บทที่ 3 ภรรยาป่วย

เมื่อเชียวหยางกับเย่หยุนซู กลับมา พ่อแม่ของ เย่หยุนซู ก็มาร ออยู่ในบ้านแล้ว

“พ่อ แม่ มากันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? ”

“วันนี้ไปฉลองวันเกิดของคุณย่า คุณย่าเธอดีใจมากใช่ไหม ล่ะ?” หลิวฉ่ายเสียจับไหล่ลูกสาวของเธอและถามอย่าง กระตือรือร้น

หลังจากเย่หรูซานเข้าประตูมา เขานั่งลงบนโซฟา จุดบุหรี่และ เงียบไม่พูดจา

เย่หรูซานลังเลที่จะมาบ้านของลูกสาว เหตุผลหลักก็คือพวก

เขาไม่ต้องการเห็นหน้าเซียวหยาง เพราะเมื่อเห็นเซียวหยางก็

รู้สึกถึงหัวอกเดียวกัน ในมุมมองของ

เย่หรูซาน ทั้งสองคนต่างเป็นผู้พ่ายแพ้

เย่หยุนซู เล่าเรื่องงานวันเกิดให้แม่ฟัง

ผลก็คือ หลิวฉ่ายแทบคลั่ง “หยุนซู เธอโง่หรือเปล่า เธอไป รับปากเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ถ้าพวกเราถูกไล่ออกจากตระกูลเย่ และพวกเราไม่มีสิทธิ์ได้รับมรดกของตระกูลแม้แต่สตางค์แดง เดียว!”

“ลูกทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าทำให้ครอบครัวของเยี่หรูไห่สมดังหมายนะ พวกเขาคิดจะทำอะไรลูกก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ? “

เย่หยุนซูจับมือแม่ของเธอและพูดอดอย่างอดทนว่า “แม่ หนู ไม่อยากให้พวกเขาดูถูกพวกเราอีกต่อไป ความคับแค้นใจที่พวก เราต้องทนทุกข์มาตลอดหลายปีนั้นยังไม่เพียงพออีกเหรอ?”

“แต่ลูกก็ไม่ควรรับปากทำเรื่องนี้นะ นั่นคือบริษัทเจี้ยนเชียว นะ ลูกไม่รู้เหรอว่าพวกเขายิ่งใหญ่แค่ไหน สถานะอย่างลูก

แม้แต่ประตูเขาก็ไม่ยอมเปิดให้ลูกเข้าไป! เย่หยุนซูขมวดคิ้วมองและเหลือบมองไปที่เซียวหยางและถาม ขึ้นว่า “เซียวหยาง คุณรู้จักประธานของบริษัทเจี้ยนไหม?”

เชียวหยางส่ายหน้า

“ถ้าอย่างนั้นคุณมีสายในบริษัทเงี่ยนไหม? ”

เซียวหยางยังคงส่ายหน้า

ล้อเล่นอะไรกันเนี่ย เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า บริษัทเจี้ยนทำ อะไร แล้วจะรู้จักนายท่านของพวกเขาได้อย่างไร

แต่ว่าสิ่งนี้สำคัญด้วยเหรอ ด้วยความแข็งแกร่งของสำนักดรา ก้อน คําพูดของเขาแค่ประโยคเดียวก็สามารถตัดสินความเป็น ความตายบริษัทเจี้ยนต

เย่หยุนซูกระวนกระวายใจ “ตอนนั้นคุณบอกชัดๆว่า…”

เมื่อหลิวฉ่ายเสียได้ยินดังนั้น ก่อนที่ลูกสาวของเธอจะพูดจบ หล่อนก็ตะโกนว่า “เกิดอะไรขึ้น เรื่องนี้เกี่ยวข้องอะไรกับไอ้ขยะนั้น? ”

“บอกมาว่า นายยุแยงให้ลูกสาวของฉันตกลงรับปากทำ เรื่องนี้ใช่ไหม? “ใช่แล้ว นายมันไอ้ขยะ นายแค้นที่หลายปีมานี้ฉันทำไม่ดีกับ

นายเป็นแน่ เลยจงใจต้องการขับไล่พวกเราออกจากตระกูลเข้

ถ้าพวกเราอดตาย นายก็อย่าคิดเลยนายจะอยู่อย่างสุขสบาย!!

เย่หยุนซูรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน “พอได้แล้ว หนู เหนื่อย เลิกเถียงกันซะทีเถอะ เรื่องนี้หนูเป็นคนรับปากเอง เลิก โทษคนอื่นเถอะค่ะ !

“หยุนซู แม่สงสัยจริงๆเลยว่าทำไมท่านผู้ล่วงลับต้องการให้ ลูกแต่งงานกับคนไร้ค่าแบบนี้

เมื่อได้ยินเสียงทะเลาะกันดังขึ้นในห้อง เซียวหยางก็ลูบขมับ

แล้วลุกขึ้นยืนจากนั้นก็เดินออกไปนอกห้อง

“ไอ้ขยะ นายจะไปไหน?”

“ซื้อผัก ทํากับข้าว”

“ดูเอาเถอะ จะไม่ให้เรียกว่าขยะได้ไง!!

เชียวหยางไปซื้อไก่และซื้อผักอีกสองสามอย่างที่ตลาด ขณะที่ เขากลับมาก็เห็นรถโรลส์รอยซ์รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นสีดำจอดอยู่ตรงหัวมุม
หุ่นทองคำบริเวณหัวรถโรลส์รอยซ์คันนี้มีปีกสามคู่

ทูตสวรรค์หกปีกและคนของสำนักดราก้อน

“นายท่าน”

ชายชราในชุดทักซิโด้เดินลงมาจากรถโรลส์รอยซ์ ผมทรงโม ฮอก สวมแว่นสีทอง สีหน้าเคร่งขรึม มีความรับผิดชอบ ถือ เอกสารหลายชุดในมือ เขาถือกล่องสีดำขนาดเล็กไว้ในมืออีก ข้าง

เซียวหยางหยิบกล่องและเปิดออกดู มันคือ ผลึกโลหิต

“ท่านเซ่มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมาเร็ว ๆ ผมต้องกลับไปทำซุปไก่ ให้ภรรยา”

ท่าทางของชายชราในชุดทักซิโด้เคร่งขรึม แต่ภายในใจกลับ รู้สึกจนปัญญาอย่างมาก นายท่านเป็นถึงหัวหน้าสำนักดราก้อน แม้แต่ผู้นำของประเทศต่างๆ ยังต้องยำเกรง แต่ตอนนี้เขากลาย เป็นพ่อบ้านไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าบอกเซียวหยางเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะการตัดสินใจทุกเรื่องของผู้นำจะต้องปฏิบัติตามอย่าง เคร่งครัด โดยไม่มีเงื่อนไข มิฉะนั้นจุดจบจะเป็นเรื่องที่น่าสังเวช

“นายท่าน มีบางเรื่องต้องรายงานให้ท่านทราบครับ” ชายชราในชุดทักซิโด้พยักหน้าและเลิกคิ้วและกล่าวด้วย ความเคารพ :
“คราวที่แล้วที่คุณได้ช่วยชีวิต Kelenaองค์หญิงแห่งราชวงศ์ อังกฤษไว้ ราชวงศ์อังกฤษหวังว่าจะได้พบกับคุณและรับช่วงต่อ เป็นยศถาบรรดาศักดิ์ที่สูงสุดของราชวงศ์อังกฤษ

“บริษัทการเงินระหว่างประเทศ Kถูกฮุบซื้อกิจการโดยเยาเย่ ทำให้สถานะความมั่งคั่งของ สำนักดราก้อนเพิ่มขึ้น 3 แสนล้าน”

“ซูรุ่ย หัวหน้าสำนักเทพสุริยันในสังคมอิทธิพลมืดแห่งยุโรป ต้องการเข้าร่วมสำนักดราก้อน หวังว่าจะได้รับอนุญาตจากคุณ

เชียวหยางโบกมืออย่างหงุดหงิด “อะไรกันนักกันหนา ให้ทูต สวรรค์เสราฟิมจัดการก็แล้วกัน ต่อไปอย่ามารบกวนฉันด้วยเรื่อง เล็กๆน้อยๆแบบอีก”

เซียวหยางยกเท้าขึ้นเพื่อจากไป ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรบาง อย่างขึ้นมาได้ “อ้อ มีอีกเรื่องหนึ่งนายไปติดต่อให้หน่อย บริษัท เจี้ยนในเมืองหยินโจว ให้หน่อย ภรรยาของฉันอยากจะคุยกับ บริษัทเจี้ยน เพื่อขอความร่วมมือ

“ได้ครับ นายท่าน

เซียวหยางกลับไปที่ห้อง เขาตรงไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียม อาหารเย็น

หลิวฉ่ายเสียยืนอยู่ที่ประตูขณะตัดเล็บและพูดว่า “เซียวหยาง นายยอมหย่ากับหยุนซูเถอะ”

เชียวหยาง ขมวดคิ้ว “หยุนซูต้องการอย่างงั้นเหรอ? ”
“มันไม่สำคัญหรอกว่าเธอต้องการหรือไม่ การที่นายอยู่กับ เธอถือเป็นความผิดพลาดอย่างหนึ่ง นายกำลังเป็นตัวถ่วงของ เธอ! ”

ในความเป็นจริงเธอกำลังคิดในใจว่า ไม่เพียงแต่เป็นตัวถ่วง ของเย่หยุนซูมันยังเป็นตัวถ่วงของครอบครัวหล่อนด้วย ลูก เศรษฐีที่ชอบพอหยุนซูมีเยอะแยะไป และก็ดีกว่าเขาทุกคนด้วย

หยุนซูแต่งงานกับลูกเศรษฐีคนใดคนหนึ่ง ครอบครัวเธอก็จะ แข็งแกร่งมากกว่าที่เป็นอยู่

“ลูกสาวของคุณแม่จะไปจากผมไม่ได้” เซียวหยางพูดอย่าง ราบเรียบ

คนตระกูลเย นอกจากท่านปู่ที่ป่วยหนัก ไม่มีใครที่ไม่ดูถูกเขา ต่างก็เห็นเซียวหยางเป็นไอ้สวะคนหนึ่ง

พวกเขาจะไปรู้ได้ไงที่เซียวหยางอยู่กับเย่หยุนซุตลอดนั้นเป็น เพราะอะไร

ตอนที่เซียวหยางอายุ7ปีก็รู้จักกับเย่หยุนซูแล้ว

ในปีนั้นเชียวหยางเกือบจะหนาวตายบนถนน เย่หยุนซูเป็นคน ขอร้องให้พ่อของเขาให้เสื้อแจ็คเก็ตผ้าฝ้ายแก่เธอ และเงินสด 200 หยวน สิ่งที่ทำให้เขาสามารถอยู่รอดในฤดูหนาวที่น่าเศร้า ที่สุดในชีวิตได้

ต่อมา เขาเดินทางไปต่างประเทศโดยบังเอิญและก่อตั้งสำนัก ดราก้อนด้วยมือของเขาเอง เมื่อเขากลับมาที่ประเทศจีนอีกครั้งเขาก็เป็นหัวหน้าของสํานักดราก้อนแล้ว

ก่อนที่พ่อจะเสียชีวิตเขาได้สั่งเสียไว้ว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ต้อง ตอบแทนความเมตตาของตระกูลเย่หากไม่มีตระกูลเย่เขาคง ตายตั้งแต่อายุเจ็ดขวบแล้ว

ในตระกูลเยก็มีเพียงท่านปู่เย่ที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเชียวหยาง ดังนั้น เขาจึงจับคู่การแต่งงานระหว่าง เย่หยุนซูและเซียวหยาง

“แกนี่เป็นแค่ไอ้สวะ ทำไมไร้ยางอายเช่นนี้ จะเกาะติดไม่ยอม ปล่อยเลยเหรอ?” หลิวฉ่ายเสียกล่าวด้วยเสียงเยาะเย้ย

เซียวหยางส่ายหัว “ผมบอกแล้วไง ลูกสาวคุณจะจากผมไปไม่

ได้ ถ้าอยากไปจริง ๆ ก็ต้องรอให้พ้นสามเดือนนี้ก่อน ฉันจะไม่รั้ง เธอไว้เลย” ไม่ใช่ว่าเขียวหยางหน้าด้านหรอกนะ แต่เป็นเพราะเย่หยุนซู

นั้นป่วย

“เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่เย็น ถ้าไม่รักษา จะมีชีวิตอยู่ไม่ได้ ถึงสามปี”

ผลึกโลหิตกรัมหนึ่งล้านหยวน เซียวหยางจำเป็นต้องซื้อ อย่างลับๆผ่านสำนักดราก้อน จากนั้นค่อยๆ ส่งผ่านด่านอีก 3 ประเทศ และส่งมอบให้เขาผ่านทางท่านเซ่ สุดท้ายก็เทลงในซุป ไก่

ไม่มีใครรู้เรื่องทั้งหมดนี้ รวมถึงเย่หยุนซู อย่างมากพวกเขาก็ รู้สึกว่าซุปไก่ที่ทำโดยเซียวหยางนั้นเค็มไปหน่อย
เซียวหยางคำนวณแล้วว่า ตราบใดที่เย่หยุนซูดื่มมันเป็นเวลา สามเดือนติดต่อกัน เธอก็จะหายเป็นปกติ

ถึงเวลานั้นจะอยู่หรือจะไปก็ขึ้นอยู่กับ เย่หยุนซูแล้ว