ตอนที่7เซ็นสัญญาขายตัว

นับตั้งแต่ซูหน่วนหน่วนทำแท้งลู่จิ่นเฉินก็ขังเธอเอาไว้ ในบ้านอย่างสมบูรณ์ ไม่อนุญาตให้เธอติดต่อกับโลก ภายนอก และไม่อนุญาตให้เธอออกไปจากประตูใหญ่ เธอไม่มีทางหลบหนีออกไปได้เลย

จนกระทั่งคนของลู่เต๋อไห่มารับเธอออกจากประตู บ้านเป็นครั้งที่สอง

ครั้งนี้ เธออยู่ในรถและได้พบกับลู่เต๋อไห่

“พิษกำเริบแล้วใช่ไหม?”ลู่เต๋อไห่ถามเธอย่างเย็นชา

ซูหน่วนหน่วนกำนิ้วมือแน่น และเพียงแต่ถามว่า “เมื่อ ไหร่คุณจะช่วยจัดการให้ฉันออกไปจากที่นี่?”

ลู่เต๋อไห่พูดอย่างเย็นเยียบว่า “เธอไม่ต้องไปไหนแล้ว เพราะถึงแม้ว่าเธอจะจากไปจิ่นเฉินก็จะทำทุกวิธีเพื่อให้ เธอกลับมาอีกจนได้ แทนที่จะต้องทำอย่างนี้ซ้ำไปซ้ำ มาไม่มีที่สิ้นสุด มันจะเป็นการดีกว่าที่จะทำอย่างตรงไป ตรงมา แล้วให้เขาล้มเลิกไปเอง”

ใจของซูหน่วนหน่วนรู้สึกรัดแน่น : “จะทำยังไงให้ เขา….ล้มเลิกล่ะคะ?”

ลู่เต๋อไห่ดึงเอกสารออกมาหนึ่งฉบับ แล้วโยนลงไป บนตัวของซูหน่วนหน่วน ละออกคำสั่งอย่างไร้ความรู้สึก “เซ็นชื่อซะ”

ซูหน่วนหน่วนเหลือบมองลงไป ทันใดนั้นตัวก็แข็งทื่อ
มันคือสัญญา…ขายตัว

เป็นจำนวนสิบล้าน ที่เธอยอมขายตัวเองเพื่อแต่งงาน กับผู้ชายที่ชื่อกู้หย่งเหลียน

คนๆนี้..กู้หย่งเหลียน เธอรู้จักเขา ก่อนหน้านี้ทั้งสอง คนเป็นศิษย์เก่าร่วมชั้นเรียนกัน เพียงแต่เมื่อเรียนจบ แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก

ได้ยินว่าต่อมาเขาได้เดินทางไปต่างประเทศ

“รีบเซ็นชื่อเร็ว อย่ามัวเสียเวลา” ลู่เต๋อไห่เร่ง “เซ็นชื่อ แล้ว ฉันจะได้พาเธอไปหาเขานอกจากนี้แล้ว ต่อจากนี้ ไปเธอต้องจำไว้ว่า ผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอรักมาโดย ตลอดคือกู้หย่งเหลียนเธอรักเขาตั้งแต่พวกเธอเป็น เพื่อนร่วมชั้นกัน เธอเข้าใจใช่ไหม?”

ซูหน่วนหน่วนเจ็บปวดหัวใจมาก จนแทบจะหายใจไม่

ออก

เธอเข้าใจความหมายของลู่เต๋อไห่ดีว่าต้องให้เธอเส แสร้งว่าเธอไม่เคยรักลู่จิ่นเฉินมาตั้งแต่ต้น เพื่อทำให้ลู่ จิ่นเฉินเกลียดเธอและเลิกราไปเอง

และนับจากนี้เป็นต้นไปก็จะไม่ต้องกังวลเพราะเธออีก แล้ว

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ซูหน่วนหน่วนก็รู้สึกว่าสัญญา ในมือของเธอดูเหมือนจะหนักอึ้งอย่างมาก และไม่สามารถเซ็นชื่อลงไปได้

“ซูหน่วนหน่วน เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าเธอกำลังจะ ตาย! เธอต้องการที่จะให้จิ่นเฉินจดจำเธอไปชั่วชีวิต ใช่มั้ยหลังจากนั้นความสุขในชีวิตของเขาก็จะได้ถูก ทำลายด้วยมือเธอสินะ”

ประโยคนี้ทิ่มแทงใจซูหน่วหน่วนให้เจ็บปวดอย่าง รุนแรง

สิ่งที่เธอไม่ต้องการมากที่สุด คือเรื่องนี้…

“ฉันจะเซ็นชื่อค่ะ” เธอกัดฟันอย่างหนักแล้วพูดออกมา อย่างยากลำบาก“ฉันจะเซ็นค่ะ”

มือของเธอจับปากกาแน่น ซูหน่วนหน่วนตวัดปากกาที่ ละเส้นด้วยความยากเย็นหาใดเปรียบ แล้วเขียนชื่อของ ตัวเองลงไปในเอกสาร

เมื่อเซ็นเสร็จแล้ว ลู่เต๋อไห่ก็ดึงเอกสารกลับไปทันที เขาเหลือบมองอย่างพึงพอใจ และเอ่ยว่า : “เธอวางใจ เถอะ เงินสิบล้านนี้ ส่วนหนึ่งที่ฉันจะมอบให้กับพ่อของ เธอมันเป็นจำนวนไม่น้อยเลย”

ซูหน่วนหน่วนลดศรีษะลง ไม่มีเรี่ยวแรงจะตอบกลับ ไป

แล้วรถค่อยๆขับออกนอกประตูวิลล่าไปอย่างเงียบๆ
ก่อนลงจากรถ ลู่เต๋อไห่ส่งยาให้กับเธอสองเม็ด : “กิน แล้ว จากนั้นก็อยู่เป็นเพื่อนประธานกู้ดีๆล่ะ”

ซูหน่วนหน่วนเข้าใจได้ทันทีว่ามันคือยาอะไร แต่เมื่อ คิดถึงการถูกคนอื่นนอกเหนือจากลู่จิ่นเฉินมาแตะต้อง ตัวเธอแล้ว เธอก็ไม่สามารถควบคุมความรู้สึกรังเกียจ ได้เลย

ยาแบบนี้ ไม่ว่าจะยังไง ก็ไม่อยากที่จะกิน

ลู่เต๋อไห่เองก็มองออกว่าซูหน่วนหน่วนไม่เต็มใจที่จะ กินยา จึงกระพริบตาใช้ลูกน้องของตนเอง ชายทั้งสอง คนก้าวออกมาข้างหน้าทันทีแล้วกดซูหน่วนหน่วนค้างไว้ แล้วยัดยาเข้าไปในปากของเธอโดยตรง ก่อนจะบังเ ให้ซูหน่วนหน่วนกลืนมันลงไป

แล้วก็เปิดประตูรถออกทันที ซูหน่วนหน่วนถูกพวกเขา ผลักเธอลงจากรถ

“ซูหน่วนหน่วน จำไว้ว่าวันนี้เธอได้เซ็นสัญญาไปแล้ว อย่าทำให้เรื่องนี้ต้องยุ่งยาก ไม่อย่างนั้น สุดท้ายคนที่ ต้องทุกข์ทรมาน จะเป็นลู่จิ่นเฉิน คนที่เธอรักมากที่สุด

พูดจบ เขาก็ปิดประตู จากไปทันที

ซูหน่วนหน่วนใช้แขนดันตัวเองลุกขึ้นอย่างยาก ลําบาก

“หน่วนหน่วน…ด้านหลังมีเสียงที่ไม่คุ้นเคยแต่อ่อนโยนดังขึ้น

ซูหน่วนหน่วนรีบหันหน้าไปดู และมองเห็นคนกำลังมา

รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวราวหิมะ คิ้วอ่อนนุ่ม บุคลิกสง่างาม คล้ายกับภาพของคุณชายที่อยู่ในความ ทรงจําของเธอ

ซูหน่วนหน่วนเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึงเล็กน้อยว่า “กู้หย่ง เหลียน?”

“ผมเอง” เขายกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนที่ผิด ปกติ “ผมดีใจจริงๆเลยที่คุณยังจำผมได้…”

ซูหน่วนหน่วนหัวเราะ: “ทั้งหมดเป็นเพราะก่อนหน้านี้ เราเป็นศิษย์เก่า…

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็ร้อน ขึ้นมา ขาทั้งสองข้างไม่มีแรง และเธอค่อยๆล้มลงไป…

“หน่วนหน่วน!”