ตอนที่ 6 คุณอารองกลายเป็นพ่อของฉันจริงๆ

หลินหรูและเซียวหงอี้หน้าบึ้งตึง ทั้งสองจ้องเซียวหงเขม็ง ท่าทางเซียวจิ้นหนึ่งราวกับกำลังจะร้องไห้ เธอกล่าวว่า “คุณอา รองคะ ถ้าคุณอาไม่ชอบหนู แค่บอกหนูดีๆ หนูก็จะไป แต่อย่า พูดแบบนี้เลยค่ะ จะเป็นการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณ อากับคุณพ่อนะคะ”

“จิ้นหนึ่ง เธอช่างมีน้ำใจต่อพี่ชายกับพี่สะใภ้ของอาเสีย จริง” เซียวหงสี่ประชดและเสริมว่า “มิน่าล่ะพวกเขาถึงลังเล มากมายที่จะยอมรับโหราโหรว เพราะเธอปากหวานอย่างนี้ นี่เอง!”

ถังเกือบหัวเราะออกมาดังๆ คุณอารองมีสายตาที่เฉียบ คมจริงๆ!

ถังซีหันไปทางเซียวจิ้นหนึ่ง เป็นอย่างที่เธอคาดไว้ ใบหน้าเซียวจิ้นหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความอับอาย

คุณปู่เซียวนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ลูกชายทั้งสามของเซียวหง ก้าวขึ้นมาและพยายามห้ามบิดา เซียวเหยากระซิบ “พ่อครับ พอเถอะครับ”

เซียวหงสี่เดาะลิ้น จ้องหน้าลูกชายขณะกล่าวว่า “ตอนพวกเขาทำแบบนั้นได้ แต่พอเอามาพูดไม่ได้อย่างนั้นเหรอ”

ถังพยายามห้ามตัวเองด้วยความยากลำบากที่จะไม่ปรบ มือให้ เขาช่างสุดยอดจริงๆ!

กับคำพูดทั้งหมดนั้นเซียวหง หลินหรู และเซียวจิ้นหนึ่ง ล้วนมีท่าทีอับอาย แต่นี่ยังไม่พอสำหรับเซียวหง เขาหันไปหา คุณปู่เขียวแล้วกล่าวว่า “คุณพ่อครับ ผมจริงจังนะครับ พี่ใหญ่ กับพี่สะใภ้ไม่ต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง แต่ผมทนนั่งดู หลานสาวของผมอาศัยอยู่ที่อื่นอย่างน่าเวทนาไม่ได้ เพราะ ฉะนั้นเพียงแค่ประกาศว่า โหรวโหรวเป็นลูกสาวที่เป็นเลือด เนื้อเชื้อไขของผมแค่นั้นเอง!

เซียวหงคำว่า “เลือดเนื้อเชื้อไข เมื่อเขาพูดประโยคนี้

“นั่นลูกสาวฉันนะ!” เซียวหง ตะคอกใส่ด้วยความโกรธ “เซียวหง อย่ามากดดันฉันขนาดนี้ นายไม่ได้มีหน้าที่มารับ ผิดชอบครอบครัวฉัน!

“เอ้อ ในเมื่อเธอเป็นลูกสาวพี่ พี่ก็ประกาศเลย!” เซียว หงสี่ประชดประชันตอบโต้ “บอกให้โลกรู้ว่าพี่อุ้มลูกผิดคนกลับ มาบ้าน ลูกสาวตัวจริงของพี่หายไปนานแล้ว!

“ฉัน….

“ตกลง เธอบอกว่าจะรับเด็กคนนี้เป็นลูกสาวใช่ไหม หลินหรูจู่ๆ ก็หยุดพูดแทรกเซียวหงอี้ขึ้นมา เธอจ้องหน้าเซียว หง ด้วยสายตาเยือกเย็น “ดี ฉันเห็นด้วย แต่เธอจะแนะนำเขียว โหรวกับคนอื่นว่ายังไงล่ะ ในฐานะลูกในสายเลือด หรือ ว่า ลูกนอกกฎหมาย

ถังซีจ้องหน้าหลินหรู เธอพูดถึงลูกสาวในไส้ของเธออย่าง นี้ได้อย่างไร

เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาถังที่จองถลึงใส่เธอ หลินหรูก็หันมา มองอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับไปมองเซียวหง ซึ่งยังไม่ ตอบคำถามเธอ และเยาะเย้ยขึ้น “ทำไมไม่ตอบฉัน จริงๆ แล้ว เธอก็ไม่จริงจังกับเรื่องนี้หรอกใช่ไหมเด็กบ้านนอกแบบนี้ ใคร จะอยากยอมรับว่าเป็นลูกสาว

ถังซีกำหมัดแน่น กำลังจะตอบโต้ ทว่า ในนาทีนั้นนั่นเองที่ เธอเห็นเซียวจิ้นหนึ่งยิ้มเยาะอย่างเหยียดหยาม เธอจึง พยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์ และลดศีรษะลงอีกครั้ง มองดูฉากนี้ต่อไปเงียบๆ

“พี่สะใภ้คะ จะไม่ยอมรับโหราโหรวจริงๆ เหรอคะ” ใน นาทีนั้นหยางจิ้งเสียน ภรรยาเซียวหงสี่ซึ่งยืนเงียบอยู่ด้านหลัง ก็ถามขึ้นเบาๆ

เซียวหงอี้ตอบอย่างเย็นชา “เราไม่ได้พูดว่าเราจะไม่ ยอมรับเธอ เราแค่จะบอกคนอื่นว่าเธอเป็นลูกสาวบุญธรรม ซึ่ง จะมีผลกระทบด้านลบต่อเธอแค่เล็กน้อยเท่านั้น”

คุณปู่เขียวกระทั่งไม้เท้ากระแทกพื้นอีกครั้ง “ต่างกันตรง ไหนระหว่างสองอย่างนี้ ก็หมายความอย่างเดียวกันว่าไม่ ยอมรับเธอ!”
“แตกต่างกันแน่นอนค่ะ!” หลินหรูแทรกเข้ามา “ถ้าเราไม่ ยอมรับ เธอก็จะยังคงเป็นแค่เด็กขอทานหลังเขา

“อ้าว ถ้าอย่างนั้นใครกันนะ ที่เป็นเด็กขอทานตัวจริง เซียวหงยิ้มเยาะ พร้อมกับเหลือบตามองไปที่เซียวจิ้นหนิ งด้วยรอยยิ้มบางๆ “ผมคิดว่าพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้คงคิดออก ใช้ ไหมครับ”

“เธอ…”

“พอได้แล้วครับ!” เซียวเงี่ยนกล่าวขึ้นด้วยท่าทีสงบนิ่ง “คุณพ่อ คุณแม่ เอาอย่างนี้ดีไหมครับ เราก็สมมติขึ้นมาว่าโหร วโหรวเป็นน้องสาวฝาแฝดของชิ้นหนึ่ง ที่ถูกลักพาตัวไปเมื่อ หลายปีก่อน และตอนนี้เราหาเธอพบแล้ว

เซียวหงอี้ดวงตาเป็นประกายเมื่อได้ยินความคิดนี้ ด้วยวิธี นี้เซียวจิ้นหนิงก็ไม่จำเป็นต้องออกจากตระกูลเดี่ยว และการก ลับมาของเซียว โหรวก็จะสมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์ เป็นความ คิดที่ดีจริงๆ

“ไม่!” หลินหรูปฏิเสธความคิดนี้ทันทีก่อนที่เซียวหงอี้จะได้ ตอบตกลง “วิธีนี้จะมีผลกระทบอย่างมากต่อชิ้นหนึ่ง เธอใช้ เวลาถึงสามปี กว่าจะได้มายืนอยู่ในสถานะที่เธอเป็นอยู่เดี๋ยวนี้ เราทําลายเธอไม่ได้!

“คุณแม่ครับ!” เซียวเงี่ยนมองมารดาอย่างเย็นชา แล้ว กล่าวต่อไปด้วยท่าทีเฉยเมย “คุณแม่ไม่ยุติธรรมต่อโหราโหรว เลย”
“ใช่ค่ะ คุณแม่ ทำตามที่พี่แนะนำเถอะนะคะ นี่เป็นวิธีที่ดี ที่สุดแล้ว” แม้จะแอบกัดฟันกับความคิดโง่ๆ ของเซียวเงี่ยน แต่เซียวจิ้นหนึ่งก็ยังพยักหน้ารับด้วยท่าที่น่าสงสาร “ทำแบบนี้ หนูก็จะได้ไม่ต้องจากคุณแม่ไป

“ไม่ต้องห่วง แม่ไม่ปล่อยให้ลูกจากไปหรอกจ้ะ” หลินหรู ปลอบโยนเซียวจิ้นหนึ่ง “ถ้าลูกต้องจากไป แม่จะไปกับลูก

“คุณพ่อคะ” เสียงอ่อนหวานนุ่มนวลของหยางจิ้งเสียนทำ ให้ห้องโถงทั้งห้องเงียบกริบ “ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราอยากมี ลูกสาวแบบโหรว โหรว ได้โปรดให้โหรว โหราเป็นลูกสาวของ เราเถอะนะคะ

ถังซีมองลึกเข้าไปในดวงตาหยางจิ้งเสียน ผู้หญิงคนนี้ สุภาพอ่อนโยน งดงาม และมีเหตุผล ที่สำคัญกว่านั้นคือ ใน การพูดถึงสิ่งที่เธอต้องการทำ เธอบอกเป็นนัยว่า เธอกับสามี ต้องการรับเซียว โหรวเป็นลูกไม่ใช่เพราะไม่มีใครต้องการเธอ แต่เพราะพวกเขาต้องการได้เธอเป็นลูกสาวจริงๆ

ความอบอุ่นแผ่ซ่านในหัวใจเย็นเยือกของถังซี เธอรู้สึก ซาบซึ้งใจ

วินาทีที่แล้วเธอยังคิดแผนการอยู่เลยว่า จะเข้าไปอยู่ใน บ้านเชียวหงอี้ แล้วสร้างความวุ่นวายยุ่งเหยิงให้ปั่นป่วนไปทั้ง บ้านเลย แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการคือไปอยู่บ้านเซียวหง และมีความสุขอยู่ที่นั่น กับความอบอุ่นที่เธอแทบไม่เคยได้รับ มาก่อน
“คุณพ่อครับ ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ก็ให้โหราโหราไป เป็นลูกพวกเขาสิครับ” เซียวหงกล่าวอย่างกระตือรือร้นและ โล่งใจ เมื่อเห็นว่าในที่สุดเผือกร้อนก็ถูกโยนไปอยู่ในมือคนอื่น

คุณปู่เซียวไตร่ตรองเรื่องนี้อยู่เงียบๆ ไม่ว่าจะเป็นเซียวหง หรือเซียวหง ทั้งคู่ก็เป็นลูกชายท่าน แต่ท่านต้องถามความ เห็นจาก โหรว โหรวก่อน…

คุณปูเชียวหันไปมองถังซี ดวงตาท่านเต็มไปด้วยความ รู้สึกผิด น้ำเสียงแหบห้าวเอ่ยออกมา “โหราโหรว ว่า อย่างไร…

สายตาถังกวาดมองไปยังทุกคนในที่นั้น ทุกคนต่าง เงียบกริบ รอลุ้นให้เธอเลือกครอบครัวเซียวหงอย่างใจจดใจ

เธอยิ้มออกมา ก้าวเข้าไปกอดหยางจิ้งเสียน แล้วเอ่ยออก มาอย่างอ่อนหวาน “แม่คะ”

เสียงเธอนุ่มนวลอ่อนหวาน ไร้ร่องรอยของน้ำเสียงที่มีต่อ หลินหรูที่โรงพยาบาล เมื่อได้ยินคำๆ นี้หยางจึงเรียนก็รู้สึก หัวใจละลาย เธอตอบรับอย่างตื่นเต้น “จ๊ะๆ เด็กดี ฉันคือแม่ ของหนู”

หลินหรูกำมือแน่น จ้องเขม็งไปที่เซียว โหรว ซึ่งกำลังเรียก ผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างอ่อนหวานว่า “แม่

เซียวหงดีใจอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน เขาตบไหล่เซียว โหรวเบาๆ แสร้งทำเป็นน้อยใจขณะกล่าวออกมา “จะไม่เรียกพ่อ บ้างหรือ อาอุตส่าห์พูดไปตั้งเยอะ

ถังยิ้ม แม้เชียวหงสี่จะทำเหมือนหาเรื่องทะเลาะกับเซียว หง แต่จริงๆ แล้วเขาต้องการเรียกร้องความยุติธรรมให้เธอ แน่นอนว่าเธอรู้สึกประทับใจในความใจดีของเขาที่มีต่อเธอ ด้วยรอยยิ้มสดใส เธอก้าวไปข้างหน้า โอบกอดเซียวหงสี่และ เอ่ยเสียงอ่อนโยน “ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ พ่อทำให้หนูรู้สึกอบอุ่น มากเลยค่ะ”

“เด็กโง่ ลูกควรได้รับสิ่งที่สมควรได้” เซียวหงกล่าวด้วย รอยยิ้ม “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ

ดวงตาถังซีแดงเรื่อขึ้นมา ในความเป็นจริงเธอไม่ได้ ต้องการกลับมาที่ตระกูลเดียว แต่เวลานี้ความรังเกียจเดียด ฉันท์ในใจเธอ ถูกแทนที่ไปแล้วด้วยความอบอุ่น

ขณะมองดูภาพที่เต็มไปด้วยความรักนี้ ลูกชายทั้งสาม ของเซียวหงสื่อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เซียวเหยาบอกว่า “คุณ พ่อคุณแม่ครับ จะไม่แนะนำพวกเรากับน้องสาวของเราเหรอ ครับ”

“รีบร้อนกันจริง!” เซียวหงสี่ขึงตาใส่เซียวเหยา ก่อนจะ แนะนำพวกเขาให้ถังซีรู้จัก “โหรว โหรว นี่คือพี่ชายคนโตของ ลูก เซียวเหยา นั่นพี่ชายคนรอง เขียวส่า และพี่ชายที่สาม เซียวจิ่ง”

พี่ชายทั้งสามเดินเข้ามาหาเขียว โหรว กอดเธออย่างอบอุ่นทีละคน แล้วเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ น้องเล็ก

เซียวจึงบอกว่า “ในที่สุดคุณแม่ก็จะได้แต่งห้องเจ้าหญิง แล้วล่ะครับ คราวนี้”