บทที่ 17 ถูกข่มขืน

เย่หยุนซูไม่สบอารมณ์นัก เธอไม่คิดว่า แค่เริ่มต้นจะดุเดือดถึง เพียงนี้ เธอคิดว่ายังสามารถเจรจาได้เสียอีก

“คุณย่า เรื่องนี้เลื่อนไปก่อนได้หรือไม่ ถึงแม้เขียวหยางมี หลายจุดที่ไม่ดีพอ แต่ช่วงนี้เขามีการเปลี่ยนแปลงที่ดีอย่างมาก

“กาทองแดงนั่น เขาเป็นคนซื้อมาเป็นของขวัญให้กับคุณย่า”

ทันทีที่จบประโยค หลิวฉ่ายเสียหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ด้วย ความโมโห

“ลูกรัก ไอ้ง่อยนี่ก็แค่พึ่งใบบุญลูก อย่างมันเนี่ยนะจะมีปัญหา ซื้อกาทองแดงโบราณหลายร้อยล้าน ตลกสิ้นดี!”

“แกทนทุกข์มาสามปี อย่าใจอ่อนให้ไอ้ผู้ชายไร้หัวนอนปลาย

เท้านี่”

เย่หยุนซูกวาดสายตาไปยังคนรอบข้าง พร้อมกับเหล่าไก่จวิน ที่พยักหน้าให้กับเธอ และพ่อแม่ของเธอที่ใบหน้าฉาบไปด้วย ความหวัง อยากจะขับไล่เซียวหยางออกไปจากตระกูลซะเดี๋ยวนี้

มือทั้งสองข้างของเยี่หยุนซูกแน่น นี่เป็นการตัดสินใจที่ยาก เธอไม่ใช่คนไร้หัวใจ ผ่านการใช้ชีวิตร่วมกันสามปี เธอไม่

สามารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้
“ขอโทษค่ะ พ่อแม่ คุณย่า หนูตอบตกลงไม่ได้”

ห้ะ!

ทุกคนในที่นี้ต่างนิ่งอึ้งไปตามๆกัน พวกเขาไม่คิดเลยว่าเยี่หยุ นซูจะตัดสินใจเช่นนี้ นี่เป็นโอกาสดีที่ยากยิ่ง สำหรับเธอแล้ว เป็นการหลุดพ้น

ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนไม่เอาไหน ดีขนาดนั้นเชียวหรือ?

ในขณะนี้เอง เย่เสี่ยวหวั่นปรากฏตัวขึ้น เธอดื่มไปไม่น้อย ฤทธิ์ แอลกอฮอลทําให้เธอมึนเมา

“เซียวหยาง ไอ้คนไม่เอาถ่าน โรคจิต ไสหัวไปซะ ไสหัวออก ไปจากตระกูลเก๋ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก!

ทุกคนต่างนิ่งแข็ง ไม่คาดคิดว่าเย่เสี่ยวหวั่นจะวู่วามเช่นนี้ แม้

เธอจะเป็นคนของตระกูลเย่ แต่ก็ไม่เห็นต้องลงทุนถึงขั้นนี้นี่นา

เย่หยุนซูปรี่ตัวเข้าประคองเยเสี่ยวหวั่น “เสี่ยวหวั่น ดื่มมาหรือ ไม่เอาน่าอย่าทำแบบนี้…

“พี่….ไม่ต้องดึงฉัน มันก็แค่ขยะ พี่ต้องหย่ากับมัน หย่ากับไอ้ คนเจ้าชู้นี่!”

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์ เย่เสี่ยวหวั่นหน้าต่อว่าเซียวหยาง “เซียวหยางแกรีบเซ็นใบหน้าซะ เซ็นเสร็จแล้วก็ไสหัวไป ตระกูล เย่ไม่ต้อนรับแก!”

“เสี่ยวหวั่น เธอพูดอะไร?” เย่หยุนซูโมโหเล็กน้อย เยเสี่ยวหวั่นเป็นอะไรกันแน่ แม้เธอจะมีนิสัยเอาแต่ใจบ้าง ไม่ชอบเขียว หยาง แต่เธอไม่เคยพูดจาเช่นนี้มาก่อน

“พี่ เลิกปกป้องมันได้แล้ว มันเป็นโรคจิต สารเลว! จริงๆนะ!” เย่เสี่ยวหวั่นตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนร้องไห้ออกมา “พี่รู้ไหม ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว วันนั้นที่รอฉันที่

บ้าน ฉันเกือบถูกข่มขืน หลังฉันตื่นมา ฉันเห็นเขา-เซียวหยาง

เขาเกือบข่มขืนฉัน!!

อะไรนะ? !

ทุกคนในตระกูลต่างนิ่งอึ้งไป พร้อมกับเหล่าไท่จวินที่มีสีหน้า

ดาท น

เรื่องนี้ใหญ่หลวงนัก เกินความคาดหมายของทุกคน ใน ตระกูล เรื่องพันธ์นี้เป็นเรื่องบัดสีที่สุด

พี่เขยขืนใจน้องสะใภ้ เรื่องใหญ่หลวงพันธ์นี้ กลับถูกเปิดเผย ในวันรวมญาติของตระกูล

สายตาของทุกคนที่มองเชียวหยางนั้นเปลี่ยนไป อันที่จริงแล้ว

ไม่เพียงแค่ไม่เอาไหน แถมยังเป็นโรคจิตวิตถาร!

ต้องเป็นเพราะอึดอัดที่เป็นเขยย้ายเข้า จึงลงมือระบายความ ใคร่กับน้องสะใภ้ตนเอง

“เสี่ยวหวั่น เธอพูดจริงหรือ?” เหล่าไท่จวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“คุณย่า หนูเป็นถึงคุณหนูตระกูลเย่ หนูจะเอาเรื่องพันธ์นี้มาล้อ เล่นได้ยังไง!”

เย่หยุนซูชาไปทั้งหน้า ไร้คำบรรยาย

เย่เสี่ยวหวั่นไม่มีทางพูดโกหก ในวันรวมญาติที่สำคัญเช่นนี้ เธอจะใส่ร้ายเชียวหยางด้วยความบริสุทธิ์ของตนเองได้อย่างไร

ถ้าเช่นนั้นมีความเป็นไปได้อย่างเดียว เซียวหยางทำเช่นนั้น จริงๆ

เดรัจฉาน!

เพียะ!

เย่หยุนซูฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเซียวหยางอย่างจัง

ความสามารถของเซียวหยาง เขาสามารถหลบได้สบายๆอยู่ แล้ว เพียงแต่เขาไม่คิดว่า เย่หยุนซูจะตบเขาจริงๆ

เย่หยุนซูจับจ้องเซียวหยางด้วยสายตาโกรธแค้น น้ำตาเจ้า การรมพลันไหลเอ่อ

เธอไม่คิดเลย เซียวหยางจะเป็นคนประเภทนี้ สามปีมานี้ เซียวหยางไม่เคยแตะต้องตนเลยแม้สักนิด เธอคิด ว่าเขาเป็นลูกผู้ชายสุภาพบุรุษเสียอีก

เธอเพิ่งรับรู้เดี๋ยวนี้เอง ทุกอย่างนั้นหลอกลวง ตนแย่ขนาดนั้น เชียวหรือ ภรรยาอยู่ที่บ้านทั้งคน แต่ยังจะทำเช่นนั้นกับน้อง สะใภ้ตนอีก
เธอคิดว่าเซียวหยางเปลี่ยนไปแล้วเสียอีก

เธอคิดว่าเชียวหยางไม่ใช่คนไม่เอาถ่านที่เอาแต่ทำอาหารใน

ครัว

เธอเคยคิดว่า จะขัดขืนคำสั่งพ่อแม่ ใช้ชีวิตอยู่กับเชียวหยาง ตลอดไป!

เธอไม่คิดว่า เซียวหยางจะโรคจิตได้ถึงเพียงนี้

เธอเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน!

เย่กันหมิงหัวเราะอย่างได้ใจ โอกาสของเขามาแล้ว

ต่อหน้าตระกูลเยทุกคน ต้องทำให้มันรู้ซะบ้าง กล้ากลั่นแกล้ง เอาเปรียบคนของตระกูลเย่

“ไอ้ขยะสังคม!” เย่กันหมิงแสร้งทำที่ท่าโมโหสุดขีด ก่อน

แกว่งหมัดไปทางเซียวหยางเต็มแรง

ตุบ!

เซียวหยางเหวี่ยงกำปั้นไปที่หน้าท้องของเยี่กันหมิง เขาลงไป ชักดิ้นชักงอราวกุ้งแห้ง หดตัวกับพื้น ไม่มีแรงแม้ยันตัวเองลุกขึ้น

“เซียวหยาง นายทำให้ฉันผิดหวังมาก!

เย่หยุนซูเอ่ยอย่างเจ็บปวด เธอหยิบใบหย่าขึ้นมา เซ็นชื่อของ ตนเอง ก่อนโยนไปทางเชียวหยาง

“หากนายเป็นลูกผู้ชาย ก็เซ็นชื่อซะ!” หญิงสาวน้ำตาไหล พราก ตะโกนเสียงดังลั่น ใบหน้าขาวซีด พร้อมหน้าอกที่กระพือขึ้นลงถี่รัว