ตอนที่ 1 สามีกับเพื่อนสาวคนสนิท

เวลาเก้าโมงเช้ามีฝนตกลงมาปรอยๆ ในวันหนึ่ง ในฤดูใบไม้ ร่วงที่เย็นสบาย นัชชาที่กำลังยืนอยู่แถวๆหน้าประตูนิเวศน์วิลล่า วันนี้เธอไม่ได้พกร่มไปด้วยทำให้เสื้อผ้าโดยเฉพาะช่วงบริเวณ ไหล่ของเธอเปียกปอนไปหมด แต่เธอกลับทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร หรือไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอบรรจงถอดเสื้อโค้ทตัวนอกออกมาแล้ว เอามาห่อของขวัญที่เตรียมไว้อย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ของชิ้น นั้นได้รับความเสียหายแม้ว่าตัวเธอจะเปียกหมดก็ไม่เป็นไร

วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีของเธอกับดวิษ ที่จริงเธอควรที่จะ อยู่บ้านพ่อแม่ของเธอแต่เธอแอบมาซื้อของขวัญให้สามีเพื่อ เตรียมจะเซอร์ไพร์สให้กับเขา

แต่กว่าเธอจะเดินมาถึงประตูหน้าบ้านเสื้อผ้าเธอโดนฝนจน เปียกไปหมดแล้ว เธอเอากุญแจออกมาจากกระเป๋าแล้วค่อยๆ เปิดประตูอย่างระมัดระวัง เมื่อเธอเข้ามาในบ้านก็ไม่ทันได้เปิด ไฟ นัชชาเดินไปเปลี่ยนรองเท้าตรงระเบียงเป็นอันดับแรก ใน ขณะที่เธอกำลังยกเท้าขึ้นมานั้น กลับเหลือบไปเห็นรองเท้าส้นสูง สีแดงที่ดูแปลกตาคู่หนึ่งวางอยู่บนพื้น

นัชชาตกใจอย่างมากเพราะเธอรู้อย่างแน่นอนว่านั่นไม่ใช่ รองเท้าของเธอและก็ไม่ใช่ขนาดไซส์ของเธอด้วย

หัวใจของเธอเหมือนกับโดนบีบอย่างแรงจากมือของใครบาง คนที่ไม่มีตัวตนเพราะเป็นความรู้สึกเจ็บจุกอยู่ข้างใน เธอค่อยๆวางของต่างๆ ที่ถืออยู่ในมือไว้บนพื้น และเดินไปที่ห้องนอนชั้น 2 อย่างช้าๆ

แต่ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่เสียงที่รอดออกมาและคำพูด ยั่วยวนในห้องก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น “กวิน” เสียงของผู้หญิงที่ คุ้นเคยดังเข้ามาในแก้วหู เสียงนั้นฟังดูเหมือนกำลังตื่นเต้นมาก

“รู้อยู่แล้วว่าเธอต้องชอบ” เสียงผู้ชายพูดอย่างคล้อยตามและ ดูเพลิดเพลิน นิซซารู้อยู่เต็มอกว่าถ้าไม่ใช่เสียงของคนสามี ของเธอ แล้วมันจะเป็นเสียงของใครไปได้ อีก

จากทางเดินไปถึงประตูนัชชารู้สึกเหมือนทุกย่างก้าวที่ได้เดิน ไปนั้นอย่างกับเธอเดินเหยียบอยู่บนคมมีดไปตลอดทาง แม้ว่าจะ ยังไม่ได้เห็นสภาพในห้องเลยก็ตาม แต่ก็เดาได้ไม่ยากเลยว่า ข้างในห้องนั้นมันเกิดอะไรขึ้นและเป็นเรื่องรุนแรงแค่ไหน

“ระหว่างฉันกับนัชชาคุณชอบใครมากกว่ากัน?” เสียงของผู้ หญิงถามอย่างกะทันหัน เมื่อได้ยินคำถามนั้นหัวใจของนัชชา เต้นแรงขึ้นขนาดที่ว่า คอยังเหมือนมีหัวใจอีกดวงเต้นแรงตาม ไปด้วย

จากนั้นเธอก็ได้ยินคำตอบที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดใจ “ทำไม ล่ะ เธอจึงเหรอไง ผมใช้แรงอยู่ในตัวเธอเยอะขนาดนี้จะมีแรง ที่ไหนไปแตะต้องเขา ผมไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด

ถ้าพูดความจริงบางอย่างออกมาก็กลัวว่าจะไม่มีใครเชื่อ เพราะตั้งแต่คบกันจนถึงขั้นแต่งงาน ใช้เวลาประมาณ1ปีกว่า สามีของเธอไม่เคยแตะต้องตัวของเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียวเหตุผลก็คือเขามีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ

แต่ตอนนี้ สามีของเธอที่มีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทาง เพศกำลังเสพสุขกับเพื่อนสนิทของเธออย่างหน้าไม่อาย

นัชชารู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนวันเดอร์วูแมนที่เจอสถานการณ์ ร้ายแรงแบบนี้แต่ก็ยังสามารถก้าวเดินต่อไปและอยากจะจัดการ ให้มันจบลง เธอถึงตัดสินใจผลักประตูเข้าไป

ทันทีที่ประตูเปิดออกในเห็นภาพทุกอย่างภายในนั้น เธอยังคง ตกใจแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วก็ตามว่าเสียงของผู้หญิงคนนั้นคือใคร และจะไม่เสียใจเท่านี้เลยเพราะถ้าเกิดว่าคนที่นอนเปลือยกายอยู่ ข้างๆสามีของเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทของเธอเอง เขาคนนั้นคือ ปณิ ตา คนที่เธอเรียกว่าเพื่อนสนิท…

ตั้งแต่ชั้นมัธยมถึงมหาวิทยาลัยจนตอนนี้เรียนจบแล้ว เธอสอง คนเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันมาตลอด เธอไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งปณิตาจะมานอนอยู่บนเตียงของเธอกับสามีของเธอแบบ

ทันใดนั้นนัชชาก็คิดได้ว่าทุกครั้งที่เธอกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ ปณิตาก็มักจะถามรายละเอียดเรื่องตารางเวลาของเธอเสมอ และก็ไม่เคยออกไปเที่ยวข้างนอกกับเธอด้วยกันเลย จนตอนนี้มา คิดๆ ดูแล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันล้วนมีเหตุผลทั้งสิ้น

ทั้งสองคนที่อยู่บนเตียงนั้นคาดไม่ถึงว่านัชชาที่ควรจะอยู่ที่ บ้านพ่อแม่จะมาอยู่ที่นี่ได้ แต่เพียงชั่วครู่เดียว ดวิษก็เรียกสติ กลับคืนมาและพูดออกมาอย่างเลือดเย็นว่า “ออกไป”
ออกไป? เนี่ยนะ

โดยนิสัยปกติของนัชชา เธอก็ไม่ใช่คนที่หงุดหงิดง่ายอะไร เลย แต่ในเวลานี้เธอไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธที่อยู่ในใจได้ อีกต่อไป เธอเหลือบเห็นกาน้ำร้อนที่อยู่บนโต๊ะแล้วคว้า กาน้ำ ร้อนนั้นขึ้นมา แล้วสาดไปที่ชายหญิงที่อยู่บนเตียงอย่างเร็วและ แรง “น่ารังเกียจ สกปรกที่สุด

“นัชชา ดาษเขาอยู่กับเธอมาตั้งนานแต่ยังไม่เคยแตะต้องตัว เธอ เธอควรจะยอมรับในรสนิยมของเขาและช่วยเขาบ้างสิ” ป ตาพูดอย่างไม่รู้สึกละอายใจเลยสักนิด เธอยังใช้คำพูดอวดดีกับ นัชชาอย่างไม่เกรงกลัว

“เหอะ!” นิซซาหัวเราะเยาะ ” ฉันจะต้องพูดขอบคุณเธอใช่ไหม ปณิตา ฉันอุตส่าห์เห็นว่าเธอเป็นเพื่อนรัก แล้วเธอก็มาทำแบบนี้ กับฉันหรอ? มีอะไรกับสามีคนอื่นมันมีความสุขกว่าเอากับคนอื่น ใช่ไหม”

ปกตินัชชาไม่เคยใช้คำพูดรุนแรงแบบนี้เลยสักครั้ง ดวินมอง ไปทางนัชชา “เธอออกไปก่อน ”

“ไม่ต้องห่วงฉันจะไปอยู่แล้ว เพราะฉันก็ไม่อยากอยู่เหมือน กัน” แค่มองด้วยหางตานัชชาก็รู้สึกขยะแขยงเป็นที่สุด “ดวิษ คุณก็เตรียมตัวคิดให้ดีล่ะว่าจะอธิบายกับคุณแม่ยังไง ไอ้เรื่อง ฉาวๆ ของคุณน่ะ ฉันจะไม่ช่วยปกปิดมันอีกต่อไป “

พวกเขาแต่งงานมา 1 ปีพอดี ในคืนวันแต่งงานคนพูดกับเธอ ว่าเขามีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศซึ่งเธอนึกว่ามันจะค่อยๆดีขึ้น แต่นานวันเข้าแม่สามีก็คอยถามเธออยู่บ่อยครั้งว่า ทำไมไม่มีลูกสักที เธอปิดบังความจริงเรื่องลูกชายของ ของเขา แม่ สามียังถามเธออีกว่าร่างกายของนัซซามีปัญหาปาว แต่เธอก็ ยังปิดบังเอาไว้อีกยอมเป็นคนถูกตราหน้าว่าร่างกายมีปัญหาไม่ สามารถมีลูกได้เพื่อช่วยสามีสุดที่รักให้ไม่ต้องตกเป็นปมด้อยใน ใจ แต่ผลลัพธ์ที่ช่วยเขาปกปิดไว้สุดท้ายกลับได้ผลตอบแทนใน ความดีมาแบบนี้ นัซซารู้สึกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาตัวเองโง่มาก และสําหรับความกดดันทนัชชาได้รับมาตลอด ดษไม่เคยรู้สึก กังวลเลยสักนิด เมื่อก่อนนั้นตอนที่เขาจีบนัชชาเขาไม่ต้องใช้ เวลานานๆ ในการง้อเธอเพราะความรักของเธอไม่มีเส้นบรรทัด หรือข้อแม้สําหรับเขาเลย เพียงแค่เขาไปง้อสักนิดเธอก็หาย โกรธแล้วมันเป็นแบบนี้มาตลอด

แต่คําพูดต่อไปของนัชชาทำให้ดวิษตกใจจนรับมือไม่ไหว “เราหย่ากันเถอะ ”

หลังจากออกมาจากนิเวศน์วิลล่านัชชาก็เรียกรถแท็กซี่แล้วรีบ หนีไป รถวิ่งอยู่บนถนนวนไปวนมาอยู่สักพัก ในใจของเธอฉุดคิด ขึ้นมาได้ว่าปรากฏว่านอกจากบ้านของตนเองแล้วก็ไม่มีที่อื่นที่จะ ให้เธอไปได้อีก

“คุณผู้หญิง สรุปคุณจะไปที่ไหนกันแน่ ” คนขับรถเหลือบมอง ผู้หญิงด้วยกระจกมองหลังอย่างสงสัย

ตอนนี้รถขับผ่านตึกย่านธุรกิจระดับสูงพอดี นัชชามองดูรถลีมูซีนที่จอดอยู่หน้าประตูบานใหญ่มหึมา ไม่รู้สมองเธอคิดอะไรไป เธอบอกให้คนขับรถจอดรถตรงนั้นแล้วก็ลงมาทันที

หลังจากที่จ่ายเงินแล้ว เธอเดินตรงเข้าไปในคลับเฮาส์ ใน ล็อบบี้ของบาร์มองดูเมนูเครื่องดื่มที่มีราคาแพงสุดท้ายเธอเลือก สั่งไวน์มา 1 ที่โดยไม่สนใจราคาแม้แต่นิด

ของเหลวที่รสชาติฝาดและทำให้ร่างกายร้อนไหลผ่านลำคอ และหลอดอาหาร กระตุ้นให้ดวงตาของเธอเจ็บปวด ฉากในห้อง นอนนั้นก็วางเข้ามาในสมองอีกครั้ง ตอนนี้คิดย้อนไปสิ่งที่คิดมัน เป็นการประชดที่รุนแรงที่สุด

เพื่อนสนิทกับสามีของเธอได้อยู่ด้วยกันสมใจอยากแล้ว รัช ชาหัวเราะแต่ยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บใจ “เฮียจริงๆ! ”

แก้วแล้วแก้วเล่าไม่รู้ว่าดื่มไปเท่าไหร่แล้ว จู่ๆเธอรู้สึกปวดขึ้น มาเลยเดินอย่าง โซเซไปห้องน้ำ หลังจากเสร็จภารกิจแล้วก็เดิน ออกจากห้องน้ำ เธอมองเห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ใส่สูทสีดำยืนเป็น แถว เธอสุ่มไปหาคนหนึ่งในนั้นและพูดว่า “คุณหล่อมาก

ผู้จัดการที่อยู่ข้างๆรีบมาดึงตัวเธอออกไปแล้วพินิจพิเคราะห์ นิชชาแบบตาเขม่ง เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้อายุไม่มากและบนตัว เธอใส่แต่ของแบรนด์เนม สีหน้าของเขาคลายความตึงลง “ขอโทษครับคุณผู้หญิง นี่คือพนักงานต้อนรับ ถ้าคุณต้องการ คนหล่อๆ ผมแนะนำให้คุณได้นะครับ ”

ตอนนี้นัชชาแอลกอฮอล์ขึ้นสมองตอนอยู่กับดวิษเธอคอย อดทนและเชื่อฟังมาตลอดแต่ในเวลานี้ยิ่งมีความสุขกับการแก้แค้นทำตัวเหลวแหลก การแต่งงานครั้งนี้ทำให้เธอได้สูญเสีย สามีกับเพื่อนสนิทไป ตอนนี้พวกเขาก็อยู่ด้วยกันแล้ว เธอจะ รักษาตัวอย่างดีเพื่อเขาอีกทำไมล่ะ

“โอเค ฉันต้องการคนที่หล่อที่สุดแล้วก็แพงที่สุดมาอยู่เป็น เพื่อนฉัน ”

ผู้จัดการได้ยินคำว่า “แพงที่สุด ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา เขารีบพาเธอเดินเข้าไปในโซน VIP “รอสักครู่ครับ เดี๋ยวผมจะ ไปเรียกคนมาให้ ”

พูดเสร็จผู้จัดการก็เดินจากไป ทิ้งให้นัชชานั่งอยู่บนโซฟาคน เดียว เธอรู้สึกมึนเมามากมองอะไรก็เป็นภาพซ้อนไปหมด

ทันใดนั้นประตูที่อยู่ตรงหน้าถูกเปิดออก มีผู้ชายตัวสูงคนนึง เดินออกมา จากขายาวๆ ที่สมบูรณ์แบบคู่นั้นค่อยๆมองขึ้นไป เอวแคบ ไหล่กว้าง ใบหน้าเหมือนเป็นรูปปั้นแกะสลักที่มีความเพ อร์เฟคทุกระเบียบนิ้วโดยเฉพาะดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น ดูเหมือน จะดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้ดีเป็นพิเศษ

นัชชาหัวเราะออกมา เธอลุกขึ้นเดินโซเซไป แล้วคว้าแขนของ ผู้ชายนั้น “ดีมาก น่าจะถูกปากฉัน

เตชิตมองดูผู้หญิงตรงหน้าที่โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน คิ้วที่ ดำเข้มก็ขมวดขึ้น “ปล่อย!”

“ทำไมนายทำท่าทีแบบนี้ล่ะ ผู้จัดการไม่ได้บอกเหรอ คืนนี้ฉัน เหมาคุณทั้งคืนเท่าไหร่ก็ได้ เพียงแค่คุณปรนนิบัติรับใช้ฉันดีๆ ฉันจะจ่ายเพิ่มให้อีก 2 เท่า ” นัชชาพูดจาอย่างอวดดี แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างโง่ๆ โชว์ฟันขาวๆ ที่เรียงสวยเป็นระเบียบ ออกมา ผู้ชายนั้นตัวสูงใหญ่ เธอเขย่งปลายนิ้วเท้าเข้าไปกระซิบ ใกล้ๆ เขา “ฉันจะบอกนายให้รู้ไว้นะ ฉัน… นี่เป็นครั้งแรกของ ฉัน นายคุ้มมากนะ….