บทที่4ไม่ได้รับความเป็นธรรม

เย่หยุนซูตื่นขึ้นมา ในตอนเช้าพร้อมกับดวงตาที่งัวเงีย เมื่อคืนนี้ เธอแทบจะไม่หลับตา เพราะมัวแต่รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับความ ร่วมมือนี้

วันนี้เธอไม่ขับรถเอง แต่เซียวหยางขี่จักรยานไฟฟ้าไปส่งเธอที่ บริษัทเจี้ยนตาแทน

แต่เมื่อผ่านมาได้ครึ่งทาง เย่หยุนซูที่นั่งอยู่ด้านหลัง ร่างกายก็

ค่อยๆพิงหลังของเซียวหยาง

เขารู้สึกได้ถึงความอ่อนนุ่มจากด้านหลัง หลังจากนั้น ใบหน้า สวยก็ติดอยู่ที่ไหล่ของเขา โดยไม่ได้ตั้งใจ

เย่หยุนซูหลับไปแล้วโดยไม่ต้องสงสัย เพราะเมื่อคืนคงเหนื่อย

เกินไป มิฉะนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตัวสนิทสนมเช่นนี้

แต่เซียวหยางรู้สึกดีกับสิ่งนี้จริงๆ ถ้าจำไม่ผิดนี่เป็นครั้งล่าสุด ที่ทั้งสองคนใกล้ชิดกันในรอบสามปี

ถึงด้านล่างของตึกบริษัทเจี้ยนตำแล้ว เย่หยุนซูก็ลืมตาขึ้นและ พบว่าเธอหลับไปบนหลังของเซียวหยาง ใบหน้าที่สวยงามนั้นจึง กลายเป็นสีแดงอย่างช่วยไม่ได้

เธอหยิบเอกสาร หลังลงจากรถ ก็จัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วมองไปที่เซียวหยางอย่างฉงน ราวกับจะถามว่า : ฉันแต่งตัว แบบนี้เพื่อไปประชุมเกี่ยวกับความร่วมมือคงจะไม่มีปัญหาอะไร
เซียวหยางแสดงรอยยิ้มจาง ๆ ไปเถอะ ฉันจะรออยู่ด้าน ล่าง”

เย่หยุนซูกลอกตาใส่เซียวหยาง ใจสั่นนิดหน่อย โดยเฉพาะ เมื่อมองไปที่ อาคารเจี้ยนสูงตระหง่าน ทำให้คนรู้สึกถึงความ กดดัน

อย่างไรนี่ก็เป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าตลาดหลายพันล้าน

เมื่อเทียบกับบริษัทของเธอ มันเทียบอะไรไม่ติดเลย

ด้วยความวิตกกังวล เย่หยุนซู ยังคงรวบรวมความกล้าที่จะ เข้าไป

ในทางกลับกันเชียวหยาง ก็กำลังยืนอยู่ที่มุมถนน จุดบุหรี่สูบ ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น………

เย่หยุนซูเดินออกจากอาคารเจี้ยนอย่างรวดเร็ว ผมของเธอ

ยุ่งเหยิงเล็กน้อย ใบหน้าขาวซีดวิ่งข้ามถนนมาฝั่งตรงข้าม

เซียวหยางเหล่มอง ก็สังเกตเห็นถึงร่องรอยของคราบน้ำตาอยู่

ที่หัวตาของเย่หยุนซู

“หยุนซู เป็นอะไรไป?

ทันใดนั้น เย่หยุนซูก็นำเอกสารทั้งหมดเทลงไปบนร่างของ เซียวหยางความคับข้องใจทั้งหมดเกิดขึ้นเกี่ยวกับเซียวหยาง

“เซียวหยาง ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณให้ฉัน ตกลงทำสัญญานี้ ฉันจะต้องรับความอัปยศอดสูนี้ไหม?”
“ฉันไม่น่าเชื่อคุณเลย น่าขายหน้าเสียจริง ทั้งตระกูลเย่ไม่ สามารถพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือได้แล้ว ฉันจะมีสิทธิ์อะไรอีก

“พวกผู้ชายนี่มันน่าทุเรศเสียจริง!

เย่หยุนซูพูดประโยคสุดท้าย ก่อนจะไปขวางหน้ารถแท็กซี่คัน หนึ่งและจากไปด้วยความโกรธ

เย่หยุนซู ที่นั่งอยู่รถเพิ่งจะออกมาได้ไม่ไกลนักก็อดเสียใจไม่ ได้ ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นการตัดสินใจของตัวเอง จะไป โทษผู้อื่นได้อย่างไร

เมื่อสักครู่ตัวเองเพิ่งตะโกนใส่ เซียวหยางแตกต่างกับความ ปากร้ายยังไง เธอหันกลับไปอย่างควบคุมไม่ได้ และพบว่าเซียว หยางยังคงยืนนิ่งราวกับคนโง่

“ช่างเถอะ เขาเคยถูกว่าจนชินอยู่แล้ว และครั้งนี้ก็ไม่ได้เลว ร้ายนัก” คิดได้อย่างนี้ เย่หยุนซูหันกลับไป นั่งรถจากไป

เมื่อเห็น เย่หยุนซู จากไป ท่าทางของเซียวหยางค่อย ๆ แข็ง

ทอ ทันใดนั้นบรรยากาศที่ไม่เป็นมิตรก็แผ่ออกมา

เขาหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและกดหมายเลขอีกด้านหนึ่ง ของมหาสมุทรแอตแลนติก

“กุ่ยเหย่น ผมจะให้เวลาคุณสองนาที ส่งวงจรปิดของห้อง ทํางานประธานของบริษัทเจี้ยนทำให้ผม ผมต้องการวิดีโอของ ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้
กุยเหย่นนั้นรับผิดชอบงานรวบรวมข่าวกรองในสำนักดรา ก้อน สถิติที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยมีมาคือการแฮ็กเข้าสู่ระบบ ขีปนาวุธของสหรัฐฯภายในสองชั่วโมง

มีการออกคำสั่งที่ผิดพลาดขีปนาวุธห้าสิบลูกถูกยิงที่เกาะแห่ง หนึ่งในมหาสมุทรแปซิฟิก และพวกเขาก็ถล่มเกาะแห่งหนึ่งที่มี รัศมีหลายสิบกิโลเมตร

และผู้ที่อยู่บนเกาะนั้น ก็เป็นศัตรูเก่าของสำนักดราก้อนพอดี

“ครับ นายท่าน!”

มีเสียงดังปักๆๆ ติดต่อกันจากนิ้วมือของ ปุยเหยุ่น และ ภายในสองนาทีวิดีโอก็ถูกส่งไปยังโทรศัพท์มือถือของ เซียว หยาง

เซียวหยางมองไปที่โทรศัพท์และเห็นภาพ

เย่หยุนซู ถูกเลขาคนหนึ่งนำตัวเข้าไปในห้องทำงานของโจว เจี้ยนต่า ประธานของบริษัทเจี้ยน ตอนแรกโจวเจี้ยนดู ท่าทางเกรงใจ แต่หลังจากถามเกี่ยวกับสถานะของเย่หยุนซูเขา ก็เปลี่ยนสีหน้าไป

เขามองไปที่ร่างของ เย่หยุนซูด้วยสีหน้าเหยียดหยามและจาก

นั้นก็มานั่งข้างๆเธอ

“ถ้าคุณต้องการที่จะร่วมมือ ก็ทำได้ ตราบเท่าที่คุณสามารถ นอนกับฉันครั้งหนึ่ง ฉันอาจเห็นด้วย”

สีหน้าของเย่หยุนซูเปลี่ยนไปทันที เธอยืนขึ้นและกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ประธานโจวฉันมาเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วม มือกับคุณด้วยความจริงใจ โปรดระวังคำพูดและการกระทำของ คุณด้วย”

โจวเจี้ยนตำยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มและวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของ เย่หยุนซู “คุณเป็นอะไรและมีคุณสมบัติอะไร ถึงจะต่อรองได้ อยากคุยกับผมก็ได้นะ ผมชอบคุยเรื่องความร่วมมือบนเตียง

เย่หยุนซูผายมือของเธอออกมาด้วยความโมโห ซึ่งทำให้โจว เจี้ยนต่าโกรธมาก

“ผมไว้หน้าคุณแล้วนะแต่คุณก็ยังหน้าด้านอีก ผมจะไม่ให้ โอกาสคุณ ถ้าหากตอนนี้คุณถอดเสื้อผ้าออก ผมก็จะเซ็นลงที่นี่ หรือไม่อย่างนั้นก็จะออกไปซะ”

เย่หยุนซูรู้สึกอับอายและโกรธจึงรีบวิ่งออกไปพร้อมกับน้ำตา “ผู้หญิงที่กล้าปฏิบัติกับผมแบบนี้ หาที่ตายชัด ๆ !”

เซียวหยางปิด โทรศัพท์มือถือและเดินไปที่ อาคารเจี้ยนต ด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ตอนนี้ ที่ชั้นบนสุดของอาคารเจี้ยน โจวเจี้ยนนั่งยกขา ทั้งสองข้างขึ้นที่เก้าอี้บอสใหญ่ ดื่มกับชาซีหูหลงจึง

ในความเป็นจริงเขาได้รับโทรศัพท์จากนายใหญ่เมื่อคืน ระบุ ว่าจะมีคนมาหาเขาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือ ดังนั้นจึง ต้องตอบตกลง มิฉะนั้นที่ผลตามมาจะเป็นไปไม่ได้

เขาไม่สามารถทำให้นายใหญ่ขุ่นเคืองได้ ดังนั้นวันนี้เขาจึงรีบมาที่สำนักงานตั้งแต่เช้า แต่ไม่ได้คาดคิดว่าผู้ที่มาคนแรกจะเป็น เย่หยุนซูจากตระกูลเ

เขาจะไม่คิดว่าเย่หยุนซูเป็นคนที่พูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือ กับนายใหญ่ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ของตระกูลเย่คนนั้น จะดึงดูด ความสนใจของท่านได้อย่างไร

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่สวยงามและมีเสน่ห์ของเยี่หยุนซู เขาก็เริ่ม

มีความปรารถนาและลวนลามเธอ

เขากำลังรอให้นายใหญ่มาอย่างสบาย ๆ ทันใดนั้นก็ได้ยิน เสียงโครมครามประตูก็เปิดออก

โจวเจี้ยนต่จมอยู่กับจินตนาการของตัวเอง เสียงนั้นทำให้ เขาตกใจตื่นจากภวังค์ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นชายหนุ่มในชุด กางเกงขาสั้นและเสื้อกั๊กสีดำปรากฏตัวที่ประตู

“แกเป็นใคร ออกไปเดี๋ยวนี้!” โจวเจี้ยนตำตะโกนออกมา

อย่างไม่ได้คิด

“คนที่จะฆ่าแกไง!”

เซียวหยางพุ่งตรงดิ่งไปโจวเจี้ยนไม่มีเวลาแม้แต่จะตั้งตัว ก็ ถูกเซียวหยางคว้าผมของเขากระแทกไปที่โต๊ะพักหนึ่ง เสียงของ การต่อสู้ก็ดังขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

โจวเจี้ยนตำรู้สึกว่าหัวของตัวเองกำลังจะแตก เขาเวียนหัว ทันใดนั้นเลือดก็ไหลจากหน้าผากของเขาและหยดลงที่พื้นผ่าน ทางตาของเขา
เซียวหยางบีบคอของเขาและยกตัวเขาขึ้น ชายผู้มีน้ำหนักกว่า 100 กิโลกรัม อยู่ในกำมือของเชียวหยาง ราวกับลูกไก่ และถูก โยนไปกระแทกกับกำแพงอย่างจัง

กระดูกของโจวเจี้ยนตำแทบจะหลุดออกจากกัน เขาพยายาม ที่จะยืนขึ้นแตะเลือดที่หน้าผากของเขาจนแทบคลั่ง

เขาอยู่ในสถานะแบบไหน เขาเป็นหนึ่งในคนที่ดีที่สุดในเมือง หยินโจว และเขาไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน

“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน แกมันรนหาที่ตาย!”

เซียวหยางยิ้มอย่างเหยียดหยาม พลางวางมือลงบนแก้ว โจว เจี้ยนต่เห็นอย่างนั้นก็หน้าถอดสี เพราะว่าก้นแก้วนั้นถูกฝังอยู่ในโต๊ะน้ำชาไม้จันทน์

สามารถฝังก้นถ้วยที่หมองคล้ำและเปราะบางลงในโต๊ะไม้

จันทร์ได้ นี่มันพลังแปลก ๆ อะไรกันนะ?

ถ้าแก้วนั้นถูกแทนที่ด้วยตัวเอง เขาจะถูกนำไปทำเป็นพายเนื้อ หรือ?

เปลือกตาของโจวเจี้ยนต่กระตุกอย่างรุนแรงและกลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก จากนั้นก็พูดด้วยความกลัวว่า “เฮ้ยพวก คุณ เป็นใครกันแน่ ฉันว่าฉันไม่เคยล่วงเกินอะไรต่อคุณ ”

เซียวหยางพูดเบาๆ : ไม่สำคัญว่าฉันเป็นใคร ที่สำคัญก็คือ แกหาเรื่องกับคนไม่ควรหาเรื่องเข้าแล้ว