บทที่ 1 เธอไม่คู่ควรมีลูกของฉัน

รักที่ทรมานรักที่ต้องเจ็บ

“คุณกาจ อย่าค่ะ คุณกาจเบาหน่อย คุณกาจออก ไป…………….”

ในห้องน้ำ อรอุมามือข้างหนึ่งจับกับกระเบื้องบน ผนังห้องน้ำ อีกข้างหนึ่งพยุงหน้าท้องที่กระดกสูงขึ้น เรื่อยๆของตัวเอง กาจหันหลังมองผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง เธอด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน

กาจเผยรอยยิ้มที่เย็นชา ยิ่งเพิ่มแรงที่เอว ยิ่งลุกล้ำ เข้าไปลึก “รักฉันมากไม่ใช่เหรอ แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้ว หรือ? ”

อรอุมาเงยหน้าขึ้น ร่างกายเจ็บปวดจนตัวงอ ฮือ เจ็บเหลือเกิน…คุณกาจ หยุดเถอะ หยุดทำร้ายลูกที่อยู่ ในท้องของฉันเสียที นี่ก็เป็นลูกของคุณด้วยนะ

กาจบีบใบหน้าของอรอุมา แล้วดึงอรอุมามาอยู่ ที่ตรงหน้าเธออย่างไม่ออมแรง น้ำเสียงที่พูดออกมา แสดงถึงความเกลียดชังอย่างชัดเจน“ อรอุมาเธอคู่ควร มีลูกกับฉันด้วยเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่อยากอุ้ม หลาน ฉันไม่เคยคิดจะแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ!

“คุณกาจ คุณต้องโหดร้ายกับฉันขนาดนี้เลยเห รอ? “อรอุมามองกาจอย่างทุกข์ทรมาน
“ฮึ แค่นี้ก็เรียกว่าโหดร้ายเหรอ? ตอนที่เธอใช้คุณ ปู่ของฉันมาบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอหล่ะ ไม่โหดร้าย เหรอ? เธอพรากฉันกับอุราที่รักกันมาเป็นสิบปี ไม่โหด ร้ายเหรอ? อรอุมาในโลกนี้ คนที่โหดร้ายที่สุด ก็คือ เธอ!”

กาจพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด ยิ่งทำให้แรงที่ ท่อรอุมา เพิ่มความรุนแรงและความบ้าคลั่ง ทั้งหนักทั้ง ป่าเถื่อน ลุกล้ำลงไปจนลึกสุดขั้วในร่างกายอรอุมา

“โอ๊ย——”อรอุมากรีดร้องออกมาอย่างทรมาน เธอขดตัวไว้ และไม่หยุดที่หาทางหลบหนี “อย่านะ ลูก ลูกของฉัน …….

“ไม่ต้องกังวล อายุครรภ์ตั้งเก้าเดือนแล้ว ถึงแม้ จะผ่าคลอดก่อนกำหนด ก็ไม่มีปัญหาอะไร อย่างมาก ก็ร่างกายอ่อนแอหน่อย ตระกูลทรัพย์อนันต์เลี้ยงไหว “กาจดึงเอววอรอุมากลับอย่างแรง ไม่ได้ลดความป่า เถื่อน แต่กลับเพิ่มความรุนแรงและแรงกระแทกขึ้นเป็น เท่าตัว

“โอ๊ย โอ๊ย——”อรอุมาโดนกระทำอย่างทารุณ โดยไม่เหลือชิ้นดี เธอทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนอวด ครวญออกมาอย่างโศกเศร้า “คุณกาจ ไม่ว่ายังไง ลูก ก็เป็นสายเลือดของคุณนะ คุณทำกับลูก อย่างเลือด เย็นแบบนี้ได้ไง?
“เพราะว่านี่ไม่ใช่ลูกของอุรา ในโลกนี้ มีแค่อุรา เท่านั้นที่คู่ควรมีลูกกับฉัน ส่วนเธอนั้น ถึงแม้จะคลอด ลูกออกมาแล้ว ฉันก็ไม่มีทางที่จะมองหน้าลูกแม้แต่ครั้ง เดียว

กาจพูดออกมาอย่างเลือดเย็น หลังจากใช้ความป่า เถื่อนสำเร็จความใคร่แล้วนั้น กาจปล่อยร่างกายเธอ

อรอุมาเปรียบเสมือนหุ่นเชิดที่เชือกขาด หมดแรง ฟุบลงไปกองอยู่บนพื้นกระเบื้องอันเย็นเฉียบ

กาจไม่เยแสในความอ่อนแอของเธอ พลันหยิบเสื้อ คุมมาใส่ และพลันพูดขึ้นว่า“อรอุมาวันนี้เป็นบทลงโทษ ที่ให้เธอ ถ้าเธอยังบังอาจไปอวดดีต่อหน้าอุราอีก ครั้ง หน้าฉันทำเธอเจ็บกว่านี้แน่นอน! ”

ประตูห้องน้ำ โดนกาจสะบัดอย่างแรง

อรอุมาจับราวเหล็กฝักบัวไว้แน่น ค่อยๆพยุงตัวลุก ขึ้น สายน้ำอุ่นสาดลงบนตัวเธอ แต่ก็ไม่ช่วยให้ใจเธอ อบอุ่นขึ้นมาได้เลย

อุรา ….อุรา ภักดีพงษ์……..ที่เคยเป็นเพื่อนสนิท และเพื่อนร่วมห้องของวรากลับกลายเป็นดอกบัวสีขาว ที่นำมาพาหายนะมาให้เธอแบบสาหัส

วันนี้ อรอมาแค่บังเอิญไปเจออราที่ห้างสรรพสินค้าไม่กล้าแม้แต่แสดงความได้ใจ ก็โดนอุราไปใส่ร้าย ป้ายสีต่อหน้ากาจแล้ว

กี่ครั้งแล้ว ที่กาจ ใช้ความรุนแรงกับเธอเพราะอุรา เป็นต้นเหตุ ทําร้ายเธอทั้งร่างกายและหัวใจ

อาการปวดที่ท้อง เพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

เหงื่อโชกหน้าผากอรอุมา มดลูกเริ่มบีบตัวเป็นระ ยะๆ เธอมองไปที่ขาอย่างหวาดกลัว มีเลือดไหล ออก มาไม่หยุดสาย

น้ำที่ไหลกลายเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว แดงไปทั่ว ดั่งดอกไม้ที่บานสะพรั่ง สีแดงสดจนน่ากลัว