ตอนที่ 7 เด็กน้อยน่ารักที่ผิวขาวผุดผ่องทั้งสอง (3)

เฟิงหรูชิงบังคับตัวเองให้มีสติแล้วมองไปที่เด็กทั้งสอง “อย่างนั้นพวกเจ้าหาคนผิดแล้ว ข้าปลูกยาไม่เป็น อีกอย่าง ที่ ข้ารู้มาต้องประสานพลังศักดิ์สิทธิ์แห่งฟ้าดินเข้าด้วยกันถึงจะได้ ยาวิเศษออกมา ไม่มีทางได้มาด้วยวิธีการปลูก

“นั่นก็เพราะพวกเขาไม่รู้ความจริง” เด็กชายค้านขึ้นแล้ว พูดด้วยท่าทีโอหังว่า “พลังศักดิ์สิทธิ์แห่งฟ้าดินคนสร้างขึ้นเอง ได้ และเจ้าเป็นคนที่พวกข้าเอามาเป็นทาสปลูกยา แน่นอนว่า พวกข้าต้องสอนวิธีการให้กับเจ้า

สายตาของเฟิงหรูชิงลอกแลกไปมา มุมปากของนางแล เห็นเป็นรอยยิ้ม นางถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “แล้วทำไมเจ้า ถึงเลือกข้ามาเป็นทาสปลูกยาล่ะ เป็นคนอื่นไม่ได้หรืออย่างไร

“เอ่อ… เด็กชายลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ตอบไปตาม ตรง “ที่ที่เจ้าอยู่ตอนนี้ เดิมเคยเป็นพรรคเภสัชเทพ หลังจาก เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกับพรรคเภสัชเทพ หัวหน้าพรรคก็ย้าย พรรคไปที่อื่น เอาไปตั้งไว้อีกโลกหนึ่ง แต่ไม่ใช่ว่าใครก็มีสิทธิ์มาเป็นทาสปลูกยาของพวกเราที่นี่ได้หรอกนะ

เพิ่งหรูชิงทำตาพริ้ม “งั้น

….หลายปีที่ผ่านมานี้ พวกเจ้าหา

ทาสปลูกยามาแล้วกี่คนล่ะ

“แค่เจ้าคนเดียว พวกเรารอมาเกือบพันปีแล้ว ถึงได้เจ้า

มาคนหนึ่งน่ะ”

“อืม ข้าเข้าใจแล้ว

เพิ่งหรูชิงยกมุมปากขึ้น นางช้อนตัวเด็กชายขึ้นจากนั้นใช้ มือตบไปที่ก้นของเขาหนึ่งที่

เด็กชายนิ่งอึ้ง เขารู้สึกเจ็บแสบที่ก้น ถามหาเหตุผลทั้ง น้ำตานองหน้า “เจ้าทำอะไรของเจ้า

เด็กหญิงที่ชื่อชิงหานก็อึ้งเช่นกัน นางพุ่งเข้าไปหาเพิ่งหรู ชิงอย่างรวดเร็วแล้วจับมือของเฟิงหรูชิงไว้แน่น หน้าขาวๆ ที่ เนียนนุ่มกลับโมโหจนแดงไปทั้งหน้า

“คนเลว ปล่อยพี่เฉินนะ ไม่อย่างนั้นข้าจะกัดเจ้า

เพิ่งหรูชิงเลิกคิ้ว นางไม่สนใจเด็กหญิงคนนั้น มองดูเฉ นที่นางจับตัวไว้จากหัวจรดเท้าด้วยท่าทีอันธพาล “เมื่อกี้เจ้า เรียกใครว่าทาสเก็บยานะ

“เจ้า….

เฉินคิดจะพูด แต่เมื่อเห็นแววตานิ่งๆ ของเฟิงหรูชิง ก็รีบ กลืนคำพูดกลับลงคอไป “ไม่ ไม่ใช่เจ้า….
ผู้หญิงคนนี้ดูน่ากลัวเหลือเกิน ฮือๆ ทำเอาตกใจหมด พวกมนุษย์ดุร้ายขนาดนี้เลยเหรอ

“ดี” เพิ่งหรูชิงปล่อยเงินลง นางปัดมือ แล้วพูดแบบ อมยิ้ม “เจ้าให้ข้าปลูกยาวิเศษให้พวกเจ้า ขั้นต่อไปข้าก็เป็นพ่อ แม่ที่คอยเลี้ยงดูพวกเจ้า กับคนที่เป็นพ่อแม่ เจ้าต้องพูดดีด้วย ไหนเจ้าเรียกท่านแม่ให้ข้าฟังหน่อยซิ

เฉินเกือบสำลัก พ่อแม่ของเขากับชิงหานมีแค่ฟ้าดินผืนนี้ เท่านั้น มีแม่ที่เป็นมนุษย์เพิ่มมาตั้งแต่เมื่อไรกัน

แต่พอนึกถึงความดุร้ายของเพิ่งหรูชิง เขาทำได้เพียงเก็บ อาการโกรธ ไม่มีทีท่าโอหังเหมือนตอนแรก ตะโกนเรียกออก ไปอย่างอื่นๆ ว่า “ท่านแม่

ถ้าไม่เป็นเพราะเขาไม่ได้กินยาวิเศษมานานหลายปี หิวจน ไม่มีแรงแล้วละก็ ป่านนี้ป่านนี้เขาคงตีกลับไปแล้ว หญิง มนุษย์ที่น่ารังเกียจผู้นี้ มาตีก้นเขาก่อน ยังบังคับให้เรียกแม่

มันรังแกกันเกินไปแล้ว

“ว่ามาซิ ถ้าข้าปลูกยาวิเศษให้พวกเจ้า แล้วข้าจะได้

อะไร”

ฝูเฉินมองดูเฟิงหรูชิงอย่างระแวดระวัง “ไม่ว่าตอนไหน ยา วิเศษก็เป็นของทรงคุณค่า อีกอย่าง ตอนนี้ข้ากับซิงหานมีแรง น้อยมาก พวกข้ากินยาวิเศษได้ไม่เยอะหรอก เวลาพวกช้ากิน อิ่ม ยาวิเศษที่เหลือเจ้าก็เอาไปใช้อย่างอื่นได้
เมื่อเห็นว่าเพิ่งหรูซิงเริ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ น้ำเสียงของ เฉินก็ดูลนลานขึ้นทันที

“อย่างเช่น ถ้ากินยาวิเศษเข้าไปเยอะๆ พลังของเจ้าก็จะ เพิ่มขึ้นมาก แถมยังช่วยลดความอ้วน ทำให้ดูผอมเพรียวและ ปราดเปรียวขึ้น ข้ามีตำราอาหารบำรุงสุขภาพที่หัวหน้าพรรค เภสัชเทพทิ้งไว้ ถ้าเอายาวิเศษไปทำเป็นอาหารบำรุงละก็ ไม่ เพียงทำให้ร่างกายของเจ้าดีขึ้น แต่ยังช่วยให้การฝึกตบะของ เจ้าสำเร็จง่ายขึ้นด้วย

เดิมทีของแบบนี้เขาไม่ยอมเอาออกมาแน่ คิดเพียงแค่ให้

มนุษย์ผู้นี้เป็นทาสปลูกยาเท่านั้น แต่มนุษย์ผู้นี้ช่างดุร้ายเหลือ เกิน หากเขาไม่มีสิ่งตอบแทนให้อย่างเพียงพอ นางคงไม่ยอม หาอาหารให้พวกเขาแน่ๆ