บทที่ 2 รับปาก

เย่หยุนซูมองไปยังเซียวหยางด้วยความแปลกใจ พลางยิ้ม ดูแคลนในทันที “คุณว่าอะไรนะ คนอย่างคุณเนี่ยนะ?”

“ขอแค่คุณเชื่อผม” เซียวหยางพูดอย่างมั่นใจ

เป็นครั้งแรกที่เย่หยุนซูเห็นเชียวหยางพูดอะไรจริงจังขนาดนี้ ในขณะที่มึนงงอยู่นั้น เธอกลับรู้สึกเชื่อขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ

“เฮ้อ เลิกล้อเล่นได้แล้ว เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ฉันทำได้แค่ขอให้ ท่านย่าให้ความสำคัญกับสายเลือดทางพ่อกว่านี้หน่อยเท่านั้น”

ในเวลานี้เหล่าไท่จวินที่นั่งอยู่บนโต๊ะหลักได้ถอนหายใจออก มา

เย่กันหมิงพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิด

คุณย่า ทำไมยังถอนหายใจอีกละครับ”

“เดิมที่วันนี้เป็นวันที่มีความสุขวันหนึ่ง แต่เรื่องการเจรจา ความร่วมมือกับบริษัทเจี้ยนต่ยังไม่ได้ข้อสรุป ในใจของย่ายัง เป็นกังวลอยู่”

บริษัทเจี้ยนตาเป็นบริษัทเอกชนขนาดใหญ่ติดท็อป3 ในเมือง หยินโจว มีบริษัทในเครือหลายสิบแห่ง และทำกำไรได้ถึงหลาย พันล้านหยวนต่อปี เป็นกิจการค้าร่วมที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

“ถ้าหากสามารถร่วมมือกับทางบริษัทเจี้ยนได้ อย่างนั้นวันข้างหน้าอีกสิบๆปีตระกูลเก็ไม่น่าห่วงอีกต่อไป

“คนแก่แบบย่าจะพอมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกได้บ้าง ถ้าหาก สามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับทางบริษัทเจี้ยนได้อีกก้าว เท่ากับว่าตระกูลเยก็มีที่พึ่งหลักแล้ว ต่อให้ย่าตายไปก็หมดห่วง แล้ว”

เมื่อทุกคนได้ยินคำนี้ต่างตกใจ

“เหล่าไท่จวิน วันนี้เป็นวันเกิดของท่าน ท่านจะต้องอายุยืนยาว แน่นอน”

เหล่าไท่จวินโบกมือ “คำพูดประจบประแจงไม่ต้องพูดแล้ว วัน นี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันให้สัญญา ใครที่สามารถเจรจาตกลง งานในครั้งนี้ได้ ฉันจะตอบสนองความปรารถนาเขาให้อย่างหนึ่ง คนของตระกูลเย่ นับเป็นรายคน ฉันพูดคำไหนคำนั้น

เมื่อพูดคำนี้ออกมา เครือญาติที่นั่งอยู่ต่างตกใจ ดูจากสีหน้า คร่าตาของท่านย่า ขอแค่เจรจางานสำเร็จ แม้จะเป็นตำแหน่ง หัวหน้าตระกูลเก็ตาม เกรงว่าก็คงไม่ปฏิเสธ

เย่กันหมิงสายตาเป็นประกาย กำลังจะลุกขึ้นมา แต่เมื่อนึกขึ้น ได้ว่าเป็นบริษัทเจี้ยน สุดท้ายก็ไม่กล้าที่จะลุก

เขาเคยไปเยี่ยมประธานของบริษัทเจี้ยน สุดท้ายไม่สนใจ เขาเลย โอกาสที่พบก็ไม่มีเลยด้วยซ้ำ

การร่วมมือในครั้งนี้ มันไม่ได้คุยง่ายขนาดนั้น เย่หรูไห่ พ่อของเยี่กันหมิงพูดขึ้นว่า “แม่ บริษัทใหญ่นั้นไม่ได้คุยง่ายขนานนั้น แต่แม่วางใจเถอะ เราจะพยายาม

“หึ พวกแกพยายามแล้วจะมีประโยชน์อะไร แม้แต่ประธาน ใหญ่บริษัทเค้าก็พบไม่ได้ หรือจะบอกว่าบริษัทเจี้ยนตำรังเกียจ ว่าตระกูลเย่ของฉันเล็กเกินไป จนไม่อยากร่วมมือด้วยงั้นเหรอ”

ทุกคนต่างไม่กล้าส่งเสียง

“ไม่มีใครกล้ารับคำสั่งของฉันเลยงั้นเหรอ?” ท่านย่าปรากฏ สายตาที่ไม่พอใจออกมา

เธอไม่ได้ให้พวกเขาจะต้องเจรจาตกลงความร่วมมือครั้งนี้ สําเร็จ ต้องการแค่ท่าทีที่อยากจะร่วมมือกับเราก็พอ แต่สิ่งหนึ่งที่ ทำให้เธอผิดหวังมากก็คือไม่มีสักคนที่กล้าออกมารับปาก

เย่หยุนซูรู้จักบริษัทนี้ แต่ว่านี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินว่าตระกูล เย่จะไปทำความร่วมมือกับทางบริษัทเจี้ยน ก็อย่างว่าเรื่องนี้จะ มีใครมาบอกเธอได้ยังไง

เมื่อเห็นว่าเหยุนซูดูสนใจ เซียวหยางจึงสะกิดเธอ “รับปาก

เย่หยุนซูตกใจอย่างเห็นได้ชัด “คุณพูดว่าอะไรนะ

“รับปากการไปเจรจาความร่วมมือกับบริษัทเจี้ยน เมื่อเป็น แบบนี้ คุณก็จะได้รับการยอมรับจากท่านย่าแล้ว”

เย่หยุนซูใจกระตุก ใช่แล้ว การทำความร่วมมือกับบริษัท เจี้ยนเป็นเรื่องค้างคาใจของท่านย่า ถ้าใครสามารถแก้ปมนี้ ได้ อย่างนั้นฐานะทางสายเลือดตระกูลเย่ของพวกเธอ จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ด้วยความวู่วามชั่วขณะ ก็ลุกขึ้นมาพูดว่า “ท่านย่า หนูไปเอง!” คนบนโต๊ะหลักล้านหันมามองเหยุนซู ต่างก็แสดงสีหน้า ตกใจไปตามๆกัน

“เธอไป เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะไป บริษัทที่มีมูลค่าน้อยนิดของเธอ คู่ควรพอที่จะเจรจากับประธานบริษัทเจี้ยนตำแล้วงั้นเหรอ?”

เย่กันหมิงยิ้มอย่างดูถูก

“หยุนซู เรื่องนี้ไม่ใช่เกมเด็กเล่นนะ ที่เธอต้องเป็นตัวแทนก็คือ ตระกูลเย่ ถ้าหากถึงตอนนั้นเธอไม่ระวัง ล่วงเกินต่อบริษัท เจี้ยน ตระกูลเย่ของเราจะไม่มีที่ยืนในหยินโจวนะ”

“ไม่ใช่ว่าเราดูถูกเธอนะ ความสามารถพ่อของเธอธรรมดา มาก แล้วเธอล่ะจะมีความสามารถมาจากไหนกัน ท่านย่า ฉันว่า เรื่องนี้ปล่อยให้เธอไปทำไม่ได้”

ญาติหลายคนเห็นเย่หยุนซูยืนขึ้นมา ล้วนแต่ส่ายหน้า

อันที่จริงเมื่อกี้ตอนที่เย่หยุนซูลุกขึ้นมาก็นึกเสียใจแล้ว เธอ อยากจะพิสูจน์ตัวเอง แต่ให้มานึกเสียใจตอนนี้ แน่นอนว่าจะต้อง เป็นเรื่องตลก ในสายตาคนอื่นแน่

ท่านย่าหรี่ตาลงทั้งสองข้าง อดผิดหวังไม่ได้ เธอคิดไม่ถึงว่าเย หยุนซูจะลุกขึ้นมาเป็นผู้หญิงไม่ได้เรื่อง ยังกล้ามาปะปนกับเรื่อง ใหญ่แบบนี้อีก
แต่ในเมื่อเธอได้สัญญาไปแล้ว แน่นอนว่าจะปฏิเสธตัวเองไม่

ได้

“หยุนซู งั้นเรื่องนี้ฉันมอบหมายให้เธอชั่วคราวละกัน จำไว้ไม่ ว่ายังไง ห้ามทำให้บริษัทเจี้ยนไม่พอใจ”

“รับทราบค่ะ คุณย่า” เย่หยุนซูรับปากอย่างแข็งขัน

“เย่หยุนซู ถ้าเธอทำไม่ได้จะว่ายังไง?” เย่กันหมิงถามอย่าง แหนบแหนม

เย่หยุนซูขมวดคิ้วและถามกลับว่า”งั้นคุณต้องการอะไร

“ถ้าหากเธอทำได้ก็จะให้สายเลือดของพ่อเธอกลับมาเป็นตระ กูลเย่ ถ้าหากทำไม่ได้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป สายเลือดของพวกเธอก็ ใส่หัวออกไปจากตระกูลเย่ ว่าไง?”

เย่หยุนซูลังเล เดิมพันดูจะใหญ่ไปหน่อย

แต่ว่าในเวลานี้ เซียวหยางพยักหน้าไปทางเธอ เย่หยุนซูตกใจ เขาทำไมถึงได้เชื่อมั่นในตัวเองขนานนั้น หรือว่าเชียวหยางรู้จัก

กับคนที่บริษัทเจี้ยนต่างั้นเหรอ?

เธอเม้มปากไปมาจากนั้นก็ตอบ “ได้ ฉันตกลง!”

หลังจากพูดจบ เย่หยุนซูก็จากไป เซียวหยางสองมือล้วง กระเป๋ากางเกงและเดินตามภรรยาไปอย่างสบายๆ

“ถุย คนหนึ่งตัวกาลกิณี อีกคนก็สวะ สวรรค์ส่งมาให้เป็นคู่กัน จริงๆ”
หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดจบลง ท่านย่าจับจ้องคนรับใช้เก็บ ของขวัญย้ายเข้าคฤหาสน์ตระกูลเยด้วยตัวเอง

” ท่านย่า จะจัดการกับกาทองแดงนี้ยังไงดีคะ?” คนรับใช้เข้า

มาถาม

“ยังต้องถามอีกเหรอ แน่นอนว่าต้องทิ้งอยู่แล้ว ขยะแบบนี้ เก็บไว้ที่บ้านก็ขายหน้าเปล่าๆ” เย่กันหมิงแย่งพูดขึ้นก่อน

ท่านย่ากวาดสายตามองเขานิ่งๆ เย่กันหมิงรู้ตัวว่าพูดมากไป

จึงรีบหุบปากทันที

“ช่างมัน ทิ้งไปเถอะ” เหล่าไม่จวินพูดอย่างลวก ๆ แต่ในขณะนั้น ก็มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาและรีบพูดว่า “เดี๋ยวก่อน!”

ท่านย่ายิ้ม” ท่านเว่ยเอง คุณยังไม่ไปอีกเหรอ”

ท่านเว่ยคือผู้เชี่ยวชาญทางของมีค่าและของโบราณที่มีชื่อ เสียงในเมืองหยินโจว เคยประเมินสมบัติมาแล้วนับไม่ถ้วนไม่ เคยมองพลาดมาก่อน

ต่ครั้งนี้ ท่านเว่ยไม่ได้สนใจท่านย่าเลยสักนิด เดินตรงไป หน้ากาทองแดงนั้นแสดงสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมา ลูบคลำเค้าลาย อย่างมือสั่น ตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก

“ท่านเว่ย ของสิ่งนี้ไอ้สวะคนหนึ่งส่งให้วางไว้ที่นี่ก็เกะกะลูกตา ฉันจะให้คนเอาไปทิ้งเดี๋ยวนี้ ” เยี่กันหนึ่งพูดอธิบาย

“หยุดพูดเลยนะ!” ท่านเวียตะโกนเสียงดัง

“คุณจะไปเข้าใจอะไร กาทองแดงนี้เป็นสมบัติล้ำค่า การ ประมูลครั้งที่แล้วที่Sotheby’s กาที่คล้ายกับกาใบนี้ รูปทรงไม่ ได้ดีเท่าอันนี้ด้วยซ้ำ แต่ประมูลออกไปราคาสูงเสียดฟ้า ตั้งห้าสิบ ล้าน!”

เหล่าไท่จวินกับเย่กันหมิงถึงกับตะลึง กาใบนี้แพงขนานนี้ เลยเหรอ?

“สมบัติ นี่มันคือสมบัติ ท่านย่า ท่านฉันสะสมของมาเยอะ แต่ เมื่อนำทั้งหมดมารวมกันยังไม่ได้เศษส่วนของสมบัติชิ้นนี้เลย” “ท่านย่า ของขวัญชิ้นนี้ใครเป็นคนมอบให้เร็ว พาฉันไปเจอ

เขาหน่อย สามารถมอบของขวัญที่แพงขนานนี้ให้ คงจะมีความ

สัมพันธ์ที่ดีมากกับตระกูลเยสินะ”

เหล่าไท่จนใบหน้ากระตุก ตกตะลึงจนพูดไม่ออกแล้ว