ตอนที่ 2 เรื่องดีใจ

“ใช่ค่ะ ถ้าคุณเอ่อ….

“ฉันอินทิราค่ะ”

“ค่ะ ถ้าคุณอินทิราไม่โอเคก็ไม่เป็นไรนะคะ ฉันชินแล้วกับ การโดนปฏิเสธ” ปราลีพูดอย่างไร้ซึ่งความหวังเมื่อเห็นสีหน้าตื่น ตกใจของอินทิรา

“ไม่มีปัญหาค่ะฉันตกลง”

“ต๊ะ! ทะ…ทำไมมันง่ายอย่างนี้เนี่ย” ปราลีตะลึงงันปนดีใจ เมื่ออีกฝ่ายตอบรับโดยเร็วแทบไม่ต้องคิดอะไรมาก บทจะง่ายก็ แทบไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย

“ตอนนี้ฉันร้อนเงินมากค่ะ แม่ฉันเป็นมะเร็งลำไส้ระยะที่สอง แล้วต้องผ่าตัดด่วน ค่าใช้จ่ายเยอะอย่างนี้ฉันไม่รู้จะไปหาเงินที่ ไหนกันน่ะสิคะ คุณปราณีต้องช่วยดิฉันนะคะ งานนี้เป็นความหวัง เดียวที่จะทำให้ฉันมีเงินรักษาแม่” อินทิรายอมเล่าถึงความ จำเป็นให้ฟัง เผื่อว่าอีกฝ่ายจะเห็นใจและเลือกเธอให้ทำงานนี้
“มิน่าล่ะ ฉันเห็นใจคุณนะคะแต่ว่าคุณต้องมีคุณสมบัติตามที่ กําหนดและยอมรับข้อตกลงที่ฉันจะบอกได้

“บอกมาเลยค่ะฉันไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว”

“ข้อแรกคุณต้องเป็นสาวพรหมจรรย์ ข้อสองหลังจากคลอด ลูกแล้วคุณจะต้องรีบกลับเมืองไทยทันทีไม่มีสิทธิ์ในตัวเด็ก ส่วน ข้อสุดท้ายคุณต้องปิดเรื่องนี้ให้เป็นความลับอย่าให้ใครรู้เด็ด ขาด”

“แค่นี้ใช่ไหมคะ”

“ค่ะแค่สามข้อเท่านั้น ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยที่เขาบอก ฉันมาคุณถือว่าผ่านฉลุย ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาและ บุคลิกภาพ” ปราลียอมรับว่าเธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าสวย มาก สวยจนสามารถเป็นดาราได้เลยทีเดียว เธอหวังว่าอินทิรา จะยอมรับข้อเสนอได้และงานของเธอจะได้จบสิ้นลงเสียที

“ฉันยังบริสุทธิ์ค่ะ ส่วนข้อสองกับสามฉันมั่นใจว่าทำได้แน่

ไม่มีปัญหาค่ะ” อินทิราเอ่ยอย่างมั่นใจ

“ถ้าอย่างนั้นฉันขอถ่ายรูปคุณส่งไปให้คุณบาสเตียนดูก่อน

ได้ไหมคะ”

“ได้ค่ะ”

อินทิราพยายามเซ็ทผมให้ดูดีที่สุด ก่อนจะนั่งฉีกยิ้มต่อหน้า กล้องมือถือยี่ห้อดัง

แชะ!
“รอสักครู่นะคะฉันขอส่งภาพให้คุณบาสเตียนก่อน ว่าแต่ คุณต้องใช้เงินวันไหนคะฉันจะได้บอกท่าน” ปราลีเอ่ยขณะส่ง ภาพให้คนที่อยู่ต่างประเทศ

“อาทิตย์หน้าค่ะ” อินทิราตอบด้วยรอยยิ้ม

ตอนนี้เธอดีใจมากที่สุดในชีวิตเพราะสามารถหาเงินมารักษา มารดาได้แล้ว ถึงแม้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้างเธอก็ยอมที่จะ เสี่ยง

“ว้าว!!! คุณบาสเตียนตอบตกลงมาแล้วค่ะ” ปราสีเงยหน้า ขึ้นมายิ้มให้ด้วยความดีใจ “ดีใจด้วยนะคะสงสัยคุณคงจะถูกใจ เขามาก “คนที่จ้างฉันชื่อคุณบาสเตียนเหรอคะ” เธออยากถามให้

มั่นใจอีกครั้งว่าคนชื่อนี้เป็นนายจ้างของเธอจริงๆ

“ใช่ค่ะคุณบาสเตียนเป็นนักธุรกิจที่รวยมาก ในลาสเวกัส ปราลีบอก

“ออค่ะ ว่าแต่ฉันจะได้เงินตอนไหนคะ”

“อ้อ! เรื่องเงินจะแบ่งเป็นสองก้อนนะคะ หลังจากเซ็นต์ สัญญาคุณจะได้ห้าล้านบาท ส่วนอีกห้าล้านจะได้ตอนที่คุณกลับ มาเมืองไทย”

“ขอบคุณมากๆ นะคะ ฟ้าต้องส่งให้คุณมาเจอฉันแน่ๆ ถ้าไม่ ได้เจอคุณตอนนี้ฉันคงจะนั่งกลุ้มอยู่คนเดียวแน่ๆ” อินทิรายกมือ ไหว้ด้วยความดีอกดีใจ จนน้ำตาซึมออกทางหางตา
“ฉันเองก็ต้องขอบคุณคุณเหมือนกันที่ทำให้งานฉันเสร็จสัก ที ยังไงก็ขอให้แม่คุณหายไวๆ นะคะ”

“ขอบคุณค่ะ ว่าแต่เราจะเซ็นต์สัญญากันวันไหนดีคะ “พรุ่งนี้คุณมาที่โรงพยาบาลอีกไหมคะ” ปราลีถาม

“มาค่ะ ตอนนี้แม่ฉันนอนที่โรงพยาบาลต้องมาที่นี่ทุกวัน

“ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ เตรียมเลขบัญชีคุณมาด้วยฉันจะ ได้โอนเงินให้”

“ฉันขอกอดคุณได้ไหมคะ ฉันดีใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไง แล้ว”

“ได้สิคะ” ปราลียิ้มด้วยความยินดี

อินทิรา โผเข้ากอดคนที่เพิ่งจะเจอหน้ากันไม่ถึงชั่วโมงอย่าง แนบแน่น แม้ว่าปราลีจะไม่ใช่คนที่จ้างวานเธอ แต่ทว่าปราคือผู้ ที่จุดเทียนให้แสงสว่างกับเธอขณะอยู่ในความมืดมิด

“ว่าแต่คุณปราลีมาเยี่ยม ใครที่โรงบาลคะเนี่ย”

“พอดีเพื่อนฉันไม่สบายค่ะพรุ่งนี้หมอก็ให้กลับบ้านได้แล้ว ฉันขอเบอร์ติดต่อคุณหน่อยสิคะ

“ได้ค่ะ”

อินทิรารีบกดเบอร์โทรให้ทันที

“ไว้เจอกันนะคะ แล้วเราค่อยมาคุยรายละเอียดกัน” ปราลีเอ่ย
“สวัสดีค่ะ”

หลังจากปราลีเดินไปแล้วอินทิราก็รีบเร่งฝีเท้าไปยังห้องน้ำ ทันที เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครในนั้นเธอก็ส่งเสียงกรี๊ดด้วยความ ดีใจ ในที่สุดมารดาของเธอก็จะสามารถเข้ารับการรักษาโดยไม่ ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายแล้ว แม้จะต้องตายเธอก็ไม่กลัวหากจะ ทําให้มารดามีชีวิตรอดต่อไป