บทที่ 4 คุณเชษฐาไม่ใช่ผู้ชายเหรอ

พ่อบุญธรรมพูดจบเดินจากไปอย่างผิดหวัง เธอ มองดูเงาหลังค่อมของเค้าที่จากไป เธอนั่งลงกับพื้น

กอดร่างน้อยๆของเธอไว้ร้องไห้เสียใจ เธอก็ไม่ อยากให้มันเป็นแบบนี้ ไม่อยากจริงๆ แต่เรื่องมันก็ได้

เกิดขึ้นจะให้เธอทำยังไงได้

เช้าวันต่อมา ตระกูลศิริธาดาเกิดเรื่องขึ้นดังไปทั่ว

เมืองA

ตื่นเช้ามาเธอเปิดดูเว็บไซต์ก็เห็นข่าวนี้จริง เรื่อง แรกที่เธอคิดได้คือธนนท์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง หยิบ

มือถือมาโทรหาเค้าแต่ไม่มีคนรับสาย นึกได้ว่า เมื่อวันเชษฐาเอานำบัตรให้เธอ เพื่อช่วยธนนท์

เธอไม่มีเวลามาคิดเยอะแยะรีบโทรศัพท์ไปหา เชษฐา แต่ก็ไม่มีคนรับสาย

เค้าเห็นเธอโทรมาไม่หยุด มุมปากได้ยกขึ้นยิ้ม โยนโทรศัพท์ไปที่โต๊ะทำงาน ไม่ไปสนใจ

ตามมาติดๆบ้านพ่อบุณธรรมของเธอก็เกิดเรื่องขึ้น เธอเริ่มกังวลแล้วโทรศัพท์ไปหาเชษฐาอย่างบ้า
คลั่ง สุดท้ายตอนนี้เค้ารู้สึกว่าถึงเวลาแล้วเลยรับ โทรศัพท์ “ ผมเชษฐราชครับ “

“ฉันนิสา ฉันอยากพบคุณหน่อย “ เธอพูดเปิด ประเด็นเลยกับผู้ชายคนนี้เธอไม่อยากเสีย

น้ำลาย

ผมยุ่งมาก “ พูดจบเค้าก็วางสายไป

เธอได้กัดฟันเมื่อถูกวางสายทิ้ง จ้องนามบัตรเค้า ไว้เห็นข้างล่างมีเบอร์โทรของบริษัท เธอเริ่มคิด

หาวิธีพยายามติดต่อเลขาเค้าให้ได้ สอบถาม ตารางงานของเค้า แต่เลขาเค้ายังไงก็ไม่ยอมบอก

ในเมื่อไม่มีวิธี เธอก็ได้แต่ไปเฝ้ารอเค้าที่หน้าบริษัท

สองทุ่มกลางคืน รถของเค้าถึงออกจากบริษัท เธอ ที่นั่งเฝ้าอยู่อีกมุมอยากเข้าไปขวางแต่ก็ไม่ทัน

แล้ว ได้แต่ยืนโกรธอยู่กับที่ทำอะไรไม่ได้

เค้ามองดูที่กระจกหลังเห็นเธอได้ขึ้นแท็กซี่คันนึง รถวิ่งได้ไม่เร็วและก็ไม่ช้าตามเค้ามา

เธอลงจากรถ เงยหน้าขึ้นเห็นป้ายสถาบันเทิงเดอะสตาร์ชื่อดัง ใบหน้าเล็กๆของเธอได้ร้อนขึ้นที่ไม่

อยากมาสถานที่แบบนี้ แต่เค้าเข้าไปในนี้แล้วเธอ

ก็ได้แต่ตามเข้าไป

พอเข้ามาถึง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าอยู่ห้องไหน ตัดสินใจค่อยๆหาไปทีละห้อง ตอนกำลังจะเปิดห้อง

เข้าไปดูเห็นชายที่หน้าตาคล้ายผู้จัดการได้เดินมา

คุณนิสา, ข้างในไม่มีคน คุณจะทำอะไร ? ชาย คนนั้นใช้สายตากวาดดูเธอรอบนึง จู่ๆเธอก็รู้

ทันที “ คุณนิสา ?

เธอตกใจว่าเค้ารู้ชื่อเธอได้ยังไง ในห้องมีผู้ชายอีก คนเดินออกมา “ เฮ้ย ! นี้ไม่ใช่คุณหนูนิสาคนดัง

ในเมืองAเราเหรอ ทำไมทนเหงาไม่ไหวอยากหา ผู้ชาย ? รองมาทำงานที่นี่ดูมั้ยหละเงินเดือนไม่

เลวนะ

ฉันมาหาคุณเชษฐา ไม่ได้มาหาผู้ชาย ! เธอ โกรธจนหน้าแดงกน้าม่วง

คุณเชษฐาไม่ใช่ผู้ชายเหรอ ? ชายคนนั้นหัวเราะนึกได้ว่าคุณเชษฐาสั่งไว้ แล้วพูดขึ้น “ ตามผมมา

เธอเดินเข้าไปห้องมืดห้องนึงหลังจากนั้นประตูก็ ถูกปิดตกใจจนอยากหันหนีออกไป แต่มือที่แตะมือ

จับประตูก็ได้หยุดลง เธอตั้งใจจะมาหาเค้าจะกลับ ได้ยังไง !

ในห้องมืดเห็นร่างของชายตัวสูงลางๆไม่ชัดที่ กำลังนั่งดื่มเหล้า

คุณเชษฐา ? “ เธอเลียริมฝีปากหลายครั้งแกล้ง ทำเป็นนิ่งสงบแต่ในใจตื่นเต้นมาก

“ ใคร “ เชษฐาพูดอย่างเย็นชา มองเธออย่างกับ คนแปลกหน้าเหมือนไม่รู้จักเธอ นิสารู้ว่าเค้า

แกล้งทำ

“ ฉัน ..นิสา…..” เธอตื่นเต้นจนหายใจติดๆ ขัดๆแต่ก็ฝืนทำตัวให้นิ่งไว้ “ เมื่อวานคุณพูว่า….”

เค้ารำคาญเธอพดช้ามาก น้ำเสียงพูดอย่างเย็นแข็ง : “ ถอดเสื้อ “