บทที่ 1 สลับตัว

อากาศของเดือนธันวาคมนั้นหนาวและแสนจะ เยือกเย็น

หิมะปกคลุมเต็มทั้งเมืองทำให้อากาศที่หนาว

อยู่แล้วหนาวมากกว่าเดิมอีก

แต่ในห้องพักของโรงแรมเจ็ดดาวนั้นกลับเต็ม ไปด้วยความร้อนแรงเหลือเกิน

“เจ็บ……”เสียงของผู้หญิงสั่นและพูดอ่อนๆ บนหน้าผากเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ

“โอ๋ ทนแป๊บนึงเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วนะ”ผู้ชายไป พูดข้างๆหูเธอ ลมเป่าจากปากเขาร้อนๆเสียงมีเสน่ห์ ทําให้ตัวของเธอที่แข็งอยู่เริ่มอ่อนลง

“ไม่ต้องกลัว……

เด็กผู้หญิงกัดริมฝีปากแน่นๆใบหน้าที่ซีดขาว เต็มไปด้วยหยดน้ำตา หมัดที่กำแน่นๆก็เริ่มปล่อย และคลี่คลายลง……

“นาๆ …”

แต่เริ่มต้นด้วยจูบที่เริ่มจูบจากคอของเธอและขึ้นไปเรื่อยๆ…..

เด็กผู้หญิงเริ่มลืมตาช้าๆแล้วมีแสงแว๊บๆส่องไป ทางนัยน์ตาของผู้ชาย

“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันอยู่นี่ อื้อ?”ผู้ชายยิ้มที่มุม ปากตาที่เหมือนหลุมดำเหมือนกำลังจะดูดกลืนเธอ เข้าไป…….

เด็กผู้หญิงทำตาโตแล้วมองไปทางเขาตาของ เธอสว่างเหมือนดาวบนท้องฟ้าจากนั้นผู้ชายก็จูบไป ที่ปากของเธออย่างกระทันหัน……

หิมะด้านนอกยิ่งตกยิ่งแรงแต่คืนของพวกเธอ ทั้งสองพึ่งเริ่มต้นก็ดุเดือดแล้ว……

ตีสามครึ่ง

โทรศัพท์ของเด็กผู้หญิงกระพริบข้อความ คือ10086นอกจากนั้นก็ว่างเปล่า

กลับไปเหลียวมองผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียง
ใบหน้านั้นสวยงามและละเอียดเหมือนงานแกะ สลัก ถึงแม้จะนอนไปแล้วแต่ก็เป็นภาพที่สวยงาม มาก

เด็กผู้หญิงกัดริมฝีปากหายใจเข้าลึกๆไม่มี ความลังเล

ไม่มีแม้แต่นิดเดียว ก็เดินไปที่ห้องโถงและเปิด ประตูออกไป……

“OKไหม?”นอกประตูมีผู้หญิงที่ใส่หมวกกับ แว่นดำยืนอยู่

เธอหลบๆซ่อนๆอยู่ข้างๆแล้วถามอย่าง

ระมัดระวัง

“อืม!”

“จริง?”เด็กผู้หญิงที่ใส่แว่นหยีฟันยิ้มแล้วนั่งตัว

“อืม เขานอนอยู่

“ดี เธอไปเลย!” เด็กผู้หญิงกำลังจะรีบเข้าไป
แต่เธอยืนนิ่งอยู่หน้าประตู “เงินหละ?”

พอได้ยินแบบนี้ผู้หญิงใส่แว่นดำก็ถอดแว่นลง

เธอกับเธอใบหน้าเหมือนกันเป๊ะๆ

ที่แตกต่างก็คือผู้หญิงตรงหน้าประตูมีความ สูงส่งในตัวมากและเหมือนตนจะสูงกว่าคนอื่น

“ฉันจะหลอกเธอหรือไง เงินอยู่ที่พ่อเธอไป เอา หลีกเร็วๆอย่าทำให้ฉันเสียเวลา ไม่งั้นเธอตาย แน่! “ผู้หญิงพูดกับเธอด้วยคำพูดร้ายๆ

“ได้!พอได้ยินแบบนี้เธอก็เลยหลีกทางให้เธอ

เดินเข้าไป

“ใช่แล้วรีบไปซะ!”ผู้หญิงคนนั้นเอาหมวก กับแว่นดำใส่ที่มือของเธอแล้วรีบเข้าไปในห้อง ปิด ประตู……

ผู้หญิงยิ้มที่มุมปากอ่อนๆแต่เธอไม่มีความลังเล อะไรเลยใส่หมวกและแว่นดำหลังตรงแล้วเดินออก ไปทันที
บนรถแท็กซี่เด็กผู้หญิงมองไปทางด้านนอกที่ เต็มไปด้วยหิมะแล้วเอาโทรศัพท์ออกมาโทร

“หมอหวังคะอย่าหยุดยาของแม่ฉันจะเอาไป ให้ตอนนี้ ใช่ ฉันรับรอง!”เด็กผู้หญิงแน่ใจว่าโรง พยาบาลจะไม่หยุดยาถึงจะวางสาย

เธอชื่อแอนจี้ 20ปี

คนเมื่อกี้ชื่อแอนนา 20ปี

เธอกับเธอคือลูกแฝด

แอนนาคลอดก่อนเธอสิบปีก็เลยเป็นพี่สาว

แต่พ่อแม่ของเธอหย่ากันตอนพวกเธออายุ3ปี

เธอได้ไปอยู่กับแม่แอนนาได้ไปอยู่กับพ่อ เริ่มแต่นั้นมาพวกเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย