การโต้กลับของแพทย์เจ้าหญิงอัจฉริยะ

ตอนที่ 10 ถอนคืนจดหมายหย่า? (3)



ตอนที่ 10 ถอนคืนจดหมายหย่า? (3)

ความจริงแล้วต่อให้ถานซวงซวงแต่งเข้ามายังสกุลหลิวก็ ไม่มีทางบีบให้นางออกไปจากจวนได้ สาวใช้ในจวนเสนาบดี ไม่กล้าวิพากษ์วิจารณ์เรื่องขององค์หญิง ดังนั้นพวกสาวใช้ เหล่านั้นจะมีเจตนาหรือไม่ ยังต้องรอพิสูจน์ต่อไป

“อเฉิน” ถานซวงซวงถอยหลังไปด้วยความกลัว นางกัด

ริมฝีปากเบาๆ ในดวงตาอันสวยงามแฝงด้วยความหวาดกลัว “ท่านอย่าต่อปากต่อคำกับองค์หญิงอีกเลย ข้าเองที่ไม่ควรไป อยู่ที่จวนเสนาบดีทุกวัน เพราะแบบนี้จึงทำให้องค์หญิงโกรธ ที่ องค์หญิงเงี่ยนข้าสิบครั้งเป็นสิ่งที่ข้าสมควรได้รับอยู่แล้ว
เมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของถ่านช่วงซวง และนึกถึงรอย เฆี่ยนที่อยู่บนตัวของนาง หัวใจของหลิ่วเฉินรู้สึกราวกับมีคน เอามือมาบีบขย เจ็บปวดเหลือแสน

“องค์หญิง ขายอมรับว่าข้าไม่ควรหย่ากับท่าน หากท่าน ไม่ทำร้ายถานซวงซวง ไม่ทำให้แม่ช้าโมโหจนหมดสติไป ข้า คงไม่โกรธขนาดนี้ ดังนั้นไม่ว่าความผิดนั้นจะใหญ่โตแค่ไหน มันก็เป็นความผิดของข้าเพียงผู้เดียว ซวงเอ๋อร์ไม่เกี่ยวอะไร ด้วย”

สิ่งที่เขาทำผิดที่สุดคือการไม่ปฏิเสธพระบัญชาของฝ่าบาท เสียตั้งแต่แรก ไม่ควรแต่งกับองค์หญิงที่ไร้ความยำเกรงสิ่งใด ผู้นี้

ส่วนเรื่องที่ซวงเอ๋อร์ต้องได้รับความยากลำบากนั้น

เฟิงหรูชิง ใช้นิ้วมือคลึงที่คางเบาๆ แววตาแฝงด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเจ้าคิดว่านางได้รับความลำบาก เจ้าเป็นลูกผู้ชาย เจ้าก็ไป ชดเชยให้นางเองแล้วกัน”

พูดตามตรง เฟิงหรูชิงเริ่มรู้สึกดูแคลนหลิ่วอเฉินคนนี้

ถ้าหลิ่วอวี้เฉินรักถานซวงซวงจริง ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ เขาทิ้งถานฮวงซวงแล้วมาแต่งงานกับนาง แต่ตอนนี้เขายังไม่ ควรพาถานซวงซวงมาร้องขอความเห็นใจด้วย

ถ้าเขาเป็นลูกผู้ชาย ก็ควรแบกรับความผิดทั้งหมดไว้แต่ เพียงผู้เดียว ไม่น่าพาหญิงผู้เป็นที่รักมารับความลำบากด้วย
หลิ่วเฉินอึ้งไป เป็นไปได้ว่าเขาไม่เข้าใจที่เพิ่งหรูชิงพูด เท่าใดนัก จากนั้น เขากัดฟันแล้วพูดต่อไปว่า “องค์หญิง ขอ ท่านได้โปรดปล่อยซวงเอ๋อร์ไป อย่าเอาเรื่องคนในจวน เสนาบดี ขอเพียงท่านยอมละเว้นพวกเขา ข้าหลิ่วเฉินข้า ยอมถอนคืนจดหมายหย่า

ประโยคนี้ หลิวอวี้เฉินดูใช้ความพยายามอย่างมากใน การพูดออกมาสีหน้าแสดงท่าที่อับอาย แต่ตอนนี้เขาจนหนทาง แล้วจริงๆ ขอเพียงช่วยคนในจวนเสนาบดีไว้ได้ เขายอมใช้ ชีวิตร่วมกับผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง

มือที่วางอยู่ข้างลำตัวของถ่านช่วงซวงกำแน่น เล็บจิก เข้าไปในเนื้อ เจ็บจนสีหน้าดูไม่ได้

นางอุตส่าห์ทำให้หลิวอวี้เฉินหย่ากับเฟิงหรูชิงจนได้ จะ ยอมให้นางกลับเข้ามาในจวนเสนาบดีอีกได้อย่างไร แต่เพ ราะเพิ่งหรูชิงมีพ่อที่อำนาจล้นฟ้าทำให้หลิวอวี้เฉินต้องยอมแพ้ อีกคราว

“น่าเสียดาย… เพิ่งหรูชิงส่ายหน้า “ผู้ชายของคนอื่นนะ ข้าไม่รู้สึกสนใจเลยแม้แต่น้อย

หลิ่วเฉินตกใจ เขามองดูเฟิงหรูชิงตาค้าง “องค์หญิง

ท่านหมายความว่าอย่างไร

เพิ่งหรูชิงยิ้มตาหยี “ข้าหมายความว่าข้าไม่รักเจ้า ต่อให้ เจ้าไม่มีถานฮวงซวง ข้าก็ไม่มีทางรักคนที่ไม่มีน้ำยา ไม่มีความ รับผิดชอบอย่างเจ้า ซ้ำยังเป็นผู้ชายที่มีใจไม่จริง
ผู้ชายคนนี้ ข้างหนึ่งก็มอบรักลึกซึ้งให้กับงานช่วงซวง อีก ข้างหนึ่งก็พูดว่าเฟิงหรูซึ่งเป็นภรรยา? ใจที่ไม่จริงแบบนี้ มี เพียงถ่านช่วงซวงเท่านั้นแหละที่ชอบได้ลงคอ เดิมที่เพิ่งหรูซึ่ง ไม่ได้รู้สึกรังเกียจเดียดฉันท์หลวอเฉิน แต่มาบัดนี้นางไม่ อยากเห็นหน้าเขาอีกต่อไป

ใบหน้าอันหล่อเหลาของหลิ่วเฉินแดง เขากำหมัด แน่น “องค์หญิง ท่านจะตัดสินค้าอย่างไรก็ได้ แต่ท่านไม่มีสิทธิ์ มาวิจารณ์ความรู้สึกที่ข้ามีต่อถานช่วงซวง ตอนที่ข้าแต่งงาน กับท่านขาเคยพูดว่า ข้ารับท่านเป็นภรรยาได้ แต่คนที่ข้ารัก ที่สุดยังคงเป็นถานซวงซวงเสมอ

สายตาของเฟิงหรูชิงดูไม่สบอารมณ์ องค์หญิงคนเดิมช่าง โง่เสียจริง ผู้ชายที่ในใจมีแต่คนอื่น แต่งงานด้วยจะมีความ หมายอะไร

“บังอาจ” วันที่ตะคอกด้วยความโกรธ เดิมเขาคิดว่าหลิ่ว อวี้เฉินตั้งใจจะขอโทษองค์หญิง เดิมทีเขาคงตั้งใจอย่างนั้นจริง แต่คิดไม่ถึงว่าหลิ่วเฉินยิ่งพูดยิ่งเลยเถิด จึงรีบพูดตำหนิออก ไป


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ