ตอนที่ 1 แม้อุ้มบุญ

หญิงสาวร่างเล็ก ใบหน้าเรียวรูปไข่หน้าตาสะสวย เดินไหล่ตก ออกมาจากห้องตรวจด้วยสีหน้าวิตกกังวล เดินเรื่อยเปื่อยมาได้ สักพักเธอก็หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ ในมุมนั่งเล่นของโรงพยาบาล อย่างหมดอาลัยตายอยาก

‘อินทิรา’ เพิ่งจะได้รับข่าวร้ายจากคุณหมอมาหยกๆ เพราะแม่ ของเธอเป็นมะเร็งลำไส้ระยะที่สองต้องเข้ารับการผ่าตัดและทำ เคมีบำบัดควบคู่กันไป ทำให้ค่ารักษาสูงลิ่วและนั่นก็คือสาเหตุที่ ทำให้เธอต้องมานั่งกลุ้มใจอยู่ในตอนนี้

‘อินทิรา เจริญกิจกุล’ หรือที่เพื่อนเรียก “อิน” สาวน้อยวัย ยี่สิบสองกะรัต เพิ่งจะจบการศึกษาด้านกฎหมายมาได้เพียงสอง เดือน ยังไม่ได้แม้แต่จะหางานทำเลยด้วยซ้ำ แต่มารดาผู้เป็นเสา หลักก็ต้องมาป่วยเข้าเสียก่อน มารดาของเธอมีอาชีพขายข้าว แกงข้างทางรายได้เพียงน้อยนิด แต่ต้องมาเลี้ยงดูส่งเสียเธอและ น้องชายวัยสิบแปดปีที่เพิ่งจะจบชั้นมัธยมปลายมาหมาดๆ

“แม่จ๋าหนูจะทำทุกทางเพื่อหาเงินมารักษาแม่ให้ได้ ฮือออ…” เจ้าหล่อนอดไม่ได้ที่จะปล่อยโฮออกมา นั่นเพราะคิดหา หนทางไม่ออกเลยจริงๆ ว่าจะหาเงินจำนวนมหาศาลขนาดนั้นมา จากไหนได้ในระยะเวลาอันสั้น

เฮ!!!

“ฮัลโลค่ะคุณบาสเตียน ตอนนี้ดิฉันกำลังหาอยู่ค่ะ สาว พรหมจรรย์ที่ไหนจะมารับงานอย่างนี้ล่ะคะ ติดต่อใครไปก็ ปฏิเสธทุกราย แต่ดิฉันจะพยายามหาให้ได้นะคะไม่ต้องห่วง

เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนกำลังคุยสายอยู่ข้างๆ อินทิราจึง เลี้ยวหน้าไปมองอย่างงงๆ ก่อนจะใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจาก พวงแก้มจนหมด จากนั้นก็ลุกขึ้นจะเดินไป

“เพิ่มให้อีกห้าล้าน เป็นสิบล้านเลยเหรอคะ!”

ได้ยินอย่างนั้นอินทิราก็ชะงักฝีเท้าทันที ก่อนจะเลี้ยวหน้าไป มองหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งอย่างสนใจ

สิบล้านบาทเลยงั้นหรือทำไมถึงได้มากมายมหาศาลขนาดนี้

นะ

ว่าแต่มันคืองานอะไรกันแน่ทำไมถึงได้มีค่าจ้างมากมาย มหาศาลขนาดนี้ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นงานอะไรก็ตาม เธอจะยอม ทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมารักษามารดาให้จงได้

“ขอโทษนะคะ” เธอยอมหน้าด้านเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายก่อน

“มีอะไรเหรอคะ”
แรกพบคนแปลกหน้าก็ทําเอา “ปราลี” ถึงกับตะลึงงันกับ ความสวยของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เห็นอย่างนี้แล้วมีหรือที่เธอ จะยอมปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ เพราะเหลือระยะเวลาอีกไม่ นานก็จะถึงเส้นตายที่บาสเตียนได้ขีดไว้ให้แล้ว ไม่งั้นค่าจ้างก้อน ใหญ่ที่เธอจะได้รับคงจะหลุดมือไปแน่ๆ

“คือ…ฉันสนใจงานที่คุณพูดถึงเมื่อครู่ค่ะ” อินทิรากลั้นใจ พูดออกไปรวดเดียวจนจบ ก้มหน้ารอคำตอบด้วยกลัวว่าจะโดน ปฏิเสธ

“คุณพูดจริงเหรอคะ” ปราณียิ้มกว้างกระโดดตัวโหยงๆ ด้วย ความดีอกดีใจ

“จริงค่ะ…ว่าแต่ได้สิบล้านจริงหรือเปล่าคะ” ใครจะหาว่าเธอ

เห็นแก่เงินก็ช่าง เพราะชีวิตของมารดาสำคัญที่สุด

“จริงสิคะ สิบล้านบาทแต่มันก็มีข้อแม้ที่ค่อนข้างจะยุ่งยาก พอสมควร”

“งานที่ว่าคืออะไรคะฉันทำได้ทุกอย่างเลย

“ฉันว่าเราไปนั่งคุยกันที่อื่นดีกว่าไหมคะตรงนี้คนเยอะอาจ จะไม่สะดวก”

“ได้ค่ะ”

อินทิราเริ่มยิ้มออกเมื่อรู้ว่ากำลังเข้าใกล้เงินสิบล้านมากขึ้น ทุกที แม้จะยังไม่ได้รู้เลยว่ามันคืองานอะไรกันแน่

ทั้งสองเดินมาถึงบริเวณโซนที่นั่งปลอดคนในชั้นเดียวกันจากนั้นปราลีก็เป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา

“ก่อนอื่นต้องแนะนำตัวก่อนนะคะฉันชื่อปราลี เคยทํางาน เป็นเลขาส่วนตัวคุณบาสเตียนที่ลาสเวกัส และเมื่อไม่นานมานี้ ท่านติดต่อมาเพราะต้องการให้ฉันหาแม่อุ้มบุญให้

“ต๊ะ! มะ…แม่อุ้มบุญ” อินทิราแทบไม่เชื่อหูตัวเอง มิน่าล่ะ จํานวนเงินถึงได้มหาศาลขนาดนี้ เธออาจจะตกใจที่ได้ยินอย่าง นั้น แต่ถ้าถามว่าจะทําไหม เธอตอบได้เต็มปากว่า…ท่าจ้า!!!