีแล้วต่างหากเธอดูฝ้ายข้างๆ บ้านเราอายุเล็กกว่าเธอตั้งปีเขาแต่งงานไปตั้งนานแล้วตอน นี้เลี้ยงลูกอยู่บ้านอย่างสุขสบายชีวิตเขาทุกวันนี้ดีกว่าเธออีกฝนสิริไม่พอใจที่ลูกสาวขัดขืนเธอยังคิดที่จะเรียนต่ออีกเป็น เด็กผู้หญิงจะเรียนไปทำไมเยอะแยะเรียนไปแล้วจะได้อะไร?”

“เพียงเพราะว่าหนูเป็นลูกผู้หญิงหนูจึงไม่คู่ควรที่จะได้ เรียนหรือ?หนูเลยต้องเสียสละให้น้องเรียนแทนใช่ไหม?

แววตาของปาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

หรือจะไม่ใช่ล่ะน้องเธอเพิ่งจะอายุ16เองนะไม่เรียนมหา ลัยแล้วอนาคตจะทำไรกิน?จะซื้อบ้านยังไง? จะไปสู่ขอสะใภ้ยัง ไง?”ฝนสิริพูดจารุนแรงขึ้นเมื่อเห็นว่าปาณีไม่ยอม เธอเป็นพี่ สาวยังไงทำไมไม่รู้จักเสียสละให้น้องชายซะบ้าง? ฉันคลอดลูก แบบเธอออกมาได้ยังไงกัน!!

“ใช่!หนูมันลูกอกตัญญูจะแต่งแม่ก็ไปแต่งเองเลย!

ปากตะโกนออกไปด้วยความโกธรแล้ววิ่งเข้าห้องของตัว เองปิดประตูลงอย่างแรง