การโต้กลับของแพทย์เจ้าหญิงอัจฉริยะ

ตอนที่ 8 ถอนคืนจดหมายหย่า? (1)



ตอนที่ 8 ถอนคืนจดหมายหย่า? (1)

เพิ่งหรูชิงหยีตา ปิดปากไม่พูดจา

ฝูเฉินเห็นเฟิงหรูชิงไม่พูดอะไร รู้สึกว่าใจมันตุ้มๆ ต่อมๆ

“นอกจากตำราอาหารบำรุงสุขภาพแล้ว ข้ากับชิงหานยังทำ อะไรได้อีกหลายอย่าง แต่พวกข้าไม่ได้กินอะไรมาหลายปีแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรง รอให้เรี่ยวแรงของพวกข้ากลับคืนมาเป็นปกติ แล้ว พวกข้าจะเป็นลูกสมุนที่แข็งแกร่งให้เจ้า

“แล้วพวกเจ้าจะฟื้นพลังได้ยังไง

“ข้ากับชิงหานมีร่างกายที่พิเศษ แค่มียาวิเศษเป็นอาหารให้พวกข้าก็พอ ตามสภาพของพวกข้าตอนนี้ ยาวิเศษระดับ สามก็เพียงพอแล้ว

ฝูเฉินชูสามนิ้วด้วยท่าทีระมัดระวังตัว สายตาที่มองไปที่

เพิ่งหรูซิงเจือไว้ด้วยความเกรงกลัว “ยาวิเศษระดับสามหรือ ทำไมเจ้าไม่ไปขโมยมาล่ะ เพิ่ง

หรูชิงไม่สบอารมณ์

ในทวีปนี้ ยาวิเศษสองระดับแรกก็นับว่าหาซื้อยากแล้ว ยาวิเศษระดับสามยิ่งราคาสูงเสียดฟ้าขึ้นไปใหญ่ ต่อให้นาง เอาเงินเก็บของตัวเองทั้งหมดออกมา อย่างมากก็ซื้อได้แค่ยา วิเศษสองระดับแรก จะนับประสาอะไรกับเจ้าหมอนี่ ที่บอกว่า ต้องใช้ยาวิเศษระดับสาม

“ไม่ต้องขโมย ไม่ต้องขโมย เจ้าเป็นทา” คำว่าทางยัง ไม่ทันพูดจบ เฉินก็มองเห็นสายตาอันดุร้ายของเฟิงหรูชิงเสีย แล้ว ทำเอาตกใจจนต้องกลืนคำพูดกลับลงคอไป “เจ้าเป็นพ่อ แม่ผู้เลี้ยงดูพวกข้า ต้องมีวิธีหายาวิเศษระดับสามออกมาให้ พวกข้าง เพียงแต่พลังของเจ้า ในตอนนี้ต่ำมาก คิดว่า…อย่าง มากก็ปลูกได้แค่ยาวิเศษระดับหนึ่ง

ยาวิเศษต้องใช้การประสานพลังศักดิ์สิทธิ์แห่งฟ้าดินเข้า ด้วยกัน แม้เฉินมีวิธีให้คนทำขึ้นเองได้ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับพลัง ของคนคนนั้นด้วย

“แล้วข้าจะออกไปจากที่แห่งนี้ได้ยังไงล่ะ” เพิ่งหรูชิงบ่น มง่าอยู่ครู่หนึ่ง
นางออกมาจากตำหนักที่ประทับนานพอสมควรแล้ว ถ้า ยังไม่กลับไป เกรงว่าจะมีคนรู้เข้า

“พวกข้าจะส่งเจ้ากลับไป ต่อไปถ้าเจ้าต้องการมาที่นี่อีก แค่ส่งเสียงเรียกพวกข้าก็พอ

“ได้ งั้นเจ้าลองให้ข้าออกไปจากที่นี่

เสียงพูดเพิ่งจะสิ้นไป เพิ่งหรูชิงรู้สึกราวกับแสงอาทิตย์อัน อบอุ่นครอบกายนางไว้ จากนั้น แสงสว่างจ้าก็ทำให้นางลืมตา ไม่ขึ้น เมื่อแสงจางไป นางลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าตัวเองกลับ มาอยู่ตำหนักที่ประทับเรียบร้อยแล้ว

เพิ่งหรูชิงเหลือบตาลง นิ้วมือของนางลูบที่ข้อมือเบาๆ ในเวลานั้นด้ายแดงที่ข้อมือไม่อยู่แล้ว ราวกับว่าไม่เคยปรากฏ มาก่อน

ประตูตำหนักถูกเปิดออก นางกำนัลหน้าตาสะสวยนาง หนึ่งถือข้าวต้มหนึ่งถ้วยเดินจากด้านนอกเข้ามาในตำหนัก นางมองเห็นเฟิงหรูชิงที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ก็รู้สึกเบาใจ “นี่เป็น ข้าวต้มที่ฝ่าบาทรับสั่งให้จัดให้องค์หญิง บ่าวจะช่วยป้อนให้ องค์หญิงนะเพคะ”

นางกานัลที่อยู่ตรงหน้า เป็นคนแรกที่เพิ่งหรูชิงเจอหลัง จากฟื้นขึ้นมา เพียงแต่สาวน้อยผู้นี้ถูกนางทำให้ตกใจ จึงรีบวิ่ง ออกไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวกลับมาดู

“ตอนนี้ข้ายังไม่กินข้าวต้ม เจ้าวางไว้ก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องจะพบเสด็จพ่อ

ชิงหลิง ใจหล่นไปที่ตาตุ่ม รีบเดินเข้าไปประคองตัวของ เฟิงหรูชิง “องค์หญิงยังไม่หายดี ควรพักผ่อนให้มากเจ้าค่ะ ไว้ วันหลังค่อยคิดบัญชีกับถ่านช่วงซวงก็ยังไม่สายนะเพคะ”

หลายปีมานี้ ซึ่งหลังช่วยเพิ่งหรูชิงก่อเรื่องขึ้นไม่น้อย นาย กับบ่าวจับคู่กันเป็นหญิงเสเพลอันดับหนึ่ง ดังนั้น เมื่อเห็นเชิง หรูชิงพยายามยันตัวลุกขึ้น สิ่งแรกที่ชิงหลิงคิดก็คือองค์หญิงจะ ไปเล่นงานถาน วงซวง อีกแล้ว

ก็จริงนะ ถานฮวงซวงนั่นเกือบทำให้องค์หญิงต้องตาย องค์หญิงจะปล่อยนางไปได้ยังไงกัน

“ข้าจะไปหาถานฮวงซวงทำไม ข้ามีธุระต้องคุยกับเสด็จ พ่อ เจ้าไม่ต้องตามข้าไปหรอก

เพิ่งหรูชิงขมวดคิ้ว นางลุกลงจากเตียง มือคว้าเอาเสื้อมา คลุมตัวไว้

ชิงหลิงมองดูเฟิงหรูชิงอย่างสับสน ไม่รู้ว่าตนคิดไปเอง หรือเปล่า ตั้งแต่องค์หญิงฟื้นกลับมา ดูเย็นชากับนางมากที เดียว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ