บทที่ 14 เย่เสี่ยวหวั่นถูกโจมตี

ภายในห้องทำงาน

“ท่าน ให้ฉันเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ เป็นเกียรติของฉัน จริงๆ”

เมื่อเจิ้งอี้เหรินรู้ว่าเซียวหยางต้องการให้เธอเป็นแบรนด์แอม บาสเดอร์ของบริษัท เธอตอบตกลงทันที

ต่อหน้าเซียวหยาง เธอไร้ความหยิ่งทะนงของซุปเปอร์สตาร์ อันดับหนึ่งแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับว่านอนสอนง่าย เสมือน เด็กนักเรียนคนหนึ่งเสียมากกว่า

“ค่าใช้จ่าย?”

“ท่านล้อเล่นหรือเปล่า ฉันไม่กล้าคิดค่าใช้จ่ายหลอกค่ะ ขอ เพียงแค่ท่านตอบตกลงฉันเรื่องนึงก็พอ” เจิ้งอีเหรินเอ่ยด้วย สายตาประกาย

“เรื่องอะไร?”

“ฉันอยากรับประทานอาหารกับคุณ คุณพอจะให้เกียรติ

เขียวหยางไม่ใช่คนธรรมดา หากมีความสัมพันธ์กับเขา สําหรับเธอเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าที่สุด แถมเธอรูปลักษณ์หน้าตา ราวเทพธิดา หากเป็นคนธรรมดาทั่วไป อย่าว่าแต่ปฏิเสธ คงซื้อ“เธอกำลังต่อรองกับฉันเซียวหยาง

เจิ้งอีเหรินสั่นเทาเธอเปลื้องผ้าหมด เหงื่อทั่วร่าง

“ไม่ นโค้งคำนับไม่หยุดหย่อน เต้านวลสองข้างแทบหลุดออก

หากเซียวหยางไม่มองแม้แต่น้อย ออกไปแล้ว

ประตูถูกออก เฉียงยากที่จะไอ้ลูกแต่ง เข้ามันเชิญซุปเปอร์สตาร์มา

เจิ้งอีเหรินเธอ

เหลือเกิน

หยุนซูว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน เธอไม่รู้สึกหึงเช่นก่อน

“เหอะ ไม่ว่าเจียวเจียวขึ้น

ด้วยความโมโหสุดก่อนหน้านี้เขามั่นใจเชียวหยางสามารถทำได้ แต่ตอนนี้ไม่เชื่อไม่หลักฐานตรงหน้าแล้ว
“เหอะ ไม่ช้าก็เร็วฉันไล่แกออกแน่!!

ตกดึกหลังเลิกงาน คราแรกเซียวหยางคิดจะรับเย่หยุนซูกลับ

ด้วยกัน

แต่เย่หยุนซูไม่รู้ว่าเพราะเรื่องเชิญซุปเปอร์สตาร์เมื่อบ่ายนี้หรือ เพราะอะไรกันแน่ เธอได้กลับไปก่อน โดยที่ไม่รอเซียวหยาง

เซียวหยางทําได้เพียงเดินกลับไปเอง

บนถนนสายหนึ่ง รถหรูเบนท์ลีย์ผ่านไป

เขาไร้ความสนใจในเบนท์ลีย์แต่อย่างใด หากแต่ สายตา เขียวหยางเหลือบเห็นบุคคลที่คุ้นเคย

เย่เสี่ยวหวั่น!

เย่เสี่ยวหวั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องของเยี่หยุนซู ขณะนี้เธอหมด

สภาพที่หลังรถ ข้างๆเขามีชายฉกรรจ์คนหนึ่ง

ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร เซียวหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย เขาไม่ชอบยุ่งวุ่นวายเรื่องของคนอื่น แต่เยเสี่ยวหวั่นไม่ใช่ใคร

ยังไงซะเธอก็เป็นน้องสาวของเหยุนซู

ต้องตามไปดูสักหน่อย!

คิดได้ดังนั้น เซียวหยางตั้งสติ
ควบคุมความเร็วของตน วิ่งตามรถคันดังกล่าว

ดีที่ไม่ไกลมากนัก สิบกว่านาทีก็ถึง เบนท์ลีย์เคลื่อนตัวเข้าสู่ คฤหัสถ์หลังหนึ่ง

เซียวหยางสังเกตเห็นกล้องวงจรปิดโดยรอบ จึงค่อยๆเคลื่อน ไปตามผนังกำแพง

ประตูรถเบนท์ลีย์เปิดออก คนขับและชายหนุ่มอีกคนแบกเย่ เสี่ยวหวั่นเข้าไปด้านใน พลางหยอกล้ออย่างอารมณ์ดี

“คุณชายจน

นังนี้ไม่เลวเลย โชคดีของเราจริงๆ”

คนขับเป็นวัยรุ่นอายุ20ต้นๆ ที่มีสายตาเล่นสนุกปนอยู่ เขาถูก เรียกว่าคุณชายจุน “ใช่แล้ว อีนี่ปกติหยิ่งเล่นตัวเป็นบ้า คราวนี้ แหละฉันจะเอาให้มันซ่าไม่ออก!!

ทั้งคู่ขึ้นไปยังชั้นบน “ของที่ฉันให้แกหาได้เอามาไหม?”

“แน่นอน คราวนี้ผมซื้อกล้องที่แจ่มที่สุดในตอนนี้มาเลย ต้อง ถ่ายภาพนังนี่ครางร้องชัดแจ๋วแน่!”

ฮ่าฮ่าฮ่า ทั้งคู่หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

เซียวหยางตามทั้งคู่ไปติดๆ กระทั่งห้องนอนชั้นสอง เขาเห็นเ เสี่ยวหวั่นถูกโยนลงบนเตียงตามร่องประตูที่ปิดไม่สนิท

เย่เสี่ยวหวั่นหมดสติไม่รู้ความ

“คุณชายจุน ผมเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว

น้ำเสียงคนขับรถเอ่ยอย่างตื่นเต้น ยังไงซะเย่เสี่ยวหวั่นก็นับได้ว่าเป็นหญิงที่งดงาม ได้เห็นเรือนร่างอันขาวนวลราวหิมะ แค่คิด เม็ดเลือดในร่างก็พลุ่งพล่านแล้ว!

เฉิงจนทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากระชากเสื้อเชิ้ตหญิงสาวฉีก ขาด อกเนินขาวนวลเด้งรับสายตา

“ฮ่าฮ่าฮ่า นังแพศยานหุ่นไม่เลวเลย ฉันชอบ!

เฉิงจุนน้ำลายไหลยืด ก่อนไปสเต็ปถัดไป เซียวหยางทนดูไม่ ไหวอีกต่อไป เขาถีบประตูออกเสียงดัง

“ใคร?”

ทั้งคู่ตกใจจนสั่นเทาไปทั่วร่าง เขียวหยางไม่ให้เวลาทั้งคู่ได้ ไหวตัวทัน เขาถีบเข้าไปที่ชายคนขับรถเต็มแรง

เฉิงจุนตระหนกกับสิ่งที่เกิดขึ้น เชียวหยางกระชากคอเสื้อชาย

หนุ่มจนตัวลอยเหนือพื้น

“แค้กแค้ก…..

เฉิงจุนบิดตัวอย่างทรมาน พร้อมขอขมาลาโทษไม่หยุดยั้ง “พี่ ชาย พี่ชายปล่อยผมไปเถอะ มีอะไรคุยกันได้……

ทั้งคู่ไม่รู้จักสถานะของเซียวหยาง ไม่รู้ว่าเขาเข้ามาตอนไหน แต่ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งยิ่ง สิ่งที่พวกเขาเกรงกลัว

“ไอ้สวะ!”

เซียวหยางไม่สนใจที่จะแยแส เขาเลยไปที่ท้ายทอย ก่อนที่ทั้ง คู่จะหมดสติไป
เขียวหยางเผยรอยยิ้มเย็นชาพร้อมจุดที่ไปส่วนร่างของทั้งคู่ สําหรับพวกขยะของสังคมต้องให้บทเรียนสักหน่อย

แม้ตอนนี้จะไร้การเปลี่ยนแปลง แต่หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกเขาจะไม่ใช่ผู้ชายอีกต่อไป

หลังจัดการเรื่องทั้งหมด เขาจัดการแจ้งความ ก่อนที่สายตาจะ เพ่งไปยังเย่เสี่ยวหวั่น

ใบหน้าที่แดงสายตาล่องลอยไร้สติ เธอถูกวางยาอย่างเห็น ได้ชัดเจน ตอนนี้ส่วนบนเธอเหลือเพียงชุดชั้นในปกปิดเต้าเต่ง

เซียวหยางหยิบเสื้อเชิ้ตเธอขึ้นเพื่อช่วยเธอสวมใส่ หากแต่ถูก เฉิงจนฉีกจนขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี บัดนี้เพราะฤทธิ์ยา เย่เสี่ยวหวั่น เริ่มร้องดิ้นทุรน

“ร้อน ร้อนชะมัด…….

หญิงสาวพลางกรีดร้อง แขนทั้งสองสองพลางลูบไล้เรือนร่าง ขึ้นลงไปมา เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นยับยู่กว่าเก่า

เย่เสี่ยวหวั่นเธอเซ็กซี่อยู่ไม่น้อย หากไม่ใช่เชียวหยาง คน

ธรรมดา ใครจะทนอยู่ได้

อย่าว่าแต่เย่เสี่ยวหวั่นที่เป็นน้องสาวของเยี่หยุนซู แม้แต่เจิ้งอี เหรินที่เป็นซุปเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งเขายังไม่คิดที่จะมอง

เซียวหยางแตะมือลงบนหน้าผากของเยเสี่ยวหวั่น ถ่ายถอด ลมปราณเข้าสู่ร่างกายเธอ
“สบาย สบายจังเลย…”

เย่เสี่ยวหวั่นขยับเคลื่อนกายไปมา เธอรู้สึกได้ถึงไออุ่นของ ใครบางคน เธอเอื้อมมือลูบไล้เขียวหยางเช่นเดียวกัน

มือเล็กเรียวลูบไล้ไปมาบนเรือนร่างชายหนุ่ม เพื่อให้ฝ่ายตรง ข้ามไม่สามารถถอนตัวได้

หากแต่เซียวหยางไม่อยู่ภายใต้การควบคุม เขายังคงถ่าย ถอดลมปราณต่อเนื่อง สิบนาทีผ่านไป ฤทธิ์ยาบนร่างเธอถูก กําจัดจนหมด

“ที่นี่……ที่ไหน?”

เย่เสี่ยวหวั่นค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น เธอเปิดเปลือกตาพบเซียว หยางตรงหน้าเธอ แถมเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของเธออีก เธอตกใจ แทบบ้า

เพราะร่างที่อ่อนแอ เธอจึงฟุบหมดสติไปอีกครั้ง เซียวหยางถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกก่อนสวมใส่ให้เธอ

เขาจำที่อยู่ของเธอได้ แต่เมื่อเขามาถึงบ้านของเย่เสี่ยวหวั่น แสงไฟจากบ้านของเธอสว่างจ้า อะไรกัน หรือว่า ในบ้านมีคนอื่นอยู่อีก