อกหัก

หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตาเดินตามเค วิล มือของเธอถูกเด็กน้อยจับเอาไว้แน่น และมืออีกข้าง ของนาวาก็จับมือของเควิลแน่นเช่นกัน

“ดีจังเลยครับ พี่เควิลพาผมมาเที่ยว นานมากแล้วที่ผม ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นเลยผมอยากให้พี่นาชาว่างแบบนี้ บ่อยๆ จังเลย”

นาวาพูดออกมาอย่างใสซื่อ ดวงตาเป็นประกายของเขา ทำให้นาซารู้สึกผิด เป็นเพราะที่ผ่านมาเธอยุ่งอยู่กับการ ดูแลแม่ที่ป่วยหนัก จึงไม่ค่อยมีเวลาดูแลน้องเท่าไหร่

“พี่ขอโทษนะนาวาต่อไปพี่จะดูแลหนูให้ดีกว่านี้พี่ สัญญา”

หญิงสาวเดินเข้าไปหยุดข้างๆ เควิลแล้วเงยหน้าขึ้นมอง เด็กตัวน้อยที่อยู่บนคอของเควิล เป็นเพราะเขาสูงมาก และเธอก็ตัวเล็กนิดเดียวจึงทำให้นาชาต้องแหงนหน้าขึ้น

เผยให้เห็นดวงหน้าหวานซึ้ง ดวงตาคู่โตเป็นประกายเต้น ระริกประดุจเปลวเพลิงในนั้น

ดูเหมือนว่าในขณะที่เธอกำลังแหงนเงยดูน้องชายนั้นคนคนหนึ่งได้มีโอกาสจับจ้องพิจารณาใบหน้างดงามนี้ อย่างถี่ถ้วนและตกตะลึง

นาชาส่งยิ้มงดงามอบอุ่นให้น้องชาย เด็กน้อยยิ้มแป้น อย่างดีใจแล้วตะโกนเสียงดังขอให้เควิลเดินให้เร็วขึ้น

“ไปกันครับพี่เควิล ตรงโน้นเป็นโซนเด็กเครื่องเล่นเยอะ เลยครับ”

เควิลพยักหน้าแล้วก้าวเท้ายาวตรงไปตามเส้นทางที่นิ้ว เล็กๆ ของเด็กน้อยชี้นำทาง นาชามองตามแผ่นหลังกว้าง ของเควิลแล้วก้าวเท้าตามก่อนจะเปลี่ยนเป็นก้าวเร็วจน เกือบวิ่งเมื่อเควิลพานาวาห่างเธอออกไปทุกที

จะโทษตัวเองที่ขาสั้นหรือเป็นที่เขาขายาวจนทิ้งระยะ ห่างได้เร็วขนาดนี้กันนะ นาชาหอบหายใจรัวเร็วด้วย ความเหนื่อยเมื่อในที่สุดเธอก็ตามมายังโซนเด็กเล่นทัน

เควิลพานาวาไปซื้อการ์ดเพื่อเล่นของเล่น หลังจากนั้น ก็ปล่อยเด็กน้อยเข้าไปเล่นในบ้านบอล เขาทั้งคู่ต่างยืน มองนาวาจากโซนด้านนอกโดยไม่สนทนากันแม้แต่คำ เดียว

ดูเหมือนว่านาชากับเควิลจะพูดคุยกันแทบนับคำได้

นาชาพยายามหลีกเลี่ยงเขาคิดว่าจะพานาวามาเที่ยวกันสองคนพี่น้อง แต่กลายเป็นว่านาวากลับไปลากเควิ ลมาด้วย อีกทั้งคนรอบข้างจะพยายามอย่างเหลือเกินที่ จะให้พวกเขาออกมาด้วยกัน

เป็นเพราะสงสารน้องที่นาชาละเลยเขามานานจึงทำให้ หญิงสาวจำเป็นต้องมาที่นี่กับเขาอย่างไม่สามารถโต้แย้ง อะไร

เควิลเดินหายไปชั่วครู่นาซาคิดว่าเขาอาจจะไปเข้า ห้องน้ำ กระทั่งเขากลับมาพร้อมขวดน้ำในมือแล้วยื่นให้ เธอ

“นําครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

นาชายื่นมือเรียวไปรับน้ำจากเขา แต่แล้วเด็กอ้วนคน หนึ่งก็วิ่งมาชนเธอ นาชาถูกกระแทกอย่างแรงก่อนที่จะ ล้มลง พลันร่างบางของเธอกลับถูกลำแขนแข็งแรงรัดร่าง เอาไว้แนบแน่น

เพียงชั่ววินาทีที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาหัวใจของนาชา พลันอ่อนยวบยาบ ใจของเธอเต้นแรงในขณะที่เงยหน้า มองผู้ชายตัวโต

เขาสำรวจร่างของเธออย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาดูยุ่งเหยิงอย่างไม่พอใจ เขาหันขวับไปมองเด็กคนนั้นจน เด็กน้อยตกใจร้องไห้จ้า

“ไม่เจ็บใช่หรือเปล่า”

หญิงสาวส่ายหน้า เควิลจับมือของนาซาเอาไว้แน่น หญิงสาวมองที่มือใหญ่ด้วยความขัดเขิน

“เอ้อ…”

นาซาก้มหน้าแล้วค่อยๆ ดันตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็ง แรงของเขา เด็กน้อยร้องไห้หนักขึ้น เควิลจึงนั่งยองๆ ดึง ร่างอ้วนของเด็กให้ลุกขึ้นแล้วปลอบเบาๆ

“ไม่ร้องนะเป็นผู้ชายต้องเข้มแข็ง”

น้ำเสียงอ่อนโยนแต่เข้มแข็งของเควิลที่ปลอบเด็กน้อย ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น พี่ชายคนนี้หล่อมากและดูเท่ห์มาก

สุดท้ายเด็กน้อยจึงปาดน้ำตาพยายามหยุดร้อง กระทั่ง แม่ของเด็กวิ่งมาถึงเธอกล่าวคำขอโทษเบา ๆ

“ขอโทษนะคะคุณ น้องซนไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรครับ เอานี่อย่าร้องเลยพี่ให้ในการ์ดนี้มีเงินอยู่เยอะเลยหนูจะเล่นอะไรก็ได้ดีไหม เป็นรางวัลให้คน เก่ง”

เควิลพูดจบก็ยัดการ์ดแข็งในมือให้เด็ก แม้แม่ของเด็กจะ ปฏิเสธแต่สุดท้ายด้วยเสน่ห์อันล้นเหลือของเควิลก็ทำให้ แม่ของเด็กคนนั้นยอมรับจนได้

“ขอบคุณมากค่ะ”

แม่พาเด็กอ้วนไปแล้วนาชามองเควิลอย่างคาดไม่ถึง ไม่ คิดว่าเขาจะมีมุมนี้แอบซ่อนเอาไว้ เธอมองไปที่เด็กคนนั้น เมื่อได้เล่นของเล่นที่ตัวเองชอบก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน

“เป็นเด็กนี่ดีนะคะ ร้องไห้แป๊บ ๆ ก็หัวเราะแล้ว” นาชาพูด ยิ้ม ๆ

“เด็กๆ ลืมง่ายครับ และ ผู้ใหญ่บางคนก็คงจะลืมง่ายเหมือนกัน”