บทที่ 5 เมียผม ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจ

“กาจ แกมันยังมีความเป็นคนอยู่เหรอ”

ภายนอกห้อง มีชายล่างสูงบุกเข้าห้องมา แล้ววาง หมัดเต็มๆลงบนหน้าของกาจอย่างเต็มแรง

กาจไม่ทันได้ระวังตัว แรงของหมัดทำให้กาจ ทรงตัวไม่อยู่ถอยหลังไปสองก้าว กาจใช้ลิ้นแตะมุม ปากที่มีเลือดไหลออกมา

กาจเอาหลังมือเช็ดเลือดที่ไหล พอตั้งตัวได้ ก็สวน หมัดคืนทันใด “วุฒิ นั่นมันเมียฉัน ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่าง ถึงฉันจะให้เขาตาย มันก็ไม่เกี่ยวกับแก”

หมัดที่สวนกลับ แรงไม่เบาเลย ทำให้วุฒิล้มลงกอง อยู่บนพื้น แต่วุฒิก็ลุกขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว ดวงตาที่ แดงก่ำไม่รอช้าที่จะสวนหมัดกลับไปอีกครั้ง “กาจ อร อุมรรักแกมาก แต่แกกับทำกับเธอแบบนี้ หัวใจแกทำ ด้วยอะไร อรอุมาตาบอดมากที่ไปรักคนอย่างแก

กาจเผยใบหน้าที่ตึงเครียด กำหมัดของวุฒิไว้แน่น แค่ชั่วขณะเดียว ดันวุฒิไปติดกับผนังห้อง น้ำเสียงที่ เย็นชา ดั่งหิมะฤดูหนาว “ฉันไม่เคยต้องการความรัก จากอรอุมา ฉันต้องการให้เธอรักแกด้วยซ้ำ เธอจะได้ ไม่ต้องเอาคำว่ารักมาเป็นข้ออ้างมาแยกฉันกับอุราจาก กัน”

วุฒิดวงตาแดงก่ำทั้งคู่ “แต่เธอรักแก รู้ทั้งรู้ว่าแกเกลียดเธอ แต่เธอก็ไม่ฟังยังดันทุรันจะแต่งงานกับแก ตอนนี้ชีวิตเธอกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่แกกลับจะ ใช้เลือดเธอเพื่อไปช่วยคนหน้าเนื้อใจเสืออย่างอุรา กาจ หัวใจแกทำได้ด้วยอะไร”

“พูดจบรึยัง ถ้าพูดจบแล้วก็เชิญกลับได้” กาจพูด ออกมาด้วยแววตาที่เย็นชา หันหลังกลับอย่างเย็นชา “วุฒิ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ เรื่องของอรอุมา แกอย่า มายุ่งอีก ถ้าแกยืนยังมายุ่งอีก ฉันจะบอกให้ผู้อำนวย การไล่แกออก ถ้าถึงตอนนั้นอย่ามาโทษฉันแล้วกัน”

“ไอ้กาจ”

วุฒิชกไปที่กำแพงด้วยความแค้น อยากเดินตา มกาจไป แต่ข้างๆ มีหมอผู้หญิงคนหนึ่งหยุดวุฒิไว้ แล้ว พูดว่า “คุณหมอวุฒิ เรื่องนี้คุณหมออย่าเข้าไปยุ่งดีกว่า นะคะ อย่าเอาอนาคตตัวเองมาเสี่ยงเลยนะคะ ”

วุฒิกัดริมฝีปากตัวเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาพอมอง ไปใบหน้าที่ซีดเซียวของอรอุมายิ่งทำให้วุฒิ กลัดกลุ้ม เข้าไปหนัก

วุฒิทำตาโตมองไปที่หมอผู้หญิงที่อยู่ตรงนั้นแล้ว พูดขึ้นว่า “อนาคตเหรอ แล้วจรรยาบรรณของความ เป็นหมอของพวกคุณล่ะ พวกคุณจะทนมองเธอตายไป ต่อหน้าต่อตาเลยเหรอ พวกคุณไม่กลัวกลางคืนนองฝัน ร้ายเหรอ เวลานอนก็นอนไม่หลับ
หมอผู้หญิงคนหนึ่งบ่นขึ้นมา “คุณหมอตะคอกใส่ พวกเราแล้วมีประโยชน์อะไร ในคลังเลือดตอนนี้เหลือ กรุ๊ปเลือดพิเศษนี้แค่สองถุง แล้วท่านกาจก็เลือกที่จะ ช่วยแฟนเขา พวกเราทำอะไรได้ล่ะ”

วุฒิสีหน้าตึงเครียด พูดขึ้นว่า “ให้เวลาผมครึ่ง ชั่วโมง ผมจะหาคนมาให้เลือด พูดคุณช่วยยื้อชีวิตของ อรอุมาไว้ด้วย”

วุฒิใช้แหล่งข้อมูลทางการแพทย์ที่มีอยู่ทั้งหมด ของเขา ในที่สุดก็หาคนที่กรุ๊ปเลือดเดียวกับอรอุมามา ได้ พร้อมใช้เงินก้อนโตว่าจ้างเพื่อให้เขาคนนั้นมาให้ เลือดกับอรอุมา

ในที่สุดก็ยื้อชีวิตของอรอุมาจากยมทูตได้ เพียง แต่ว่าร่างกายเธออ่อนแอเหลือเกิน กว่าจะฟื้นคืนมาเธอ นอนสลบไปสามวันสามคืน

ตอนที่เธอได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากปาก พยาบาล หัวใจของอรอุมา แตกสลายไม่มีชิ้นดี

กาจถึงขั้นไม่เห็นค่าชีวิตของเธอ จะเอาเลือดของ เธอ เพื่อไปช่วยชีวิตของอุรา ถ้าหากไม่ได้วุฒิช่วย ตอน นี้เธอคงนอนแน่นิ่งอยู่ในห้องเย็นแล้ว

น้ำตารินไหลไม่มีท่าทีจะหยุด เหมือนก๊อกน้ำที่เสีย แล้ว ไหลไม่มีสิ้นสด ไม่มีวันเหือดแห้ง
“โอ๋ๆ อรอุมา ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ คนเพิ่งคลอด ร้องไห้ไม่ดีนะ ระวังร้องไห้จนตาบอดนะ”

ในเสียงสะอื้นนั้น มีเสียงเบาๆจากใครสักคนแทรก เข้ามา

อุราใส่ชุดผู้ป่วยไว้เหมือนอรอุมา เพียงแต่สีหน้า เธอดูสดชื่นไม่เบา รอยยิ้มจากมุมปาก ดูเธอช่างมีความ สุขเหลือเกิน

คนหน้าเนื้อใจเสือทำเป็นมาพูดดี อรอุมาเม้มปาก เหลือบมองแล้วพูดขึ้นว่า “อุรา เชิญเธอออกไป

“ทำไม เห็นฉันแล้ว ทำให้เธอทุกข์ใจเหรอ” อุรา นั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงอรอุมา มือข้างหนึ่งกุมไว้ที่หน้า ท้อง ยิ้มที่มุมปากแล้วพูดว่า “อรอุมาฉัน โดนแทงครั้งนี้ ถึงแม้จะเจ็บมาก แต่ฉันว่ามันก็คุ้มนะ”