บทที่ 3 ว่าที่รูมเมทคนใหม่

พิมลภัสว์นั่งมองเพื่อนสาวที่เยื้องกรายเดินเข้ามาในบ้าน เจมส์หรือเจนนิเฟอร์นั้นเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก ๆ เมื่อค้น พบสัจธรรมชีวิตว่าตัวเองนั้นมีร่างเป็นชายใจเป็นหญิงก็ จัดการให้หมอศัลยกรรมเฉือนกล่องดวงใจออกไป พร้อม กับเพิ่มหน้าอกไซส์บิ๊กเหมือนลูกมะพร้าวเข้ามาแปะไว้บน ร่างกายอีกสองลูก แม้จะตัวสูงแต่เขาก็ไม่หนาเทอะทะ ยิ่ง มาแต่งเป็นหญิงเต็มยศแบบนี้ทำเอาผู้หญิงจริง ๆ ชิดซ้าย ไปเลย

“เบื่อ ๆๆๆๆ อีตาแมทธิวนี่ไม่ได้เรื่องเลย บอกว่าให้ใส่ชื่อ เจนนิเฟอร์ ๆ แล้วย้ำอีก ก็ยังไปลงในใบปลิวว่าเจมส์ แล้วทำไงล่ะทีนี้ รับเงินมัดจำมาแล้วด้วย

เจนนิเฟอร์กระแทกกันนั่งลงกับโซฟา เมื่อแฟนหนุ่มทำ ผิดพลาดด้วยการพิมพ์ใบปลิวบ้านเช่าจากชื่อ เจนนิเฟอร์ เป็น เจมส์ จนผู้เช่ารายใหม่เข้าใจผิดว่าเจ้าของบ้านเป็น ผู้ชาย ซึ่งความจริงบ้านหลังที่พิมลภัสว์เช่าอยู่นี้เป็นบ้าน ของเธอ เนื่องจากบ้านย่าของเพื่อนสาวนั้นอยู่ที่ลิเวอร์พูล ห่างจากลอนดอนถึงสองร้อยยี่สิบไมล์ แม้เธอบอกว่าจะไม่ คิดราคาค่าเช่าแต่พิมลภัสว์ก็ไม่ยอม ยังจ่ายเงินทุกเดือน แถมหาลูกค้ามาเช่าฝั่งตะวันตกให้ด้วย
“ตายจริง! อย่าบอกนะว่าคนที่จะมาอยู่กับฉันเป็นผู้ชาย” พิมลภัสว์ร้องอย่างตกใจ เมื่อคิดว่าจะต้องอยู่ร่วมชายคา กับผู้ชาย บ้านหลังนี้ก่อด้วยอิฐ แบ่งออกเป็นสองฝั่งซ้าย ขวา แต่ละฝั่งเปรียบเสมือนบ้านหลังน้อย ๆ อีกหลังหนึ่ง เพราะมีห้องน้าและห้องนอนเป็นของใครของมัน จะมีก็แต่ ห้องครัวกับห้องรับแขกที่อยู่ตรงทางเชื่อมหรือกลางบ้าน มีรั้วรอบขอบชิด และมีเพื่อนบ้านที่น่ารักคอยดูแลกันและ กันเสมอ

“ขอโทษจริง ๆ ลิซ่า” เจนนิเฟอร์ขอโทษเพื่อนสาวซึ่งเธอ เรียกติดหูว่าลิซ่า “ไม่คิดว่ามันจะออกมาแบบนี้”

“คืนเงินมัดจำไปไม่ได้หรือ?” หญิงสาวถามอย่างร้อนรน แม้ว่าในแต่ละฝั่งภายในบ้านจะมีประตูกั้นอยู่ แต่ให้อยู่ร่วม กับผู้ชายแบบนี้ก็น่ากลัวเกินไป

“ก็อยากจะคืนอยู่หรอกนะ…อีตาแมทธิวดันทำสัญญาเช่า ไปแล้ว ที่สำคัญคนเช่าเขาไปคืนสัญญากับเจ้าของบ้าน เดิมแล้วน่ะสิ นี่ก็เก็บข้าวเก็บของรอย้ายมาอยู่อย่างเดียว” กระเทยสาวพูดปลง ๆ ผู้ชายคนนั้นก็น่าสงสาร ได้ข่าวว่า ตระเวนหาบ้านเช่าอยู่หลายสัปดาห์ แม้จะเจอบ้านทำเลดี แต่ถ้าเจ้าของบ้านเป็นผู้หญิงเขาก็จะส่ายหัวท่าเดียว นัยว่า ไม่อยากอยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับผู้หญิง ตอนแรกเธอสงสัย ว่าเขาจะเป็นเกย์หรือเปล่า แต่แมทธิวก็ยืนยันมาแล้วว่าเขาแมนทั้งแท่ง

“แล้วฉันจะทํายังไงดี เขาจะมาอยู่นานหรือเปล่า?” พิมล ภัสว์ถาม ส่วนใหญ่คนที่เคยมาพักอยู่ร่วมกับเธอจะเช่า อยู่ไม่กี่เดือนแล้วก็ย้ายออกไป หากเขาอยู่ไม่นานเธอ ก็พอจะปรับตัวได้ เพราะชีวิตส่วนใหญ่ถ้าไม่ขลุกอยู่ใน มหาวิทยาลัยและเดินทางไปเก็บข้อมูลวิจัยยังสถานที่ ต่างๆ บ้านหลังนี้ก็แทบจะเป็นที่ซุกหัวนอนอย่างเดียว

“เห็นว่าไม่นาน เพราะบ้านเช่าหลังเก่านั้นผัวเมียตีกันเสียง ดัง เขาต้องการย้ายออกด่วน แมทเขาก็รับปากว่าจะหาบ้าน ให้ใหม่ ก็คงจะอยู่แค่ชั่วคราว อีกอย่างเขาก็เป็นคนไทย เหมือนเธอ ก็เลยคิดว่าเธอจะไม่โกรธ

“คนไทยหรือ? ” พิมลภัสว์ใจชื้นขึ้นมาทันที อย่างน้อยถ้า เป็นคนไทยก็คงจะเป็นเพื่อนคุยกันได้ “ค่อยยังชั่วหน่อย ฉันเองก็ไม่ค่อยได้อยู่เท่าไหร่ ถ้าเขาอยู่ไม่นานก็ไม่น่าจะมี ปัญหา”

“ปัญหาน่ะมีแน่จ้ะ” เจนนิเฟอร์ยิ้มแหย ๆ เพราะเขาคิดว่า คนที่เขาจะมาอยู่ด้วยน่ะคือฉัน คนนี้ เจมส์ แพ็คทิส ชื่อใน ใบปลิวยังไงล่ะ
*หมายความว่าไงเจน ถ้าไม่ใช่เจมส์ แพ็คทสแล้วเขาจะ ไม่มาอยู่ด้วยหรือ?” พิมลภัสว์ถามอย่างเคืองขุ่น นึกอยาก จะเห็นหน้าคนไทยเรื่องมากคนนี้สักหน ไม่รู้ว่าจะเลือก อะไรนักหนา บ้านเช่าราคาถูกที่ลอนดอนหายากยิ่งกว่างม เข็มในมหาสมุทร ที่สำคัญเจนนิเฟอร์ไม่ใช่คนที่จะให้ใคร เข้ามาอยู่ได้ง่าย ๆ เพราะเธอไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินเลย สักนิด

“แมทบอกว่าเค้าปฏิเสธบ้านเช่าหลังอื่นเพียงเพราะ เจ้าของเป็นผู้หญิง อีกอย่างแมทกับเขาก็เป็นเพื่อนกัน ตอนแรกได้ข่าวว่าผู้ชายคนนี้จะพาแฟนมาอยู่บ้านเช่าหลัง เดิมด้วย แต่ถูกแฟนทิ้งเสียก่อน ก็เลยจะหาที่พักใหม่ ปัญหาคือเขาเก็บกระเป๋าแล้ว และจะมาอยู่ที่นี่ในอีกสอง วันข้างหน้า และคนที่เขาจะอยู่ด้วยก็คือผู้ชายที่ชื่อเจมส์”

พิมลภัส ถอนหายใจ เพิ่งได้รับข่าวดีไม่ทันไร เพื่อนสาว ก็เอาเรื่องยุ่ง ๆ มาอีกแล้ว เธอเองยังไม่อยากย้ายบ้านตอน นี้เสียด้วย และคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนดีที่จะเสียสละที่อยู่ดี ๆ ให้กับคนๆ นั้นเพียงเพราะเขาอยู่ร่วมบ้านกับผู้หญิงไม่ได้ แต่ปัญหาคือนี่มันไม่ใช่บ้านของเธอ และเจนนิเฟอร์เองก็ ช่วยเธอมาแล้วหลายเรื่อง แมทธิวเองก็คงไม่ได้ตั้งใจ เขา คงอยากจะช่วยเพื่อนผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น
“ไปอยู่บ้านฉันก่อนนะ ถึงจะไกลสักหน่อยก็ไม่น่ามีปัญหา ไว้เขาย้ายออกไปแล้วค่อยกลับมา” เจนนิเฟอร์หาทางออก ที่ดีที่สุดให้เพื่อน รู้สึกเห็นใจทั้งสองฝ่าย

“ฉันอยากคุยกับเขา เธอพอจะมีเบอร์โทรติดต่อหรือ เปล่า?” พิมลภัสว์ยังไม่อยากจะย้ายข้าวของไปไหนในวัน สองวันนี้ เพราะสัปดาห์หน้าเธอจะต้องไปอียิปต์ ต้องเตรี ยมอะไรหลาย ๆ อย่าง เธอจะขอยืดเวลาอยู่ที่นี่จนกว่าจะ กลับมา ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที

เจนนิเฟอร์ล้วงกระเป๋าสะพาย ค้นกุก ๆ กัก ๆ แล้วหยิบ นามบัตรออกมายื่นให้เพื่อนสาว

พิมลภัสว์กวาดตาไล่มองไปทีละบรรทัด หากเป็นคนรู้จักก็ คงจะคุยกันง่ายขึ้น

แล้วหล่อนก็เบิกตากว้าง มือไม้สั่น เมื่อสะดุดกับชื่อที่เป็น ตัวหนังสือสีแดงบนนามบัตร

“คุณหมอ!”

ไม่อยากเชื่อเลย ชายหนุ่มที่เจนนิเฟอร์พูดถึงคือปาณวัตร โลกนี้มันช่างกลมแท้ ๆ เชียว จะเป็นยังไงนะถ้าหากว่าได้อยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขา

“รู้จักกันหรือ? อย่าบอกนะว่า คนนี้…” เจนนิเฟอร์ลาก เสียงยาว เมื่อพิมลภัสว์พยักหน้าเธอก็ทําตาโต จริงหรือ! โอ ลิซ่า นี่หรือคือท่านด็อกของเธอ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ” เธอกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ไม่คิดฝันว่าท่านด็อก ผู้ชายที่เพื่อนรักพร่ำเพ้อถึงนั้นจะเป็นคนๆ เดียวกันกับเพื่อ นของแมทธิวได้

“จะดีใจทำไมเนี่ย…ถ้ารู้ว่าเป็นฉันเขาคงเผ่นหนีแทบ ไม่ทัน” หญิงสาวพูดจ๋อย ๆ รู้สาเหตุที่ปาณวัตรไม่อยากอยู่ ร่วมชายคากับผู้หญิง นั่นเพราะเขายังลืมพี่สะใภ้ของเธอ ไม่ได้นั่นเอง และเขาเองก็เกลียดเธอมาก เพราะคิดว่าเธอ เป็นนางมารร้ายตามรังควานภาวนาในงานแต่งงาน

“ก็อย่าให้รู้ว่าเป็นเธอสิ ยังอยากจะคว้าโอกาสดี ๆ แบบนี้ อยู่หรือเปล่า?” เจนนิเฟอร์ถามเพราะมีแผนอยู่ในใจ หาก พิมลภัสว์ตกลงด้วยเธอก็ยินดีจะช่วยเหลือเต็มที่

“ทำยังไงล่ะ? เขาต้องจําฉันได้แน่ ๆ

“นึกออกแล้ว! ก็ทำให้เขาจำไม่ได้สิยะ ไม่เห็นจะยากนี่! ดูฉัน…ดูให้เต็มตา… ” เจนนิเฟอร์ลุกยืนหมุนตัวสามร้อย หกสิบองศา “ก่อนนี้ฉันสวยแบบนี้หรือเปล่า?”

“ไม่! นาย เอ๊ย! เธอออกจะแมนแฮนซั่มด้วยซ้ำ” พิมลภัสว์ ส่ายหน้า เจนนิเฟอร์ตอนนี้กับเจมส์ในตอนนั้นราวกับคนละ คน หากไม่รู้จักกันมาหลายสิบปีก็มองไม่ออกเลย เพราะ เจมส์ในตอนนั้นเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี ไม่มีใครคิดว่าจะมา เปลี่ยนเพศในภายหลังจนสวยเช้งแบบนี้

“นั่นแหละ! เวิร์คสุด ๆ เธอก็แปลงร่างเป็นเจมส์ แพคทิสก็ สิ้นเรื่อง”