บทที่7

“ภัทร…พี่ไม่ไหวแล้ว ขอพี่เถอะ” เสียงถามกระเส่าฝ่ายชาย ทำให้นีราตื่นเต้นเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อตระหนักว่าบทเล้าโลม ร้อนแรงนำไปสู่สิ่งใด

ตั้งแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยเห็นภาพหญิงชายร่วมรักกันต่อหน้า มาก่อน แค่เสียงคู่รักข้างห้องก็ปลุกอารมณ์รัญจวนให้ลุกกระบือ จนต้องปลดปล่อยความต้องการด้วยตนเองทุกค่ำคืน แล้วนี่ได้ มาเห็นกับตาตัวเอง…ดอกไม้กลางกายสาวของนราหลั่งน้ำหวาน จนชั้นในตัวบางชุ่มชื้นไปหมดแล้ว

นีรารู้ดีว่าทางรักของหล่อนพรั่งพร้อมพอๆ กับคนเป็นเพื่อน ทว่า…ที่ต่างกันคือ หล่อนไม่มีใครมาช่วยปรนเปรออย่างภัทรา ในเวลานี้ บริเวณที่หล่อนยืนก็ง่ายต่อการพบเห็นเสียอีก เรา จึงได้แต่อดกลั้น หล่อนตั้งใจว่าจะหลบเข้าห้องน้ำก่อนที่บทรัก ของคู่สวาทจะบรรเลงจบ

แต่…เสียงเปิดประตูออฟฟิศทำให้ต้องผละจากประตูหนีไฟ และจากฉากรักร้อนแรงของผู้เป็นเพื่อนและรุ่นพี่ก่อนเวลาที่ตั้งใจ นีราเดินเข้าห้องน้ำหากยังช้ากว่าสายตาแก้วมุกดา…รุ่นพี่ใน แผนกที่เพิ่งเปิดประตูออกมา

“นี่…เห็นภัทรไหม?” คำถามถึงคนเป็นเพื่อนทำให้เราอด ชำเลืองมองประตูหนีไฟไม่ได้ แน่นอนว่าคนที่อยู่หลังประตูคง ได้ยินคำถามนั้นเช่นกัน นีราส่ายหน้า
“ไม่เห็นค่ะพี่ ไม่อยู่ที่โต๊ะเหรอคะ”

“ไม่อยู่จ้ะ เอ…หายไปไหนของเขาก็ไม่รู้ ถ้าเจอฝากบอกด้วย ว่าพี่ตามหา”

“ได้ค่ะ อาจจะอยู่ในห้องน้ำก็ได้มั้งคะ นี่กำลังจะเข้าพอดี “โอเค งั้นฝากด้วยนะ พี่มีงานด่วนต้องรีบกลับไปทำ

แก้วมุกดากลับเข้าออฟฟิศไปแล้ว เราถอนหายใจด้วยความ โล่งอก หล่อนรีบเดินดื่มเข้าห้องน้ำและขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ ห้องหนึ่ง…ความกระสันรัญจวนเมื่อครู่เหือดหายไปอย่างรวดเร็ว ราวหยดน้ำกลางทะเลทราย

ครูต่อมานีราก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก หล่อนเดาว่า น่าจะเป็นภัทราแน่นอน แล้วก็จริงอย่างที่คิดเมื่อคนเป็นเพื่อน เรียกหาหล่อนด้วยซุ้มเสียงราวกระซิบ

“นี่…นี่อยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า”

“อยู่…แป๊บหนึ่งเดี๋ยวฉันออกไป” นีราตอบ

เมื่อเปิดประตูออกไป หล่อนก็เห็นคนเป็นเพื่อนยืนรออยู่หน้า เคาน์เตอร์อ่างล้างมือท่าทางขัดเขินไม่ผิดอะไรกับเด็กที่โดนจับ ได้ว่าทำผิดมา เราตีหน้าเฉยพลางกวาดตามองฝ่ายนั้นเร็วๆ ก่อนจะก้าวยืนหน้าอ่างล้างมือติดกับคนเป็นเพื่อน วางแก้วน้ำใน มือลงบนเคาน์เตอร์ก่อนจะเปิดก๊อกน้ำล้างมือ

ภัทรามองแก้วน้ำพลางทำสีหน้าแปลกใจ
“แกถือแก้วน้ำเข้าไปด้วยเหรอ

“อือ…ตะกี้ปวดฉี่เลยรีบไปหน่อย ไม่ทันวางตรงตู้น้ำเย็น พี่ แก้วมาเรียกไว้อีก

“เหรอ…แกเพิ่งออกมาเหรอ”

“อือ… นิราพยักหน้ารับ กระนั้นคนเป็นเพื่อนก็ยังจ้องเหมือน

ไม่เชื่อ

“แกเห็นอะไรหรือเปล่า” ภัทรายังคงรุก

“เห็นอะไรละแก” หญิงสาวย้อนถามหน้าชื่อ ภัทราทำหน้า เหมือนครุ่นคิดอยู่ครู่ก่อนจะโพล่งถาม

“ก็เห็นฉันกับพี่นน่ะสิ”

เจอคำถามตรงๆ แบบนี้นีราถึงกับอึ้ง หน้าร้อนผ่าวเมื่อตอบ ตามจริง

“เห็น”

ได้ยินคําตอบของหล่อน ภัทราก็หน้าแดงด้วยความอายแล้ว

ถามถึงเรื่องที่กังวล

“นอกจากแกแล้ว มีคนอื่นเห็นอีกเปล่าวะ

นีราส่ายหน้า….เมื่อครู่มีหล่อนอยู่ตรงนั้นคนเดียว ไม่น่าจะมี ใครอื่นเห็นแล้วล่ะ

“ฉันบอกพี่นลแล้ว พี่นลไม่ยอมเชื่อ” ภัทราโทษรุ่นพี่ ทั้งที่ ความจริงที่นี่ราเห็นถูกเพียงครึ่ง ภัทราห้ามก็จริงแต่คนเป็นเพื่อนห้ามอย่างไม่จริงจัง

“เอาเหอะ แกวางใจได้ ฉันไม่ปากโป้งหรอก ว่าแต่แก เหอะ…ไปถูกกันตอนไหนวะ

คนเป็นเพื่อนหน้าแดงอีกรอบก่อนหลบสายตาหล่อนเมื่อตอบ คําถาม

“ก็วันที่เราไปเยี่ยมพี่ยักษ์นั่นแหละ ขากลับฟันลอาสาไปส่งฉัน แต่รถมันติดกว่าจะถึงก็ดึกแล้ว ก็เลยแวะกินข้าวคุยกันแล้วฉัน กับพี่นลก็ดื่ม…เอ่อ นิดหน่อย”

“ไม่นิดละมั้งแก…” นีราท้วงอย่างคนที่รู้นิสัยคนเป็นเพื่อนดี

ภัทราหัวเราะแก้เก้อ

“แหม..แกอะ! บรรยากาศมันเป็นใจ อีกอย่าง…แกจําคลิปที่ ฉันส่งให้ได้ไหม”

นีราพยักหน้า…คลิปที่ทำให้หล่อนปั่นป่วนจนแทบทนไม่ไหว

“พี่นลเอาให้ฉันดู ฉันเลยขอมาให้แก

“แล้วพน ไม่สงสัยเหรอวะแก”

“ไม่สงสัยหรอก เพราะพี่นรู้ว่าแกชอบพี่ยักษ์

“หา!” นีราร้องเสียงหลง “พี่นลรู้ได้ไง”

“ฉันบอกพี่นลเอง”

ได้ฟังค่าสารภาพของเพื่อนแล้วราก็ได้แต่อึ้ง จะโกรธก็ไม่เชิงเพราะจริงไม่ปากโป้งบอกไปอย่างนั้น

“แกอย่าโกรธฉันนะ ฉันคราวจะหันมามองแกง นี่พี่นรับปากว่าช่วยเชียร์แก กับพี่

นีราพยักหน้าส่ง ไหนๆ ภัทราบอกไปแล้ว จะเก็บมาถือสา หาความไม่ใช่เรื่อง

เออๆ ไม่โกรธหรอก

“ขอบใจมากนะ” ภัทรา โผเข้ากอดด้วยความดีอกดีใจ นีราเซแก่ดเพราะไม่

“ว่าแต่เถอะแบบเมื่อกับลบ่อยหรือเปล่า ฉันเห็น ยังไม่เท่าไร คนอื่น

หน้าของภัทราเป็นแดงจัดราวตำลึง หล่อนส่ายหน้าพลาง

“ถ้าหมายถึงมีอะไรกันที่งาน ก็เพิ่งนึกอะไรของเขาตอนที่โทรเรื่องไปเยี่ยมยักษ์เย็นแต่พอเจอหน้าฉันปุ๊บ

“ก็อดไหว” นีราให้พลางยิ้มยั่ว ภัทราก้อน

“แกระวังไว้เหอะ ที่พวกพี่คุยได้….
นีราคิดอยู่ครู่ก่อนจะหน้าแดงเมื่อคำพูดหยอกเย้านั้นดังขึ้นใน ความคิดอีกครั้ง