ตอนที่ 2 ผิดคนหรือเปล่า

เตชิตที่กำลังจะไปก็หยุดฝีเท้า กึก! ในที่สุดเขาก็มองไปยังนัก ชาอย่างพินิจพิจารณา ใบหน้าที่ใหญ่เท่าฝ่ามือมีดวงตาใสกลม โตคู่หนึ่งตั้งอยู่ เธอผิวขาวมากแม้กระทั่งรูขุมขนก็ไม่มี แตกต่าง กับผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มในบาร์ เธอไม่ได้แต่งหน้าด้วยซ้ำ ดู บริสุทธิ์เหมือนดอกเดซี่น้อยๆ ที่ล่องลอยในสายลมและรอใคร บางคนมาเก็บ

โดยเฉพาะตอนนี้เธอกำลังใกล้ชิดเขาอยู่ ร่างกายที่มีกลิ่นไวน์ ผสมกับกลิ่นกายของผู้หญิง เตชิตที่ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงมา นานหลายปีแล้ว แต่ในเวลานี้กลับมีความปรารถนาเกิดขึ้น เธอก็ ถูกปากเขามากเช่นกัน

เตชิตยกคางเธอขึ้นมา “ครั้งแรกเหรอ เมื่อก่อนไม่เคยทำเลย

เหรอ ”

นัชชาเรียนแบบเขา ตาที่โตๆหรี่ลง “ไม่เชื่อเหรอ ”

การยั่วยุแบบนี้ เหมือนเป็นการเติมเชื้อเพลิงลงบนกองไฟ อย่างไม่ต้องสงสัย

เตชิตมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ แล้วสายตามอง ลงไปตามเสื้อคอวีของเธอ สมบูรณ์แบบจรดปลายนิ้ว ริมฝีปาก บางเซ็กซี่กระตุ้นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา “เดี๋ยวก่อนเถอะ แม้คุณ จะร้องไห้ผมก็ไม่ปล่อยคุณไป ”
นัชชาเงยหน้าขึ้นมา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอมีความ กล้าขึ้นมาแล้วพูดเสียงดังว่า “เดี๋ยวก็รู้ใครกันแน่ที่จะร้องไห้

เตชิตยื่นแขนที่ยาวออกไปกอดเธอเข้าในอ้อมกอด แล้วกด ลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล ในขณะนี้ผู้จัดการพาผู้ชายแถวหนึ่งเดินมาเขา มองเห็นเตชิต รีบตะโกนเรียกด้วยความเคารพ “ คุณเตชิต ผู้ หญิงคนนี้…”

เตชิตมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาตำหนิ และพูดด้วยน้ำ เสียงที่เข้ม “ออกไป”

ผู้จัดการไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้แค่ปฏิบัติตามมายังไงกลับ อย่างนั้น ลิฟต์ไปยังชั้น 7 ของคลับเฮาส์ ตรงส่วนของชั้นนี้ทั้งชั้น เป็นห้องสําหรับ VIP ทั้งหมด เตชิตมีห้องพิเศษของตนเอง เขารูด คีย์การ์ดเปิดประตูห้องแล้วก็ผลักผู้หญิงขี้เมาคนนี้เข้าไปข้างใน แสงไฟทางเดินส่องเข้าไปในห้องไม่นานนักก็ถูกบานประตูกลั้น ไว้

เตชิตกดเธอไว้ตรงบานประตู ไฟยังไม่ทันได้เปิดเลยด้วยซ้ำ เขาก็เอื้อมมือไปดึงเสื้อผ้าบนตัวเธอออกจนหมด

นัชชารู้สึกร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียกไม่มีแรงทันใดนั้น เธอรู้สึกเย็นขึ้นมา ก้มลงไปมอง เสื้อผ้าบนตัวหายไปหมด เหลือ เพียงแค่ชุดชั้นเท่านั้น

จูบของชายคนนี้นำพาความเย็นมาตกอยู่บริเวณซอกคอของ เธอ เขาทิ้งรอยแดงจางๆไว้บริเวณคอขาวๆของเธออันแล้วอัน เล่า
ผิวของเธอเนียนนุ่มและละเอียดกว่าที่เขาคิดไว้เยอะมาก ทำให้เตชิตรู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้นไปอีก

แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงตรงหน้ายังอ่อนประสบการณ์เกินกว่าที่ จะรู้วิธีตอบสนองให้เขาพึงพอใจอย่างถึงที่สุด แต่เนื่องจากเป็น ครั้งแรกของเธอเขาเลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะอ่อนประสบการณ์ หรือไม่ เขาโน้มน่าเธอต่อไปเรื่อยๆอย่างมีความอดทน

เวลาที่ผ่านมาหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่จะมีผู้หญิงคนไหนมา ทำให้เขามีความปรารถนาขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เตชิตแทบจะรอไม่ ไหวแล้ว แต่เมื่อเขาเริ่มที่จะทำอย่างอื่นต่อไปมากกว่าการจูบ ซอกคอขาวๆกลับถูกมือเล็กเรียวนั่นจับมือเขาไว้แน่น เตชิต ตกใจเล็กน้อย ก้มลงไปมองใบหน้าเล็กน่ารักที่อยู่ตรงหน้าอก ของเขาพอดี

ในที่สุดเธอได้สติกลับมาแล้วนิดหนึ่งเมื่อนึกถึงเรื่องที่กำลังจะ เกิดขึ้นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ลดลงไปครึ่งหนึ่ง ในทันที นัชชา ผลักเขาออกไปด้วยสติสัมปชัญญะและจิตใต้สำนึกที่ดี แม้ว่าเธอ อยากจะแก้แค้นดวิษมากแค่ไหนก็ตามแต่มันต้องไม่ใช้วิธีแบบนี้

“ยะ… อย่านะ! ฉะ… ฉันยังไม่พร้อม ”

เตชิตมองเห็นความหวาดผวาในดวงตาของเธอที่เพิ่งเกิดขึ้น มาหลังได้สติ สมแล้วที่เป็นสาวบริสุทธิ์ เขามองทะลุผ่านความ มืดเห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาของเธอได้อย่างชัดเจน แต่ความ ต้องการในร่างกายของเขามันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเขาควบคุมมัน ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
เตชิตพูดด้วยเสียงแหบๆ “ไม่ทันแล้ว”

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้นัชชาส่งเสียง ร้องออกมา ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก

มีบางอย่างได้สัมผัสกับแผงกลั้นเยื่อพรหมจรรย์บางๆนั้น ร่างกายและจิตใจของเขาล้วนรู้สึกพึงพอใจ ทำให้เขาบุกเบิก แผนที่ที่ไม่เคยโดนคนอื่นมาขุดรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

นัชชาร้องไห้ออกมา ไม่นานความเจ็บปวดก็ค่อยๆถูกความรู้ สีกแปลกๆเข้าแทรกมาแทน “ อย่า .. ปล่อยฉันเถอะ ฉันขอร้อง”

แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือเตชิตไม่สามารถยับยั้งตัวของเขาเองได้อีก ต่อไปแล้วไม่ว่าเธอจะขอร้องยังไง ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่ชายคนนั้นก็หยุดลง นัชชาไร้เรี่ยวแรงแม้จะลืมตาเธอ เหมือนหุ่นเชิดที่ถูกเขาอุ้มขึ้นและวางไว้บนเตียงนุ่มๆ ขนาดใหญ่

ในตอนที่เธอนึกว่าทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นจับเธอ พลิกตัวกลับมา นัซซาเบิกตาอย่างตกใจ แต่ก็กลั้นไม่ทัน

เธอใช้ทั้งสองมือยันตัวเอาไว้ทำท่าอยากจะหนีแต่กลับถูกเขา คว้าเอวบางเอาไว้แน่น “ฉันจะจ่ายเงินเพิ่มให้นาย 2 เท่า นาย ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง ”

เตชิตสัมผัสไปที่เส้นผมนุ่มหอมของเธออย่างอดกลั้น “อดทน อีกนิดนะ เดี๋ยวก็จะดีขึ้น”
เช้าวันต่อมา นัชชาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยเนื้อตัวไป ทั้งหมด

ร่างกายของเธอเหมือนถูกบดขยี้ด้วยหัวรถจักรอย่างรุนแรง ทุกส่วนในร่างกายมันปวดจนไม่มีคำจะบรรยายได้ เธอลองขยับ ตัวเบาๆ บางทีในร่างกายก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนขึ้นมาทันที ภาพเรื่องราวเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัวเธอ ทันใดนั้นสีหน้าของช ซาก็ซีดลงทันที ไอ้คนเลวนั้นไม่สนการต่อต้านของเธอเลยแม้แต่ น้อย แถมยังทำกับเธอหลายต่อหลายครั้งตลอดทั้งคืน…

ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่บรรยาออกมาไม่ได้ เธอเอาผ้านวม ผืนใหญ่มาห่อตัวแล้วลุกขึ้นจากเตียง ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็มี คนเปิดออกมา ผู้ชายที่แค่พันผ้าขนหนูตัวน้อยไว้ที่เอวเดินออก มาอย่างสบายใจ เขาน่าจะสูงสักราวๆ 190 เซนติเมตร เอวคอด มีซิกแพค ผิวสีข้าวสาลีที่ดูสุขภาพดี …

นัชชากรีดร้องออกมา แล้วรีบหันหน้าไปทางอื่นหลบสายตา เขา “นาย ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้า ! ”

เตชิตฟังเสียงตะกุกตะกักของหญิงสาวแล้วก็มองดูเธอที่ห่อตัว เองเอาไว้แน่นเหมือนเกี้ยว เขากระตุกปากขึ้น “ทำก็ทำมาแล้ว มี อะไรให้อายอีก ”

นัชชาหน้าแดงจนจะระเบิดออก “กลางวันแสกๆ นายอย่าพูด อะไรแบบนี้จะได้ไหม”

หลักจากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เงินฉันจะจ่ายให้ นาย ส่วนตอนนี้นายก็ไปได้แล้ว ”
เตชิตขมวดคิ้วเขาเดินเข้าไปยังเตียง แต่ยังไม่ทันจะได้พูด อะไรก็โดนนัชชารู้ทันแล้วก็กลิ้งไปอีกฝั่งของเตียง เธอเอาผ้าห่ม ผืนใหญ่ห่อตัวแล้วลุกขึ้นจ้องเขม็งมาที่เขา “อย่ามายุ่งกับฉัน ฉัน จะบอกอะไรให้นะ ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว หยิบเงินนั่นแล้วไปซะ แล้วก็เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนห้ามเอาไปบอกใครด้วย เข้าใจ ไหม? ”

ชายคนนั้นหรี่ตามองเธอ “ แต่งงานแล้วแต่นี่ก็ยังเป็นครั้งแรก ของเธอ คิดจะหลอกผมหรอ

” ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วจริงๆ

ประโยคนี้ทำให้เตชิตหยุดชะงัก เขามองไปยังผู้หญิงด้วย สายตาเย็นชา เขารู้อยู่แล้วละว่าเธอไม่ได้พูดโกหกเพราะว่าเมื่อ คืนเขาก็รู้แล้ว ฉะนั้นในตอนนี้เธอก็ไม่ได้พูดโกหกเหมือนกัน

แต่งงานแล้วงั้นเหรอ?

แม้เตชิตจะเป็นคนที่มีกิเลสตัณหามากในเรื่องนั้นก็จริงแต่เขา ไม่ยอมไปเป็นมือที่สามที่ทำลาครอบครัวของคนอื่นเด็ดขาด พูด ให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ถ้าเมื่อคืนเขารู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เขาจะไม่ ยอมแตะต้องตัวเธอเป็นอันขาด

ทันใดนั้นเตชิตรู้สึกขยะแขยงนัชชาขึ้นมา เขารีบใส่เสื้อผ้า อย่างรวดเร็วและโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น แต่ก่อนที่เขาจะเดินจะ เดินออกไปจากห้องเขาหันมามองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย “รสชาติเธอก็ไม่เลวนะ แต่เสียดายไร้ลีลาไปหน่อย

พูดเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องไปไม่หันมามองอีกเลย
เธอตกตะลึง แล้วกัดฟันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ดวงตา ของเธอก็ค่อยๆ แดงขึ้นมา ทำไมเธอถึงได้โชคร้ายแบบนี้แค่จะ ออกมาหา “โฮสต์”สักคนยังเกิดเรื่องอัปยศขนาดนี้อีก ไร้ลีลามัน เป็นความผิดของเธอเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะดวิษไม่ยอมมีอะไรกับ เธอเลยสักครั้งเธอจะไร้ประสบการณ์ได้ยังไง

นัชชาเข้าไปอาบน้ำด้วยความอึดอัด หลังจากแต่งตัว เรียบร้อยเธอก็ไปตรงเคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน แต่กลับถูกพนักงาน จ้องมองด้วยสายตาแปลกประหลาด

“คุณนัชชา เมื่อคืนคุณไม่ได้สั่งบริการพิเศษค่ะ

ไม่ได้สั่งงั้นเหรอ ? แล้วที่เธอปวดไปทั้งตัวนี่คืออะไร ?

“ฉันสั่งนะ คุณลองเช็คให้ดีอีกที ห้อง 709 ”

เมื่อเคาท์เตอร์ได้ยินคำว่าห้อง 709 สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “ห้อง 709 ของเราเป็นห้องสำหรับ VIP ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้า ผิดคนรึเปล่าคะ…”