ฮีทง่าย NC25

ผู้ชายหล่อเหลาความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหกเซนติเมตร ที่นอนอยู่ข้างนาซายันกายลุกขึ้น เมื่อนาชาเห็นใบหน้า ของเขาชัดเจนทำให้เธอถึงกับขนลุกเกรียว

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ความรู้สึกของแขนคู่ใหญ่ที่ทาบทับลำตัวของตนเองยัง คงอยู่ เธอจําเขาได้แม่นยำ หัวใจของนาชาสั่นไหว โชค ชะตาเหตุใดจึงกลั่นแกล้งเธอเช่นนี้

“เควิล ทำไมไปนอนที่เตียงของน้อง”

น้าเอ็มมีเสียงดังขึ้นอีก ก่อนจะก้าวมาสำรวจร่างกายของ นาชาคล้ายกลัวว่าเธอจะบุบสลาย แล้วจ้องไปยังบุรุษ หนุ่มหล่อเหลาผู้เป็นบุตรชายด้วยสายตาทิ่มแทงร้ายกาจ

“ผมเมาไปหน่อยครับเลยเข้าห้องผิดแต่ผมสาบานว่าไม่ ได้ทำอะไรผิดเลย เอ้อ ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิง”

เควิลมองนาชาด้วยสายตาสำนึกผิดในดวงตาคู่นั้นที่ นาชายังคงมองเขาอย่างตกตะลึงมีเพียงความสำนึกและ ความว่างเปล่าเท่านั้น
นาซากะพริบตาถี่ๆ เขาจําเธอไม่ได้จริงๆ หรือ

“มานี่เลย” น้าเอ็มมี่ไล่ทุกคนลงไปด้านล่างก่อนจะตำ หนิเควิลยกใหญ่

“ขอโทษจริงๆ ครับ ผมเมามากจำอะไรไม่ได้จริงๆ ผมคง ไม่ได้ล่วงเกินอะไรคุณใช่หรือเปล่า”

เขาเลิกคิ้วถามนาซาดึงสติที่กำลังล่องลอยและร่างอัน

สั่นเทาที่บังเอิญเจอเขาอย่างไม่น่าเชื่อให้กลับมา

“แกทำอะไรหนูนาชาดูสิตัวสั่นขนาดนี้ ไม่เป็นไรนะลูก น้าจะจัดการเอง”

น้าเอ็มมี่ดึงนาชาเข้าไปกอด นาชารู้สึกตัวจึงส่ายหน้า แล้วพูดกับน้าเอ็มมี่ด้วยพยายามระงับเสียงของตนเองให้ เป็นปกติ

“ไม่เป็นอะไรค่ะคุณน้า หนูยังสบายดีคุณคนนั้นไม่ได้ ล่วงเกินอะไรหนูค่ะ” นาชาหันไปทางน้าเอ็มมี่พยายามที่ จะไม่มองสบตาที่ทำให้หัวใจสั่นไหวนั้นอีก

“ผมชื่อเควิลไม่ใช่คุณคนนั้น”

เขาตอบเป็นภาษาไทยอย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะยันกายลุกขึ้นจนเต็มความสูงเมื่อเขายืนดูเหมือนว่านาชา และน้าเอ็มมี่จะกลายเป็นเด็กตัวเล็กๆ ไปในทันที

ห้องอันน่ารักของนาชาก็ดูจะคับแคบลงอย่างช่วยไม่ได้

“เควิลคงเมาปกติก็ไม่เห็นเคยรุ่มร่ามกับใคร น้าขอโทษ แทนด้วยนะ นี่ลูกชายน้าเองชื่อเควิลช่วงนี้เขาขอพักร้อน เลยอยากมาอยู่กับเรานาชาคงไม่ว่าอะไรใช่หรือเปล่าจ๊ะ

นาชารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

“ไม่เป็นไรค่ะบ้านเรามีหลายห้องถ้าคุณเควิลไม่รังเกียจ ว่าบ้านหลังเล็กก็เชิญตามสบายเลยค่ะ”

นาชาถอนหายใจแล้วยิ้มสวยส่งให้น้าเอ็มมี่ เธออยาก จะแน่ใจว่าเขายังจำเธอได้หรือเปล่า เมื่อคิดไปคิดมาก็รีบ สลัดทิ้ง เรื่องพวกนั้นมันเป็นอดีตไปแล้วไม่ใช่เหรอ

อดีตก็คืออดีตหญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะไม่รื้อฟื้นความ หลังกับเขาอีกในเมื่อท่าทางของเควิลก็ดูจะลืมเธอไปเสีย สนิทแล้ว เธอพยายามที่จะไม่คิดถึงมันอีก

“เควิลนี่หนูนาชาที่แม่เคยเล่าให้ฟัง ต่อไปก็ดูแลน้องด้วย อย่าได้หาทางรังแกล่ะ” น้าเอ็มมี่หันมากำชับผู้เป็นบุตรชาย

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมเข้าห้องตัวเองก่อนนะ อยากอาบน้ำ เต็มทนขอโทษอีกครั้งนะครับคุณหนูนาชาของน้าเอ็มมี่”

เขาเย้าแหย่อย่างน่ารัก สายตาที่มองมารดานั้นขี้เล่น หล่อเหลาจนน้าเอ็มมี่อดหยิกไปที่แขนของคนตัวโตไม่ได้

“แกนี่มันจริงๆ ”

“โอ๊ยแม่เจ็บนะ โอ๊ย ๆ ดูสิตัวซ้ำไปหมดแล้ว”

เขาร้องโอดโอยเสียงดังทิ้งมาดนักธุรกิจหนุ่มผู้เคร่งขรึม กลายเป็นเด็กตัวน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้ามารดา

นั่นยิ่งทำให้น้าเอ็มมี่ฟาดมือลงบนแขนใหญ่อย่างแรง ด้วยความหมั่นไส้

นาชามองตามร่างสูงของเควิล เขาคงจำเธอไม่ได้จริงๆ ผู้ชายอย่างเควิลคงผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนการจะจำ หน้าคนที่เคยเจอกันเมื่อสองปีก่อนเพียงข้ามคืนไม่ได้คง ไม่เห็นแปลก
ผิดกับนาชาที่นอกจากเขานาชาก็ไม่อาจมองใครได้อีก เลย พระเจ้าช่างใจร้ายกับเธอเสียจริง