บทที่ 1

ณ ประเทศสหรัฐอเมริกา

หลินหญิงสาวที่พึ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ซึ่งเธอ เป็นลูกคนกลางและลูกสาวคนเดียวของตระกูลเจียง เธอ มานิสัยดื้อ ไม่ฟังคน แต่เรื่องเรียนเอาเกียรตินิยมไปเลย มี พี่ชายเป็นเจ้าของบริษัทยักใหญ่ของเมือง

พี่ชายของหลินชื่อหลุยส์ มีอำนาจและอิทธิพลแต่กับ น้องตัวเองนี่เรียกว่าหมาเลยทีเดียว แต่ครั้งนี้คงไม่หมากับ ที่ว่าเพราะหลินเรียนจบแล้วควรมาช่วยงานที่บริษัทใน ฐานะผู้จัดการบริษัท

แต่หลินดื้อด้วยความที่ว่าหลินไม่ชอบอะไรที่เกี่ยวกับ ธุระกิจ แต่เรียนบริหารธุรกิจ ได้เกียรตินิยมบ้าปะ หลินไม่ ชอบแต่เรียนได้ดี เพื่อที่ว่าตั้งใจเรียนไปเถอะเดี๋ยวก็จบ ถ้า ไม่จบเดี๋ยวโดนว่าอีก

หลินไปเที่ยวกับเพื่อนในคณะหลังเรียนจบ หนึ่ง อาทิตย์ ยังไม่ทันได้ขึ้นบ้านก็ต้องมาเจอกับพี่ชายของตน นั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก”เที่ยวสนุกพอ ยัง”หลุยส์ถามขึ้นขณะที่หลินกำลังขึ้นบันได้ “ยัง”หลิน ตอบกลับ “นี่แกไม่ใช่เด็กๆแล้วนะแกรู้ใช่ไหม”หลุยส์เริ่ม ขึ้นเสียง “ก็รู้นิว่าไม่ขอบแล้วยังจะบังคับอีก”หลินตอบ แล้วชอบอะไรหลุยส์ถามขึ้นพูดเสียงเย็นลง
ชอบอะไรละก็บอกตั้งแต่ก่อนขึ้นมหาลัยตอนเลือก คณะแล้วแล้วฟังไหม หลินเริ่มเถียง “แต่แกต้องไปช่วย บริษัท”หลยส์ขึ้นเสียง บอกครั้งสุดท้ายว่า ไม่ ฟังอีกที่ ว่าไม่!! หลินเดินขึ้นห้องไป

เวลาเที่ยงคืนนิดๆทุกคนคงนอนหมดแล้วรวมทั้ง หลุยส์ หลินที่พึ่งกลับมา ยังไม่ทันได้พักก็ต้องคิดแผน หนีไปต่างประเทศเพราะรู้ว่าเช้าที่จะมาถึงพี่ชายตนต้อง บังคับอีกแน่ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อเสท่อผ้าชุดใหม่กระเป๋าใหม่ พร้อมพาสสปอร์ตที่จะไปประเทศไทย ตีหนึ่งกว่าๆหลีย ย่องๆลงบันไดในขณะที่คนอื่นกำลังนอนหลับไหล แล้ว ออกจากบ้าแล้วพูดว่า “ถ้าหลินคิดได้แล้วหลินจะกลับ มานะคะพี่หลุยส์” หลินผู้ที่บอกให้เพื่อนมารออยู่หน้าซอย ก็มารอหลินแล้ว หลินรีบขึ้นรถเพื่อนแล้วออกจากซอยไป สนสมบิน

เที่ยวบินของหลินออกตีสาม หลินมารอชั่วโมงครึ่ง แล้วก๋าขึ้นเครื่องบินไปประเทศไทย ที่เป็นบ้านเกิดของ หลินและหลุยส์

หลินและหลุยส์เกิดที่ไทยแต่ด้วยความที่ว่าพ่อกับแม่ มาเปิดบริษัทที่อเมริกาเลยต้องย้ายมาอยู่ด้วยกันส่วนหลัน น้องชายสุดท้องอยู่ที่ไทยเพราะต้องเรียนจบภาคบังคับ จากที่ไทยก่อนค่อยย้ายมาเรียนม.ปลายที่อเมริกา หลัน อยู่กับพ่อแม่ที่ไทย เพราะว่าหลุยส์ได้รับตำแหน่งประธานบริษัทต่อจากพ่อ

เช้ารุ่งขึ้น

หลุยส์มาเคาะห้องของหลินเพื่อที่จะมารอคำตอบ แต่กลับไม่ได้มีการตอบกลับเลยเปิดประตูเข้าไปดูพบว่า ประตูไม่ได้ล็อค หลุยส์สงสัยเลยเดินเข้าไปพบกับความ ว่างเปล่า และในตู้เสื้อผ้าก็ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เลยไปดูที่ โต๊ะเครื่องแป้งพบว่ามีโพสอิทเขียนสั้นๆว่า “พี่หลุยส์คะ ถ้าหลินคิดได้หลินจะกลับมานะคะ”หลุยส์ที่เห็นโพสอิทก็ ตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้โวยวายหรือเอะใจอะไรเพราะ หลุยส์อยู่อยู่แล้วว่าหลินต้องเอาตัวรอดได้เลยไม่สั่งให้ลูก น้องตามหา