ตอนที่ 2 ปีศาจ

เฉินเยี่ยนง้างมือตบลงไป เธอใช้แรงตบมาก เฉินเวยร้องอย่าง ตกใจแล้วล้มลงไปที่พื้น เธอกุมหน้าตัวเองมองไปที่เนินเยี่ยนอ ย่างไม่อยากจะเชื่อ

เธอโดนตบแล้ว เฉินเยี่ยนคนที่รักและเป็นห่วงเธอมาโดย ตลอดกลับมาตบเธอ เธอทำได้ยังไง!

สายตาเฉินเวยมีแววอาฆาตแค้นแวบขึ้นมา เดิมที่เธอคิด แค่อยากจะแย่งอวี่เหวยหมิน ให้เงินเยี่ยนหย่า ให้เงินเยียน โดนทิ้ง ให้เงินเยี่ยนรู้ว่าเธอเก่งกาจแค่ไหน ให้เงินเยี่ยนของ องอ้อนวอนเธอ แต่ตอนนี้เธอต้องการทุกสิ่งทุกอย่างของ เฉินเยี่ยน

“สามี สามี ฉัน…

ไอหมอกแผ่ขึ้นมานัยน์ตาของเฉินเวย มองไปที่อวี่เหวยห มิน น้ำเสียงสะอื้นฟังไม่เป็นคำพูด

อวี่เหวยหมินมองดูเฉินเวยชัดๆ แล้วรู้สึกสงสารขึ้นมา เขาลุกขึ้นมาผลักเฉินเยี่ยนออกไป ครั้งนี้เขาออกแรงมาก เขา อยากจะตบเงินเยี่ยนใจจะขาด เธอกล้ามาตบเสี่ยวเวย กล้า ตบแก้วตาดวงใจของเขา

เฉินเยียนคิดไม่ถึงว่าอวี่เหวยหมินจะลงมือ เธอหันหลังกลับจะเดินออกไปแล้ว อยู่ๆ ก็โดนผลัก เธอพุ่งไปข้างหน้า โดยไม่ทันตั้งตัว ด้านหน้าเธอคือประตู ศีรษะเธอกระแทกไป โดนลูกบิดประตูพอดี ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปถึงใจพุ่งขึ้นมา เฉินเยี่ยนยื่นมือออกไปลูบคลำ ของเหลวเหนียวๆ ทำให้เธอรู้ ว่า ศีรษะเธอต้องเลือดออกแน่นอน

เฉินเยี่ยนหันหลังกลับไป เธอมองอวี่เหวยหมินและเฉินเว ยอย่าง โกรธจัด

อวี้เหวยหมินและเฉินเวยก็มองมาทางเฉินเยี่ยนเช่นกัน หน้าผากเงินเยี่ยนมีเลือดไหลออกมาอยู่ เลือดสีแดงสด ดู สะท้อนเหมือนเป็นแสงสีทอง มองดูแล้วน่ากลัวเหมือนผีเลย

“เธอ เธอ เธอมันปีศาจ ที่แท้เธอก็มีสามตา ตอนนี้เธอ เธออย่าเข้ามานะ

อวี่เหวยหมินชี้ไปที่เฉินเยี่ยน น้ำเสียงตกใจ

“สามตา?”

เฉินเยี่ยนอึ้งไปเล็กน้อย สายตาที่ดุดันเปลี่ยนเป็น ประหลาดใจ

“ไม่ใช่ตาที่สามแล้วอะไรล่ะ เธอมันปีศาจมีสามตา มิน่า เป็นตายยังไงเธอก็ต้องไว้ผมม้า เพราะเธอกลัวคนจะรู้ว่าหน้า ผากเธอมีอีกตาหนึ่ง

อวี่เหวยหมินพูดด้วยความโกรธ เหมือนเขาโดนโกหก หลอกลวงครั้งใหญ่
เฉินเยี่ยนใช้มือปัดผมม้าขึ้นมา ชี้ไปที่หน้าผากแล้วถาม “นี่คือแผลเป็น คุณบอกว่าฉันเป็นปีศาจมีสามตางั้นหรือ?

เฉินเยี่ยนไม่อยากจะเชื่อเลย หน้าผากเธอมีรอยแผลเป็น รูปร่างเหมือนดวงตา ตอนที่เธออายุได้แปดเดือน แม่วางเธอไว้ ในรถเข็นป้อนข้าวเธอ ไม่รู้ว่าใครเรียกแม่เธอ แม่เลยวางชาม ข้าวแล้วเข้าไปในบ้าน ส่วนตัวเองอยากจะกินข้าวในชามนั้น ศีรษะเธอเลยหกคะเมนลงมาจากรถเข็น หน้าผากกระแทกโดน ชามพอดี

ตอนนั้นเลือดเต็มใบหน้า ทำเอาคนในบ้านตกใจกันใหญ่ พวกเขาอุ้มตัวเธอขึ้นมาพาไปโรงพยาบาล แต่หมอบอกว่าเธอ ยังเด็กมาก แผลใหญ่เกินไป การรักษาของหมอ ในหมู่บ้าน เกษตรกรก็ไม่ดี เย็บแผลไม่ได้ ปล่อยให้พวกเขาเป็นไปตาม โชคชะตา ตอนนั้นคนที่บ้านเธอไม่รู้จักส่งเธอไปในเมือง ทำได้ แค่กอดเธอร้องไห้

ต่อมาเธอหายดีแล้ว แต่หน้าผากกลับเหลือรอยแผลเป็น ใหญ่ไว้ ตอนยังเด็กเธอไม่สนใจ แต่พอโตขึ้นมา รักสวยรัก งาม เธอเลยไว้ผมหน้าม้าเพื่อบังแผลเป็นรูปตานี้ไว้

อันที่จริง เพื่อนนักเรียนหลายคนที่เรียนด้วยกันหลายปีก ไม่รู้ว่าเธอมีแผลเป็นนี้ หลังอวี่เหวยหมุนแต่งงานกับเธอ มีครั้ง หนึ่งพวกเขากำลังจูบกันอย่างลึกซึ้ง เขาก็เพิ่งรู้ตอนจูบหน้า ผากตัวเอง ตอนนั้นเขาตกใจกลัวมาก ถามตัวเองว่าเกิดอะไร ขึ้น เธอเลยอธิบายให้เขาฟัง
ตอนนี้กลับมาคิดดูแล้ว ปฏิกิริยาของอวี้เหวยหมินตอนนั้น

ก็ดูผิดปกติ ถ้าผู้ชายคนหนึ่งรักเธอจริง เขาจะต้องสงสารเธอ เพราะว่าแผลเป็นนี้ ทำให้ตัวเองเกือบตายมาแล้ว แต่เขา

ตอนนี้เฉินเยี่ยนเข้าใจแจ่มแจ้ง อวี่เหวยหมินไม่ได้รักตัว เองเลย ก่อนหน้านี้ตัวเองนี่โง่ขนาดไหนนะ

“คุณพูดไม่ผิด ฉันนี่แหละปีศาจ มีตาที่สาม แล้วฉันยัง เป็นคนตาบอดอีกด้วย ไม่อย่างนั้นทำไมฉันดูพวกคุณไม่ออก มะ”

เฉินเยียนฝืนยิ้มด้วยความเจ็บปวดพูดจบแล้วถอยหลังไป หนึ่งก้าว เวลานี้เธอไม่โมโหแล้ว แต่ท้อแท้หมดหวังมากกว่า

“เพื่อนรัก เธออย่าเป็นแบบนี้สิ สามีเขาไม่ได้ตั้งใจพูด แบบนี้ เธออย่าคิดมากเลย ฉันช่วยเธอดูแผลให้ ไม่งั้นพวกเรา ไปโรงพยาบาลกัน ดีไหม?

เฉินเวยลุกขึ้นมา เธอเดินไปข้างหน้าเฉินเยี่ยน อยากจะ แสดงออกว่าเธอเป็นห่วง

“เธอจริงใจหรือ?”

เฉินเยี่ยนยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ มองเฉินเวยเงียบๆ

“แน่นอน เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ฉันเป็นห่วงเธอด้วยใจ จริงนะ สามีก็เหมือนกัน

เฉินเวย ใช้ดวงตาโตคู่นั้นที่พูดได้มองเฉินเยี่ยน
อยู่ๆ เฉินเยี่ยนก็อมยิ้มขึ้นมา หน้าผากเธอที่เลือดออกอยู่ สะท้องแสงเล็กน้อย เลือดยังไหลอยู่บนใบหน้าเธอ ถึงแม้เธอ จะเป็นคนสวย แต่เวลานี้ดูไม่ออกว่าสวยแล้ว กลับแลดูดุร้าย น่ากลัว

“ในเมื่อเธอเป็นห่วงฉันขนาดนี้ งั้นพวกเรามีสุขก็ร่วมสุข ด้วย แบบนี้ละกัน เฉินเวย มา เธอมาทำรอยแผลเป็นให้ เหมือนฉัน มีตาที่สามเหมือนกันกับฉัน แล้วฉันจะเชื่อเธอ ดี ไหม?”

เงินเยี่ยนพูดจบ ไม่รอให้เฉินเวยได้ทันตอบโต้อะไร เธอ จับผมเฉินเวยไว้ อีกมือหนึ่งล็อคแขนเฉินเวยเอาไว้ ลากศีรษะ เฉินเวยไปด้านหน้าลูกบิดประตู บนลูกบิดประตูยังมีเลือดเธอ อยู่ ดูจากท่าทางของเฉินเยียนแล้ว เธอคิดจะเอาศีรษะเฉินเวย ไปโขกกับลูกบิดประตู

ตอนนี้เฉินเวยร้องตกใจออกมา เธอพยายามดิ้นจาก เฉินเยี่ยนแต่ดิ้นไม่หลุด ตอนนี้เป็นเยี่ยนออกแรงหนักมาก

บ้าน เธอไม่อยากจะมีอีกตาเพิ่มมาบนหน้าผากหรอกนะ เธอไม่อยากเสียโฉมนะ เฉินเยียนต้องเป็นบ้าไปแล้ว เฉินเวย คิดในใจ เธอกลัวมาก

“ฮือฮือ เพื่อนรัก เธออย่าทำแบบนี้สิ เธอทำแบบนี้ไม่ได้ เธอทำเรื่องบ้าบิ่นแบบนี้ สามีจะเสียใจเอานะ

ในใจเฉินเวยกลัวแต่ก็ไม่กล้าพูดความในใจ ได้แต่บอก ใบ้ให้อวี้เหวยหมิน
“เธอนังบ้า รีบปล่อยเสียวเลยออกมา

อวี่เหวยหมินค่อยได้สติกลับมา เขารีบเข้าไปถึงเฉินเยี่ยน เงินเยียนไม่ยอมปล่อยมือ ออกแรงดึงผมเฉินเวย จะลากศีรษะ เฉินเวยไปโขกกับลูกบิดประตู

อวี่เหวยหมินไม่รู้ว่าเป็นเยี่ยนไปเอาแรงมาจากไหน มองดู

หน้าเงินยี่ยนที่อาบเลือด เขารู้ว่าเป็นเยี่ยนต้องเป็นบ้าไปแล้ว

เขาอยากจะช่วยเฉินเวย เขาไม่ยอมให้เงินเลยกลายเป็นปีศาจ

สามตาเหมือนเป็นเยี่ยนได้ อวี้เหวยหมินเห็นคอมพิวเตอร์โน้ต

บุคบนโต๊ะ เขาคว้าขึ้นมา แล้วฟาดลงไปบนศีรษะเฉินเยี่ยน

เสียงดังขึ้นมา ความเจ็บปวดแผ่ซ่านขึ้นมา เฉินเยี่ยนไม่รู้ ว่าตัวเองได้โขกเฉินเวยหรือยัง เธอหมดสติไป

รอจนรู้สึกตัวอีกครั้ง เฉินเยี่ยนตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บ ปวด ศีรษะเจ็บปวดอย่างรุนแรง ไอ้คนช้าอวี่เหวยหมิน ถึง กับฟาดศีรษะเธอเพื่อเฉินเวย เจ็บขนาดนี้ ไม่รู้ว่าสมองกระทบ กระเทือนหรือเปล่า คนชั่วสองคนนี้ รอตัวเองหายดีก่อน จะไม่ ยอมปล่อยพวกเขาไว้แน่!

เฉินเยียนคิดอย่างเคียดแค้น

“พวกเธอพอได้แล้ว ถึงแม้เยี่ยนจื่อของเราทำไม่ถูก แต่ สภาพเธอเป็นแบบนี้แล้ว พวกเธอคิดจะทำอะไรอีก จะต้องบีบ บังคับจนเยี่ยนจื่อตายพวกเธอถึงจะพอใจใช่ไหม?

ข้างหูเฉินเยี่ยนมีเสียงหญิงมีอายุดังขึ้นมา เสียงนั้นค่อนแหลม หมายความว่ายังไงเธอเธออะไรไม่ถูกต้องตรงไหน? เห็นอยู่ว่าอวี่เหวยหมิน และเฉินเวยสองชั่วนั่นผิด แต่ทำไมคนบอกว่าเธอผิด หรือตอนตัวเองสลบ ไอ้เธอ

อีกอย่าง เสียงนี้เธอก็ไม่คุ้นเลย ทำไมถึงบอกว่าเป็น คนในครอบครัวเธอนะ

เฉินเยี่ยนยังค่อยเข้าใจ

“แม่ อย่าพูดแบบเลย คุณป้าเธอได้หมายความ

นั้นหรอก” มีเสียงผู้หญิงอีกดังมา เสียงฟัง

ฟังดูอ่อนหวานอ่อนโยน มีเสียงฉอเลาะอยู่นั้น