บทที่9

อรมองตามรถของเพื่อนลูกชายจนลับตาก็เดินกลับเข้าบ้าน นางมองนามบัตรที่หญิงสาวคราวลูกให้ไว้แล้วแย้มยิ้มอย่าง พอใจ

อุบัติเหตุและอาการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นกับบุตรชาย ทำให้คน เป็นแม่มีความวิตกกังวลไม่น้อย เมื่อผ่านไปหลายวันแล้วอนันต ยศไม่ฟื้นเสียที นางก็ทนนิ่งเฉยอยู่ไม่ได้ จึงไปหาหมอดูชื่อดังคน หนึ่ง

หมอดูนั่งทางในแล้วบอกว่า…ที่บุตรชายของนางไม่ฟื้นเสียที ก็เพราะดวงจิตของอนันตยศกำลังหลงใหลหญิงสาวคนหนึ่ง อย่างหัวปักหัวป่า จนไม่ยอมกลับเข้าร่าง

วิธีเดียวที่จะทำให้พื้นก็คือ…ต้องให้ผู้หญิงคนนั้นช่วยนำทาง

วิญญาณกลับคืนร่าง และต้องทำโดยเร็วที่สุด

ตอนแรการยังสองจิตสองใจว่าผู้หญิงคนที่หมอดูบอกเป็นใคร แต่เมื่อนางนึกย้อนไปตั้งแต่วันแรกที่อนันตยศประสบอุบัติเหตุ ก็ สะดุดใจเรื่องหนึ่ง

หลายครั้งที่บุตรชายนอนกระสับกระส่าย และละเมอชื่อใคร บางคนออกมา ตอนแรกที่ได้ยิน อรแปลกใจและแปลกหู จน กระทั่งได้เจอกับรุ่นน้องสาวที่ทำงานบริษัทเดียวกับบุตรชายครั้ง แรก เมื่อหล่อนแนะนำตัวว่าชื่อ นีรา และคนอื่นๆ เรียกหล่อนว่า
นางก็สะกิดใจ

ยิ่งครั้งหลังๆ ที่ไปหาหมอดูเพื่อหาทางช่วยให้บุตรชายฟื้น อร ยิ่งมั่นใจว่า ผู้หญิงที่อนันตยศหลงใหลจนไม่ยอมฟื้น น่าจะเป็น ใครไปไม่ได้ นอกจาก… รา

เพียงแต่ครไม่เข้าใจว่าทำไมบุตรชายถึงเฝ้าหลงใหลนีรา แทนที่จะเป็นแฟนตนเอง

เมื่อครู่อรถึงซักไซ้ถามโน่นนี่กับหญิงสาว ก็พบว่า…หล่อนกับ บุตรชายของนางไม่ได้สนิทสนมกัน แค่เพียงรู้จักกันในฐานะ เพื่อนร่วมงานเท่านั้น ถึงอย่างนั้นนางก็มีความหวังเพียงอย่าง เดียว คือ อยากให้บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนฟื้น

นั่นเอง…อรจึงชักชวนให้นีรามาเที่ยวบ้าน

แต่อรยอมรับอยู่ข้อหนึ่งว่า…นางถูกใจในตัวนีราไม่น้อย ไม่ว่า จะหน้าตา หรือกิริยามารยาท อย่างน้อยก็ชอบมากกว่าผู้หญิงที่ บุตรชายเลือกมาเป็นแฟน แถมยังเป็นต้นเหตุให้บุตรชายประสบ อุบัติเหตุ

ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นมาเยี่ยมที่โรงพยาบาล อรจึงไม่ยอมให้เข้า เยี่ยม แต่กับนีรา นางถึงกับชวนมาที่บ้าน ทั้งยังคิดวางแผนต่อ ด้วยว่า จะขอให้นีรามาช่วยดูแลอนันตยศคืนวันศุกร์หน้า

เพราะอรจะต้องไปงานแต่งงานของบุตรสาวเพื่อนสนิทตั้งแต่ สมัยเรียนของนาง

นลธวัชพานีราไปส่งที่อพาร์ตเมนต์ตามที่ตกปากรับคำไว้ นีรายกมือไหว้ขอบคุณหนุ่มรุ่นพี่แล้วจึงกล่าวลาคนเป็นเพื่อน “เจอกันพรุ่งนี้นะแก”

“จ้า”

“ไปนะ ท่าทางรถเริ่มเยอะแล้ว เดี๋ยวภัทรจะถึงบ้านดึก” ผล ธวัชบอกเสียงขึงขัง ทว่าภัทรากลับหน้าแดง

นีราได้แต่ยิ้มตอบ…ทั้งที่แอบตอบในใจ

ฟันลูกลัวภัทรจะถึงบ้านดึก…หรือกลัวจะมีเวลาอยู่กับภัทร น้อยกันแน่

โบกมือลาแล้วหล่อนก็เดินขึ้นห้องพัก วันนี้เรารู้สึกว่าหัวใจ พองโตด้วยความหวัง หล่อนไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม…มารดาของ อนันตยศน่าจะเอ็นดูหล่อนไม่น้อย ถึงกับชวนให้ไปเที่ยวที่บ้าน ให้ไปช่วยทําขนม

นีราดีใจเหลือเกินที่รู้ว่า บ้านของรุ่นพี่หนุ่มที่แอบรัก อยู่ใกล้ อพาร์ตเมนต์หล่อนแค่นี้เอง ถ้าหล่อนจะหาเรื่องเข้าไปหาไปเยี่ยม ก็คงไม่แปลกแล้วกระมัง

อนันตยศก็ไม่ได้สติ ไม่รู้สึกตัว เขาคงไม่รู้สึกว่าผิดปกติหรอก น่า เขาฟื้นเมื่อไร ก็ค่อยว่ากันว่าจะทำอย่างไรต่อไป ตอนนี้ถือ เป็นโอกาสดีที่จะได้ใกล้ชิดเขาแล้ว

นีราไขกุญแจเข้าห้อง ถอดรองเท้าวางกระเป๋าเรียบร้อย ก็ หยิบเสื้อยืดสายเดี่ยวตัวเล็กกับกางเกงขาสั้นผ้าเนื้อนิ่มจากตู้ เสื้อผ้าแล้วหายเข้าห้องน้ำ ออกมาอีกครั้งหล่อนก็อยู่ในชุดลำสองสบายๆ

วันนี้นับว่าหล่อนกลับมาถึงห้องไว แม้ว่าจะแวะไปเยี่ยมอนันต ยศมาแล้วก็ตาม จึงพอมีเวลาพักผ่อนหย่อนใจบ้าง ไม่ต้องรีบ อาบน้ำเข้านอนเหมือนทุกที นราหยิบนิยายที่อ่านค้างขึ้นมาพลิก หาหน้าที่คั่นไว้ แต่อ่านไปได้ไม่เท่าไร ตัวหนังสือตรงหน้าก็เริ่ม เลือนรางไปทีละนิด กระทั่งทนฝืนไม่ไหว…หญิงสาวก็ผล็อยหลับ ไปไม่รู้ตัว

กระทั่งความรู้สึกวูบวาบแปลกๆ ก่อตัวขึ้น มีราพยายามปรือ เปลือกตาหนักอึ้ง ทว่าเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นข้างหู

“อย่าเพิ่งตื่นสินี หลับตาหลับไปเรื่อยๆ อยู่ในความฝันกับพี่ ก่อน”

เสียงคุ้นหูทำให้สมองนีราวิ่งวนด้วยพยายามคิดให้ออกว่า

เคยได้ยินที่ไหน เสียงเดิมบอกอีกครั้ง

“นั่นแหละ ดีแล้ว….หลับแล้วก็ตื่นขึ้นมาในความฝัน พี่รออยู่ นีราจึงปล่อยตัวเองดำดิ่งสู่นิทรา….แล้วปล่อยใจไปกับฝันที่ เปิดประตูทักทายเมื่อหล่อนลืมตาขึ้นอีกครั้ง

และเมื่อลืมตา…หญิงสาวก็แทบไม่เชื่อสายตา

คนที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียงชะโงกมองเหนือร่างของหล่อนคือ เจ้าของร่างสูงใหญ่…คนที่หล่อนเพิ่งไปเยี่ยมมาเมื่อเย็น นั่นเอง

“พี่ยักษ์!”
รุ่นพี่ตัวโตยิ้มให้หล่อน

“ใช่ พี่เอง”

“พี่ยักษ์มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ก็พี่ยักษ์ ทันทีที่คิดมาถึงตรงนี้ หัวใจนีราหล่นวูบ “หรือว่าพี่ยักษ์…”

“พี่ยังไม่ตาย ไม่ต้องตกใจกลัว พี่ก็ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น แต่พอ

รู้สึกตัวพี่ก็มาอยู่ที่นี่กับนี้แล้ว

“อะไรนะคะ” หล่อนร้อง

“พี่รู้ว่าพี่ประสบอุบัติเหตุ แล้วพอรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่ห้องนี้

“เดี่ยว” นีราส่ายหน้า ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น นี่หล่อนกำลัง ฝันไม่ใช่เหรอ…แต่ทำไมมันเหมือนจริง

เหมือนอนันตยศมาอยู่ตรงหน้าจริงๆ