บทที่ 2 รื้อฟื้น

“คุณกาจ คุณภาจ”

อรอุมาสีหน้าซีดเผือกไม่หยุดที่จะร้องขอความ ช่วยเหลือจากกาจ เธอออกจากห้องน้ำอย่างทุลักทุเล “คุณกาจ ฉันมีเลือดออก คุณรีบพาฉันไปส่งโรงบาล หน่อย”

กาจกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ กาจไม่ค่อยได้นอน ค้างคืนที่นี่ เพียงแวบเดียวที่มองไปขาที่เต็มไปด้วย เลือดของอรอุมา เขารู้สึกกังวลขึ้นมา แต่นั่นเป็นเพียง แค่ความรู้สึกชั่วขณะจริงๆ กาจก็คิดได้ว่าผู้หญิงที่อยู่ ตรงหน้าเขาคือคนที่ทำลายของรักของเขาและอุรา ก็ ทำให้ความรู้สึกเกลียดชังผุดขึ้นมาทันที

อะไรคือความสงสาร อะไรคือความเห็นใจ เธอไม่ คู่ควรแม้แต่น้อยนิด

กาจเอาเสื้อคลุมมาใส่ แล้วหันหลังกลับอย่างเลือด เย็น แล้วพูดขึ้นว่า “ชั้นล่างมีแม่บ้านและคนขับอยู่ เธอ ไปบอกให้พวกเขาส่งเธอไปโรงพยาบาลได้”

อรอุมาไม่มีคำพูดใดๆ

อรอุมาไม่เคยรู้เลยมาก่อน ว่ากาจเลือดเย็นกับเธอ ได้เพียงนี้ ถ้าเป็นคนแปลกหน้า เห็นผู้หญิงท้องโตเลือด ออก ก็คงไม่รอช้าที่จะพาไปส่งโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?
แต่กาจกลับหันหลังจากไปโดยไม่ใยดีเลย ทำ อย่างกับว่า ลูกในท้องของอรอุมา ไม่ใช่ลูกของเขา

ยิ่งปวดที่ใจ มดลูกก็บีบตัวหนักขึ้น

อรอุมาบอกกับตัวเองต้องมีสติ เธอกดกริ่งขอความ ช่วยเหลือ แล้วบอกกับแม่บ้านอย่างใจร้อนว่า “ฉันจะ ไปโรงพยาบาล รีบบอกให้คนขับเตรียมรถไว้ พวกเธอ ขึ้นมาสองคนมาพยุงฉันหน่อย”

โชคดีที่ลูกปลอดภัยไม่เป็นอะไร แต่ว่ามีสัญญา นของการแท้งลูกคุกคาม คุณหมอสั่งให้อรอุมานอนที่ โรงพยาบาลเพื่อป้องกันการแท้งลูก หมอสั่งให้นอนพัก มากๆ ไม่ให้ขยับตัวทำอะไร

อรอุมาทำตามที่หมอสั่งทุกอย่าง

ท้องยิ่งอยู่ยิ่งโต สองขาก็บวมขึ้นเรื่อยๆ หลายครั้ง ที่อรอุมาต้องขอความช่วยเหลือจากพยาบาล เธอถึงจะ ลุกจากบนเตียงได้

กาจไม่เคยมาเยี่ยมอรอุมาที่โรงพยาบาลเลย แม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่เคยมี

หนึ่งอาทิตย์ก่อนถึงวันกำหนดคลอด ในห้องผู้ป่วย นี้ ในที่สุดก็มีแขกมาเยี่ยมเยียน นั่นก็คือ อุรา
“อรอุมา ยินดีด้วยนะ ท้องใหญ่มากแล้ว ใกล้ คลอดแล้วสินะ

อุราถือกระเป๋าชาเนลรุ่นลิมิเต็ด ทั้งชุดสั่งตัดเรียบ หรูเผยหุ่นสวยงามได้รูป “ว้าย เขาว่ากันว่าคนท้องดู โทรมที่สุด เห็นท่าจะจริงนะเนี่ย ดูเธอสิทั้งอ้วนทั้งบวม มิ น่าหล่ะกาจเขาถึงไม่ยอมมาเยี่ยมเธอเลย”

คำพูดที่ประชดประชัน ซ้ำเติมบาดแผลคนอื่น อย่างออกนอกหน้า

อรอุมาจับผ้าคลุมเตียงไว้แน่น กัดฟันพูดขึ้น ว่า“อุรา เชิญเธอออกไป

“อ้าว ทำไมใจร้ายแบบนี้หล่ะ”อุราไม่หยุดที่จะ เดินเข้าหาอรอุมา ทำท่าผยองวนอยู่รอบเตียงนอนอรอุ มา ใช้วาจาและคำพูดที่ก้าวร้าวบอกกับอรอุมาว่า “ยัง ไงเราก็เคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อนนะ ฉันเห็นว่าเธอ น่าสงสาร นอนเหงาคนเดียวอยู่ในห้องผู้ป่วย เลยมา เยี่ยมเยียน เธอไม่ควรจะขอบคุณฉันหน่อยเหรอ?”

อรอุมากำหมัดแน่น ครั้งแรกที่สีหน้าแสดงออกถึง ความโกรธ “อุรา ตอนนั้น ฉันเป็นคนช่วยเหลือกาจอ อกจากอุบัติเหตุรถยนต์ครั้งนั้น แต่เธอกลับฉวยโอกาส ตอนที่ฉันนอนสลบอยู่ โกหกกาจว่าเธอเป็นคนช่วย เหลือเขา ถึงตอนนี้ ถือว่าฟ้ามีตา ทำให้ฉันกลายเป็น เมียของกาจ แล้วทำไมเธอต้องมาทำลายเราครั้งแล้วครั้งเล่า ”

“ฮ่าๆๆ อรอุมาเธอทําไมเธอตลกแบบนี้

ถึงแม้รื้อฟื้นเรื่องเก่า ก็ไม่ได้ทำให้อุรารู้สึกระจาย ใจเลยแม้แต่น้อย แถมยังพูดออกมาอย่างหน้าด้าน ว่า “มันก็เป็นแค่การโกหกเล็กน้อยเท่านั้น เพื่อใช้เป็น หนทางในการเข้าใกล้กาจ สองปีมานี้เธอก็อยู่กับกาจ ไม่ใช่เหรอ? แต่การแต่งงานของเธอกับกาจ ก็ไม่ได้ ช่วยให้เขารักเธอเลยไม่ใช่เหรอ กาจก็ยังคงเกลียดเธอ เหมือนเดิม ในใจของเขาก็ยังคงมีฉันคนเดียวไม่ใช่เห รอ?”

“ดังนั้น อย่าพูดว่าฉันแย่งกาจมาจากเธอเลย แท้จริงแล้วเธอไม่มีเสน่ห์พอต่างหาก เธอทําใจยอมรับ เสียที อย่าหึงหวงอีกเลย”

อุราพูดอย่างได้ใจ ทำท่าจะลุก จู่ๆประตูก็เปิดออก จากด้านหลังเธอ

อรอุมาไม่เห็นคนที่มา ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าที่หนัก

แน่น

แต่อุรานั้น เหมือนรู้อะไร กระพริบตา เหมือนโดน มือที่ไร้เงาผลักลงไปกองอยู่กับพื้น แล้วมองไปทางด้าน อรอุมา พร้อมทั้งร้องห่มร้องไห้ถามขึ้นว่า “อรอุมา ฉันก็ แค่ใจดีมาเยี่ยมเยียนเธอ ทำไมเธอต้องผลักฉันด้วย”
อรอุมามองอุราอย่างกับคนเห็นผี ทันใดนั้น ก็เห็น กาจเดินเข้ามาอย่างกระวนกระวาย