บทที่ 2 ถึงเป็นหมอ แต่ก็รู้จักเจ็บ

ฮัดเช้ย! ฮัดเช้ย

ปาณวัตรจามออกมาติด ๆ กัน ช่วงนี้สุขภาพร่างกายเขา ย่ำแย่เพราะเร่งทำรายงานจนดึกดื่น เขาใช้เวลาอยู่ในห้อง สมุดของมหาวิทยาลัยจนเหมือนเป็นบ้านหลังที่สองไปแล้ว เหลือเวลาอีกเดือนกว่า ๆ ที่สัญญาเช่าจะครบกำหนดและ เขาจะต้องหาบ้านพักใหม่ให้ได้เร็ววัน เพื่อที่จะได้แจ้งให้ เจ้าของบ้านเช่าหลังนี้ทราบล่วงหน้า พร้อมรับเงินมัดจําคืน

บ้านหลังนี้ไกลเกินไป กว่าจะเดินถึงป้ายรถเมล์ก็ใช้เวลา เกือบยี่สิบนาที เพื่อนบ้านก็ทะเลาะกันเกือบทุกวันทําให้ เขานอนไม่หลับ ในช่วงเย็นเขาใช้เวลาตระเวนหาบ้านเช่า ใหม่ แต่ยังไม่เป็นที่ถูกใจนัก อย่างน้อยเขาก็ยังอยากได้รู มเมทสักคนที่เป็นคนไทยเหมือนกัน เผื่อมีอะไรจะได้ช่วย เหลือปรึกษากันได้

ที่สำคัญ…การอยู่คนเดียวนี่มันเหงาเหลือเกิน

ตอ ดือ ดึ๊ด

เสียงโปรแกรมแชทจากคอมพิวเตอร์ดังขึ้น เขาคลิกเปิดหน้ากล้องบนจอ เห็นหน้าทะเล้น ๆ โผล่ขึ้นมา ชาย หนุ่มเสียบไมค์แล้วนั่งมองหญิงสาวหัวฟูที่ดูเหมือนจะเพิ่ง ตื่นนอน กำลังบิดขี้เกียจหาวหวอด ๆ

ผมของหล่อนยาวขึ้น ตอนนี้เลยบ่าลงมาแล้ว รูปร่างยัง ผอมบางเหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปคงจะมีแต่แววตาเท่านั้น

เธอกำลังมีความสุข เมื่อใดที่เธอมีความสุข ตาของเธอจะ เป็นประกายวิบวับอยู่ตลอดเวลา

“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่หมอ

“ว่าไงคนเก่ง…ตื่นแต่เช้าเลยนะ” เขามองหญิงสาวที่กำลัง ขยี้ตาด้วยความคิดถึง สงสัยว่าเธออยู่ที่ไหน เพราะฉาก หลังที่มองเห็นเป็นเตียงขนาดใหญ่ และดูเหมือนจะมีคน นอนอยู่ด้วยหลายคน

“พี่หมอนั่นแหละดึกแล้วทำไมไม่นอน เดี๋ยวนะคะ….นาม คนจะแนะนำให้รู้จัก แต่น แตน แต๊น!”

ภาวนาพูดจบ ผ้าห่มก็ถูกสะบัดออก และอะไรบางอย่างก็ ลุกพรวดขึ้นมาโผล่ตรงหน้าจอ พร้อมกับเสียงร้องแสบแก้วหู

“แฮปปี้เบิร์ทเดย์ค่ะ! พี่หมอ”

ชายหนุ่มอมยิ้ม เมื่อหญิงสาวพร้อมผองเพื่อนร้อมใจกัน ชูป้ายสุขสันต์วันเกิดที่ทำขึ้นเองให้เขา เป็นครั้งแรกใน รอบเกือบครึ่งปีที่ได้เห็นพวกเธออยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา เหมือนอย่างในหลาย ๆ ปีที่ผ่านมา

นั่นสินะ…เกือบครึ่งปีแล้วที่หัวใจของเขามันเจ็บปวด นับ ตั้งแต่รู้ความจริงว่าภาวนานั้นเป็นน้องสาวแท้ ๆ และต้อง แต่งงานไปกับคนอื่น ใจสลายครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อต้อง ตัดใจจากความรักที่บ่มเพาะมานานหลายปี

“ยังไม่หมดนะคะ…ไอ้มิ้นไปเอามาเร็ว!” หญิงสาวหันไป สั่งมนัญญาซึ่งเป็นเพื่อนสาวให้นำของที่ตระเตรียมไว้ออก มา “ความจริงไอ้เปรมมันบอกว่าจะใส่ชุดวันเกิดให้พี่หมอดู น่ะค่ะ แต่มันบอกว่าเดี๋ยวพี่หมอจะเสื่อมซะก่อน ก็เลยเหลือ ผ้าถุงไว้หนึ่งชิ้น”

ภาวนาเลื่อนกล้องเว็บแคมไปทางเปรมสินีซึ่งตอนนี้อยู่ใน ชุดกระโจมอกและมวยผมขึ้นเหมือนกำลังจะไปอาบน้ำ ซึ่ง เธอก็แอ่นสุดฤทธิ์ในท่าที่คิดว่าดูแล้วเซ็กซี่ที่สุด พร้อมกับส่งจูบมาให้อีกหนึ่งฟอด

“อย่าสนใจเลยนะคะ คิดซะว่าเห็นผีบ้านผีเรือน ฮิ ๆ” น้อง สาวของเขาหัวเราะคิก ก่อนจะโดนเพื่อนสาวทําท่าบีบคอ ประกอบคําบรรยาย

มนัญญาเดินเข้ามาพร้อมกับเค้กก้อนโต จุดเทียนไว้ พร้อม พวกเขาวางเค้กไว้ตรงหน้า แล้วเลิกซุกซน หันมานั่ง ล้อมวงกันบนเตียง

“ขอให้พี่หมอมีความสุขมาก ๆ เรียนจบกลับมาหาพวกเรา เร็ว ๆ สุขสันต์วันเกิดค่ะ

จากนั้นภาวนาและผองเพื่อนในนามแก๊งเวอร์จิ้นก็ร้องเพ ลงแฮปปี้เบิร์ทเดย์กันดังลั่น เขาต้องกลั้นก้อนสะอื้นที่แล่น ขึ้นมาเป็นริ้วอยู่ในอก ปลาบปลื้มที่พวกเธอไม่ลืมวันนี้แม้ว่า เขาจะไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วก็ตาม

“แฮปปี้เบิร์ทเดย์……………..เค้กสิคะพี่หมอ” ภาวนายน เค้กมา เขาจึงทำท่าเป่าให้พวกเธอเสียหน่อย จากนั้นเธอก็ วางเค้กไว้ตรงหน้า แล้วเป็นคนจัดการเป่าเทียนซะเอง
“ทําไงดีล่ะ อยากกินเค้กจะแย่” เขาแหย่กลับ เมื่อเห็น หนุ่มสาวกำลังแย่งกันจิ้มเค้กก้อนนั้นแบบไม่เกรงใจ เจ้าของวันเกิดซะเลย

“เดี๋ยวนากินแทนพี่หมอนะคะ…ดึกแล้วห้ามกินของหวาน ภาวนายัดเค้กใส่ปาก จากนั้นเพื่อนๆ ก็พากันเฮโลออกจาก ห้อง รู้ดีว่าปาณวัตรอยากจะคุยกับภาวนาแบบส่วนตัว

“ขอบคุณมากนะ สําหรับเค้กและคำอวยพร มัวแต่เสิร์ ชงานในเน็ตจนลืมไปเลย” เมื่อไม่มีคนอื่น เขาก็เริ่มคุย อย่างจริงจัง

“แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะคะ…เดี๋ยวนาก็แก่ตามไปติด ๆ” หล่อน ย่นจมูก เท้าคางเอียงคออย่างน่ารัก

“แล้วนี่ ดร.ชุลภัสวไปไหนเสียล่ะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือ?” เขาถามหาสามีของเธอ ซึ่งปกติจะไม่ยอมปล่อยภรรยาให้ ห่างตัวเด็ดขาด พอไม่เห็นแบบนี้ก็กลัวว่าจะทะเลาะกันอีก

“ไม่อยู่ค่ะ ไปอเมริกา…นี่นาพาไอ้สามตัวนั้นมากระโดดน้ำ เล่นที่อยุธยาดับร้อน อิจฉากันไหมเอ่ย?” เธอถามยิ้ม ๆ เพราะชุลภัสว์บินไปส่งงานวิจัยที่นิวยอร์ก กว่าจะ กลับก็อีกหลายวัน จึงชวนชาวเดอะแก๊งหลบอากาศร้อนใน เมืองหลวงมานั่งเล่นนอนเล่นบ้านแม่ย่า ตั้งใจจะใส่ผ้าถุง เล่นตีโป่งกันให้สนุก

“นาต่างหากที่ต้องอิจฉาพี่…เพราะเดี๋ยวพี่จะไปหาค โอพัตราที่อียิปต์แล้ว ใครบางคนอดไปหาฟาโรห์เลย น่า สงสารจริง ๆ”

“จริงหรือคะพี่หมอ! กรี๊ด! นาไม่ยอมนะ…โอ๊ย! อยากไป ๆ จังเลย” ภาวนาดิ้นเร่า ๆ อยู่บนเตียง อิจฉาปาณวัตรที่จะได้ າ ไปสัมผัสดินแดนไอยคุปต์ ที่หล่อนพรําเพ้อฝันถึงอยากจะ ไปขี่อูฐและตามหาฟาโรห์ใจจะขาด

“ร้องทำไมวะไอ้นา ใครเหยียบหางแก” อาทิตย์ผู้ซึ่งเป็น เพื่อนหนุ่มโผล่เข้ามา เขาได้ยินเสียงโวยวายของเพื่อน สาวก็รีบวิ่งเข้ามาดู นึกว่าใครเป็นอะไรไป

“ไอ้ทิตย์! พี่หมอจะไปอียิปต์ ไปหาฟาโรห์ตุตันคาเมนของ ฉัน ฮือ ๆ” ภาวนาคร่ำครวญ ขณะที่หมอหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู รู้ว่าถ้าบอกเรื่องนี้ขึ้นมา เธอจะต้องงอแงเพราะเป็นความ ฝันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ติดว่าเธอแต่งงานมีครอบครัวแล้ว เขาก็จะชวนมาร่วมทริปนี้ด้วยเหมือนกัน
“โถ ๆ เพื่อนอย่าร้องไห้ ฉันนี่ไงตุตันคาเมน เห็นมะ หน้า เหมือนกันยังกะแกะ

“ไอ้บ้า! อย่างแกมันตดดังคาเมรุซะมากกว่า! ฮีย… ภาวนาผลักเพื่อนชายที่ทำหน้าทะเล้นให้ออกไปไกล ๆ ด้วยความโมโห แล้วหันมาหาปาณวัตร “ไปเมื่อไหร่คะ ไป กี่วัน เอามัมมีมาฝากนาด้วยนะ”

“ไปอาทิตย์หน้านี่แหละจ้ะ ล่องเรือและก็ขี่อูฐชมพีระมิด รวม ๆ กันแล้วก็สิบวันพอดี แล้วพี่จะซื้อรูปปั้นส่งไปให้นะ เขารีบบอกเอาใจ เพราะไม่มีแพลนที่จะบินกลับไทยในเร็ว ๆ นี้ เนื่องจากเรียนหนักมาก ที่สำคัญอยากรักษาแผลใจให้ หายดีเสียก่อน

“ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ส่งรูปมาให้ดูด้วยนะคะ พี่หมอนอน เถอะค่ะ ทางโน้นดึกแล้ว ส่วนทางนี้ไอ้สามตัวนั้นมันรออยู่ ภาวนาบอกลา เมื่อเพื่อนๆโผล่หน้าเข้ามาตามไปเล่นน้ำ ด้วยกัน

“บายจ้ะ น้องน้อยของพี่” เขายิ้มบาง ๆ จากนั้นก็ปิด โปรแกรมแชทลง เคลื่อนกายเข้าไปใต้ผ้าห่ม ได้ยินเสียง ทะเลาะกันของคู่ผัวเมียข้างบ้านดังแว่วเข้ามา พรุ่งนี้…เขา จะใช้วันหยุดในการตระเวนหาบ้านเช่าใหม่ จะได้ย้ายออก จากที่นี่เสียที
หวังว่าภาวนาคงจะไม่ทะเลาะกับชุลภัสว์แบบนั้น…คงไม่ หรอก พวกเขาเพิ่งแต่งงานกันนี่นา

น้องน้อยของเขา…มีคู่ชีวิตที่ดี สักวันพวกเขาก็จะมีทารก ตัวน้อย ๆ เป็นโซ่ทองคล้องใจ และเขาจะกลายเป็นคุณลุง

พี่หมอ…

ราวกับได้ยินเสียงของเธอกระซิบอยู่ข้างหู ราวกับว่าเธอ อยู่ตรงนี้

เขาอดคิดถึงหญิงสาวไม่ได้ กว่าจะหลับสนิทก็ล่วงเข้า เที่ยงคืน