บทที่ 17 เธอเรียกฉันว่าพี่เขย?

ผู้ชายค่อยๆหรี่ตา แล้วเม้มปาก “เธอเรียกฉัน ว่าพี่เขย?”

แอนจี้อึ้งไปเลย แล้วเธอก็ยิ้มออกมา ในใจกลับ มีน้ำเปียกๆที่มองไม่ชัด แยกไม่ออกเลยว่าคือน้ำฝน หรือว่า น้ำตา

“อ้อ ขอโทษนะ ฉันลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้รุจตัด ความสัมพันธ์พ่อลูกกับฉันแล้ว ตามความสัมพันธ์ แล้ว นายไม่ใช่พี่เขยฉันแล้ว!”

หลังจากพูดจบ เธอก็ค่อยๆลุกขึ้นมา

จากนั้นก็นำผ้าปิดปากขึ้นมาใส่

“ขอบคุณนะท่านประธานอาชีว…” เธอเดิน ผ่านเขา แล้วหยุดสักพัก จากนั้นน้ำเสียงก็ค่อยๆ อ่อนลง เหมือนเป็นแค่สิ่งที่คิดไปเอง

และเธอก็เดินเข้าไปกลางสายฝน

ผู้ชายรีบลุกขึ้น

แล้วหันหลังไปมองเธอ
กลับสังเกตได้ว่าเธอกำลังเซไปเซมา

อาช์วขมวดคิ้ว แล้วรีบเดินไปข้างหน้า ข้างหน้า ของแอนจี้มืดไปหมด แล้วเธอก็ล้มลงไป

“ท่านประธาน! “บอยรีบไปข้างหน้า แล้ว เตรียมตัวจะรับแอนจี้มาจากเขา

“เธอเป็นไข้แล้ว”

ผู้หญิงในอ้อมกอดหน้าแดงผิดปกติ อากาศใน เดือน12 เธอใส่เสื้อผ้าบางมาก

เขาจับมือเธอไว้ ก็สามารถรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิ ร่างกายร้อนผิดปกติ

ไข้ครั้งนี้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ

“งั้น…..พวกเราต้องติดต่อพ่อของเธอไหม?”

บอยรีบถาม

“ไปโรงพยาบาล”

“ตอนนี้คนที่รุจกลัวว่าจะเจอหน้าที่สุดคงเป็น
บอยพยักหน้า แล้วรับผู้หญิงเข้ามาในมือ จาก นั้นก็อุ้มขึ้นรถ

เธอนอนอยู่แถวหลังของรถ ทั้งตัวของเธอด เป็นเกรียวเลย

ข้างๆคนขับรถ อาชีวมองไปทางข้างนอก หน้าต่าง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ถึงแม้บอยจะสงสัย แต่ในฐานะที่เป็นเลขา เจ้า นายอยากจะทำอะไร เขาก็ไม่สะดวกที่จะถาม

ฝนที่ข้างนอก ตกลงมาใส่บนรถ เขาเปิด หน้าต่างออก ทำให้ภาพข้างนอกยิ่งอยู่ก็ยิ่งเบลอ

“เจ็บ……เจ็บ…….

จู่ๆก็มีเสียงเจ็บปวดดังขึ้นมา

ผู้ชายมองเธอผ่านกระจกหน้ารถ

เธอที่อยู่แถวหลัง ขมวดคิ้วหนักมาก และพูด พึมพำว่าเจ็บตลอดเวลา

“เจ็บ.…….”
เหมือนจะเป็นจิตใต้สํานึก สองมือของเธอกอด เข้ากันอย่างแน่น ตัวก็บดเป็นเกรียว

สีหน้าและแววตาของผู้ชายมีความลึกซึ้ง อยู่ เขาเงียบไปซักพัก และเปิดปากพูดว่า “ปรับ อุณหภูมิแอร์สูงกว่านี้หน่อย”

“ได้ครับ! “จากนั้นบอยก็รีบไปปรับอุณหภูมิ

หลังจากครึ่งชั่วโมง ก็มาถึงที่โรงพยาบาล

“ท่านประธาน รอสักครู่ครับ เดี๋ยวผมรีบมา

ครับ”

หลังจากบอยพูดจบ ก็ลงจากรถ แล้วมา แถวหลัง จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา แล้วเข้าใปในโรง พยาบาล

ณ สองโมงเย็นตรง

บ้านฟอสกี้ได้ประกาศข่าวลงในทวิตเตอร์ เนื้อหาคือ เชื่อใจในว่าที่ภรรยา แอนนา คนนี้ แน่นอนว่า ลูกสาวอีกคนของบ้านมอเลก้า
บ้านวอสก้าก็ได้พูดแล้วว่า ทุกคนมีชีวิตที่ไม่ เหมือนกัน ผ่านมาอะไรมาบ้างก็ไม่เหมือนกัน ไม่ สามารถไปการันตรีคนๆหนึ่งว่าเป็นอย่างไรได้

แต่ว่า ภายใต้ประโยคนี้แล้ว ก็ยังมีความหมาย ที่ว่าให้บ้านมอเลก้าดูแลเขาดีๆหน่อย

เพราะยังไงแล้วทั้งสองหน้าตาเหมือนกัน นี่ถ้า คนไม่รู้จัก และอยากจะนำมาใช้ประโยชน์ คนที่เสีย หน้าที่สุดก็คือบ้านฟอสกี้

พอข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป บ้านมอเลก้าก็รีบตอบ

กลับทันที

จากตอนแรกที่รุจอยากจะตัดคามสัมพันธ์ ก็รีบ โพสต์ข้อความลง เนื้อหาคือจะรับลูกคนที่สองกลับ มา แล้วจะสั่งสอนและดูแลอย่างดี

วิธีการนี้ เพื่อนๆชาวโซเชี่ยวต่างก็เห็นด้วย

และเพราะเหตุนี้ แอนนาเป็นแพะรับบาป ถูกใส่ ร้าย แต่กลับยอมรับสาวกลับมาอย่างใจกว้าง และ ช่วยเธอเปลี่ยนแปลง

วิธีการนี้ ทำให้เธอดูดี และ สูงส่งขึ้นมาบ้าง
แต่แน่นอนว่า เรื่องพวกนี้ แอนจี้ไม่รู้เลย

ในตอนที่เธอตื่นมา ก็หกโมงแล้ว

และสิ่งที่เธอตกใจก็คือ เธอพึ่งตื่น ก็ถูกคนลาก ออกจากโรงพยาบาลแล้ว

และถูกลากขึ้นรถ