ตอนที่ 7 ประกาศนียบัตรมัธยมศึกษาตอนต้น

“ผมมีบางอย่างเร่งด่วนต้องไปทำครับ ต้องไปแล้ว” เซียวเงี่ยน คลายหมัดที่อยู่ โค้งคำนับ ให้คุณปูเชียว แล้วกล่าวต่อไป “เราจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำต้อนรับคุณปู่กับโหรวโหรวที่ ภัตตาคารเทียนโฮวนะครับ และเย็นวันนี้ผมจะตรงไปที่นั่น เลย

กล่าวจบเขาก็ออกจากคฤหาสน์ตระกูลเซียวโดยไม่ทัน กลับมามอง

เมื่อเห็นเซียวหงสี่กับครอบครัวกระตือรือร้นกับเซียว โหรว มากมาย เซียวจิ้นหนิงก็แอบดูแคลนพวกเขา ปฏิบัติต่อยายลูก เป็นขี้เหร่ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า สักวันหนึ่งพวกคุณจะต้อง เสียใจ

“แล้วนายจะอธิบายกับสื่อยังไง ว่าทำไมโหรวโหรวถึงได้ มาเป็นลูกสาวนาย” ถึงที่เซียวหงอี้เริ่มโจมตีบ้างแล้ว

เซียวหงสี่เย้ยหยัน “พี่ครับ ไปอยู่ริมทะเลที่ไหนมา ผมจำ ไม่ได้นะว่าพี่เคยซื้อบ้านพักตากอากาศริมทะเลไว้ด้วย

หลินหรูขมวดคิ้วถาม “หมายความว่าไง!

“ผมหมายความว่ามันธุระอะไรของพวกพี่” เซียวหงกล่าวอย่างดุดัน “ทำไมผมถึงต้องรายงานพี่ ว่าผมจะบอกคน อื่นยังไงเรื่องการกลับมาของลูกสาวผม

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่ถังซีด้วยรอยยิ้มอย่าง มีชัย พร้อมหลิ่วตาให้เธอ “จริงไหม ลูกสาวพ่อ

ถังยิ้มหวานให้เขา เธอสุภาพกับผู้ที่ยืนหยัดเพื่อเธอ

เสมอ!

“ตามสบายเถอะ!” หลินหรูกล่าวอย่างเยือกเย็น แล้วมอง ไปทางอื่น ไม่ยอมมองมาที่ถังซี บางทีถ้าเห็นหน้าถึงแล้วอาจ ยิ่งทำให้เธอโกรธมาก

คราวนี้คุณปู่เขียวพยักหน้าและกล่าวว่า “เอาละ การ ประชุมครอบครัวครั้งนี้พอแค่นี้

ในนาทีนี้เองจู่ๆ เซียวจิ้นหนึ่งก็พูดขึ้น “คุณปู่คะ หนูจะจัด เตรียมงานเลี้ยงต้อนรับโหราโหรวคืนนี้เองค่ะ จะมีคนดังมา ร่วมมากมาย หนูอยากแนะนำโหราโหราให้พวกเขารู้จัก

“หยุดเลย!” เซียวหงปฏิเสธข้อเสนอของเธอทันที ก่อนที่ คุณปู่เซียวจะพูดอะไร เขาจ้องหน้าเซียวจิ้นหนึ่งและกล่าวด้วย รอยยิ้ม “จิ้นหนึ่ง เธอเป็นดาราและมีงานยุ่งมากมาย เราจะ รบกวนเธอได้ยังไง แต่ภรรยาของอานี่สิ ไม่ได้ทำอะไรเลยทั้ง วัน อาจะให้อาหญิงจัดการเรื่องนี้เอง เธอควรคำนึงถึงงานตัว เองจะดีกว่านะ อย่าทำให้พ่อแม่ที่รักของเธอผิดหวังสิ

“คุณอารองคะ… เซียวจิ้นหนึ่งมองเซียวหงสี่ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ดวงตาค่อยๆ แดงเรื่อ แค่อยากจะเป็นสาวที่ ดีของ โหรว โหรว…

โถ” เซียวหงอุ้ยปาก “อารู้จะ อารู้ แต่อายอมให้โหรว โหรวรบกวนเวลาเธอไม่ได้หรอก ดูสิ เธอเธอเป็นนักแสดง ถึงได้อารมณ์อ่อนไหวเหลือเกิน อาบอกเสียงหัวเราะคิกคักขึ้น

ถังซื้อดหัวเราะไม่ได้ เธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วพบว่าคน กำลังมองเธอยิ้มตลกของคุณพ่อนตลกๆ นะจนอดหัวเราะได้

ถังรู้สึกเธอไม่มีปัญหาว่า พ่อ’

แม้ว่าเธอเคยเรียกใครเลยแม้แต่คนเดียวว่า “พ่อ ตลอดสิบแรกของก็ตาม ช่างง่ายดายสำหรับเธอ เซียวหงแบบนี้

เซียวจิ้นหนิงรู้สึกอับอายไม่กล้าโกรธ เธอยิ้มแล้ว พูดว่า อาสาว หนูขอโทษนะคะ ทำให้คุณอาลำบาก

หยางจึงเสียนน้อยและตอบว่า ไม่ลำบากเลยจ้ะ ถึง อย่างไร โหรว โหรวเป็นสาวของอา คือสิ่งอาควรทำ

จบการศึกษามัธยม มาเป็นสมบัติล้ำค่า ไร้สาระสิ้นหรูสามารถทนได้อีกต่อไป “ที่เธอทำแบบนี้ เพื่อให้ตัวเองได้สิทธิ์ รับมรดกใช่ไหม

“พี่สะใภ้คะ พี่

เซียวจิ้นหนึ่งอดไม่ได้ที่จะมองถังซีอย่างผู้มีชัย แต่ก็ต้อง เก้อเพราะฝ่ายหลังไม่ได้มองเธอเลย เธอจึงรีบลดสายตาลง แล้วยืนหันข้างให้

ในนาทีนี้ถังซีกำลังฟังการแจ้งของระบบ ที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้น มาในสมอง…

ระบบแจ้ง : โฮสต์ถังซีเข้าร่วมตระกูลเซียวสำเร็จ และ ขจัดอุปสรรคทั้งหมดไปได้ กลายเป็นลูกสาวที่รักของตระกูล เขียว ระบบจะมอบประกาศนียบัตรพิเศษให้คุณ กด “ดู” หรือ กด นำไปใช้

ประกาศนียบัตร

ถังซีรู้สึกตื่นเต้นจนแทบระงับอาการตัวสั่นไว้ไม่ได้ ระบบ มอบประกาศนียบัตรมหาวิทยาลัย ให้เธอหรือ ระบบยอดเยี่ยม ขนาดนี้เชียว

ด้วยท่าทางเหมือนไล่ตบยุง ถังโบกมือไปมาในอากาศ แล้วกดที่ “ดู” เป็นอย่างที่เธอคาดไว้ ประกาศนียบัตรปรากฏ ขึ้น แต่เดี๋ยวก่อน….

โอ พระเจ้า!

คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม ศูนย์ศูนย์แปด!
ประกาศนียบัตร ม.ต้นเนี่ยนะ จะเอาไปใช้อะไรได้ ได้

ประโยชน์ชะมัด!

[ระบบแจ้ง : โฮสต์ถังซี จะรับประกาศนียบัตร

มัธยมศึกษาตอนต้นไปใช้หรือไม่ จะอย่างไรก็ตาม การมีประกาศนียบัตรมัธยมต้น ก็ยังดี

กว่าไม่มีประกาศนียบัตรอะไรเลย

ถังกดปุ่ม นำไปใช้ ด้วยความสิ้นหวังอย่างไม่มีที่สิ้น

ระบบแจ้ง : ประกาศนียบัตรของคุณถูกป้อนเข้าสู่ระบบ การศึกษา สามารถดู และใช้งานผ่านเครือข่ายการศึกษาแห่ง ชาติ… ใบประกาศนียบัตรได้ถูกใส่ไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลัง ของโฮสต์แล้ว]

ใบประกาศ ม.ต้นจะเอาไปใช้อะไรได้กัน

ถังตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดอีกครั้ง ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเธอถูกระบบนี้ล่อลวงก็ไม่รู้

“โหราโหรว คิดอะไรอยู่เหรอ” เมื่อเห็นถังตกอยู่ใน ความเงียบด้วยท่าทางสิ้นหวัง หยางจิ้งเสียนคิดว่าเธอคงเจ็บ ปวดจากคำพูดของหลินหรูอย่างแน่นอน เพราะอย่างไรเสีย ที่สุดแล้วหลินหรูก็เป็นแม่แท้ๆ ของเธอ

ถังซีหายจากความมึนงงและตอบว่า “หนูกำลังคิดถึงคำ พูดของคุณหลิน ที่บอกว่าหนูเป็นเด็กสาวบ้านนอก ไม่จบแม้แต่ ม.ต้น…”

หยางจิ้งเสียนรีบปลอบโยนเธอ “โหราโหรว ไม่ต้องกังวล

นะจ๊ะ ถึงราจะไม่มีประกาศนียบัตรอะไร เราก็เริ่มจากศูนย์ได้ “แต่ว่า ถังมองหยางจิ้งเสียน และล้วงลงไปในกระเป๋า ของเธอ จากนั้นดวงตาเธอก็เป็นประกายขณะหยิบอะไรบาง

อย่างออกมา “หนูมีประกาศนียบัตรมัธยมต้นค่ะ

ทุกคนมองตากันและกันด้วยความประหลาดใจ คุณปู่ เซียวเองก็ยังมองถังซีด้วยความสับสน

มีเพียงหยางจิ้งเสียนเท่านั้นที่พยักหน้าด้วยความยินดี พร้อมกับกล่าวว่า “ดีแล้ว คราวนี้เราก็แค่เริ่มจากมัธยมปลาย

“ไร้การศึกษา น่าขายหน้าจริงๆ!” หลังจบคำพูดสุดท้าย

หลินหรูก็ผลุนผลันออกจากห้องโถงไปทันที

เซียวหง ก็ส่ายหัว เหลือบมองถังซีอีกครั้ง ก่อนจะหันหลัง จากไป หลังจากนั้นเซียวจิ้นหนึ่งก็ตามออกไป

เซียวหงหัวเราะออกมาดังๆ ทันทีที่พวกเขาจากไป เขา เดินไปลูบผมถังซี ชมเธอด้วยรอยยิ้ม “ทำได้ดีมาก โหรวโหรว หนูสั่งสอนพวกเขาได้ดีมาก คนเก่ง!

ถังขยิบตาให้เซียวหง และพูดด้วยระดับเสียงที่ได้ยิน กันแค่สองคน “หนูเรียนรู้วิธีนี้มาจากคุณพ่อค่ะ!”

“ฮ่าๆๆ … เสียงหัวเราะของเซียวหงสี่ดังก้องไปทั่วห้องโถง
พี่น้องเซียวมองหน้ากัน “น้องสาวของเราแตกต่างไปจาก ครั้งล่าสุดที่เราพบเธอจริงๆ

“เมื่อครั้งก่อนนั้นเธอปกปิดนิสัยที่แท้จริงเหรอ” เซียวจึง กระซิบ “หรือเพราะเป็นครั้งแรกที่มาที่นี่ ก็เลยประหม่า

เซียวเหยาสายศีรษะแล้วตอบว่า “พี่ไม่คิดอย่างนั้น ตอนที่ เธอเผชิญหน้ากับคุณลุงและครอบครัว เธอก็ยังเฉยและนิ่ง เงียบนะ”

“หง จะบอกคนอื่นอย่างไรว่า โหราโหราเป็นลูกสาวของ ลูก” คุณปู่เซียวไม่ใส่ใจกับสิ่งที่พวกหลานๆ คุยกัน ท่านไม่ สนใจการผลุนผลันจากไปของลูกชายคนโตและครอบครัว เนื่องลูกชายคนรองตัดสินใจรับหลานสาวของท่านเป็นลูก ท่าน จึงตั้งใจจะถามลูกชายคนรอง

เซียวหงยิ้มและตอบว่า “คุณพ่อจำไม่ได้เหรอครับ พี่ สะใภ้กับจิ้งเสียนน่ะตั้งครรภ์พร้อมๆ กัน แต่ต่อมาจึงเรียนต้อง เจอกับประสบการณ์เลวร้าย ต้องคลอดก่อนกำหนด ทำให้เรา สูญเสียลูกสาวไป ตอนนี้การที่โหราโหรวมาปรากฏตัวเป็นการ เยียวยาความเสียใจของเรา ผมจะประกาศว่า โหรวโหรวถูก ลักพาตัวไปโดยศัตรูของเราเมื่อหลายปีก่อน และเราก็ออก ตามหาลูกสาว จนได้พบกันอีกครั้ง ในที่สุด