บทที่ 6 ผมจะทําให้ทั้งกายและใจคุณอยู่ที่ผม

มันผ่านไปแค่วันเดียว ตระกูลศิริธาดาได้เกิดเรื่อง ใหญ่ขึ้น ผู้บริหารถูกจับ บริษัทที่สั่นคลอนได้มี

ธนนท์รับช่วงต่อ ประชาชนที่ดูข่าวต่างก็อดไม่ ได้ที่จะถอนหายใจ ตระศิริธาดาถึงข้างนี้แล้วยังไม่

ล้มละลายก็น่าแปลกใจจริงนะ

เธอเห็นข่าวรู้ว่าธนนท์ไม่เป็นอะไรก็ค่อยสบายใจ ในเวลาเดียวกันก็คิดถึงเค้ามาก

ทนความเหนื่อยล้าในร่างกายวิ่งไปหาเค้าที่บริษัท

เธอรู้ว่าเธอไม่ควรทำอย่างนี้ผู้หญิงที่สกปรกอย่าง เธอมีหน้าอะไรไปสู้หน้าเค้า แต่หัวใจคนเรา

บังคับไม่ได้ เธอบอกกับตัวเองแค่ไปเจอหน้าเค้าก็ พอนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้พบเค้า

กลางวัน,ธนนท์ขับรถออกจากบริษัท ช่วงนี้มัวแต่ ยุ่งเรื่องบริษัทจนผอมไปมาก ใบหน้าที่หล่อนั้นมี

แต่งความเหนื่อยล้า

นิสาที่รออยู่หน้าประตูทั้งสันเห็นรถเค้าก็รีบวิ่งไปขวาง
เค้าได้เบรครถกระทันหัน พอเห็นคนที่ยืนขวาง หน้า ในแววตาเค้าที่มีแต่ความเครียดและเจ็บปวด

เห็นเธอยืนขวางไม่ยอมถอย สีหน้าโกรธเขียวเปิด ประตูลงมา

“ นิสา , ไสหัวไปเลย “

นิสาไม่สนใจเค้าอ้อมไปเปิดประตูขึ้นรถและคาด เข็มขัดนิรภัย

ธนนท์กับเธอโตมาด้วยกันรู้จักนิสัยเธอดี ถ้าเธอ ขึ้นรถแล้วก็ไม่ยอมลงมาง่ายๆแน่ ทนความโกรธไว้

กลับขึ้นรถแล้วขับวิ่งตรงไป ไม่พูดกับเธอสักคำ

ในรถรู้สึกกดดัน เธอใช้หางตามองไปที่เค้าด้วย ระมัดระวัง เห็นสีหน้าเค้าตึงเครียดยังโกรธไม่หาย

และเธอก็รู้ว่าเป็นฝ่ายผิดเค้าไม่สนใจเธอก็สมควร

“ ธนนท์ …… “ เธอได้เรียกชื่อเค้า

เค้าไม่ฟันเธอพูด ตั้งแต่แรกเค้าก็ตั้งใจหลังแต่งงาน กับเธอเค้าสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแต่
เธอกลับไปมั่วสุมกับชายอื่น ทําลายความรักที่เค้า มีให้กับเธอตลอดที่ผ่านมา ไม่ว่าเธอจะรู้สคกผิด

หรือไม่ เค้าก็จะไม่มีวันอภัยให้เธอ

“ ธนนท์, ฉันขอโทษ “ เธออดใจไม่ไหวร้องไห้ ออกมา ยื่นมือดึงแขนเค้าไว้

เค้าได้รังเกียจปัดมือเธอทิ้ง ระหว่างนั้นกันไปเห็น รอยจูบช้ำบนคอเธอความโกรธนั้นได้พุ่งขึ้นสมอง

“ นิสา , เธอมันน่ารังเกียจจริงๆ ! “

รถที่จอดอยู่หลังรถของธนนท์คนขับได้โทรศัพท์

ไปหาคุณเชษฐา “ ท่านครับ คุณนิสาได้อยู่บนรถ

กับคุณธนนท์ รถได้จอดอยู่ข้างทางนานแล้วไม่

ไปไหนเลยครับ

ในตาเชษฐาทีปรากฎแววตาเย็นชาและความโกรธ ได้สั่งให้คนขับตามต่อไป วางสายจากตรงนี้

แล้ว โทรศัพท์ไปอีกสาย

ธนนท์รับโทรศัพท์ขึ้น ได้ขมวดคิ้วไว้แน่น พอวาง สายไปจะเก็บก็ได้รับข้อความ กดเข้าไปดูเป็นภาพ
เสียงข้อมือกำแน่น ทันใดนั้นลงรถแล้วลากเธอ ออกจากรถ “ นิสา, ฉันไม่อยากเจอหน้าเธออีก

เธอไสหัวไปซะ !

พูดจบผลักเธอออกข้างทาง

เธอล้มนั่งกับพื้นอยู่ข้างทาง

เห็นรถวิ่งออกไปน้ำตาได้ไหลลงอีกครั้ง หลายวัน ที่ผ่านมาสิ่งที่เธอทำบ่อยที่สุดคือร้องไห้

หลังจากถูกเค้าโยนออกจากรถเธอก็ไม่กล้าไปเจอ เค้าอีก แต่เธอเห็นจากในข่าวว่าหลายบริษัทได้

ยกเลิกสัญญากับบริษัทธนนท์ เธอได้รีบร้องไปหา คุณเชษฐา าไปขอให้เค้าช่วยเค้า เค้าตกลงกับเธอ

ไว้ว่าหลังจากเธอยอมเค้าแล้วจะช่วยเหลือบริษัท ธนนท์ เธอยอมทำตามแล้วเค้ากลับบอกไม่พอใจ

และไม่ช่วย
” คุณเชษฐราช, คุณรับปากฉันแล้วจะคืนคำได้ไง เธอมองหน้าชายที่พูดแล้วไม่ทำตามคนนี้ สี

หน้าเธอโกรธและตัวสั่นไปทั้งตัว

” ผมให้คุณทั้งกายและใจต้องอยู่กับผมคุณทำได้ หรือยัง ? เชษฐาถามกลับเธอด้วยน้ำเสียงเย็น

ชา แววตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น กดทับเธอไว้

กับโต๊ะทำงาน