บทที่ 9 ตัวเธอและชีวิตเธอต่างก็เป็นของฉัน

เธอโดดตึกไม่ค่อยราบรื่นนะ ถูกเต็นท์ที่กางอยู่ที่ ชั้นหนึ่งรองรับไว้ แล้วกลิ้งตกลงมาบนพื้น

สิ่งที่เค้านึกขึ้นได้อย่างแรกคือโทร 1669 หลังจาก นั้นก็วิ่งไปหาเธอแต่เธอได้สลบไปแล้ว

เค้าตรวจดูร่างกายเธอรอบนึงมีเลือดออกมั้ยถึง วางใจ เสียงพูดคุยของคนรอบข้างทำให้

เค้ารำคาญจนตะโกนพูด “ ไสหัวออกไปให้ไกล !

รถโรงพยาบาลมาถึงอย่างเร็ว เค้าขึ้นรถไปด้วยรถ

ได้มาถึงโรงพยาบาล

ตรวจร่างกายอย่างละเอียดเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก สมองถูกกระทบกระเทือนเล็กน้อย

และกระดูกขาขวาแตกหักปานกลาง

ทั้งคืนเค้าเอาแต่วิ่งเรื่องของเธอ ยุ่งจนจบเค้าอยาก บีบคอเธอให้ตายไปจริงๆ แต่คิดๆแล้ว

สบายเธอเกินไป เธอยังไม่ได้ชดใช้อะไรเค้าเลย จะปล่อยเธอตายไปง่ายๆได้ยังไง

พอเธอตื่นมาก็ตกเย็นอีกวันแล้ว เค้าได้นั่งดูเอกสารอยู่ข้างๆ

ค่อยๆนึกขึ้นได้เรื่อเมื่อคืน คิดๆแล้วก็กลัวเอง แอบ ดีใจที่ตัวเองยังไม่ตาย หลังไปเจอประตู

นรกมาถึงรู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ไหน

(( ตื่นแล้วเหรอ “

ได้ยินเสียงเค้าแว่วเข้าหู สติเธอที่ร่องรอยได้กลับ มา เห็นเค้าจ้องดูตัวเธออยู่อย่างแข็งทื่อ

ตัวเธอชาไปหมด “ ….คุณเชษฐา .………

อยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ ? “ เค้าไม่กระพริบ

ตาจ้องมองเธอ

เธออยากพูดว่าไม่ใช่ แต่เธอก็ได้ทำลงไปจริง แล้วก็เหมือนประชดได้แต่อยู่เฉยๆไม่พูด พูด

อะไร

“ นิสา , เธอจำไว้เลยนะไม่ใช่แค่ตัวเธอแต่ชีวิต เธอก็เป็นของฉัน ถ้ากล้าคิดฆ่าตัวตาย

ฉันจะทำคุณรู้เองว่าตายทั้งเป็นมันเป็นยังไง เค้าเตือนด้วยความโกรธ
* รู้แล้ว “ เธอตอบแบบไรสีหน้า

คนเราเกือบตายไปแล้วครั้งนึงยิ่งรู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ ไหน ถึงแม้ชีวิตจะพบเจอสิ่งที่เลวร้ายแค่

ไหนเธอก็จะอยู่ต่อไปให้ได้

บ้างครั้งก็เห็นข่าวชายที่ตัวเองรักควงแฟนออกงาน แสดงความรักหวานชื่นผ่านสื่อ ในใจ

เจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีด

เธอยังไม่จบมหาลัย อยากกลับไปเรียนต่อแต่ก็ กลัวคนเค้านินทา ถ้าไม่เรียนเธอก็ไม่มีวุฒิ

การศึกษาอะไรเลย เธอคงไม่คิดจะเป็นกิ๊กเค้าไป

ตลอดชีวิต ยังไงก็ต้องไปจากเค้า ถึงตอน

นั้นเธอต้องหาเลี้ยงตัวเองให้ได้

ถึงใครจะนินทาก็เหอะยังไงเธอก็ต้องไปเรียนต่อ

ให้ได้

คืนนี้เชษฐากลับมาถึงคฤหาสน์ แม่บ้านเป็นคนเปิด ประตูให้ สีหน้าเค้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่

แม่บ้านได้ดูแลปรนนิบัติอย่างระมัดระวัง : ท่านทานอะไรมายังคะ ? “

เค้าอืมแล้วเดินขึ้นชั้นสองไปเลย ถีบประตูห้องเธอ ออกเธอสะดุ้งตื่น เสียงแหบลุกนั่งจาก

เตียง : “ คุณเชษฐาคุณกลับมาแล้วเหรอ

เธอเห็นเค้าเดินมาทางเตียงนึกถึงเรื่องแบบนั้น้ธอก ลัวเค้ามาก เค้าเองก็รู้ เค้าโกรธที่เธอใช้

สายตาอย่างนั้นมองเค้า ทำเหมือนเค้าน่ากลัว ขนาดนั้น เค้าไม่ใช่ปีศาจสักหน่อย

แต่ในสายตาเธอเค้าก็คือปีศาจชัดๆ

เค้าได้ดึงเนคไทออก ถอดเข็มขัดกางเกง เค้า อยากจะทำอะไรเธอรู้อยู่แก่ใจเพราะเธอไม่ได้

เป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแล้ว เธอรู้ชัดและ ตกใจจนกลืนน้ำลาย : คุณเชษฐาวันนี้ไม่ทำ

ได้มั้ยฉันประจำเดือนมา “