บทที่ 1 ลูกเขยขยะ

บทที่ 1 เขยสวะ

เย่กันหมิงแห่งตระกูลยขออวยพรให้ท่านย่ามีความสุขในวัน เกิด ขอมอบแหวนเพชรหยกหนึ่งวงให้เป็นของขวัญครับ

ประธานกรรมการหว่างปูซานแห่งเฉียนหยวนขอให้ท่านย่า อายุมั่นขวัญยืน ขอมอบภาพวาดที่มีชื่อเสียงแห่งยุคกลางหนึ่ง ภาพครับ

ประธานบริษัทเฟิงไห่ขอให้ท่านย่ามีสุขภาพพลานามัย สมบูรณ์แข็งแรง ขอมอบพระทองคำแท้ารูปครับ

วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ60ปีของท่านย่าหลิวเพิ่งจื้อ ตั้งแต่ที่

ท่านปู่ตระกูลเป่วยหนักมานั้น กงการในตระกูลเย่ ก็มีท่านย่า

ล้วนเป็นคนตัดสินทั้งหมด

วันนี้มาเหล่าผู้มาร่วมอวยพร ล้วนเป็นผู้มีชื่อเสียงในหยินโจว แขกเหรื่อเต็มงาน แต่ละคนล้วนเตรียมของขวัญมูลค่าสูงทั้ง นั้น ช่างน่าอิจฉายิ่งนัก ของขวัญเหล่านี้รวมกัน คงมูลค่าสูงกว่า ห้าร้อยล้าน

แต่เสียงต่อไปนี้ กลับทำให้แขกทั้งงานตะลึงงัน

เขยตระกูลเย่เซียวหยาง ขอให้ท่านย่าอายุยืนยาว ขอมอบ กา ทองแดง กา
พอคำพูดนี้กล่าวออกไป เหล่าแขกภายในงานต่างมองหน้า กันไปมา ทันใดนั้นก็เกิดเสียงเย้ยหยันขึ้นมา

“นี่คือเขียวหยางเขยสวะแต่งเข้าตระกูลเย่เมื่อสามปีก่อนนั้น

ใช่ไหม”

“เป็นเขานั้นแหละ ฉันก็ไม่รู้ว่าท่านปู่เย่คิดยังไง แม้ว่าพ่อของ เย่หยุนซูจะมีความสามารถงูๆปลาๆ แต่เย่หยุนซูก็เป็นถึงคุณหนู พันช่างแห่งตระกูลเย่ จะไปคู่ควรกับไอ้สวะได้ยังไงกัน

“สามปีที่ผ่านมาท่านย่า ไม่เคยให้เขาเหยียบเข้าตระกูลจริง เลยสักครั้ง ก็ไม่พอใจในตัวเขาน่ะสิ วันนี้เป็นวันเกิดท่านย่าเย ทั้งที เขากับมอบกาทองแดงที่เกาะสนิมให้มันช่างทำอะไรไม่คิด เลย”

เย่หยุนซูเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง หุ่นไม่แพ้ให้กับซุปเปอร์ โมเดล ใบหน้าเข้ารูป ช่างเป็นรูปหน้าที่สวยสดงดงามสุดเกินจะ บรรยาย

แต่ในเวลานี้ใบหน้าเกิดอึมครึมขึ้นมา

เธอดึงเซียวหยางที่ยืนอยู่ข้างๆไปที่มุม

“คุณ … หยุนซู เป็นอะไรหรือเปล่า?” เชียวหยางถามอย่าง

งงงวย

เย่หยุนซูกล่าวด้วยความโกรธ “ถามว่าฉันเป็นอะไรงั้นเหรอ เงินห้าหมื่นหยวนที่ฉันให้คุณไปซื้อของขวัญอยู่ไหนแล้ว?”

เซียวหยางชี้ไปที่กาต้มน้ำทองแดงที่วางอยู่บนโต๊ะสีแดงอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว “นี่ไง”

“ห้าหมื่นหยวน คุณซื้อได้แค่กาทองแดงอันหนึ่งฉันเหรอ วันนี้

เป็นวันเกิดของคุณย่านะ คุณทำแบบนี้ได้ยังไง? หลังจากพูดแบบนี้ เย่หยุนซูก็เต็มไปด้วยความน้อยใจ เป็น เวลาสามปีแล้วที่เจ้าขยะนี้วันวันไม่ทำอะไรเอาแต่เกียจคร้าน ปกติซื้อกับข้าวทำกับข้าว ฝีมือการทำอาหารก็ไม่เลวอยู่ แต่นั้น

จะไปมีประโยชน์อะไร?

ลูกผู้ชายตัวจริง ก็ต้องสำเร็จในงานการของตัวเอง ให้มันมีชื่อ เสียงเกียรติยศขึ้นมาบ้าง ถึงจะเรียกได้ว่าเป็นผู้ชาย

แต่เมื่อมองย้อนกลับไปมองที่เซียวหยาง ท่าทางเฉยเมยแต่ ไหนแต่ไรของเขา ทำให้ผู้คนโกรธและเกลียดชัง

ถ้าเอาเรื่องในวันนี้มาพูด เงินห้าหมื่นหยวน ถึงแม้จะไม่มาก แต่ก็มากพอที่จะซื้อของขวัญที่มีหน้ามีตาได้บ้าง แต่เขากลับซื้อ กาต้มน้ำทองแดงเน่าๆมา ทำขายหน้า ในงานวันเกิดของคุณย่า

“หยุนซู แม้ว่ากาทองแดงกานี้ดูไม่ดี แต่มันเป็นของโบราณชิ้น

หนึ่ง มีอายุมานานเกินกว่า2000ปี มูลค่ามากกว่าห้าสิบล้าน

“โอ๊ย ห้าสิบล้าน ? คงไม่ได้ไปเลือกมาจากตลาดของโบราณ หรอกนะ” เย่กันหมิงเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มขัน

เย่กันหมิงเป็นหลานที่ท่านย่าโปรดปรานที่สุด ถ้าไม่มี เหตุการณ์คับขัน วันข้างหน้าตระกูลเก็จะอยู่ในอำนาจของเ ถันหมิง
เขียวหยางมองไปที่เขาแวบหนึ่งอย่างนิ่งๆและพูดออกมาตาม จริงว่า “ซื้อมาจากตลาดของโบราณจริงๆนั้นแหละ”

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา แขกที่มาร่วมงานก็ส่งเสียงหัวเราะกัน ให้ลั่นทันที

“ใคร ๆ จะไม่รู้ว่า 80% ถึง 90% เป็นของปลอมที่ขายใน ตลาดของโบราณ คุณซื้อของปลอมก็ช่างมันเถอะ อย่างน้อยก็ ควรเลือกที่ดูดีหน่อย คุณดูของขวัญที่ผมเตรียมไว้ให้คุณย่าดีๆ นะ!”

เย่นหมิงมาตรงหน้าของแหวนเพชรหยกของเขา พูดอย่าง

ได้ใจ

แท้จริงแล้วของขวัญของเซียวหยางไม่มีอะไรเทียบได้กับของ ขวัญของเขาเลย และ ของขวัญของเซียวหยางไม่มีค่าให้พูดถึง

ในเวลานี้ท่านย่าเดินไม้เท้าหัวมังกรเข้ามา กลุ่มญาติและ แขกต่างยืนขึ้นด้วยท่าที่เคารพ คุณย่า เซียวหยางไม่ได้เรื่อง ท่านอย่าได้โทษเขาเลยนะคะ

รอให้หนูกลับไปก่อน แล้วจะเตรียมของขวัญดีๆ ให้นะคะ”

เย่หยุนซูรีบเดินขึ้นหน้าไป และให้ของขวัญท่านย่าไปก่อนหนึ่ง ชิ้น แม้ว่าเธอกับเซียวหยางจะเป็นแค่สามีภรรยาในนาม แต่ยัง

ไงก็ต้องปกป้องด้วยหน่อย

ท่านย่ามองไปที่กาทองแดงนั้น และแสดงท่าทางรังเกียจ และ ส่งเสียงไม่พอใจดังออกมาจากรูจมูกของเขา
“ช่างเถอะ ครอบครัวของพวกเธอก็ไม่ได้มีเงินเท่าไหร่ ดังนั้น ควรเก็บเอาไว้ใช้ชีวิตเถอะ หลานรัก งานเลี้ยงจะเริ่มแล้ว มา ประคองย่าเข้าไปหน่อย

เย่กันหมิงทำเสียงตอบรับ รีบเข้าไปประคองเหล่าไท่จวิน และ ไม่ลืมที่จะหันกลับไปทำสายตาได้ใจใส่เย่หยุนซู

เย่หยุนซูกัดฟันด้วยความโกรธเกลียด เดิมทีอยากจะใช้ โอกาสในงานเลี้ยงนี้ สร้างความประทับใจต่อท่านย่า แต่ดู เหมือนว่าทั้งหมดจะเสียเปล่าแล้ว

เมื่อเธอกำลังจะเดิมตามเข้าไป ก็ได้ยินเสียงเรียบๆของท่าน ย่าพูดออกมาว่า “โต๊ะหลักเต็มแล้ว พวกเธอไม่ต้องตามขึ้นไป แล้ว”

เย่หยุนซูหยุดชะงัก ความรู้สึกอับอายก่อเกิดขึ้นในใจไปหลาย ต่อหลาย โครต

นี่มันแสดงถึงการดูถูกเหยียดหยามเย่หยุนซูต่อหน้าแขกเหรื่ อมากมายชัดๆ ให้ความรู้สึกถึงการมีหลายสายตาที่มองมาด้วย ความอยากรู้อยากเห็น เย่หยุนซูแทบอยากจะจากไปอย่างทนไม่ ไหว

คุณพ่อไม่มีความสามารถอะไรไม่ว่า ถึงอย่างไรพ่อก็ใช้นาม สกุลเย่ บวกกับการที่เขยแต่งเข้าเป็นคนไร้ค่า ในสายตาของ ท่านย่าก็มองไปถึงทั้งโครตของเย่หยุนซูใช้ไม่ได้ทั้งบ้าน

“หยุนซูอิจฉาไหม?” เซียวหยางถามด้วยรอยยิ้ม
เย่หยุนซูพูดอยากทนรำคาญไม่ได้ว่า “อิจฉาแล้วจะมี ประโยชน์อะไร นั้นเป็นที่หลัก มีแค่คนสำคัญในตระกูลเย่เท่านั้น ถึงจะนั่งได้ ฉันจะนับว่าเป็นอะไรได้”

“หลังจากที่ท่านปู่ป่วยหนัก ทั้งตระกูลเราก็ย้ายออกมา ใช้ ชีวิตไปวันวัน ”

“ทีแรกว่าจะใช้โอกาสเอาใจท่านย่า ให้ตระกูลเย่แบ่ง ทรัพย์สินมาให้บ้าง แต่ตอนนี้ล่ะ”

“ช่างเถอะ พูดกับคุณไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร เพราะคุณไม่

เข้าใจ”

เย่หยุนซูพูดไปเรื่อยๆพลางน้ำตาไหล

เซียวหยางตกใจ ผมไม่เข้าใจงั้นเหรอ?

ผู้ชายมีความทะเยอทะยาน ดังหงส์สะท้านฟ้า

เขาไม่เคยคิดจะเข้าไปมีส่วนร่วมกับเรื่องของตระกูลเย่เลย ไม่ใช่ว่าไม่อยาก แต่เพราะไม่คู่ควร

เชียวหยางคือผู้ก่อตั้งสำนักดราก้อน องค์กรลึกลับอันดับหนึ่ง นามว่าคิงดราก้อน ภายใต้ที่นั่งของเขามี ทูตสวรรค์เสราฟิม4คน และทูตสวรรค์หกปีก12คน ควบคุมอำนาจและความมั่งคั่งของ ครึ่งโลกไว้

นับได้ว่า ประโยคเดียวของเซียวหยาง ไม่เพียงแต่ตระกูลเย่ ต่อให้เป็นตระกูลระดับท็อปทั้งหมดในเมืองหยินโจว ก็ล้วนแต่ ถูกครอบงำอยู่ในอำนาจแห่งความเป็นความตายทั้งนั้น
เขาไม่เข้าใจงั้นเหรอ?

เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านมาสามปี ก็เพียงเพื่อเติมเต็มความ ปรารถนา ในปีนั้น

หลายปีผ่านไป เซียวหยางหลงรักเย่หยุนซูอย่างหมดใจ ถือว่า เย่หยุนซูเป็นภรรยาของตัวเองแล้วจริงๆ

ทุกครั้งที่เย่หยุนซูกลับมาจากตระกูลเย่ ใบหน้าที่มักจะยิ้ม เสมอ เซียวหยางเดิมที่คิดว่าเย่หยุนซูต้องมีฐานะที่ดีในตระกูลเย่ แน่

แต่วันนี้ที่เห็น กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เซียว หยางพูดอย่างใจเย็นว่า “หยุนซู ถ้าหากคุณชอบ ผมก็จะทำให้ คุณได้นั่งอยู่บนที่นั่งนั่น”